✨🥀✨🥀✨🥀✨🥀✨
🥀✨
✨
✅از کجا بفهمیم نزد #خدا چه جایگاهی داریم؟
💠#امیرالمؤمنین #امام_علی علیه السلام:
🔷هر كس دوست دارد بداند جايگاهش نزد خداوند چطور است، بايد ببيند مقام و مرتبه خدا نزد وى چقدر است... ، زيرا كسى كه كار #دنيا و #آخرت هر دو در اختيار او قرار گيرد، و او كار آخرت را بر دنيا برگزيند، پس خدا را دوست مى دارد، و كسى كه كار دنيا را انتخاب كند، خداوند پيش او #ارزش و جايگاهى ندارد..
💠#امام_باقر _علیه_السلام به جابر جعفی فرمودند:
🔷به شیعیانم بگو میان ما و خداوند متعال خویشاوندی نیست و تنها وسیله #تقرب (نزدیکی) به او اطاعت است...
چه کسی از خدا (از روی #ایمان و #اخلاص) چیزی خواسته است که به او نداده؟ یا #توکل بر او کرده و کفایت امر او ننموده؟ یا به او اعتماد کرده، و او را رهایی نبخشیده است؟
💠#رسول_اکرم صلی الله علیه و آله:
🔷به کوچکی گناه نگاه نکن! بلکه بنگر چه کسی را نافرمانی میکنی!»
📕بحار الانوار، ج ۷۰، ص ۲۵، ح ۲۷
📕بحارالانوار، جلد ۷۸، صفحه ۱۸۳
📕مکارم اخلاق، ص ۴۶۰، انتشارات شریف رضی، قم: چ ۴، ۱۴۱۲
✅ارتباط عمقي و معرفتي #عيد_قربان و #عيد_غدير
⭕️ #قربان از قرب به معناي نزديکي و #تقرّب گرفته شده، اوّلين #قرباني که در تاريخ بشر کنوني پذيرفته شد، مربوط به حضرت #هابيل[۱] عليه السلام است. در ميان اقوام پيشين هم رسم بر اين بود که براي تقرّب به معبود يا معبودان خود قرباني کنند. اين مسأله ادامه يافت تا هنگامه نبوّت #حضرت_ابراهيم_خليل عليه السلام در اين هنگام ايشان ۳ مرتبه در رؤياي صادقه ديدند که #خداوند ايشان را امر به ذبح فرزند مي فرمايند. آنگاه که يقين براي ايشان حاصل شد که رؤيا صادقه است، خود را براي اجراي #فرمان_الهي آمده کردند ولي تيغ، گلوي فرزند ايشان #حضرت_اسماعيل عليه السلام را نبريد، و به امر الهي قوچي را به عنوان قرباني به جاي فرزندشان، ذبح کردند. که اين قضيّه مبناي #عيد_قربان در #اسلام هم قرار گرفت.
💠بعد از ذکر تاريخچه اجمالي #عيد_قربان بايد مطالب ذيل را ذکر کنيم:
🔷اوّلا: در #روايات ما کلمه «قرباني» در مواردي ذکر شده مثل «الصلوة قربان کل تقيّ» نماز مايه تقرّب هر شخص #پرهيزکار به #خداوند است. پس با توجه به روايت شريفه «قربان»، «آنچه مايه تقرّب الي الله» است، صرفاً در ذبح حيوان خاصّ خلاصه نمي شود بلکه مفهومي بسيار گسترده تر از آن دارد.
و بالاترين و عالي ترين مصداق «قربان»، #جهاد_با_نفس و کشتن و از بين بردن #رذائل نفساني و اخلاقي است که در حديث شريف «موتوا قبل ان تموتوا» يعني بميريد پيش از آنکه شما را بميرانند، بدان اشاره شده دارد. معناي «موتوا» در حديث فوق اين است که نفسانيّت خود را ذبح کنيد و از منيّت ها و هواهاي نفساني کاملا جدا شويد تا به جوار #قرب_الهي دست يابيد.
🔷پيوند روز #عيد_قربان با #عيد_غدير که #عيد_ولايت مطلقه کليّه الهيّه است، اين است که در روز عيد قربان رذائل و هواهاي نفساني را در درون خود ذبح و قرباني کنيد تا با #طهارت و پاکي روح، وارد، عيد ولايت مطلقه کليّه الهيّه حضرت امير ـ عليه السلام ـ شويد زيرا مسأله #ولايت_اميرالمومنین عليه السلام آن قدر پاک و طاهر است که، هرگز نمي تواند با آلودگي هاي باطني، قدم در آن نهاد و خود را از مواليان واقعي حضرت امير ـ عليه السلام ـ دانست.
🔷امّا خود #عيد_غدير با قطع نظر از #عيد_قربان، به منزله آخرين جزء از علّت تامّه نسبت به مبعث #پيامبر_اسلام ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ است. بلکه #غدير به منزله باطن يک چيز ظاهر و به منزله روح، نسبت به #انسان است، زيرا تمامي خيرات و سعادات مشروط به #ولايت امير المومنين علي ـ عليه السلام ـ و فرزندانش ـ عليهم السلام ـ است. در روايات کثيره از طريق #شيعه و اهل سنت وارد شده که نورهاي پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ و امير المؤمنين ـ عليه السلام ـ يکي بود تا اين که در صلب عبدالله و عبدالمطلب از هم جدا گشته و خداوند، ولايت آنان را بر همه مردم واجب نموده است و اين ولايت در روز غدير آشکار شد،[۲] به همين جهت در #قرآن_کريم آمده: «امروز «روز غدير» دينتان را برايتان کامل و نعمتم را بر شما تکميل و #دين_اسلام را براي شما انتخاب نمودم».[۳]
👇👇👇
✅ريشه #قرباني_کردن در اسلام
🔷 #قرباني يک عبادت و از #شعائر_اسلام است و در مقابل ديگر عبادت ها از جايگاه و اهميت خاصي برخوردار است.
از نظر معني لغوي هر آن چيزي است که وسيله #تقرب و نزديکي به #خداوند متعال باشد، خواه آن چيز ذبح حيوان باشد يا ديگر صدقات. در عرف عام به آن حيوان خاص #قرباني گفته مي شود که به خاطر رضاي خداوند در روزهاي #عيد_قربان #مسلمانان آن را ذبح مي کنند.
🔷ذبح قرباني جهت تقرب پروردگار از زمان ابوالبشر #حضرت_آدم (ع) شروع شد، وقتي که دو فرزندش هابيل، قوچي و قابيل مقداري گندم را به عنوان قرباني به بارگاه خداوندي تقديم نمودند، به دستور و روال آن زمان صاعقه اي از آسمان قرباني #هابيل را سوزاند که اين علامت قبوليت بود و قرباني #قابيل به حال خود باقي ماند.
🔷در #قرآن_مجيد اين واقعه تاريخي چنين آمده است: «إِذْ قَرَّبَا قُرْبَانًا فَتُقُبِّلَ مِن أَحَدِهِمَا وَلَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الآخَرِ؛[۱] وقتي که (هابيل و قابيل پسران آدم) #قرباني تقديم کردند از يکي (هابيل) پذيرفته شد و از ديگري (قابيل) پذيرفته نشد».
قرباني به عنوان شعار #دين و آيين و مشروعيت آن به زمان حضرت آدم بر ميگردد، اما وقتي که واقعه بي نظير و شگفت انگيز #حضرت_ابراهيم (ع) پيش آمد که در آن واقعه ايشان براي ذبح و قرباني کردن يکتا فرزندش #اسماعيل (ع) اقدام فرمود و از اين #امتحان_الهي سربلند بيرون آمد قرباني جايگاه و اهميت ويژه اي را در اديان سماوي کسب کرد. داستان مذکور در سوره صافات قرآن مجيد آمده است.
👇👇👇
⭕️امام محمد باقر عليه السلام:
🔸«فِيمَا نَاجَى بِهِ اللهُ مُوسَى (ع) عَلَى الطُّورِ أَنْ يَا مُوسَى أَبْلِغْ قَوْمَكَ أَنَّهُ مَا يَتَقَرَّبُ إِلَيَّ الْمُتَقَرِّبُونَ بِمِثْلِ الْبُكَاءِ مِنْ خَشْيَتِی وَ مَا تَعَبَّدَ إِلَيَّ الْمُتَعَبِّدُونَ بِمِثْلِ الْوَرَعِ عَنْ مَحَارِمِی وَ لَا تَزَيَّنَ لِيَ الْمُتَزَيِّنُونَ بِمِثْلِ الزُّهْدِ فِي الدُّنْيَا عَمَّا بِهِمُ الْغِنَى عَنْهُ قَالَ فَقَالَ مُوسَى (ع) يَا أَكْرَمَ الْأَكْرَمِينَ فَمَا ذَا أَثَبْتَهُمْ عَلَى ذَلِكَ فَقَالَ يَا مُوسَى أَمَّا الْمُتَقَرِّبُونَ إِلَيَّ بِالْبُكَاءِ مِنْ خَشْيَتِي فَهُمْ فِي الرَّفِيقِ الْأَعْلَى لَا يُشَارِكُهُمْ فِيهِ أَحَدٌ».
🔹از نجواهاى #خداوند_متعال با #حضرت_موسى (ع) در #كوه_طور اين بود: اى موسى! به قوم خود برسان كه #تقرّب_جويان، با چيزى مانند #گريستن از ترس من، به من نزديك نشدند، و #متعبدان به چيزى مانند پرهيز از #حرام هاى من مرا عبادت نكردند، و #آراستگان، به چيزى مانند بی اعتنايى به چيزهايى از دنيا كه بدان نياز ندارند، خويشتن را نياراستند. #موسى (ع) عرض كرد: اى گرامی ترين گراميان! چه چيز آنان را در اين راه #استوار و ثابت قدم گرداند؟ فرمود: اى موسى! امّا آنان كه با #گريستن از ترس من جوياى #تقرّب به من هستند، در #اعلى_عليّين اند و هيچ كس در اين (مرتبه) با آنان شريك نيست.
📕ثواب الأعمال، ۲۰۵/۱
#امام_باقر
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️«قرآن» چه کسانی را به عنوان «زیانکارترین مردم» معرّفى کرده است؟
🔹خداوند متعال در «آیات ۱۰۳ و ۱۰۴ سوره کهف» مى فرماید: «قُلْ هَلْ نُنَبِّئُکُمْ بِالاْ َخْسَرِینَ أَعْمالاً - الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ هُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعاً»؛ (بگو: آیا به شما خبر دهیم که #زیانکارترین (مردم) در کارها، چه کسانى هستند؟ - آنها که #تلاشهایشان در زندگى دنیا #گم [و نابود] شده؛ با این حال، مى پندارند #کار_نیک انجام مى دهند!). در زندگى خود و دیگران بسیار دیده ایم گاه، #انسان #کار_خلافى انجام مى دهد در حالى که فکر مى کند #کار_خوب و مهمى انجام داده است، این گونه #جهل_مرکب، ممکن است یک لحظه و یا یک سال و یا حتى یک #عمر ادامه یابد، و راستى #بدبختى از این بزرگتر تصور نمى شود.
🔹#قرآن_کریم چنین کسانى را #زیانکارترین_مردم نام نهاده، دلیلش هم روشن است؛ زیرا کسانى که مرتکب #گناهى مى شوند، اما مى دانند خلافکارند، غالباً حدّ و #مرزى براى خلافکارى خود قرار مى دهند، و لااقل چهار اسبه نمى تازند، و بسیار مى شود که به خود مى آیند و براى جبران آن به سراغ #توبه و #اعمال_صالح مى روند. اما آنها که #گنهکارند و در عین حال #گناهشان را #عبادت، #اعمال_سوءشان را #صالحات و #کژىها را #درستى ها مى پندارند، نه تنها در صدد #جبران نخواهند بود، که با شدت هر چه تمام تر به کار خود ادامه مى دهند؛ حتى #تمام_سرمایه هاى وجود خود را در این مسیر به کار مى گیرند، و چه تعبیر جالبى قرآن درباره آنها ذکر کرده: «أَخْسَرِینَ أَعْمالاً».
🔹در #روایات_اسلامى تفسیرهاى گوناگونى براى «أَخْسَرِینَ أَعْمالاً» آمده است که هر یک از آنها اشاره به مصداق روشنى از این مفهوم وسیع است، بى آن که آن را محدود کند. در حدیثى از «اصبغ بن نباته» مى خوانیم: شخصى از «اميرالمؤمنين #امام_على» (علیه السلام) از تفسیر این آیه سؤال کرد، امام فرمود: «منظور #یهود و #نصارى هستند، اینها در آغاز بر #حق بودند، سپس #بدعتهایی در #دین خود گذاردند، و این بدعت ها آنها را به راه #انحراف کشانید اما #گمان مى کردند #کار_نیکى انجام مى دهند». [۱] در حدیث دیگرى از #امام علی (علیه السلام) مى خوانیم: پس از ذکر گفتار فوق، فرمود: «#خوارج_نهروان نیز چندان از آنها فاصله نداشتند»! [۲]
🔹در حدیث دیگر، مخصوصاً اشاره به #رهبانها (مردان و زنان تارک دنیا) و گروه هاى #بدعتگذار از مسلمین شده است. [۳] و در بعضى از روایات، به «منکران #ولایت_امام_على (علیه السلام)» تفسیر گردیده. #راهبانى که یک #عمر، در گوشه «دیرها» تن به #انواع_محرومیتها مى دهند، از ازدواج چشم مى پوشند، از لباس و غذاى خوب صرف نظر مى کنند، دیرنشینى را بر همه چیز مقدم مى شمرند، و #گمان مى کنند این محرومیت ها سبب قرب آنها به خدا است آیا مصداق «أَخْسَرِینَ أَعْمالاً» نیستند؟ آیا هیچ مذهب و #آئین_الهى ممکن است بر خلاف قانون #عقل و #فطرت، #انسان اجتماعى را به #انزوا دعوت کند؟ و این کار را سرچشمه #قرب به خدا بداند؟
🔹همچنین آنها که در آئین خدا #بدعت گذاردند، #تثلیث را به جاى #توحید و #مسیح (علیه السلام) بنده خدا را به عنوان فرزند خدا، و #خرافاتى دیگر از این قبیل را وارد #آئینپاکالهى نمودند، به گمان این که دارند خدمتى مى کنند، آیا این گونه افراد از #زیانکارترین_مردم نیستند؟! #خوارج_نهروان، آن جمعیت قشرى بىمغز و #نادان که بزرگترین گناهان (همچون کشتن #امام_على علیه السلام و گروهى از مسلمانان راستین و گل هاى سرسبد اسلام) را موجب #تقرب به خدا مى دانستند، و حتى بهشت را در انحصار خود فرض مى کردند آیا از #زیانکارترین_مردم نبودند؟!
خلاصه آیه آن چنان مفهوم وسیعى دارد که اقوام زیادى را در گذشته، حال و آینده در برمى گیرد.
پی نوشتها؛
[۱] تفسیر «نور الثقلین»، ج ۳، ص ۳۱۲
[۲] همان مدرک
[۳] همان مدرک
[۴] تفسیر «نور الثقلین»، ج ۳، ص ۳۱۱
📕تفسیر نمونه، آيت الله العظمي مکارم شيرازى، دار الکتب الإسلامیه، چ ۲۶، ج ۱۲، ص ۶۰۸
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#زيان #خسران #بدبخت
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
تبیین
⭕️بی نیاز شدن روح از بدن
🔹انسان در نتیجه #تقرب به خداوند - و تقرب به خداوند در نتیجه #عبودیت و #اخلاص و خود را فراموش کردن و #تذلل در نزد پروردگار و #اطاعت_محض در برابر #پروردگار - میرسد به این مرحله که در عین اینکه بدنش نیازمند به #روح است، روحش از #بدنش بینیاز میشود، چطور؟ ما الآن، هم #روحمان نیازمند به بدنمان است، هم #بدنمان نیازمند به روحمان. الآن اگر آن روح و #قوه_حیات ما نباشد، این بدن ما زنده نیست؛ اگر هم این بدن ما نباشد این روح ما در اینجا کاری از او ساخته نیست، نمیتواند کاری بکند.
🔹اما آیا همه انسانها همین جورند؟ هم بدنشان نیازمند به روح است و هم روحشان نیازمند به بدن؟ یا اینکه #انسانهایی در نتیجه #تقرب به خدا و #عبودیت پروردگار، میرسند به این حد که لااقل #روحشان از بدنشان بینیاز میشود. چطور بینیاز میشود؟ یعنی این #قدرت را پیدا میکنند که به اصطلاح #روح را از این بدن تخلیه کنند (البته در اینجا تخلیه به معنی مردن نیست)، یعنی همان #استقلال_روح را در مقابل بدن حفظ میکنند.
🔹در زمان خودمان، هستند چنین اشخاصی که قدرت دارند تخلیه کنند، یعنی #روح را از #بدن منفک کنند به طوری که خودش را مسلط بر این بدن میبیند. #بدنِ_خودش را میبیند که در اینجا مثلاً مشغول عبادت است و خودش در جای دیگر سیر میکند، #افقوسیعتری را دارد میبیند. شیخ شهاب الدین #سهروردی، معروف به «شیخ اشراق» عبارتی دارد، میگوید ما حکیم را حکیم نمیشماریم، مگر آن وقتی که قدرت داشته باشد بر اینکه #روح خودش را از بدنش خلع کند.
🔹 #میرداماد میگوید ما حکیم را حکیم نمیشماریم مگر در آن مرحلهای که #خلع_بدن برایش ملکه شده باشد، یعنی هر وقت که اراده کند بتواند روح خودش را از بدنش مستقل و جدا کند. برای ما خیلی این حرفها سنگین و زیاد است. چنین چیزهایی را باور نمیکنیم؛ حق هم داریم باور نکنیم، برای اینکه ما خیلی از این مراحل پرت هستیم. ولی از آن بدبینی و باورنکردن های خودتان کمی پایین بیایید...
📕آزادی معنوی (نسخه سایت)، مرتضی مطهری، ص ۶۷
منبع: پورتال جامع استاد شهید مطهری
#شهید_مطهری
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️امام کار را برای خدا انجام داد
🔹 #مظهر_معنویت در امام بزرگوار، در درجهی اول، #اخلاص خود او بود. امام کار را برای #خدا انجام داد. از اول، هر چه که احساس میکرد #تکلیف_الهی اوست، آن را انجام می داد. از #فداکاری در این راه، امام ابا نکرد. از #شروع_مبارزات در سال ۱۳۴۱، امام اینجور عمل کرد؛ با #تکلیف پیش رفت. به مردم و مسئولین هم این درس را بارها گفت و تکرار کرد که آنچه مهم است، #تکلیف است. ما تکلیف را انجام می دهیم، ترتّب نتیجه بر کار ما دست #خداست.
🔹بنابراین مظهر مهم معنویت در رفتار امام، #اخلاص او بود. برای خاطر تعریف و تمجید این و آن، حرفی نزد، کاری نکرد، اقدامی نکرد. آنچه که برای #خدا انجام داد، به وسیلهی خدای متعال به آن برکت داده شد؛ #ماندگار شد. خاصیت #اخلاص این است. امام همین توصیه را به #مسئولین هم تکرار میکردند. امام ماها را امر می کردند به این که اهل #توکل باشیم، اهل اعتماد به خدا باشیم، اهل حسنظن به پروردگار باشیم، برای خدا کار کنیم.
🔹خود او اهل #توکل بود، اهل #تضرع بود، اهل #توسل بود، اهل استمداد از خدا بود، اهل #عبادت بود. بعد از پایان ماه رمضان، انسان وقتی امام را میدید، به طور محسوسی در او احساس نورانیت می کرد. از فرصت های زندگی برای #تقرب به خدای متعال، برای پاکیزه کردن دل و جان مطهرِ خودش استفاده می کرد. دیگران را هم امر می کرد و میگفت: ما در #محضر_خدا هستیم. عالَم، محضر خداست.
🔹عالَم، محل حضور جلوه های الهی است. همه را به این راه سوق میداد. خود او اهل رعایت #اخلاق بود، دیگران را هم به اخلاق سوق میداد. بخش مهمی از #معنویت در #اسلام عبارت است از #اخلاق، دوری از #گناه، دوری از #تهمت، دوری از #سوء_ظن، دوری از #غیبت، دوری از #بددلی، دوری از جداسازی دلها از یکدیگر. خود #امام_بزرگوار این چیزها را رعایت می کرد، به مردم هم سفارش می کرد، به مسئولین هم سفارش میکرد.
بیانات رهبر معظم انقلاب در مراسم سالگرد رحلت امام خمینی (ره) ۹۰/۳/۱۴
منبع: وبسایت دفتر حفظ و نشر آثار معظم له
#امام_خمینی #امام_خامنه_ای
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️نماز چه جایگاهی در بین اعمال دارد و چرا باید نماز بخوانیم؟ (بخش سوم)
💠اهمیت نماز در متون دینی
🔹از آنجا که برای #نماز اهمیت زیادی در #آیات و #روایات بیان شده است، پاسخ به این سؤال که «چرا باید #نماز بخوانیم؟» نیز اهمیت زیادی دارد. در اینکه هر #انسانی لازم است #ساعاتی از شبانه روز را با #پروردگار خود #رازونیاز داشته باشد شکی نیست؛ اما ما معتقدیم بهترین روش راز و نیاز با خداوند #نماز است.
💠فلسفه نماز چیست؟
🔹ما معتقدیم مراتب عالی #نماز به خاطر #حکمتها و #فلسفه های بسیار مهم و ذی قیمت مستتر در پس این عبادت است. #نماز چيزى نيست كه #فلسفهاش بر كسى مخفى باشد، ولى دقت در متون #آيات و #روايات اسلامى ما را به ريزه كاری هاى بيشترى در اين زمينه رهنمون مى گردد:
6⃣«تکامل معنوی و اخلاقی»:
🔹 #نماز وسيله #پرورش، #فضائل_اخلاق و #تكامل_معنوى انسان است؛ چرا كه انسان را از جهان محدود ماده و چهار ديوار عالم طبيعت بيرون مى برد، به #ملكوت_آسمانها دعوت مى كند، و با #فرشتگان همصدا و همراز مى سازد. #نمازگزار خود را بدون نياز به هيچ واسطه در برابر #خدا مى بيند، و با او به گفتگو برمى خيزد.
🔹همچنین تكرار اين عمل در شبانه روز آن هم با تكيه روى صفات خدا، #رحمانيت و #رحيميت و #عظمت او اثر قابل ملاحظه اى در پرورش #فضائل_اخلاقى در وجود انسان دارد. مخصوصا با كمك گرفتن از سوره هاى مختلف #قرآن بعد از حمد كه بهترين دعوت كننده به سوى #نيكیها و #پاكیها است. لذا در حديثى از امير مؤمنان #امام_على (علیه السلام) مى خوانيم كه در فلسفه نماز فرمود: «الصَّلَاةُ قُرْبَانُ كُلِّ تَقِي»؛ [۱] (#نماز وسيله #تقرب هر پرهيزكارى به خدا است). [۲]
7⃣«تقویت روح اخلاص»:
🔹 #نماز به #سایر_اعمال انسان #ارزش و روح مى دهد، چرا كه #نماز روح اخلاص را زنده مى كند، زيرا #نماز مجموعه اى است از #نيت_خالص و #گفتار_پاك و #اعمال_خالصانه. تكرار اين مجموع در شبانه روز بذر ساير #اعمال_نيك را در جان انسان مى پاشد و روح #اخلاص را تقويت مى كند. لذا در حديث معروفى مى خوانيم كه #امام_على (علیه السلام) در وصاياى خود بعد از آن كه فرق مباركش با شمشير ابن ملجم جنايتكار شكافته شد فرمود: «اللهَ اللهَ فِی الصَّلَاةِ فَإِنَّهَا عَمُودُ دِينِكُمْ»؛ [۳] (خدا را خدا را درباره #نماز، چرا كه #ستون_دين شما است).
🔹هنگامى كه ارتباط بندگان با خدا از طريق #نماز از ميان برود، اعمال ديگر اثر خود را از دست خواهد داد؛ چنان که در حديثى از #امام_صادق (علیه السلام) مى خوانيم: «أَوَّلُ مَا يُحَاسَبُ بِهِ الْعَبْدُ الصَّلَاةُ فَإِنْ قُبِلَتْ قُبِلَ سَائِرُ عَمَلِهِ وَ إِذَا رُدَّتْ رُدَّ عَلَيْهِ سَائِرُ عَمَلِه»؛ [۴] (نخستين چيزى كه در #قيامت از بندگان حساب مى شود #نماز است، اگر مقبول افتاد سایر اعمال شان قبول مى شود، و اگر مردود شد ساير اعمال نيز مردود مى شود). شايد دليل اين سخن آن باشد كه #نماز رمز ارتباط خلق و خالق است، اگر به طور صحيح انجام گردد #قصد_قربت و #اخلاص كه وسيله قبولى سایر اعمال است در او زنده مى شود؛ و گرنه بقيه اعمال او مشوب و آلوده مى گردد و از درجه اعتبار ساقط مى شود. [۵]
8⃣«پاکسازی جان و جسم»:
🔹 #نماز، قطع نظر از محتواى خودش، با توجه به شرایط صحت، دعوت به #پاكسازی_زندگى مى كند، چرا كه مى دانيم مكان نمازگزار، لباس نمازگزار، فرشى كه بر آن نماز مى خواند، آبى كه با آن وضو مى گيرد و غسل مى كند، محلى كه در آن غسل و وضو انجام مى شود بايد از هر گونه غصب و تجاوز به حقوق ديگران پاك باشد. كسى كه آلوده به تجاوز و ظلم، ربا، غصب، كم فروشى، رشوه خوارى و كسب اموال حرام باشد چگونه مى تواند #مقدمات_نماز را فراهم سازد؟ بنا بر اين تكرار #نماز در #پنج_نوبت در شبانه روز خود دعوتى است به رعايت #حقوق_ديگران. [۶] #ادامه_دارد...
پی نوشتها؛
[۱] نهج البلاغه، صالح، صبحی، انتشارات هجرت، قم، ۱۴۱۴ق، چ اول، ص ۴۹۴، كلمات قصار ۱۳۶؛ [۲] تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ناصر، دار الكتب الاسلاميه، ۱۳۷۴ش، چ ۱۶، ج ۱۶، ص ۲۹۲؛ [۳] نهج البلاغه، همان، ص ۴۲۲، نامه ۴۷؛ [۴] وسائل الشيعه، مؤسسة آل البيت (ع) لإحياء التراث، ج ۴، ص ۳۴؛ [۵] تفسير نمونه، همان، ج ۱۶، ص ۲۹۳؛ [۶] همان
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#نماز
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد