↫ بسمـ الله الرحمنـ الرحیمـــ ↬ الٰهُمَّ صَلِّ علیٰ مُحمَّدٍ و آل مُحمَّدٍ و عَجِّل فرَجَهُم. #النحو_الوافی. #کوفیون جزم "فعل مضارع" بعد از جمله صله را "جایز" دانسته اند به شرط اینکه بین "جمله صله" و جمله بعد از صله ترتب معنایی وجود داشته باشد مثل مَن یزورونِی اَزُرْه. #گفتیم که "صله"،جمله یا شبه جمله است، منظور از شبه جمله،ظرف،جار به همراه مجرورش،و صفت صریح است. واما ظرف و جار و مجرور👇 مثلِ ضَربْتُ الذی عِندَک،ضَربْتُ الذی فی الحجرةِ #دو نکته مهم ★۱.ظرف و جار و مجروی که صله واقعا میشوند حتما باید "تام" باشند(ابهام موصول را برطرف کنند و بدون ذکر متعلَّق آنها معنایشان واضح باشد) ★۲ظرف و جار و مجرور در باب صله"وجوبا"متعلقِّ به "فعل عام" محذوفی هستن(اِسْتَقَرَ،حَلَّ،نَزَلَ و..) #توجه مهم،اگر ظرفی"مباشرتا"صله "ال"شد،مثل سررْتُ من الکتابِ المعک،قطعا متعلق است به صفت صریح محذوف(الکائن) وتقدیر چنین بوده سررْتُ من الکتابِ الکائنِ معَک #و اما منظور از،صفت صریح: "اسم مشتقی"است که در تجدد و حدوث شبیه فعل شده و اسمیت بر او غلبه پیدا نکرده است(علم نشده) و این تعریف بر "اسم فاعل" "اسم مفعول" و "صیغه مبالغه" منطبق میشود و این صفت فقط صله "ال" است و به همراه مرفوعش محلی از اعراب ندارد. مثل ضَربْتُ السارقَ،چون "ال" صلاحیت قبول اعراب را ندارد علامت نصب آن بر السارق پیاده شده است،"سارق" به همراه مرفوعش "صله ال" هستند و محلی از اعراب ندارند. #خلاصه صفحه ۳۱۸ تا ۳۲۴ @talcheslkotob