eitaa logo
تبیین
2.6هزار دنبال‌کننده
5هزار عکس
442 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
تبیین
⭕️اتحاد یهود و نصاری در مقابله با اسلام 🔹 و در بی‌دینی با هم متحد شده‌اند نه در دین؛ زیرا خود نصاری معترفند که یهودی‌ها حضرت مسیح علیه‌ السلام را به دار آویختند. با این‌ حال چگونه می‌ توانند در دین، علیه اسلام با هم متحد شوند؟! زیرا یهود هم می‌ گویند: ما حضرت عیسی علیه‌ السلام را کشتیم و او کشته شده و دفن هم شده و زنده و موجود نیست، بر خلاف عقیده مسیحیان که می‌ گویند: بعد از قبر بیرون آمد و به آسمان رفت. در انجیل برنابا صریحاً همان اعتقاد مسلمانان را ذکر می‌کند که: «وَ مَا قَتَلُوهُ وَ مَا صَلَبُوهُ وَ لَکن شُبِّهَ لَهُمْ؛ [نساء، ۱۵۷] آنان حضرت مسیح علیه‌ السلام را نکشتند و به صلیب نکشیدند، بلکه کس دیگری را به اشتباه به جای او گرفتند». 🔹زیرا در انجیل برنابا دارد که او گفت: من عیسی نیستم، من عیسی نیستم، من اسخریوطی هستم، ولی به او اعتنا نکردند و به جای حضرت مسیح علیه‌ السلام او را کشتند و به دار آویختند؛ یعنی همان گونه که مسلمان‌ ها می‌ گویند: در اطاق او روزنه‌ای بود، و او از آنجا بالا رفت. بنابراین، به اتفاق مسیحی‌ ها و مسلمانان حضرت عیسی علیه‌ السلام الآن در عالم جسمانی زنده است، ولی یهود می‌ گویند: از دنیا رفته و به خاک سپرده شده است، و ما او را کشته‌ایم. اگر مسیحی‌ ها تابع حضرت مسیح علیه‌ السلام بودند، خود حضرت مسیح علیه‌ السلام، بنابر نقل انجیل برنابا می‌ فرماید: «من با زبان و قلب جهاد می‌ کنم، و برادر من که بعد از من می‌آید با زبان و بدن و قلب جهاد می‌کند». با این‌ حال آنها پیغمبر ما صلّی‌ الله علیه‌ و آله‌ و سلم را جنگجو معرفی می‌ کنند، بر خلاف حضرت مسیح و برخی از پیامبران علیه‌ السلام که با بیان و حکمت و معجزات هدایت می‌کردند. 🔹دروغ می‌گویند که ما تابع مسیح، که جنگجو نبود، هستیم؛ زیرا تمام جنگ‌ های جهانی به تحریک و توطئه و نقشه و کمک آنها بوده و می‌باشد. گاهی یهود علیه نصاری و گاهی به عکس. و این هستند که مجالس آمریکا و انگلیس و... را اداره می‌ کنند. در حالی‌ که در انجیل برنابا دارد که حضرت مسیح علیه‌ السلام فرمود: «إِنَّ مَنْ یأْخُذُ السَّیفَ بِالسَّیفِ، یهْلِک؛ هرکس در برابر شمشیر، شمشیر بردارد، نابود می‌ شود». هر کس که به اقرب است اینها با او ابعدند و در نابودی او اَجَدّ و کوشاتر؛ لذا با بیشتر خصومت دارند، چون به اسلام اَقرب است و تظاهرش بیشتر است، زیرا مسئله حج را که همه فرقه‌ های اسلامی دارند، شیعه دارد، به اضافه شعائر دیگر که مخصوص شیعه است و آنها ندارند، پس هرچه آنها دارند شیعه دارد، و لاعکس. 📕در محضر بهجت، ج۱، ص ۱۶۳ منبع: وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌ الله العظمی بهجت (ره) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️«قرآن» چه کسانی را به عنوان «زیانکارترین مردم» معرّفى کرده است؟ 🔹خداوند متعال در «آیات ۱۰۳ و ۱۰۴ سوره کهف» مى فرماید: «قُلْ هَلْ نُنَبِّئُکُمْ بِالاْ َخْسَرِینَ أَعْمالاً - الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ هُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعاً»؛ (بگو: آیا به شما خبر دهیم که (مردم) در کارها، چه کسانى هستند؟ - آنها که تلاشهایشان در زندگى دنیا گم [و نابود] شده؛ با این حال، مى پندارند انجام مى دهند!). در زندگى خود و دیگران بسیار دیده ایم گاه، انسان انجام مى دهد در حالى که فکر مى کند و مهمى انجام داده است، این گونه ، ممکن است یک لحظه و یا یک سال و یا حتى یک عمر ادامه یابد، و راستى از این بزرگتر تصور نمى شود. 🔹«قرآن کریم» چنین کسانى را نام نهاده، دلیلش هم روشن است، زیرا کسانى که مرتکب گناهى مى شوند، اما مى دانند خلافکارند، غالباً حدّ و مرزى براى خلافکارى خود قرار مى دهند، و لااقل چهار اسبه نمى تازند، و بسیار مى شود که به خود مى آیند و براى آن به سراغ و اعمال صالح مى روند. اما آنها که گنهکارند و در عین حال گناهشان را عبادت، اعمال سوءشان را صالحات، و کژى‌ها را درستى ها مى پندارند، نه تنها در صدد نخواهند بود، که با شدت هر چه تمام تر به کار خود ادامه مى دهند؛ حتى تمام سرمایه هاى وجود خود را در این مسیر به کار مى گیرند، و چه تعبیر جالبى درباره آنها ذکر کرده: «أَخْسَرِینَ أَعْمالاً». 🔹در روایات اسلامى تفسیرهاى گوناگونى براى «أَخْسَرِینَ أَعْمالاً» آمده است که هر یک از آنها اشاره به مصداق روشنى از این مفهوم وسیع است، بى آن که آن را محدود کند. در حدیثى از «اصبغ بن نباته» مى خوانیم: شخصى از (علیه السلام) از تفسیر این آیه سؤال کرد، امام فرمود: «منظور و هستند، اینها در آغاز بر حق بودند، سپس در دین خود گذاردند، و این بدعت ها آنها را به راه انحراف کشانید اما گمان مى کردند کار نیکى انجام مى دهند». [۱] در حدیث دیگرى از (علیه السلام) مى خوانیم: پس از ذکر گفتار فوق، فرمود: « نیز چندان از آنها فاصله نداشتند!». [۲] 🔹در حدیث دیگر، مخصوصاً اشاره به (مردان و زنان تارک دنیا) و گروه هاى از مسلمین شده است. [۳] و در بعضى از روایات، به منکران ولایت امام على (علیه السلام) تفسیر گردیده. راهبانى که یک عمر، در گوشه دیرها تن به انواع محرومیتها مى دهند، از ازدواج چشم مى پوشند، از لباس و غذاى خوب صرف نظر مى کنند، دیرنشینى را بر همه چیز مقدم مى شمرند، و گمان مى کنند این محرومیت ها سبب آنها به خدا است آیا مصداق «أَخْسَرِینَ أَعْمالاً» نیستند؟ آیا هیچ مذهب و ممکن است بر خلاف قانون و ، انسان اجتماعى را به انزوا دعوت کند؟ و این کار را سرچشمه قرب به خدا بداند؟ 🔹همچنین آنها که در آئین خدا بدعت گذاردند، تثلیث را به جاى توحید، و مسیح (علیه السلام) بنده خدا را به عنوان فرزند خدا، و خرافاتى دیگر از این قبیل را وارد آئین‌ پاک‌ الهى نمودند، به گمان این که دارند خدمتى مى کنند، آیا این گونه افراد از نیستند؟! خوارج نهروان، آن جمعیت قشرى بى‌مغز و نادان که بزرگترین گناهان (همچون کشتن امام على علیه السلام و گروهى از مسلمانان راستین و گل هاى سرسبد اسلام) را موجب به خدا مى دانستند، و حتى بهشت را در انحصار خود فرض مى کردند آیا از «زیانکارترین مردم» نبودند؟! خلاصه آیه آن چنان مفهوم وسیعى دارد که اقوام زیادى را در گذشته، حال و آینده در برمى گیرد. پی نوشت‌ها؛ [۱] تفسیر «نور الثقلین»، ج ۳، ص ۳۱۲ [۲] همان مدرک [۳] همان مدرک [۴] تفسیر «نور الثقلین»، ج ۳، ص ۳۱۱ 📕تفسیر نمونه، آيت الله العظمي مکارم شيرازى، دار الکتب الإسلامیه، چ ۲۶، ج ۱۲، ص ۶۰۸ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
⭕️«کلام نور» 🔸«وَ لَنْ تَرْضَىٰ عَنْكَ الْيَهُودُ وَ لَا النَّصَارَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ ۗ قُلْ إِنَّ هُدَى اللهِ هُوَ الْهُدَىٰ ۗ وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ بَعْدَ الَّذِي جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ۙ مَا لَكَ مِنَ اللهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لَا نَصِيرٍ». 🔹هرگز و از تو راضی نخواهند شد، [تا به طور کامل، تسلیم خواسته‌های آنها شوی، و] از آیین [تحریف یافته] آنان، پیروی کنی. بگو: «هدایت، تنها است!» و اگر از هوی و هوس های آنان پیروی کنی، بعد از آنکه آگاه شده‌ای، هیچ سرپرست و یاوری از سوی خدا برای تو نخواهد بود. 📕قرآن کریم، سوره بقره، آیه ۱۲۰ @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️ماجرای «مباهله» پیامبر (صلی الله علیه و آله) با مسیحیان نجران چه بود؟ 🔹مفهوم متداول ، به معنى نفرین کردن دو نفر به یکدیگر است، بدین ترتیب، افرادى که با هم گفتگو درباره یک مسأله مهم مذهبى دارند در یک‌جا جمع شوند و به درگاه خدا تضرع کنند و از او بخواهند که را رسوا و مجازات کند. خداى متعال در «آیه ۶۱ سوره آل عمران» مى فرماید: «فَمَنْ حَاجَّکَ فیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللهِ عَلَى الْکاذِبینَ» 🔹[ترجمه آيه شريفه:](هر گاه بعد از علم و دانش که [درباره مسیح] براى تو آمده [باز] کسانى با تو در آن به و ستیز برخاستند، به آنها بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت مى کنیم و شما هم فرزندان خود را، ما زنان خویش را دعوت مى نماییم، شما هم زنان خود را، ما از نفوس خود [کسانى که به منزله جان ما هستند] دعوت مى کنیم، شما هم از نفوس خود دعوت کنید، سپس مى کنیم و را بر قرار مى دهیم). مفسرین گفته اند: این آیه و آیات قبل از آن درباره مرکب از «عاقب» و «سیّد» و گروهى که با آنها بودند نازل شده است؛ 🔹آنها خدمت پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) رسیده، عرض کردند: آیا هرگز دیده اى فرزندى بدون پدر متولد شود؟ در این هنگام آیه «اِنَّ مَثَلَ عِیْسى عِنْدَ اللهِ كَمَثَلِ آدَمَ ۖ خَلَقَهُ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ قَالَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ» [۱] (قطعاً داستان نزد خدا [از نظر چگونگی آفرینش] مانند داستان است که [پیکر] او را از خاک آفرید، سپس به او فرمود: [موجود زنده] باش؛ پس بی درنگ [موجود زنده] شد) نازل شد، 🔹و هنگامى که (صلی الله علیه و آله) آنها را به دعوت کرد، آنها تا فرداى آن روز از حضرتش مهلت خواستند و پس از مراجعه به شخصیت هاى نجران، اسقف (روحانى بزرگشان) به آنها گفت: «شما فردا به محمّد (صلی الله علیه و آله) نگاه کنید، اگر با فرزندان و خانواده‌اش براى آمد، از مباهله با او بترسید، و اگر با یارانش آمد با او مباهله کنید؛ زیرا چیزى در بساط ندارد». فردا که شد، (صلی الله علیه و آله) آمد در حالى که دست (عليه السلام) را گرفته بود و (علیه السلام) و (علیه السلام) در پیش روى او راه مى رفتند، و (سلام الله علیها) پشت سرش بود؛ 🔹 نیز بیرون آمدند در حالى که اسقف آنها پیشاپیششان بود، هنگامى که نگاه کرد، دید پیامبر (صلی الله علیه و آله) با آن چند نفر آمدند، درباره آنها سؤال کرد، به او گفتند: «این پسرعمو و داماد او و محبوب‌ترین‌ خلق خدا نزد او است و این دو پسر، فرزندان دختر او از على (عليه السلام) هستند و آن بانوى جوان، دخترش فاطمه (سلام الله علیها) است که عزیزترین مردم نزد او، و نزدیکترین افراد به قلب او است...». 🔹«سیّد» به اسقف گفت: «براى قدم پیش گذار»؛ گفت: نه، من مردى را مى بینم که نسبت به با کمال جرأت اقدام مى کند و من مى ترسم راستگو باشد، و اگر راستگو باشد، به خدا یک سال بر ما نمى گذرد که در تمام دنیا یک نصرانى که آب بنوشد وجود نخواهد داشت. 🔹اسقف به پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) عرض کرد: «اى ابوالقاسم! ما با تو نمى کنیم، بلکه مى کنیم، با ما مصالحه کن. پیامبر (صلی الله علیه و آله) با آنها مصالحه کرد که دو هزار حُلَّه (یک قواره پارچه خوب لباس) که حداقل قیمت هر حُلّه اى چهل درهم باشد، و عاریت دادن سى دست زره، و سى عدد نیزه، و سى رأس اسب، در صورتى که در سرزمین یمن توطئه اى براى مسلمانان رخ دهد، و پیامبر (صلی الله علیه و آله) ضامن این عاریت ها خواهد بود، تا آن را بازگرداند، و عهدنامه‌اى در این زمینه نوشته شد. 🔹و در روایتى آمده است: اسقف مسیحیان به آنها گفت: «من صورت‌ هايى را مى بینم که اگر از خداوند تقاضا کنند کوه ها را از جا برکند، چنین خواهد کرد، هرگز با آنها نکنید که هلاک خواهید شد، و یک نصرانى تا روز قیامت بر صفحه زمین نخواهد ماند». 📕تفسیر نمونه، آيت الله العظمی مکارم شيرازي، دار الکتب الإسلامیه، چ چهل و هفتم، ج ۲، ص ۱۷۱ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel