🌀برشی از یک کتاب
💢کودکان مجازی
کودکان فعال در فضای مجازی شاید در ظاهر ساکت و #آرام باشند اما هزاران کیلومتر با والدین خود #فاصله دارند. پدران و مادران میتوانند با #فراگیری راهکارهایی ساده این فاصله را کم کنند.
"فرزندم باهوش است" "با موبایل و تبلت بهتر از من کار میکند" این دو جمله را اکثر افرادی که فرزندی در خانه دارند یا با خانواده هایی در ارتباطند که کودکی در خانه دارند، یا خود به زبان آورده اند و یا بسیار شنیده اند.
شاید در ابتدا این جملات خوشایند باشند و در اصطلاح کودکان در این دوره #هوشمند باشند اما اگر والدین آنها به ابزار کنترل فرزندان در رسانه های مجازی مجهز نشوند، قطعاً با دستان خود فرزندشان را وارد دنیایی کرده اند که #جبران آسیبهای آن بسیار سخت و سنگین است.
📚کتاب آموزش سواد رسانه ای در فضای سایبری، ص64
#فضای_مجازی #خانواده #رسانه #کتاب
@tabyinchannel
@daneshgahevelyat
#انتشار_بدون_لینک_جایز_نمیباشد
⭕️اهمیت مراقبت و معنويت
🔹ما سایش و فرسایش پیدا میکنیم. دل و جان ما در برخورد با #حوادثروزمرّهزندگی، به طور دائم در حال #فرسایش است. باید حساب این فرسایش ها را کرد و #جبران آن را با وسایل درست، پیشبینی نمود، و الّا انسان از بین خواهد رفت. ممکن است انسان از لحاظ مادّی و صوری، تنومند و فربه هم بشود؛ اما اگر به فکر جبران این سایشها نباشد، از لحاظ #معنوی نابود خواهد شد.
🔹#قرآن میفرماید: «انّ الّذین قالوا ربّنا اللهُ ثمّ استقاموا تتنزّل علیهم الملائکة». #ربّنا_الله یعنی اعتراف به #عبودیّت در مقابل خدا و تسلیم در مقابل او. این چیز خیلی بزرگی است؛ اما کافی نیست. وقتی می گوییم «ربّنا الله»، برای همین لحظهای که می گوییم، خیلی خوب است؛ اما اگر «ربّنا الله» را فراموش کردیم، «ربّنا الله» امروزِ ما دیگر برای فردای ما کاری صورت نخواهد داد. لذا میفرماید: #ثمّاستقاموا؛ پایداری و #استقامت کنند و در این راه باقی بمانند.
🔹این است که موجب میشود «تتنزّل علیهم الملائکة»، و الّا با یک لحظه و یک برهه خوب بودن، #فرشتگان خدا بر انسان نازل نمی شوند، #نور_هدایت و دست کمک الهی به سوی انسان دراز نمیشود و انسان به مرتبه #عباد_صالحین نمیرسد. باید این را ادامه داد و در این راه باقی ماند؛ #ثمّاستقاموا. اگر بخواهید این استقامت به وجود آید، باید به طور دائم #مراقبت کنید که این بارِ مبنای #معنویت از سطح لازم پایین نیفتد.
بیانات مقام معظم رهبری ۸۱/۰۷/۱۷
منبع: وبسایت دفتر حفظ و نشر آثار معظم له
#امام_خامنه_ای
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
⭕️انقلابی عمل نکردن، علت اصلی عقب ماندگی ها
🔹ما در کنار #دستاوردها، هیچگاه عقب ماندگیها در برخی بخش ها را پنهان نکردیم و معتقدیم این #عقب_ماندگیها در شأن انقلاب اسلامی نبوده و قابل قبول نیست و باید #جبران شود. ما بعنوان مسئولان در بروز این عقب ماندگی ها مقصریم و البته ممکن است مردم هم در بخش هایی دخالت داشته باشند. علت اصلی این عقب ماندگی ها، #انقلابیعملنکردن است. هرجا #انقلابی عمل کردیم، عقب ماندگی نداشتیم،
🔹اما هرجا از #انقلاب کوتاه آمدیم و حرکتی ناشی از #کسالت و بی توجهی، انجام دادیم، #عقب_ماندگی به وجود آمد. در زمینه عقب ماندگی ها، در درجه اول وضعیت #معیشتطبقاتضعیف است و سپس موضوع #شکاف_طبقاتی است که باید این عقب ماندگی ها برطرف و #عدالت_اقتصادی مستقر شود. البته وضع کشور با همین عقب ماندگی ها بسیار جلوتر از وضعیت کشور در #قبلازانقلاب است.
بیانات رهبر معظم انقلاب در ارتباط تصویری ۹۹/۱۱/۲۹
منبع: وبسایت دفتر حفظ و نشر آثار معظم له
#امام_خامنه_ای
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️امام علی (علیه السلام) لحظات وداع انسان با زندگی را چگونه به تصویر كشيده است؟
🔹#امام_علی (علیه السلام) در بخشی از خطبه ۱۰۹ #نهج_البلاغه پس از بیان #سکرات_موت و وحشت های هنگام #مرگ و از کار افتادن زبان، به بيان مرحله پايانى #عمر و نقطه نهايى زندگى مى پردازد و با تعبيراتى تكان دهنده چنان ترسيمى از اين مرحله مى كند كه هر شنونده اى را تحت تأثير قرار مى دهد، گويى خود را در آن حال مى بيند كه مى خواهد با زندگى وداع گويد؛
🔹مى فرمايد: «فَلَمْ يَزَلِ الْمَوْتُ يُبَالِغُ فِي جَسَدِهِ حَتَّى خَالَطَ لِسَانُهُ سَمْعَهُ، فَصَارَ بَيْنَ أَهْلِهِ لَا يَنْطِقُ بِلِسَانِهِ، وَ لَا يَسْمَعُ بِسَمْعِهِ» (سپس #مرگ همچنان در وجود او پيشروى مى كند، تا آنجا كه گوشش همچون زبانش از كار مى افتد، به طورى كه در ميان خانواده اش نه زبان براى سخن گفتن دارد، و نه گوش براى شنيدن). آرى! #اعضای_اصلى او يكى بعد از ديگرى از كار مى افتد؛ نه #زبان گويايى باقى مانده و نه #گوش شنوايى.
🔹در اين حال: «يُرَدِّدُ طَرْفَهُ بِالنَّظَرِ فِی وُجُوهِهِمْ، يَرَى حَرَكَاتِ أَلْسِنَتِهِمْ، وَ لَا يَسْمَعُ رَجْعَ كَلَامِهِمْ» (پيوسته به صورت خانواده اش مى نگرد؛ حركات زبانشان را مى بيند، ولى صداى آنان را #نمىشنود!). چه دردناك است كه با چشم سخن گفتن آنها را مى بيند، ولى با گوش پيام آنها را نمى شنود. آنها مى كوشند با او ارتباطى برقرار كنند، ولى او قدرت بر ارتباط گرفتن با آنان را ندارد! در ادامه مى افزايد: «ثُمَّ ازْدَادَ الْمَوْتُ اِلْتِيَاطاً بِهِ، فَقُبِضَ بَصَرُهُ كَمَا قُبِضَ سَمْعُهُ، وَ خَرَجَتِ الرُّوحُ مِنْ جَسَدِهِ» (سپس #چنگال_مرگ در او بيشتر فرو مى رود؛ چشمش نيز همانند گوشش از كار مى افتد. [آرى چشم را براى هميشه فرو مى بندد] و روح او از بدنش براى هميشه خارج مى شود).
🔹«فَصَارَ جِيفَةً بَيْنَ أَهْلِهِ، قَدْ أَوْحَشُوا مِنْ جَانِبِهِ، وَ تَبَاعَدُوا مِنْ قُرْبِهِ، لَا يُسْعِدُ بَاكِياً، وَ لَا يُجِيبُ دَاعِياً» (در اين هنگام به صورت مردارى در ميان خانواده اش قرار مى گيرد كه از نشستن نزد او #وحشت مى كنند و از او #فاصله مى گيرند [فرياد سوگواران برمى خيزد؛] ولى نه مى تواند سوگوارانش را يارى دهد، و نه كسى را كه او را صدا مى زند پاسخ گويد). «ثُمَّ حَمَلُوهُ إِلَى مَخَطٍّ فِی الاْرْضِ، فَأَسْلَمُوهُ فِيهِ إِلَى عَمَلِهِ، وَ انْقَطَعُوا عَنْ زَوْرَتِهِ» (سرانجام او را به سوى #گودالى در درون زمين حمل مى كنند؛ او را به دست #عملش مى سپارند و براى هميشه از ديدارش چشم مى پوشند!).
🔹ساليان دراز در ميان خانواده اش مى گفتند و مى خنديدند و مى جوشيدند و مى خروشيدند و دورى از يكديگر را تحمّل نمى كردند، ولى بعد از فرا رسيدن #مرگ يك ساعت ماندن در كنار او را تحمّل نخواهند كرد! گويى هميشه از آنها بيگانه و آنها نيز از او بيگانه بوده اند. حضرت در این خطبه چنان ترسيمى از پايان زندگى و #مرگ به صورت لحظه به لحظه فرموده است كه هر خواننده اى آن را در مقابل خود مجسّم مى بيند و در جريان شرايط هولناك آن قرار مى گيرد.
🔹#امام_علی (عليه السلام) با این تعبيرات تكان دهنده #انسانهايى را كه از اين لحظه فوق العاده غم انگيز #غافلند بيدار مى كند، تا قبل از فرا رسيدن زمانى كه راه برگشت و #جبران و تدارك نيست، به فكر خود باشند و زاد و #توشه لازم را براى اين #سفر_خوفناك و طولانى فراهم سازند. اما نبايد فراموش كرد گروهى از #اولياء_الله و #پاكان و #نيكان هستند كه بر چهره #مرگ لبخند مى زنند و تنگاتنگ آن را در آغوش مى گيرند؛ چرا كه معتقدند: #مرگ تنها جامه رنگارنگى را از آنها مى گيرد و آنها جانى جاودان به دست مى آورند و به تعبير ديگر: #سكرات_موت و حوادث هولناك لحظه جان دادن، بستگى به #نيّت و #عمل انسان دارد كه مى تواند آن لحظه را به صورت #دردناكترين لحظات عمر، يا #زيباترين لحظات زندگى در آورد.
📕پيام امام امير المؤمنين(ع)، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية، ۱۳۸۶ش، چ اول، ج۴، ص۵۸۹
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#مرگ
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
⭕️امام جعفر صادق عليه السلام:
🔸«دِعامَةُ الاِْنْسانِ الْعَقْلُ وَ الْعَقْلُ مِنْهُ الْفِطْنَةُ وَ الْفَهْمُ وَ الْحِفْظُ وَ الْعِلْمُوَ بِالْعَقْلِ يَكْمُلُ وَ هُوَ دَليلُهُ وَ مُبْصِرُهُ وَ مِفْتاحُ اَمْرِهِ فَاِذا كانَ تَاْييدُ عَقْلِهِ مِنَ النّورِ كانَ عالِما حافِظا ذاكِرا فَطِنا فَهِما فَعَلِمَ بِذلِكَ كَيْفَ وَ لِمَ وَ حَيْثُ وَ عَرَفَ مَنْ نَصَحَهُ وَ مَنْغَشَّهُ فَاِذا عَرَفَ ذلِكَ عَرَفَ مَجْراهُ وَ مَوصولَهُ وَ مَفْصولَهُ وَ اَخْلَصَ الوَحْدانِيَّةَ لِله وَالاِْقْرارَ بِالطّاعَةِ فَاِذا فَعَلَ ذلِكَ كانَ مُسْتَدْرِكا لِما فاتَ وَ وارِدا عَلى ما هُوَ آتٍ يَعْرِفُما هُوَ فيهِ وَ لاَِىِّ شَىْ ءٍ هُوَ هاهُنا و مِنْ اَيْنَ يَاْتيهِ و اِلى ما هُوَ صائِرٌ وَ ذلِكَ كُلُّهُ مِنْ تَاْييدِ العَقْلِ».
🔹ستون انسانيت، #عقل است و از عقل، #زيركى، #فهم، حفظ و #دانش بر میخيزد. با #عقل، انسان به #كمال میرسد. #عقل، راهنماى انسان، #بينا_كننده و كليد كارهاى اوست. هر گاه #عقل با #نور يارى شود، #دانا، حافظ، #تيزهوش و #فهيم میشود و بدينوسيله (پاسخ) چگونه، چرا و كجا را مى فهمد و #خيرخواه و #دغلكار را میشناسد، و هرگاه اين را دانست، #مسيرحركت و #خويش و #بيگانه را میشناسد و در توحيد و #طاعت_خداوند اخلاص میورزد، و چون چنين كرد آنچه از دست رفته #جبران میكند و بر آنچه در آينده مى آيد، چنان وارد میشود كه میداند در كجاى آن است، و براى چه منظورى در آنجاست، از كجا آمده و به كجا مى رود، و اين همه از پرتو تأييد #عقل است.
📕كافى، ج ۱، ص ۲۵، ح ۲۳
#امام_صادق
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️امام علی (علیه السلام) در خطبه ۱۰۹ نهج البلاغه «سختی های سکرات موت» را چگونه توضیح داده است؟
🔹حضرت در بخشی از خطبه مذکور، شرح بسيار گويا و تكان دهنده اى درباره #سكرات_موت بيان فرموده است. نخست میفرمايد: «سكرات و شدائد #مرگ و حسرتِ از دست دادنِ همه چيز، بر آنها هجوم آورده است». در واقع دو هجوم سنگين در آستانه #مرگ به انسان ميشود؛ نخست: هجوم #سكرات_موت است، و آن حالتى است شبيه به گيجى مستى كه بر اثر فرا رسيدن مرگ، به انسان دست میدهد و گاه بر عقل او چيره ميشود و او را در اضطراب و #ناآرامی_فوقالعادهاى فرو میبرد، و ديگر: #حسرت از دست دادن تمام چيزهايى است كه در يك عمر طولانى براى گردآورى آنها زحمت كشيده و رنجها تحمّل نموده است.
🔹امورى كه سخت به آن دلبستگى دارد و گويى جزو وجود او شده و در يك لحظه میبيند، بايد با همه آنها وداع كند و بگذارد و بگذرد، و اين بر هيجان و #ناآرامی_شديد او مى افزايد. سپس به شرح آن #سكرات پرداخته میفرماید: «به خاطر آن، اعضاء و پيكرشان سست ميشود و در برابر آن رنگ خود را مى بازند؛ سپس #مرگ تدريجاً در آنها نفوذ ميكند و ميان آنها و زبانشان جدايى مى افكند؛ در حالى كه ميان #خانواده خود قرار دارند، با چشم خود به آنها نگاه ميكنند و با گوش سخنانشان را می شنوند و عقلشان سالم و فكرشان برجاست». از اين تعبير به خوبى استفاده میشود كه معمولا اوّلين چيزى كه از كار مى افتد #زبان است.
🔹سپس در ادامه اين سخن ميفرمايد: (در اين هنگام كه سيلى #سكرات بر صورت او نواخته مى شود، از #خواب_غفلت بيدار مى گردد و عميقاً به فكر فرو مى رود) «فكر ميكند كه #عمرش را براى چه چيزهايى بر باد داده، و روزگارش را در چه راهى سپرى نموده است!». در ادامه حضرت می فرمايد: «به ياد #ثروت هايى مى افتد كه گردآورى كرده است؛ در جمع آورى آن چشم بر هم گذارده و از حلال و #حرام و #مشكوك [هرچه به دستش آمده] در اختيار گرفته است، و #گناهِ جمع آورى آن بر دامان او نشسته و هنگام جدايى از آنها فرا رسيده است». آرى او بيدار ميشود و نخستين كابوسى كه بر وجود او سايه مى افكند كابوس #اموال اوست!
🔹اموالى كه به خاطر دلباختگى و دلبستگى به دنيا در فكر حلال و حرام آن نبود؛ يا با توجيهات نادرست، اجازه تملّك آن را به خود داده بود. #بدبختى اينجاست كه زحمت گردآورى آن اموال و تبعات و #مسئوليّتهای_الهى همه بر دوش او سنگينى ميكند، ولى او ناچار است از همه چشم بپوشد و ديگران از آن بهره گيرند. لذا در ادامه اين سخن ميفرمايد: «تَبْقَى لِمَنْ وَرَاءَهُ يَنْعُمُونَ فِيهَا، وَ يَتَمَتَّعُونَ بِهَا فَيَكُونُ الْمَهْنَأُ لِغَيْرِهِ، وَ الْعِبْءُ عَلَى ظَهْرِهِ، وَ الْمَرْءُ قَدْ غَلِقَتْ رُهُونُهُ بِهَا» [۱] (اين #اموال براى #بازماندگان او به جاى میماند و از آن بهره ميگيرند و متنّعم میشوند. لذّت و آسايش آن براى #ديگران است و سنگينى #گناهانش بر دوش او! و او گروگان اين اموال است!».
🔹تعبير به «رُهُون» در جمله اخير اشاره به اين است كه او در گرو #اموال_حرامى است كه از ديگران گرفته، كه تا گروگان را نپردازد خلاصى و رهايى نمییابد. به همين دليل در جمله بعد ميفرمايد: «او در اين حال، به خاطر امورى كه به هنگام #مرگ براى او روشن شده، دست خود را از #پشيمانى میگزد [و انگشت ندامت به دندان ميگيرد!] و نسبت به آنچه در تمام عمر به آن علاقه داشت، بى اعتنا میشود!». در اين حال او به ياد اين مطلب میافتد كه در دوران زندگى غالباً در برابر حسودان قرار داشت؛ حسودانى می خواستند اموال و ثروتها را به چنگ آورند و به او اجازه تملّك آنها را ندهند؛
🔹ولى او با زيركى و تلاش و فعاليّت، جلو آنها را گرفت و به آنها اجازه نداد ثروت هايى كه می بايست نصيب او بشود، به چنگ حسودانش بيفتد؛ ولى اكنون كه سرنوشت خود و اموال خود را در آستانه مرگ مى بيند: «آرزو ميكند اى كاش اين اموال به دست آنكس می رسيد كه در گذشته به ثروت او غبطه می خورد و بر آن حسد می ورزيد [تا وبال جانش نگردد]». #امام_علی (علیه السلام) با این تعبيرات تكان دهنده، انسان هايى را كه از اين لحظه فوق العاده غم انگيز #غافلاند بيدار ميكند، تا قبل از فرا رسيدن زمانى كه راه برگشت و #جبران و تدارك نيست، به فكر خود باشند و زاد و #توشه لازم را براى اين سفر خوفناك و طولانى فراهم سازند.
پی نوشت:
[۱] جمله «وَ الْمَرْءُ قَدْ غَلِقَتْ رُهُونُهُ بِها» اشاره به اين است كه تمام وثيقه هاى معنوى وجود انسان گويى گروگان اموال او میشود؛ اموالى كه حلال و حرام در آن به هم آميخته است. سعادت انسان، نجات او و سرنوشت آينده او همه در گروِ آن است.
📕پيام امام اميرالمؤمنين، مكارم شيرازى، ناصر، دارالكتب الاسلامية، چ۱، ج۴، ص۵۸۵
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) با مقداری تلخیص
#مرگ
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️«کفران نعمت» چه پيامدهای سوئی به دنبال دارد؟
🔹#ناسپاسى در برابر «نعمت های الهی»، آثار سوء گسترده اى از نظر معنوى و مادى در #زندگى_انسانها دارد؛ از يك سو سبب #زوال_نعمتها مى شود، زيرا مى دانيم خداوند حكيم است، نه بى حساب و كتاب چيزى به كسى مى بخشد و نه بى جهت چيزى را از كسى مى گيرد. در واقع #انسانهای_ناسپاس با زبان حال مى گويند: ما لايق اين #نعمت نيستيم و #حكمت_خداوند ايجاب مى كند كه اين نعمت را از آنها بگيرد، و آنها كه #شكر_نعمت را بجا مى آورند در واقع مى گويند: ما لايق و شايسته ايم، #نعمت را بر ما افزون كن.
🔹اميرالمؤمنين #امام_على (عليه السلام) در حديثى می فرمايد: «مَنْ شَكَرَ النِّعَمَ بِجَنانِهِ اِسْتَحَقَّ الْمَزيدَ قَبْلَ اَنْ يَظْهَرَ عَلى لِسانِهِ» [۱] (كسى كه قلباً #شكر_نعمت كند، پيش از آن كه به زبان شكر گويد، لياقت خود را براى #افزونشدننعمت ثابت كرده است). حتى در حديثى از #امام_صادق (عليه السلام) نقل شده که به مجرد اين كه انسان #نعمتى را بشناسد و #حمد_خدا را بگويد، بلافاصله #فرمان_افزايش از سوى خداوند درباره او صادر مى شود.
🔹آن حضرت مى فرمايد: «ما اَنْعَمَ اللهُ عَلى عَبْد مِنْ نِعْمَة فَعَرَفَها بِقَلْبِهِ وَ حَمِدَ اللهَ ظاهِراً بِلِسانِهِ فَتَمَّ كَلامُهُ حَتّى يُؤْمَرَ لَهُ بِالْمَزيد». [۲] به يقين تأثير #ناسپاسى در #سلب_نعمتها نيز چنين است. ممكن است بر اساس لطف خداوند، مجازات سلب نعمت تأخير بيفتد، ولى به هر حال اگر انسان بيدار نشود و #جبران نكند، اين مجازات حتمى است، چرا كه لازمه حكمت خداوندى است. از سوى ديگر #ناسپاسى سبب مى شود كه انسان از «معرفة الله» دور بماند و اين #بزرگترين_خسران و زيان است.
🔹بزرگان علم كلام در نخستين گام از بحث انگيزه های معرفة الله، به مسأله #شكر_نعمت می پردازند، و از آن به عنوان نخستين انگيزه شناخت پروردگار نام مى برند، زيرا #تشكّر و سپاسگزارى از #بخشنده_نعمت يك امر وجدانى است. انسان هنگامى كه خود را غرق نعمت مى بيند و مى داند اين همه #نعمت در درون و برون وجود خويش از سوی #پروردگار_عالم است، به فكر تشكر از بخشنده نعمت مى افتد، و همين امر #راه_خداشناسى را براى او هموار مى سازد.
🔹اما #انسان_ناسپاس، بی اعتنا به نعمت و بخشنده نعمت، از #معرفة_الله نيز محروم مى شود. از سوى ديگر #ناسپاسى در برابر نعمت هاى خالق، سبب ناسپاسى انسان در برابر #مخلوق مى شود، به طوری که نه تنها ارزشى براى محبت ها و خدمات بى شائبه ديگران قائل نمی شود، بلكه خود را #طلبكار آنان می داند، و اين صفت، سبب تنفّر و #بيزارى_مردم از چنين افرادی مى شود؛ و به اين ترتيب #انسان_ناسپاس گرفتار انزواى اجتماعى و نداشتن يار و ياور، در برابر مشكلات زندگى خواهند شد.
پی نوشتها؛
[۱] غرر الحكم و درر الكلم، تميمى آمدى، دارالكتاب الإسلامی، قم، ۱۴۱۰ق، چ دوم، ص ۶۶۱، قصار ۱۴۴۷
[۲] الكافی، كلينى، دار الكتب الإسلامية، تهران، چ ۴، ج ۲، ص ۹۵، باب الشكر، ح ۹
📕اخلاق در قرآن، مكارم شيرازى، ناصر، مدرسه الامام على بن ابیطالب(ع)، قم، ۱۳۷۷ش، چ ۱، ج ۳، ص ۷۴
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#نعمت
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
⭕️جوانی وقت اصلاح
🔹...فرصت را از دست مده و در #جوانی خود را اصلاح کن. #پیران نیز باید بدانند که تا در این عالم هستند میتوانند #جبران تبهکاریها و معصیتها را بکنند و اگر از این جا منتقل شدند کار از دست آنان خارج است.
🔹دل بستن به #شفاعت_اولیاء - علیهم السلام - و تجرّی در #معاصی از خدعههای بزرگ #شیطانی است. شما به حالات آنان که دل به شفاعت شان بسته و از خدا بیخبر شده و به #معاصی جرات میکنید بنگرید، نالهها و گریهها و دعاها و سوز و گدازهای آنان را ببینید و #عبرت بگیرید.
🔹در حدیث است که #حضرت_صادق - علیه سلام اللّه - در اواخر عمر، #بستگان و #فرزندان خود را احضار نمود و قریب به این مضمون به آنان فرمود که: «فردا با #عمل باید در محضر خداوند بروید و گمان نکنید بستگی شما به من فایده دارد».
بیانات حضرت امام ۶۱/۰۲/۰۸
منبع: سایت جامع امام خمینی (ره)
#امام_خمینی
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️منظور از «معاقبه» كه در جهاد با نفس لازم است چيست؟ (بخش دوم)
🔸#علماى_اخلاق براى #جهادبانفس امورى را بيان كرده اند كه #التزام به آنها لازم است. يكی از اين امور، #معاقبه است كه بعد از «مشارطه» و «مراقبه» و «محاسبه» قرار دارد. بعضى همين چهار مرحله را برشمرده اند، ولى بعضى ديگر مثل مرحوم فيض كاشانى در «محجة البيضاء» دو تاى ديگر يعنى #مجاهده و #معاتبه [توبيخ] را هم اضافه كرده اند، كه شايد بتوان به گونه اى اين دو را در همان #معاقبه ادغام كرد؛ ولى ما به تبع مرحوم فيض اين دو را نيز شرح مى دهيم:
1⃣«مجاهده»
🔹وقتى #محاسبه تمام شد و #نفس را #متضّرر و كاسب #معاصى دانست، گفتيم بايد #عقاب كند، و اما اگر آن را در بعضى #فضائل يا اذكار #سست و بى حوصله يافت، بايد او را وارد آنها كند و با او #مجاهدت نمايد. در #معاقبه، نفس را از چيزهایی كه دوست داشت محروم مى كرد، و اينجا #نفس را به #كارهاى_سنگين وا مى دارد، به كارهایی كه برايش #سستى به خرج مى دهد، و اين كار كسانى است كه براى خدا عمل مى كنند.
🔹يكى از #بزرگان وقتى #نماز_عصرش فوت شد، #زمينى كه قيمتش #صدهزاردرهم بود، براى #جبران، آن را در راه خدا داد، و ديگرى #نماز_جماعتش در شب ترك شد و آن شب را به شب زنده دارى مشغول شد، ديگرى #نماز_مغرب را به تأخير انداخت براى جبران آن، دو بنده آزاد كرد و از ابن ربيعة دو ركعت #نماز_صبح قضا شد و بنده اى آزاد كرد. بعضى براى #مجاهدت با #نفس، روزه يك سال يا حج با پاى پياده يا صدقه دادن تمام مال را بر خود واجب مى كردند.
🔹در روايتى در «مصباح الشريعة» از #امام_صادق (عليه السلام) آمده: «طُوبَى لِعَبدٍ جَاهَدَ لِلّهِ نَفْسَه وَ هَوَاهُ»؛ [۱] (خوش به حال بنده اى كه برای خدا با #نفس و هواى خود #مجاهدت كند!). خداوند هم فرمود: «وَ الَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَ إِنَّ اللهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ»؛ [۲] (و كسانى كه در راه ما #مجاهدت كردند، راه هاى خود را به آنها نشان داده و #هدايتشان مى كنيم و #خداوند با احسان كنندگان است).
🔹حكايت شده كه: «عده اى به عيادت عمر بن عبدالعزيز آمدند، و در بين آنها #جوانلاغراندامى بود؛ عمر بن عبدالعزيز به او گفت: اى جوان چه به تو رسيده كه اين قدر #لاغر و نحيف هستى؟ جواب داد: دچار بيمارى شده ام، گفت: چه بيمارى به جان تو افتاده؟ گفت: اى خليفه #شيرينى_دنيا را چشيدم تلخ يافتم، و نزد من خوشى و زيبائى و #شيرينى_دنيا كوچك آمد، و طلا و سنگش مساوى آمد، و گويا به عرش پروردگارم به طور واضح نظر مى كنم، و مردم را مى بينم كه به طرف #بهشت و #آتش مى روند، پس روزم را به تشنگى و شبم را به شب زنده دارى به سر كردم، و هر چه در آن هستم كوچك است در كنار #ثواب خداوند و #عقاب او [و بيمارى من اين است كه شيرين را تلخ و چيز بزرگ را كوچك و شىء گرانقيمت و بى ارزش، در نظرم يكى است]». [۳] #ادامه_دارد...
پی نوشتها؛
[۱] مصباح الشريعة و مفتاح الحقيقة، امام صادق (ع)، مؤسسة الأعلمي للمطبوعات، بیروت، ۱۴۰۰ق، چ۱، ص۱۶۹
[۲] سوره عنكبوت، آيه ۶۹
[۳] المحجة البيضاء في تهذيب الإحياء، فيض کاشانی، مؤسسه انتشارات اسلامی جامعه مدرسين، ۱۴۱۷ق، چ۴، ج۸، ص۱۷۲
📕اخلاق اسلامى در نهج البلاغه، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: اكبر خادم الذاكرين، نسل جوان، قم، ۱۳۸۵ش، چ۱، ج۲، ص۲۹۹
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#نفس #گناه #مجاهده #محاسبه
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️«قرآن» چه کسانی را به عنوان «زیانکارترین مردم» معرّفى کرده است؟
🔹خداوند متعال در «آیات ۱۰۳ و ۱۰۴ سوره کهف» مى فرماید: «قُلْ هَلْ نُنَبِّئُکُمْ بِالاْ َخْسَرِینَ أَعْمالاً - الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ هُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعاً»؛ (بگو: آیا به شما خبر دهیم که #زیانکارترین (مردم) در کارها، چه کسانى هستند؟ - آنها که #تلاشهایشان در زندگى دنیا #گم [و نابود] شده؛ با این حال، مى پندارند #کار_نیک انجام مى دهند!). در زندگى خود و دیگران بسیار دیده ایم گاه، #انسان #کار_خلافى انجام مى دهد در حالى که فکر مى کند #کار_خوب و مهمى انجام داده است، این گونه #جهل_مرکب، ممکن است یک لحظه و یا یک سال و یا حتى یک #عمر ادامه یابد، و راستى #بدبختى از این بزرگتر تصور نمى شود.
🔹#قرآن_کریم چنین کسانى را #زیانکارترین_مردم نام نهاده، دلیلش هم روشن است؛ زیرا کسانى که مرتکب #گناهى مى شوند، اما مى دانند خلافکارند، غالباً حدّ و #مرزى براى خلافکارى خود قرار مى دهند، و لااقل چهار اسبه نمى تازند، و بسیار مى شود که به خود مى آیند و براى جبران آن به سراغ #توبه و #اعمال_صالح مى روند. اما آنها که #گنهکارند و در عین حال #گناهشان را #عبادت، #اعمال_سوءشان را #صالحات و #کژىها را #درستى ها مى پندارند، نه تنها در صدد #جبران نخواهند بود، که با شدت هر چه تمام تر به کار خود ادامه مى دهند؛ حتى #تمام_سرمایه هاى وجود خود را در این مسیر به کار مى گیرند، و چه تعبیر جالبى قرآن درباره آنها ذکر کرده: «أَخْسَرِینَ أَعْمالاً».
🔹در #روایات_اسلامى تفسیرهاى گوناگونى براى «أَخْسَرِینَ أَعْمالاً» آمده است که هر یک از آنها اشاره به مصداق روشنى از این مفهوم وسیع است، بى آن که آن را محدود کند. در حدیثى از «اصبغ بن نباته» مى خوانیم: شخصى از «اميرالمؤمنين #امام_على» (علیه السلام) از تفسیر این آیه سؤال کرد، امام فرمود: «منظور #یهود و #نصارى هستند، اینها در آغاز بر #حق بودند، سپس #بدعتهایی در #دین خود گذاردند، و این بدعت ها آنها را به راه #انحراف کشانید اما #گمان مى کردند #کار_نیکى انجام مى دهند». [۱] در حدیث دیگرى از #امام علی (علیه السلام) مى خوانیم: پس از ذکر گفتار فوق، فرمود: «#خوارج_نهروان نیز چندان از آنها فاصله نداشتند»! [۲]
🔹در حدیث دیگر، مخصوصاً اشاره به #رهبانها (مردان و زنان تارک دنیا) و گروه هاى #بدعتگذار از مسلمین شده است. [۳] و در بعضى از روایات، به «منکران #ولایت_امام_على (علیه السلام)» تفسیر گردیده. #راهبانى که یک #عمر، در گوشه «دیرها» تن به #انواع_محرومیتها مى دهند، از ازدواج چشم مى پوشند، از لباس و غذاى خوب صرف نظر مى کنند، دیرنشینى را بر همه چیز مقدم مى شمرند، و #گمان مى کنند این محرومیت ها سبب قرب آنها به خدا است آیا مصداق «أَخْسَرِینَ أَعْمالاً» نیستند؟ آیا هیچ مذهب و #آئین_الهى ممکن است بر خلاف قانون #عقل و #فطرت، #انسان اجتماعى را به #انزوا دعوت کند؟ و این کار را سرچشمه #قرب به خدا بداند؟
🔹همچنین آنها که در آئین خدا #بدعت گذاردند، #تثلیث را به جاى #توحید و #مسیح (علیه السلام) بنده خدا را به عنوان فرزند خدا، و #خرافاتى دیگر از این قبیل را وارد #آئینپاکالهى نمودند، به گمان این که دارند خدمتى مى کنند، آیا این گونه افراد از #زیانکارترین_مردم نیستند؟! #خوارج_نهروان، آن جمعیت قشرى بىمغز و #نادان که بزرگترین گناهان (همچون کشتن #امام_على علیه السلام و گروهى از مسلمانان راستین و گل هاى سرسبد اسلام) را موجب #تقرب به خدا مى دانستند، و حتى بهشت را در انحصار خود فرض مى کردند آیا از #زیانکارترین_مردم نبودند؟!
خلاصه آیه آن چنان مفهوم وسیعى دارد که اقوام زیادى را در گذشته، حال و آینده در برمى گیرد.
پی نوشتها؛
[۱] تفسیر «نور الثقلین»، ج ۳، ص ۳۱۲
[۲] همان مدرک
[۳] همان مدرک
[۴] تفسیر «نور الثقلین»، ج ۳، ص ۳۱۱
📕تفسیر نمونه، آيت الله العظمي مکارم شيرازى، دار الکتب الإسلامیه، چ ۲۶، ج ۱۲، ص ۶۰۸
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#زيان #خسران #بدبخت
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️«حب دنیا» چگونه مانع کسب معرفت و شناخت می شود؟
🔹خداوند در «سوره نحل»، آیات ۱۰۶ - ۱۰۸، می فرماید: «مَن كَفَرَ بِاللهِ مِن بَعْدِ إِيمَانِهِ إِلَّا مَنْ أُكْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِيمَانِ وَ لَٰكِن مَّن شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْرًا فَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ مِّنَ اللهِ وَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ - ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمُ اسْتَحَبُّوا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ وَ أَنَّ اللهَ لَا يَهْدِی الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ - أُولَٰئِكَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَ سَمْعِهِمْ وَ أَبْصَارِهِمْ وَ أُولَٰئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ»
🔹[ترجمه آیات:] (کسانى که بعد از ایمانشان، به خدا کافر شوند [مجازات مى شوند] ـ بجز آنها که تحت فشار واقع شده اند در حالى که قلبشان با ایمان، آرام است ـ آرى، آنها که سینه خود را براى پذیرش کفر گشوده اند، غضب خدا بر آنهاست؛ و عذاب عظیمى در انتظارشان! - این بخاطر آن است که زندگى پست #دنیا را بر #آخرت ترجیح دادند؛ و خداوند افراد بى ایمان (لجوج) را هدایت نمى کند. - آنها کسانى هستند که [بر اثر فزونى گناه،] خدا بر دلها و گوش و چشمان شان مُهر نهاده؛ [به همین دلیل نمى فهمند،] و غافلان [واقعى] همانها هستند).
🔹خداوند در این آیات، به گروهى اشاره مى كند كه نخست #اسلام را از جان و دل پذيرا گشتند و بعد #مرتد شدند. مى فرمايد: اين #ارتداد به خاطر آن نيست كه چيزى بر خلاف حق در اسلام ديده باشند، بلكه آنها #زندگى_دنيا را بر #آخرت ترجيح دادند، و به همين جهت با اسلام وداع گفتند، و به وادى #كفر قدم نهادند، و چون #شايسته_هدايت نيستند، خداوند هدايت شان نمى كند؛ بلكه به خاطر #دنياپرستى بر #قلب و #گوش و #چشم آنها مهر مى نهد، و درهاى معرفت را به روى آنها مى بندد، در نتيجه در #غفلت_كامل فرو مى روند.
🔹#حبّ_دنيا خواه در شاخه عشق به مال و ثروت باشد، يا مقام و جاه و يا انواع شهوات ديگر، به #طوفانى مى ماند كه در #درون_جان انسان میوزد و تعادل ترازوى #عقل را به كلّى بر هم مى زند. مى دانيم ترازوهاى دقيق را در محفظه اى مى گذارند كه كمترين نسيم به آن نوزد، و حتى كسى كه مشغول سنجش با آنها است موقّتاً نفس را در سينه حبس مى كند، مبادا امواج هوايى كه از ريه او خارج مى شود تعادل آن را بر هم زند. آيا از چنين ترازويى در برابر يك طوفان شديد كارى ساخته است؟!
🔹#دنياپرستى خواه شكل قارونى داشته باشد و يا فرعونى، يا سامرى و يا غير آنها، مسلّماً به #انسان اجازه #تفكّر_سالم و #قضاوت_صحيح را نمى دهد. اگر آيه فوق مى گويد خداوند بر قلب و گوش و چشم آنها مهر مى نهد، اين در واقع همان تأثيرى است كه در #دنياپرستى قرار داده، و چون آنها به سراغ سبب مى روند، گرفتار چنين مسببى مى شوند.
🔹در #احاديث_اسلامى تعبيرات جالبى در اين زمينه ديده مى شود؛ از جمله در حديثى #امام_باقر (عليه السلام) مى فرمايد:
«مَثَلُ الْحَريص عَلَى الدُّنْيا كَمَثَلِ دُوْدَةِ القَزّ كُلَّمَا ازْدادَتْ مِنَ القَزِّ عَلى نَفْسِها لَفّاً كانَ أَبْعَدَ لَها مِنَ الْخُرُوجِ حَتّى تَمُوتَ غمّا» [۱] (#حريص بر دنيا همچون كرم ابريشم است، هر قدر بيشتر ابريشم برگرد خود مى تند زندانى تر مى شود، و راه خروج بر او مسدودتر مى گردد، تا از غم و اندوه بميرد). در حديث ديگرى از #امام_علی (عليه السلام) مى خوانيم: «اَلدُّنيا تَقُرُّ وَ تَضُرُّ و تَمُرُّ» [۲] (#دنيا مى فريبد، #زيان مى رساند و #مىگذرد).
🔹در حديث ديگرى مى خوانيم كه #امام_علی (عليه السلام) نامه اى به يكى از ياران اش نوشت و او را نصيحت فرمود. از جمله نصايح امام (عليه السلام) اين بود:
«فَارْفُضِ الدُّنْيا فَاِنَّ حُبَّ الدُّنْيا يُعْمِى، وَ يُصِّمٌ وَ يُبْكِمٌ وَ يُذِلُّ الرِّقابٌ فَتَدارَكْ مابِقَىَ مِنْ عُمُرِكَ وَ لا تَقُلْ غَداً أَوْ بَعْدَ غَد، فَانَّما هَلَكَ مَنْ كانَ قَبْلَكَ بِاِقامَتِهِمْ عَلى الأَمانِىِّ وَالتَّسْوِيْفِ» [۳] (#دنيا را رها كن كه #حب_دنيا، چشم را كور و گوش را كر و زبان را لال و گردن ها را به زير مى آورد. در باقى مانده عمرت گذشته را #جبران كن و نگو فردا و پس فردا، زيرا كسانى كه پيش از شما بودند به خاطر تكيه بر #آرزوها و امروز و فردا كردن #هلاك شدند).
پی نوشتها؛
[۱] بحارالأنوار، دار إحياء التراث العربى، چ دوم، ج ۷۰، ص ۲۳؛ [۲] نهج البلاغة، صبحی صالح، هجرت، قم، چ اول، ص ۵۴۸، قصار [۴۲۲] ۴۱۵؛ [۳] بحارالأنوار، همان، ص ۷۵
📕کتاب پیام قرآن، مکارم شیرازی، ناصر، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۸۶، چ نهم، ج ۱، ص ۳۱۲
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#دنيا #غفلت
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️آیا با مرگ، پرونده اعمال انسان بسته می شود؟
🔹#امام_علی (عليه السلام) در پايان خطبه ۴۲ به مهمترين تفاوت #دنيا و #آخرت اشاره كرده، مى فرمايد: «وَ إِنَّ الْيَوْمَ عَمَلٌ وَ لاَحِسَابَ وَ غَداً حِسَابٌ وَ لاَعَمَلَ» (امروز روز #عمل است نه حساب، و فردا وقت #حساب است نه عمل!). اين سخن از يك سو بيانگر اين واقعيت است كه تا #فرصت در دست داريد، بر حجم #اعمال_صالحه خود بيفزاييد، و اگر مى بينيد #نيكوكاران و #بدكاران، پاكان و ناپاكان، اولياءالله و اشقياء، حزب خدا و حزب شيطان، در اين جهان در كنار هم زندگى مى كنند، بى آن كه بدكاران مورد مجازات الهى قرار گيرند و نيكوكاران مشمول پاداش خير شوند، به خاطر آن است كه اين جهان تنها #ميدان_عمل است نه حساب و جزا.
🔹و از سوى ديگر هشدار مى دهد كه با پايان #عمر، #پروندههاى_اعمال براى هميشه بسته مى شود و راهى به سوى بازگشت و #جبران نخواهد بود، و #پشيمانى كمترين سودى نخواهد داشت، همان گونه كه #امام_على (عليه السلام) در کلامی ديگر مى فرمايد: «لا عَنْ قَبِيْح يَسْتَطيعُونَ اِنْتِقالا وَ لا فِي حَسَن يَسْتَطيعُونَ اِزْدِياداً» [۱] (نه مى توانند از #اعمال_زشتى كه انجام داده اند بر كنار شوند، و نه مى توانند #كار_نيكى بر نيكى هاى خود بيفزايند!).
🔹نه براى فرياد «رَبِّ اِرْجِعُونِ لَعَلَّى اَعْمَلُ صالِحاً» [۲] (خداى من! مرا بازگردانيد تا #عمل_صالحى انجام دهم)، پاسخى مى شنوند و نه آرزوى «فَلَوْ أَنَّ لَنا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنينَ» [۳] (اى كاش بار ديگر به #دنيا باز مى گشتيم تا از مؤمنان باشيم) هرگز به واقعيت مى پيوندد! از اين آيات، و روايات مشابه آن كه در خطبه بالا آمد، به خوبى نتيجه مى گيريم كه اين، يك #سنّتتخلفناپذيرالهى است كه #پرونده_اعمال با #مرگ يا زمانى كه انسان در آستانه مرگ قطعى قرار مى گيرد، بسته مى شود و راهى به سوى بازگشت و جبران نيست!
🔹در اينجا اين سؤال پيش مى آيد كه در بسيارى از روايات آمده كه آثار كارهاى نيك و بد انسان بعد از مرگ، نیز به او مى رسد و به اين ترتيب #پرونده_اعمال او از نظر حسنات يا سيّئات سنگين تر مى شود؛ رسول خدا (صلى الله عليه و آله) مى فرماید: «سَبْعَةُ اَسْباب يُكْتَبُ لِلْعَبْدِ ثَوابُها بَعْدَ وَفاتِه، رَجُلٌ غَرَسَ نَخْلا اَوْ حَفَرَ بِئْراً اَوْ اَجْرى نَهْراً اَوْ بَنى مَسْجِداً اَو كَتَبَ مُصْحَفاً اَوْ وَرَّثَ عِلْماً اَوْ خَلَّفَ وَلَداً صالِحاً يَسْتَغْفِرُ لَهُ بَعْدَ وَفاتِه» [۴] (هفت سبب [از اسباب خير] است كه ثوابش براى بنده خدا بعد از #مرگ او نوشته مى شود: كسى كه نخلى بكارد يا چاه آبى حفر كند يا نهرى به جريان اندازد يا مسجدى بنا كند يا قرآنى و يا كتابى سودمند بنويسد يا علمى از خود به يادگار بگذارد يا فرزند صالحى بعد از او بماند كه پس از درگذشت وى برايش استغفار كند).
🔹روشن است كه آنچه در اين حديث آمده نمونه هاى بارز #كار_خير است، وگرنه تمام آثار نيك و سنّت هاى حسنه اى كه از انسان باقى مى ماند همين اثر را دارد. با این وصف، آيا اينها با آنچه در بالا گفته شد منافاتى ندارد؟ پاسخ اين سؤال روشن است؛ سخن امام (علیه السلام) بدین معنا است که انسان بعد از #مرگ، عمل تازه اى نمى تواند انجام دهد، نه اين كه آثار اعمال گذشته به او نمى رسد، آرى #پروندهاعمالجديد بسته مى شود و چيزى بر آن افزوده نمى گردد؛
🔹ولى پرونده اعمال پيش از مرگ همواره گشوده است و انسان از ميوه هاى درخت هاى #اعمال_صالحهاش در #برزخ و #قيامت بهره مند مى شود. حتى از اعمالى كه فرزند صالح او انجام مى دهد و از آثار تربيت صحيحى است كه او در حال حياتش در مورد فرزند انجام داده بهره اى به او مى رسد و طبيعى است كه انسان از ميوه هاى درخت برومندى كه نشانده است بهره ببرد.
پی نوشتها
[۱] نهج البلاغة، صبحی صالح، هجرت، قم، ۱۴۱۴ق، چ ۱، ص ۲۷۹، (خطبه ۱۸۸)
[۲] قرآن کریم، سوره مؤمنون، آيات ۹۹ و ۱۰۰
[۳] همان، سوره شعراء، آيه ۱۰۲
[۴] تنبيه الخواطر و نزهة النواظر (مجموعة ورّام)، ورام بن أبي فراس، مكتبة فقيه، قم، چ ۱، ج ۲، ص ۱۱۰
📕پيام امام امير المومنين(ع)، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية، تهران، ۱۳۸۶ش، چ اول، ج ۲، ص ۴۷۰
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#عمر #مرگ #اعمال #آخرت
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد