#نکته_مهم که خریداران خودرو باید به آن توجه کنند👇
💠 آیا امضای #مبایعه_نامه در زمان #فروش خودرو به معنای واگذاری مالکیت کامل ماشین است؟
🔸افراد در زمان فروش خودرو اقدام به امضای مبایعه نامه میکنند که به 👈دلیل ناآگاهی در مورد عواقب #امضای آن با مشکلات زیادی رو به رو میشوند.
🔹نمونه ای از مشکلات خرید و فروش قولنامه های خودرو👇
۱ـ درخواست الزام به انتقال سند
۲ ـ الزام به انجام تعهدات برای فروشندهای که سند به نام او نیست.
۳ ـ درخواست فسخ معامله به دلیل معیوب بودن خودرو هنگام معامله و پنهان کردن آن توسط فروشنده
۴ ـ عدم پرداخت مبلغ #خلافی هنگامی که خودرو در اختیار فروشنده بوده است.
۵ ـ پرداخت نکردن بخشی از مبلغ خودرو از سوی خریدار
۶ ـ ایراد قانونی در مدارک خودرو مثل شماره بدنه و سند مالکیت آن
۷ ـ نداشتن سند مالکیت خودرو
۸ ـ معاوضه به صورت سند به سند
🔸لازم است که بدانید تنظیم مبایعه نامه و امضای آن در قبال دریافت بخشی از وجه فروش ماشین، 👈حکم فروش #کامل آن را دارد و بعد از امضای مبایعه نامه دیگر آن ماشین متعلق به فروشنده نیست.
🔸برای رهایی از دردسرهای فروش خودرو با مبایعه نامه لازم است، در هنگام فروش خودرو بعد از #دریافت_کامل_وجه_خودرو، اقدام به تنظیم سند رسمی و تعویض پلاک به نام خریدار و در نهایت تحویل خودرو کنید تا از تمام دردسرهای و ضررهای حقوقی امضای مبایعه نامه دور بمانید.
🔸به لحاظ #حقوقی امضای مبایعه نامه به معنای فروش خودرو و انتقال مالکیت 👈قطعی است.
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️ويژگی های دين و شريعت خاتم (بخش اول)
💠با دقت و تتبع در آثار بزرگان ميتوان در مجموع شش ويژگی را برای #دين_اسلام استقصا كرد و برشمرد:
1⃣«منسوخ نمودن شريعتهای پيشين»؛ با #ظهور_دين_اسلام، ديگر اديان آسمانی اعتبار و حجيت خود را از دست دادهاند و هر انسان مكلف و آگاهی ملزم به پذيرش دين اسلام است. [۱] اگرچه قران كريم بين پيامبران فرق نميگذارد و ايمان به همه كتابهای آسمانی و همه پيامبران را از صفات مؤمنان به شمار میآورد [۲]، ولی اين تفاوت بين #قرآن و ديگر كتابهای آسمانی و نيز بين #پيامبر_اسلام (ص) و ساير پيامبران وجود دارد، كه اعتقاد به نبوت پيامبران پيشين و كتابهای آنها مستلزم عمل طبق دستورها و تعاليم آنها نيست، برخلاف #دين_اسلام كه اعتقاد به حقانيت آن، از عمل طبق آموزهها و دستورهای آن جدايى ناپذير است و اين نيست مگر بدين دليل كه #شريعت_اسلام #ناسخ شريعتهای پيش از خود است؛ به خصوص با توجه به اين امر كه در #كتابهای_آسمانی_گذشته #تحريف واقع شده و صبغه الهی و قداست آن خدشهدار شده است. [۳] از مجموع آيات قرآن استفاده ميشود #اختلاف_شرايع با يكديگر از نوع تباين نبوده است؛ بلكه #خطوط_اصلی و #احكام_كلی آنها - مانند نماز، روزه، زكات - #مشترك و يكسان بوده، از دو جهت با هم تفاوت داشتهاند: يكی از نظر #تفصيليافتنجزئياتاحكام و #تكميل_شرايع با گذشت زمان و به تناسب استعداد و توانايى مخاطبان [۴]، و ديگر از نظر نسخ پارهای از احكام و جايگزين شدن احكامی ديگر، به اقتضاء شرايط زمانی [۵]؛ به عنوان مثال بعضی از چيزهايى كه در شريعت حضرت موسی (ع) بر بنی اسرائيل حرام شده بود، در شريعت حضرت عيسی (ع) حلال گرديد [۶].
🔷به عبارتی مجموعه دستورهای اخلاقی و احكام عملیای كه براى تنظيم روابط انسان با خود، خدا، طبيعت و ديگر انسانها معين شده - كه اصطلاحاً شريعت ناميده ميشود - به مرور زمان، و به تدريج، تكميل شده و در بعضی موارد تغيير پيدا كرده تا اين كه در #شريعت_اسلام صورت نهايی و #كامل خود را يافته است. بديهى است طبق اين نوع نگرش به نسبت شرايع با يكديگر، با در اختيار داشتن آخرين و كاملترين دستورالعمل زندگی، جايى برای عمل به شريعتهای گذشته باقی نمیماند. به نظر علامه طباطبايى (ره) از آيه «و انزلنا اليك الكتاب مصدقاً لما بين يديه من الكتاب و مهيمناً عليه؛ [مائده، ۴۸] و كتاب آسمانی (قرآن) را به راستی و درستی به سوى تو فرو فرستاديم، در حالی كه تصديق كننده كتابهای پيشين و حاكم بر آنهاست»، ميتوان اين معنا را استنباط كرد. در اين آيه خداوند #قرآن را هم مصدّق كتابهای آسمانی گذشته توصيف ميكند، كه بيانگر عدم بينونت و جدايى بين شرايع است، و هم مهيمن بر آنها، تا گمان نشود اسلام شرايع قبلی را بدون هيچ گونه تغييری و بیكم وكاست ابقاء نموده است، بلكه با #نسخ و #تكميل_احكام، در آنها دخل و تصرف كرده است [۷].
2⃣«نسخ ناپذيری و جاودانگى»؛ #قرآن_كريم در بيان اين ويژگی ميفرمايد: «... و إنّه لكتاب عزيز - لا يأتيه الباطل من بين يديه و لا من خلفه تنزيل من حكيم حميد؛ [فصلت، ۴۱ و ۴۲] و به راستی آن كتابی ارجمند است - از پيش روی آن و از پشت سرش #باطل در آن راه نمیيابد؛ فرو فرستادهای است از حكيمی ستوده». علامه طباطبایی در تفسير آيه مينويسد: «راه يافتن #باطل به قرآن... به اين است كه تمام يا بخشی از معارف حق آن ناحق گردد، يا احكام و شرايع آن و نيز دستورهای اخلاقی آن، همگی يا برخی از آنها، لغو شده، عمل به آن سزاوار نباشد». [۸] به طور كلى، راه يافتن باطل به قرآن را به سه صورت ميتوان فرض نمود: الف) وقوع تحريف در آن؛ ب) نسخ و بطلان به وسيله كتاب آسمانی ديگر؛ ج) دروغين بودن خبرهای آن. و از آنجا كه آيه، مطلق است، #هر_نوع_باطلی را و از جمله نسخ به وسيله كتاب آسمانی ديگر را رد ميكند؛ بنابراين #اعتبار_دين_اسلام و #كتاب_آسمانی_آن، #قرآن، هميشگی و #جاودانی است و به زمان خاصی محدود نميشود. [۹] #ادامهدارد...
پی نوشتها:
[۱] ر. ش به: محمد تقی مصباح يزدی، معارف قرآن، ج ۵ (راهنما شناسی)، ص ۵۴
[۲] بقره، ۲۸۵
[۳] ر. ش به: محمد تقی مصباح يزدی، راهنما شناسی، ص ۳۳۵ و ۳۳۶ و نيز ص ۳۵۹ و ۳۶۰
[۴] ر ش به: محمد حسين طباطبايى، الميزان، ج ۱۰، ص ۶۴
[۵] ر ش به: محمد تقی مصباح يزدی، معارف قرآن، ج ۵، ص ۳۶
[۶] ر ش به: آل عمران، ۵۰
[۷] ر. ش به: محمد حسين طباطبايى، الميزان، ج ۵، ص ۳۴۹
[۸] محمد حسين طباطبايى، الميزان فی تفسير القرآن، ج ۱۷، ص ۳۹۸
[۹] ر. ش به: جعفر سبحانی، الهيات، ج ۲، ص ۴۶۹ و ۴۷۰
نویسنده: مركز مطالعات و پژوهش های فرهنگی حوزه علميه
منبع: وبسایت مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم
#اسلام
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️چگونه تبعیت از «پیامبر» (صلى الله علیه و آله)، موجب «قرب الهى» مى شود؟
🔹پاسخ این سؤال را مى توان با توجه به «آیه ۳۱ سوره آل عمران» به دست آورد. خداى متعال در این آیه مفهوم #دوستی_واقعى را تبیین مى کند و فرق آن را با محبت کاذب و دروغین روشن مى سازد، مى فرماید: «قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللهَ فَاتَّبِعُونی یُحْبِبْکُمُ اللهُ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَ اللهُ غَفُورٌ رَحیمٌ» (بگو: اگر #خدا را دوست مى دارید از من پیروى کنید، تا خدا شما را دوست بدارد و گناهانتان را ببخشد که خدا آمرزنده مهربان است).
🔹یعنى #محبت، تنها یک علاقه قلبى ضعیف و خالى از هر گونه اثر نیست، بلکه باید آثار آن در #عمل_انسان منعکس باشد. کسى که مدعى #عشق و علاقه به #پروردگار است، نخستین نشانه اش این است که از #پیامبر و فرستاده او پیروى کند. در حقیقت این، یک اثر طبیعى #محبت است که انسان را به سوى #محبوب و خواسته هاى او مى کشاند، البته ممکن است محبت هاى ضعیفى یافت شود که شعاع آن از قلب به بیرون نیفتد، اما این گونه محبت ها به قدرى ناچیز است که نمى توان نام محبت بر آن گذاشت.
🔹یک #محبت_اساسى، حتماً آثار عملى دارد، حتماً دارنده آن را با #محبوب پیوند مى دهد، و در مسیر خواسته هاى او به تلاش پرثمر وامى دارد. دلیل این موضوع روشن است، زیرا #عشق و #علاقه انسان به چیزى حتماً به خاطر این است که #کمالى در آن یافته است. هرگز انسان به موجودى که هیچ نقطه قوتى در آن نیست، عشق نمى ورزد؛ بنابراین، #عشق_انسان به #خداوند به خاطر این است که او منبع و سرچشمه اصلى هر نوع #کمال است. مسلماً چنین وجودى، تمام برنامه ها و دستورهایش نیز کامل است.
🔹با این حال چگونه ممکن است انسانى که عاشق تکامل و پیشرفت است از آن برنامه ها سر باز زند، و اگر سر باز زد، آیا نشانه عدم واقعیت عشق و محبت او نیست؟ این آیه، نه تنها به مدعیان محبت پروردگار در عصر پیامبر (صلى الله علیه و آله) پاسخ مى گوید، بلکه یک #اصل_کلى در منطق اسلام براى #همه_اعصار و قرون است؛ آنها که شب و روز دم از عشق پروردگار یا عشق و محبت پیشوایان اسلام و مجاهدان راه خدا و صالحان و نیکان مى زنند اما در #عمل، کمترین شباهتى به آنها ندارند، #مدعیان_دروغینى بیش نیستند.
🔹آنها که سر تا پا آلوده #گناه اند، با این حال قلب خود را مملو از #عشق #خدا، #پیامبر (صلى الله علیه و آله)، امیر مؤمنان #امام_علی (علیه السلام) و پیشوایان بزرگ مى دانند، و یا عقیده دارند ایمان و عشق و محبت تنها به قلب است و ارتباطى با #عمل ندارد، از منطق اسلام به کلى بیگانه اند. در کتاب «معانى الاخبار» از #امام_صادق (علیه السلام) نقل شده که: «ما أَحَبَّ الله مَنْ عَصاه» (کسى که #گناه مى کند، خدا را دوست نمى دارد).
🔹قرآن در جمله «یُحْبِبْکُمُ اللهُ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَ اللهُ غَفُورٌ رَحیمٌ» مى فرماید: اگر #محبت_خدا داشتید و اثرات آن در #عمل و #زندگى شما آشکار شد، خداوند هم شما را دوست مى دارد و به دنبال این دوستى، اثراتش در مناسبات او با شما آشکار مى گردد، #گناهانتان را مى بخشد و شما را مشمول #رحمتش مى کند. دلیل دوستى متقابل #خداوند نیز روشن است، زیرا او وجودى است از هر نظر #کامل و #بىپایان، و به هر موجودى که در مسیر تکامل گام بردارد بر اثر سنخیت، پیوند #محبت خواهد داشت.
🔹از این آیه، ضمناً روشن مى شود: #محبت یک طرفه، نمى تواند وجود داشته باشد؛ زیرا هر محبتى دارنده آن را دعوت مى کند که عملاً در راه خواسته هاى واقعى #محبوب گام بردارد، و در چنین حالى به طور قطع، #محبوب نیز به او علاقه پیدا مى کند. ممکن است در اینجا سؤال شود: اگر شخص #مُحِب، همواره اطاعت فرمان محبوب کند، دیگر گناهى براى او باقى نمى ماند که بخشوده شود، پس جمله «یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ» موضوع نخواهد داشت. در پاسخ باید گفت: اولاً ـ ممکن است این جمله اشاره به بخشش گناهان سابق باشد؛ ثانیاً ـ شخص مُحِبّ استمرار بر معصیت محبوب نمى کند، ولى ممکن است بر اثر طغیان و غلبه شهوات، گاهى لغزشى از او سرزند که در پرتو اطاعت هاى مستمر او بخشوده خواهد شد.
📕تفسیر نمونه، آيت الله العظمى مکارم شيرازى، دار الکتب الإسلامیه، چاپ چهل و هفتم، ج ۲، ص ۵۹۷
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#پیامبر #محبت
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد