↫ بسمـ الله الرحمنـ الرحیمـــ ↬ الٰهُمَّ صَلِّ علیٰ مُحمَّدٍ و آل مُحمَّدٍ و عَجِّل فرَجَهُم. #النحو_الوافی.🔹زیادةُ و تفصیل🔹 💥ب-مقدم شدن خبرِ افعال رجاء بر این افعال جایز نیست،و اگر خبر مقرون به"أنْ" باشد "وسط آمدن "خبر بین اسم و این افعال هم،جایز نیست،و همچنین در صورت "علم"به خبر "حذف" خبر جایز است. #افعال رجاء "صله"شدنشان صحیح نیست جز عسی. #عسی غالبا برای امیدواری حصول خبر برای اسم می آید،و البته گاهی برای اشفاق(ترس از وقوع مکروه) نیز میآید،مثلِ"عسیٰ أنْ تَکْرهوا شیاً" 💥ج-اگر اسم عسیٰ،ضمیر رفعِ متکلم یا مخاطب باشد،فتحه"سین" و کسرش،صحیح هست. مثلِ"عَسَیْتُ یا عَسِیْتُ،گرچه "فتحه" مشهورتر است. 💥د-در هر ترکیبی که بعد عسیٰ،ضمیر منصوبی آمده،مثلِ"عسانِی،عساکَ،در این صورت،عسیٰ،حرفی است برای "رجاء" به معنای لَعلَّ و مثل آن عمل میکند،و البته جایز است اعتبار عسیٰ به صورت سابق(از اخوات کانَ باشد)،و این ضمیر در محل رفع باشد به عنوان اسم عسی،گرچه اعراب اول(حرف به معنای لعلَّ) بهتر است. 💥هـ،در مثلِ"عسیٰ أنْ یَتَلطفُ الطبیبُ معَ المریضِ"،نحوین،واجب میکنند که ”الطبیبُ" فاعل برای”یَتَلطف“ُ باشد،و مبتدا مؤخر و یا اسم عسیٰ بودنش را،جایز نمیدانند،و دلیلشون این است اجنبی در صله ی أَنْ،جایز نیست. #اگر ”الطبیبُ"رافاعلِ”یَتَلطفُ“،ندانیم،او غریبه از صله أنْ میشود،که این درست نیست. #آیه شریفه"عَسَىٰ أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَحْمُودًا"نیز مانند مثال فوق است،یعنی ”رَبُّكَ“،فاعل برای”يَبْعَثَكَ“است،و اعراب دیگری ندارد. 💥و-از جمله استعمالات صحیح،وقوعِ لفظ حریً(اسم منونی که همیشه مفرد است)مثلِ"الصانِعُ حَریً أنْ یُکْرمَ"یا ِ"الصانِعانِ حَریً أنْ یُکْرمَ" و یاِ"الصانِعونَ حَریً أنْ یُکْرمَ" #لفظ حریً در تمام استعمالات سابق،مصدر فعل تام است،(حَرِی-یَحرِی) #‌خلاصه صفحه ۵۱۰ تا ۵۱۳ @talcheslkotob

↫ بسمـ الله الرحمنـ الرحیمـــ ↬ الٰهُمَّ صَلِّ علیٰ مُحمَّدٍ و آل مُحمَّدٍ و عَجِّل فرَجَهُم. #النحو_الوافی.🔹المسألة ۵۱،الحروفُ الناسخةُ”إنَّ“و أخولتُها🔹 💥منظور از "حروف ناسخه" هفت حرفِ(إنَّ،أنَّ،لکنَّ،کأنَّ،لَیْت،لَعلَّ و"لا نفی" جنس که بابِ مستقلی دارد) #ابتدا إنَّ و اخوات آن. همه ی این حروف بر "مبتدا و خبر"داخل میشوند،که مبتدا را "منصوب"میکنند و خبر به حالت رفعش باقی میماند. #معنای این حروف،إنَّ و أنَّ برای تاکید،لٰکنَّ برای استدراک،کأنَّ برای تشبیه،لیت برای تمنی(آرزو کردن)،لعلَّ برای ترجی(امید وصول اسم به خبر)،و گاه نیز برای إشفاق(امر مکروه) می آید. 💥معنای استدراک: شرط است که لٰکِنَّ،بین"دوجمله"واقع شود که نوعی اتصال معنوی باهم دارند حکم پس از «لٰکنَّ» با حکم ماقبل آن مخالف است؛ مثلِ"مَا كَفَرَ سُلَيْمَانُ وَلَٰكِنَّ الشَّيَاطِينَ كَفَرُوا" #ترجمه:سلیمان کفر نورزید اما آن شیطان صفتها،کفر ورزیدند. #لٰکِنْ:که نون آن ساکن است،از اخوات "إِنَّ" نیست و البته حرف ناسخه هم نیست،گرچه حرفی است برای استدراک. #خلاصه صفحه ۵۱۳ تا ۵۱۸ @talcheslkotob

↫ بسمـ الله الرحمنـ الرحیمـــ ↬ الٰهُمَّ صَلِّ علیٰ مُحمَّدٍ و آل مُحمَّدٍ و عَجِّل فرَجَهُم. #النحو_الوافی.🔹شروط إعمالِ هذه الأحرف الناسخه🔹 💥أ.شرط عمل کردن إنَّ و اخواتش،این است که"ما الزائده" به آنها متصل نشود،و اگر به این حروف "ما الزائده"،متصل شود،عمل(نصب به اسم،رفع به خبر) و اختصاصشان به"اسماء"از بین میرود و دیگر جایز است بر فعل هم داخل شوند. #الا لِیْتَ که اولا اختصاصش به اسماء از بین نمیرود و ثانیا،إهمال(عمل نکردن)و إعمالش جایز است،مثلِ "لَیتَما علیٌّ حاظرٌ" یا"لَیتَما علیّاً حاظرٌ" #اسم دیگر"ما الزائده"،ما"کافه"هست. ‌ 💥ب.در "اسم" این حروف شروطی ذکر کردن،مهمترین آنها این است که، #از اسم هایی نباشد که همواره به یک صورت استعمال شده اند،مثل لفظ "طوبیٰ" که فقط به صورت مبتدا استعمال شده است. #و اینکه اسمشان"صدارت طلب"یا "مضافِ صدارت"طلب نباشد مثلِ"کَمْ" یا مثل "صاحب" در جمله "صاحِبُ مَنْ أنْتَ" #و اینکه اسمشان،مبتدای"واجب الحذف"نباشد،مثلِ"عَرَفتُ محموداً العالِمُ" که تقدیرش"عَرَفتُ محموداً هو العالِمُ" و حذف هو واجب است. #خلاصه صفحه ۵۱۸ تا ۵۱۲۰ @talcheslkotob

لطفا🙏دوستان خود را به کانال دعوت بفرمایید. @talcheslkotob

↫ بسمـ الله الرحمنـ الرحیمـــ ↬ الٰهُمَّ صَلِّ علیٰ مُحمَّدٍ و آل مُحمَّدٍ و عَجِّل فرَجَهُم. #النحو_الوافی.🔹شروط إعمالِ هذه الأحرف الناسخه🔹 💥ج-خبر این افعال نباید انشائی باشد الّا انشائی که مُشتمل بر"نَعْمَ و بِئسَ"و اخوات این دو باشد. #پس صحیح نیست"إنَّ المریضَ ساعِدْهُ" و"لیتَ البائسَ لا تُهنْهُ" 💥د-شرط در خبر این حروف،زمانی که "مفرد" یا "جمله"باشند این است که مُوخر باشند نسبت به اسم،اما اگر خبر این حروف "شبه جمله" باشد،جایز است تقدیمش بر اسم،مثلِ"إنَّ فی الجنة نهراً من لبن" #در صورتی که خبر همراه با "لام" ابتدا بود،تقدیمش بر اسم جایز نیست مثل"إنَّ الشجاعةَ لفی قولِ الحقِ" #در یک حالت،تقدیم خبر بر اسم این حروف واجب است مثل"انَّ فی الدارِ صاحبَها"هرگاه در اسم ضمیری باشد که به خبر بر میگردد،تقدیم خبر واجب است. 💥اما "معمول" خبر،جایز نیست مقدم شود بر حرف ناسخ،اما جایز است بر خود خبر مقدم شود،چه"معمول"شبه جمله باشد،چه نباشد،مثل"إنَّ المتعلمَ-کتابَک-قارئٌ"(کتابَک،معمولِ قارئٌ،است) #اگر معمول خبر "شبه جمله" بود،بر اسم این حروف جایز است مقدم شود،مثلِ"إنَّ فی المَهدِ الطفلَ نائمٌ" #خلاصه صفحه ۵۲۰ تا ۵۲۳ @talcheslkotob

↫ بسمـ الله الرحمنـ الرحیمـــ ↬ الٰهُمَّ صَلِّ علیٰ مُحمَّدٍ و آل مُحمَّدٍ و عَجِّل فرَجَهُم.🔹زیادة و تفصیلٌ🔹 💥گاه "حروف" ناسخ همراه دو معمولشان،یا یکی از معمولهایشان حذف میشوند،البته این درصورتی است که معنای محذوف،مشخص باشد. #مثال" أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنتُمْ تَزْعُمُونَ " به قرینه"تَزْعُمُونَ أنَّهم شرکائی" #در موارد زیر خبر"إنَّ"وجوبا حذف میشود. اگر واو معیت جای او را "سد کند" مثل"إنَّک و خیراً"به تقدیر "إنَّک مع الخیرِ "یا حال جای او را سد کند مثلِ"إنَّ ضَرْبی العبدَ مسیئاً" یا "مفعول مطلق" جای او را بگیرد،مثلِ"انَّ القافلةَ سیراً سیراً" 💥ب-تعدُّد خبر در این باب(إنَّ و اخوات آن)جایز است. 💥ج-در بعضی لغات این حروف "اسم و خبر"را منصوب کرده اند،البته امروزه این لغت استعمال نمیشود. #خلاصه صفحه ۵۲۳ تا ۵۲۴ @talcheslkotob

لطفا🙏دوستان خود را به کانال دعوت بفرمایید. @talcheslkotob

🖤اربعین حسینی تسلیت باد🖤 #قال الامام الصادق (علیه السلام): من سره ان یکون على موائد النور یوم القیامه فلیکن من زوار الحسین بن على (علیهما السلام) #امام صادق (علیه السلام) فرمود: هر کس دوست دارد روز قیامت، بر سر سفره‏ هاى نور بنشیند باید از زائران امام حسین (علیه السلام) باشد. وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۳۰، بحار الانوار، ج ۹۸، ص ۷۲٫ @talcheslkotob

↫ بسمـ الله الرحمنـ الرحیمـــ ↬ الٰهُمَّ صَلِّ علیٰ مُحمَّدٍ و آل مُحمَّدٍ و عَجِّل فرَجَهُم. 🔹المسألة ۵۲ فتحُ همزة"أنَّ و کسرها🔹 💥فتحه دادن به "همزه" در یک جا،واجب است و آن یک جا این است که أنَّ و"دو معمولش"جزئی از جمله باشند و آن جمله احتیاج به اسم مرفوع، منصوب یا مجروری دارد. #مثال"شاعَ أَنَّ المعادنَ کثیرَةٌ" در این مثال فاعل "شاعَ"،أَنَّ المعادنَ کثیرَة،هست. "عرفْتُ أَنَّ زیداً عالمٌ" در این مثال مفعولِ عرفتُ،أنَّ و دو معمولش هست. "تَألَمْتُ مِنْ أَنَّ الصدیقَ مریضٌ" #در مثالهای فوق،فعل ها به ترتیب محتاج هستند به فاعل،مفعول به و مجرور،و تنها راه رسیدن به این امور،متوصل شدن به أنَّ به همراه دو معولش هست که در حکم مفرد هستند. 💥ادامه ی مواردی که"جمله" محتاج مفرد است. "حَقَّاً أَنَّک متعلمٌ رفعٌ لقدرِک" یا"لولا أنَّک مخلصٌ لَقاطَعتُکَ" "المعروفُ أَنَّ التعلمَ نافعٌ" #در مثال اول و دوم،أَنَّ به همراه دو معمولش،مبتدا ست و در مثال سوم أَنَّ به همراه دو معمولش خبر هست. #خلاصه صفحه ۵۲۴ تا ۵۲۵ @talcheslkotob

◼️رحلت رسول گرامی اسلام(ص)و شهادت امام حسن مجتبی(ع) را تسلیت عرض میکنیم◼️ @talcheslkotob

↫ بسمـ الله الرحمنـ الرحیمـــ ↬ الٰهُمَّ صَلِّ علیٰ مُحمَّدٍ و آل مُحمَّدٍ و عَجِّل فرَجَهُم. 🔹زیادَةٌ و تفصیلٌ🔹 💥أ-"أَنَّ" که معنایش تاکید است،به همراه اسم و خبرش تاویل برده میشود به مصدر،و معمول عاملی میشود که به این "مصدر مُوول"محتاج است،و این "عامل" باید از الفاظی باشد که دلالت بر "یقین کند"،تا با معنای"أَنَّ" و معمولهایش تطابق داشته باشد،زیرا که تاکید با شک جور در نمی آید. #چون "أَنَّ" دلالت بر تاکید دارد،پس فعل عامل او باید به صورت "یقینی"باشد تا تناقض پیش نیاید. #قبل از "أَنَّ" الفاظی که واقع شدن ما بعدشان جایز است،نمی آید،الفاظی که معنای طَمع،توقُع،اشفاق و رجاء،دارند، #بلکه در این موارد"أَنْ"ناصب می آید،مثلِ"والذِی أَطْمَعُ أَن یغفرَ لی". 💥ب-"أَنَّ" و دو معمولش،جزئی از جمله هستند و مستقل نیستند،گاه "أَنَّ" و دو معمولش اسم برای إِنَّ واقع میشوند به شرطی بین آنها(أنَّ وإنَّ) خبر إنَّ فاصل شود، مثلِ"إنَّ عندِی أنَّ التجربَةَ خیرُ مرشدٍ" #خلاصه صفحه ۵۲۵ تا ۵۲۷ @talkheslkotob

◼️قال رضا(ع): « أَلاْيمانُ أَرْبَعَةُ أَرْكان: أَلتَّوَكُّلُ عَلَى اللّهِ، وَ الرِّضا بِقَضاءِ اللّهِ وَ التَّسْليمُ لاَِمْرِاللّهِ، وَ التَّفْويضُ إِلَى اللّهِ » @talkheslkotob