eitaa logo
تفقه
1.3هزار دنبال‌کننده
610 عکس
77 ویدیو
496 فایل
و ما كانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنفِروا كافَّةً فَلَولَا نَفَرَ مِن كُلِّ فِرْقَةٍ مِّنْهُم طَائِفَةٌ لِّيَتَفَقَّهُوا في الدِّينِ وَ لِيُنذِرُوا قَومَهُم إِذا رَجَعوا إِلَيهِم لَعَلَّهُم يَحذَرُونَ (التوبة/ ۱۲۲) @MehdiGhanbaryan @jargeh @tarikht @halqat
مشاهده در ایتا
دانلود
JRJ_Volume 4_Issue 3_Pages 127-150.pdf
309K
بازخوانی انتقادی دیدگاه محقق خراسانی (ره) در با تکیه بر نظرات حضرت امام خمینی (ره) ✔️ به معنای مخالفت کردن با حجّت شرعی یا عقلی است بدون آن‌که مخالفتی با واقع شده باشد. این مسأله از مقولاتی است که بسته به نوع نگاه به آن دارای ماهیت متفاوت می­شود؛ اما چون در دانش اصول فقه به آن پرداخته می‌­شود، در حکم آن میان اصولیان اختلاف نظر وجود دارد. در این میان محقّق خراسانی قائل به آن و برای فردی است که این کار را انجام می‌دهد. وی برای اثبات نظر خود به موارد و ادله‌­ای چند اشاره نموده و به مباحث دخیل در این بحث مانند عدم اختیاری بودن فعل متجرّی، بررسی بودن مقوله یا عدم آن و بررسی قُرب و بُعد انسان نسبت به ساحت مولا اشاره می‌کند. در مقابل این دیدگاه، امام خمینی با بررسی دقیق تجرّی، قائل به و عذاب نسبت به است و با این ملاک به نقد دیدگاه‌های محقّق خراسانی پرداخته است. در این نوشتار که به شیوه صورت گرفته، ضمن پذیرش بودن ماهیت تجرّی، و امام خمینی در موارد مورد نزاع مورد تأیید قرار گرفته است. @tafaqqoh
🔖 مطالعه تطبیقی تدخین در فقه امامیه و اباضیه: بررسی دیدگاه آیةالله مکارم شیرازی و علامه احمد بن حمد خلیلی 🌐 https://fiqh.urd.ac.ir/article_58657_17d0a3de738f0a4bbc696466ea907156.pdf 🌐 https://fiqh.urd.ac.ir/article_58657.html ✔️ از مسائل مبتلابه در جامعه است. بنابراین، لازم می‌آید فقها در حرمت یا اباحه آن، فتوا صادر کنند. مکارم شیرازی، از علما و مراجع شیعه و خلیلی، از علمای مذهب اباضیه، هر دو فتوا به این عمل داده‌اند. مکارم شیرازی با تمسک به قاعده و مجاز نبودن ، تدخین را تحریم کرده است. قبل از وی نیز، به دوازده وجه، حرمت را بیان کرده است. از غیرامامیه، خلیلی چهارده دلیل قرآنی و هفت دلیل از سنت نبوی را ادله خویش بر این فتوا می‌داند. تکثیر ادله در امامیه و غیرامامیه به معنای توجه به ابعاد مختلف موضوع است، ولی در نهایت بر دو یا سه دلیل می‌توان پای فشرد و گفت: هم در و هم فتوای به صورت واجب‌الاطاعة برای مقلدان این مراجع وجود دارد. ولی در فقه شیعه به نحوه استعمال و چگونگی صدق ضرر و مراتب آن توجه دقیق‌تری شده است. @tafaqqoh