eitaa logo
رِسـانـه طَـریـقُ الْـحَـقْ🇵🇸
2.5هزار دنبال‌کننده
12.6هزار عکس
7.1هزار ویدیو
145 فایل
✨﷽✨ كانالي مملوّ از تكان دهنده‌ترين سخنان علمای اخلاق و عرفان (روشنگری) (کپی آزاد) تأسیس : ۲۷ / ۱ / ۱۳۹۷ ارتباط با ادمین کانال @Adel_khalatbari تبادل نداریم🌹
مشاهده در ایتا
دانلود
✳ بندگی یعنی... 📌 غير از نماز خواندن صِرف است زيرا ممکن است بسياری نماز بخوانند ولی بنده نباشند. مگر شيطان نماز نمی‌خواند؟ بندگی یعنی «جريان دادن عبوديت خدا در زندگی»، یعنی سامان دادن بر اساس ، نه فقط انجام برخی از دستورات دینی آن هم از روی و بدون . 👤 📚 از کتاب
✳ فلسفه‌ی زندگی 🔻 گفت: اول قدم آن است كه او را يابی آخر قدم آن است كه با او باشی 🔸 كل زندگیِ دنيايی برای همين است که انسان در ابتدا را بيابد و سپس با خدا زندگی كند. اگر دل انسان، معرفتی صحيح پيدا نكند و دارای و پاكی که منجر به نيك می‌گردد نشود، انسان، خالی و پوچ و هيچ است. 👤 📚 از کتاب
✳ سرنوشت کوفی 🔻 شیعیانی که تمام خود را به نداده‌اند، می‌توانند در آینه‌ی کوفه، آینده‌ی خود را بنگرند. سرنوشت کوفیان، سرنوشت هر امتی است که دارد، ولی در دینداری پاکباز نیست. 👤 📚 📖 صفحه ۹۳
✳خوشا به حال آن كس كه خود را شناخت! 🔻 خوشا به حال آن كس كه خود را شناخت! در آن صورت ديگر خود را نمی‌فروشد و متوجه يوسف وجودِ خود می‌گردد. 👤 📚 از کتاب
✳️ چرا از عباداتمان خسته می‌شویم؟ 🔻 اگر شما خدا را پيدا كرديد، ديگر نمی‌توانيد بی‌خدا زندگی كنيد. اگر رابطه‌ی با حقايق پيدا کنيد، به چيز بزرگی رسيده‌ايد؛ در حالی که می‌شود سال‌ها  بود، ولی از خدا نشد و او را به‌عنوان دل خود احساس نکرد. آری اگر او را پيدا كنيم، ديگر نمی‌توان بدون او زندگی کرد. اين که ما در عباداتمان می‌شويم به‌جهت آن است كه خدا را عبادت می‌کنيم و در محضر حضرت حق حاضر نيستيم. 👤 📚 از کتاب
✳ نفْس پيامبر (ص) به وسعت هستی است 🔻 نفْس (ص) به وسعت است و اشتياق بر پيامبر(ص) و نزديكی به او به‌معنای نزديك‌شدن به قلبی است كه به وسعت هستی است، و اين قلب انسان به اندازه‌ای كه به پيامبر(ص) نزديك شود، از كليه‌ی موجودات هستی برخوردار می‌شود و از نور آن‌ها بهره‌مند می‌گردد. خوشا بر احوالات قلبی كه با نظر صحيح و عارفانه بر پيامبر(ص)، احوالاتی از آن قلب قدسی را نصيب خود کرده است. 👤 📚 برگرفته از کتاب «صلوات بر پیامبر عامل قدسی‌شدن روح»
✳ چه کسانی در عمق جانشان از زندگی راضی هستند؟ 🔻 حد از هم بالاتر است. در آمده است كه ملائكه بر آدم سجده كردند چون انسان ظرفيت تعليم همه‌ی را داشت، در حالی که ملائکه ظرفيت پذيرش يک اسم يا چند اسم محدود از اسماء الهی را دارند. پس انسان بايد به توجه كند و با خدا كند تا از ظرفيت حقيقی خود محروم نشود، و تنها چنين انسان‌هايی هستند كه از زندگی «خود»شان در عمق جانشان رضايت دارند. 👤 📚 از کتاب
✳ تسریع در ظهور «همت» می‌خواهد! 🔻 كمك زيادی كرد تا جهت‌گيری‌ها به سوی (عج) اصلاح شود و بر همين اساس حضرت (رض) فرمودند: «من اميدوارم كه اين كشور با همين قدرت كه تا اين جا آمده است و با همين تعهد و با همين بيداری، كه از اول قيام كرده است و تا اين جا رسانده است، باقی باشد اين نهضت و اين انقلاب و قيام، تا صاحب اصلی ان‌شاءالله، بيايد. و ما و شما و ملت ما امانت را به او تسليم كند» اين جمله را دست كم نگيريد. هيچ وقت آرزوی حكيمان الهی، آرزوی لغوی كه بی‌مصداق باشد نيست، آرزوی معنی‌دار است. 🔸 بايد روی اين موضوعات فكر كنيم كه اولاً: بهترين چيز و بهترين هديه‌ی خدا ظهور امام زمان(عج) است. ثانياً: سرعت ظهور حضرت به همّت ما بستگی دارد و اين که سعی کنيم جهت زندگی خود را در جهت ظهور حضرت تنظيم کنيم، در آن صورت اگر قبل از ظهور هم بميريم، به مقصد خود خواهيم رسيد. اصل اين است كه اين ارتباط برقرار شود. 👤 📚 برگرفته از کتاب «آخرالزمان؛ شرایط ظهور باطنی‌ترین بُعد هستی» 🙏
✳️ احتکارشده در قبر بدن! 🔻 انسان نبايد اجازه دهد بزرگ و نامحدودش، محدود به نيازهای او گردد و شخصيت او شخصيتی «تنی» و بدن‌آلود شود! تعبير جالبی دارد؛ خطاب به انسان‌های دنيايی می‌گويد: «ای در قبر بدن!» می‌گويد ای انسان! تو «خود»ت را در قبر «بدنت» احتكار كرده‌ای و خاكی شده‌ای و اين سزاوار تو نيست. آدمی كو می نگنجد در جهان در سر خاری همی گردد نهان جان لقمان كه گلستان خدا است پای جانش خسته‌ی خاری چراست 🔺 انسانی که از کلّ جهان وسيع‌تر است نبايد خود را در خار گرفتار كند. 👤 📚 از کتاب
✳️ راه دست‌یابی به حضور قلب دائمی 🔻 اگر انسان به طوری نظر کرد که همه‌ی او را اشغال كرد، به‌طوری كه به‌اندازه‌ای آن‌ها را دوست داشت كه را دوست دارد، هيچ‌گاه نمی‌تواند به در محضر خدا نایل شود چون آن وسایل بین او و حجاب می‌شوند، وقتی قلب خواست به که خدا است نظر کند، صورت‌های آن محبوب‌های غیرحقیقی در افق نگاهش ظهور می‌کنند و نظر او را به خودشان جلب می‌نمایند. اما اگر كسی با خدا زندگی كند و از وسایل زندگیِ دنیا هم استفاده كند، اگر هم در صورت وسایل زندگی دنیا در افق نگاهش ظاهر شد، از آن‌جا كه آن وسایل در قلب او جايگاهی پايين‌تر از خدا دارد، به‌راحتی از آن‌ها عبور می‌کند و جهت قلب خود را متوجه محبوب حقیقی‌اش می‌کند.  🔸 براساس نکته‌ای که عرض شد می‌فرمایند: يكی از راه‌های مفيد برای اين است كه انسان خود را بالاتر از بداند. حضرت  (ع) در همین رابطه به هشام می‌فرمایند: ای هشام! گران‌قدرترين مردم كسی است كه را برای خود قدر و منزلتی نداند. به‌راستی که بهای پيكرهای شما جز نیست، پس آن‌ها را به چيز ديگری نفروشيد. 👤 📚 از کتاب «فرزندم این‌چنین باید بود (ج۱)»
✳ زيارت عاشورا نمی‌گذارد تحليل شما از كربلا منحرف شود 🔻 هرگز از غافل نشويد. زيارت عاشورا ادب عزاداری صحيح و تحليل درست از واقعه‌ی است. هر عزاداری معقولی كه می‌توانيد، انجام دهيد ولی روشی را كه معصوم به شما آموخته است فراموش نكنيد. زيارت عاشورا نمی‌گذارد كه تحليل شما از كربلا منحرف گردد، هم‌چنان كه نمی‌گذارد فرهنگِ حيات‌بخش كربلا فراموش شود زيرا بی‌ارتباط با ، ما ملّتی پوسيده خواهيم شد، و بنابراین ارتباط صحيح با آن حادثه را در سخنان امامان معصوم(ع) بايد دنبال کرد. 👤 📚 برگرفته از کتاب «راز شادی امام حسین علیه السلام در قتلگاه»
✳ به غیر خدا دل نبند! 🔻 تنها غنی و پايدار است و غير خدا پوچ و نابودشدنی و رفتنی است. پس دل بستن به غير خدا يعنی دل بستن به . به عنوان مثال: اگر كسی به ساختمان -كه رفتنی است- دل ببندد، به پوچی دل بسته است اما اگر برای ايجاد بستر بهتری جهت خدا ساختمان بخواهد، ديگر به پوچی دل نبسته است. 🔸 هرگونه گرايش به غير خدا است... در دلِ هر چيزِ غير خدايی يك اضطراب هست، اصلاً جنس اين است. دل بستن به غير خدا، مساوی با دل بستن به پوچی‌ها و روبه‌رو شدن با انواع اضطراب‌ها است. 👤 📚 از کتاب #⃣
✳ انقلابی‌ ماندن هنر است! 🔻 در آخرين فراز ، پس از آن كه (س) خطاب به كه مجاهدان سينه‌چاك اسلام در زمان حيات (ص) بودند، صحبت فرمودند و يادآوری كردند كه چگونه آن‌ها تحت فرمان رسول خدا(ص) جهت پيروزی اسلام زحمت‌ها كشيدند و آتش را خاموش و را برقرار كردند، می‌گويند: چرا اين و را نيمه‌كاره رها كرديد؟ و خطر چنين كاری را گوشزد می‌كنند و به همه‌ی بشريت نهيب می‌زنند كه، مهم نيست، هنر است. در واقع حضرت می‌خواهند متذكّر شوند اگر در غرور زحمات گذشته‌ی خود متوقف شديد، نه‌تنها زحمات گذشته‌ی خود را بی‌حاصل خواهيد كرد، بلكه خطر بازگشتِ شخصيت خود و جامعه را به قبل از اسلام نيز پايه‌ريزی نموده‌ايد. 👤 📚 از کتاب (س)
✳️ از ناخودها آزاد شو! 🔻 چه بسيار كه آدم‌ها، آن‌ها را گرفته‌اند و اصلاً متوجه نيستند. مثلاً كسی كه مقداری پول به‌دست می‌آورد و يا حقوق می‌گيرد، احساس می‌كند ماشاءالله يك خودی شده است در حالی كه اين «نه خود» است، يا يك لباس مُد جديد می‌پوشد و به‌اصطلاح، خودش را خيلی تحويل می‌گيرد كه ماشاءالله يك خودی پيدا كرده است. يا مثل بچه‌ها وقتی در روز  كفش نو می‌پوشند، به‌جای اين كه جاده را نگاه كنند، كفش‌هايشان را نگاه می‌كنند و خودی احساس می‌كنند. يعنی «نه خود» را «خود» گرفته‌اند. 🔸 البته از بچه‌ها بيش از اين انتظاری نيست ولی بزرگ‌ترها گاهی بچه‌های عجيب‌وغريبی هستند كه خودشان را مشغول چيزهای جدا از جانشان كرده‌اند و احساس خودی می‌كنند. به اعتبار يك قطعه زمين، يا يك دست لباس، يا يك ماشين مدل جديد، خودشان را خيلی مهم می‌دانند و برای خود قائلند. توجه ندارند كه خداوند خواسته است از طريق اين امکانات، رزقشان را بدهد تا در بستر انجام ، فضای و ارتباط با حضرت اَحد را پيشه کنند. 🔺 انسان در همه‌ی امور بايد سعی کند خودش باشد، و برای استقرار و حفظ و رشددادن هر چه بيشتر خود و آزادشدن از «ناخود»ها، بايد با خدا ارتباط پيدا كرد. گفت:  من غلام آن که نفروشد وجود  جز به آن سلطان با افضال و جود  👤 📚 از کتاب
✳️ احیاگر اسلام ناب 🔻 (ع) می‌فرمايند: همين‌طور که کوره‌ی آهنگری زنگارهای آهن را از آن می‌زدايد، در هر قرنی يک انسان متعادلی پروريده می‌شود و را از زنگاری که جاهلان به آن بسته‌اند پاک می‌کند. آيا چنين انسانی در حال حاضر جز حضرت (ره) می‌تواند باشد؟ 👤 📚 برگرفته از کتاب «سلوک ذیل شخصیت امام خمینی»
✳️ وسعت کربلا و شرط دینداری 🔻 نهضت (ع) نه‌تنها مُهر رسوايی به پيشانی حاكمان اموی زد، بلكه يك كار بزرگ ديگر هم كرد و آن اين كه را كه در شرايط سخت، امامشان را ياری نمی‌كنند شناساند تا برای هميشه نتوانند مزوّرانه در قرار گيرند و دين خود را به رخ مسلمانان بكشند. 🔸 گاهی می‌گويند فلانی چون زندان رفته، خوب است ولی آيا با اين همه زندانی كه رفته در خط ولايت هست يا نه؟ اگر بيشتر عمرش در زندان بوده و از جهاد اسلامی زخم‌ها به تن دارد، اكنون كه از جدا شده، تمام زحماتش را به هدر داده است. زبير در اوايل اسلام در دفاع از پيامبر بدنش ۲۵زخم برداشت ولی شيعه است كه می‌فهمد او از زحماتش نتيجه نگرفت چون پس از ۳۰سال در جنگ جمل رودرروی ولايت، يعنی علی(ع) ايستاد. 🔺 پيام كربلا اين است: ای مسلمانان! فریب سابقه ديندارانی كه در شرايط برخورد سخت دشمن سر خود را می‌گيرند و همه ادعايشان را ناديده می‌شمارند نخوريد كه امروز، اسلامِ مجسّم را ياری كردن شرط مسلمانی است. جمله‌ای كه سليمان بن صرد خزايی قبل از دعوت از امام به كوفيان گفت چه با معنی بود كه «مردم، اگر مرد كار نيستيد و بر جان خود می‌ترسيد، بيهوده اين مرد را نفريبيد.» در كربلا همين روحيه بود كه رسوا شد. امروز هم اگر شما كربلايی شديد، چنين روحيه‌ای را رسوا می‌بينيد، نه سياستمدار و زرنگ. 👤 📚 از کتاب «کربلا مبارزه با پوچی‌ها»
✳️ غفلت از موعود موجود و محرومیت از زندگی واقعی 🔻 ما است. فرهنگی كه گفت موعود هست ولی اين موعود الآن موجود نيست، در ساختار معرفتی خود دچار مشکل می‌شود و در ادامه فرهنگ معنوی خود دچار تناقض شده است. 🔸 تقريباً همه‌ی اديان معتقد به موعود هستند ولی اين عقيده به‌تنهايی بشر امروز را و امروز بشر را نجات نمی‌دهد! موعود خداوند، غايت زندگی فردی و اجتماعی بشر است و غايت هر چيز در مرتبه‌ی خودش موجود است و افراد و جوامع بايد تلاش كنند تا به آن مرتبه دست بيابند. 🔹 آری! واقعيتِ متعالیِ موجود، می‌خواهد؛ نه آن كه بعداً موجود شود و بيايد. موعود ما الآن هست، شما را برطرف كنيد تا او شود ولی درهرحال و در عين غيبت، در حال تأثيرگذاری است، چون موجود است. 🔺 بشر وقتی كه از موعودِ موجودش - كه خدا او را در زندگی بشر گذارده - غفلت كند، درواقع از محروم می‌شود، و اين مسئله روشن است. 👤 📚 برگرفته از کتاب «دعای ندبه؛ زندگی در فردایی نورانی» #⃣ 🙏
حیف که از امام زمان غافلیم... 🔻 علیه السلام می‌فرمايند: امام همچون مادری نيکوکار به کودکی صغير است؛ «وَ كَالْأُمِّ الْبَرَّةِ بِالْوَلَدِ الصَّغِيرِ» اين نهايت دلسوزی است که در روی اين زمين می‌توان پيدا کرد. امام نسبت به امت چنين برخوردی دارند و خداوند در نظام حکيمانه‌ی خود چنين مديريتی را اراده کرده است. در نظر بگيريد (عج) با چنين روحيه‌ای چقدر مايل‌اند مردم از اين نجات يابند و به همين جهت داريم حضرت صاحب الأمر(عج) بيش از ما برای خودشان دعا می‌کنند تا خداوند شرايط ظهورشان را فراهم کند و با تمام دلسوزی به داد شيعيان برسند. حيف که شيعيان برای رفع خود از فرهنگ غافل‌اند و فکر می‌کنند راه‌های ديگری هست. 👤 📚 #⃣
✳️ نگذار قلبت بمیرد! 🔻 همه‌ی انسان، «قلب» او است و اگر قلب بميرد در واقع انسان مرده است؛ هرچند از نظر بُعد حیوانی زنده باشد. در راستای زنده نگه داشتن قلب با ذکر خدا، حضرت آیت الله حسن زاده آملی ذکر شریف «یا حیّ یا قیّوم یا مَن لا إله إلاّ أنت» را پیشنهاد می‌کنند و می‌فرمایند: «آقای من! در نزد اولیاءالله، مجرّب است که اِکثار ذکر شریف «یا حیّ یا قیّوم یا مَن لا إله إلاّ أنت» موجب حیات عقل است». که البته این یک راه است جهت زنده نگه داشتن قلب با یاد خداوند. «تقوا» و «رعایت دستورات الهی» نمونه‌ی دیگری از یاد خداوند است، به همین جهت در راستای حیات قلب بیشترین تأکید بر تقوا شده است. حضرت امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمایند: «فَإِنَّ تَقْوَی اللَّهِ دَوَاءُ دَاءِ قُلُوبِكُمْ وَ بَصَرُ عَمَی أَفْئِدَتِكُمْ...» تقوا، داروی بيماری‌های دل‌ها و روشنايی کوری قلب‌های شماست... 👤 📚 از کتاب «فرزندم اینچنین باید بود» ج۱ #⃣
✳️ انسان با قلبش به قيامت می‌رود، نه با علمش! 🔻 انسان با قلبش به قيامت می‌رود، نه با علوم حصولی‌ای که آموخته است و نه با فنّ و حرفه‌ای که به‌دست آورده. ملاحظه کرده‌اید وقتی ترس شدیدی دارید، اطلاعاتتان را از ياد می‌برید، حتی بعضی‌ها در این حالت اسم خودشان را هم فراموش می‌كنند. اين مربوط به ترس‌های مربوط به اين دنيا است؛ چه رسد به قيامت كه فزع و هول آن بسیار جدّی است. در قيامت فقط «عقايد» انسان که در قلب او به صورت ملکه در آمده است، با او می‌ماند و درس‌ها و اطلاعات که مفاهیمی ذهنی هستند از ياد او می‌رود. از این جهت زنده بودن قلب و آباد بودنش اهميت بسياری دارد چون با همین قلبی که با عبادات شرعی، یاد خدا در آن نهادینه شده است وارد عالم قیامت می‌شود. 👤 📚 از کتاب «فرزندم اینچنین باید بود» ج۱ #⃣
✳️ راه حضور قلب دائمی 🔻 يكی از راه‌های مفيد برای «حضور قلب دائمی» اين است كه انسان خود را بالاتر از «دنيا» بداند. حضرت امام کاظم(ع) در همین رابطه به هشام می‌فرمایند: ای هشام... گران‌قدرترين مردم كسی است كه «دنياداری» را برای خود قدر و منزلتی نداند. به‌راستی که بهای پيكرهای شما جز «بهشت» نیست پس آن‌ها را به چيز ديگری نفروشيد. در «مناجات شعبانيه» خطاب به حضرت رب العالمین اظهار می‌دارید: «فَقَد هَرَبْتُ اِلَيْكَ»: من از دنيا فرار كردم و به سوی تو آمدم. پس هركس برای حضور قلب، بايد خود را از دنيا بالاتر بداند و با این رویکرد به سراغ خدا برود. لازم به تذكر هم نيست كه دنيا يعنی «تعلقات اعتباری» که ما در اطراف خود به وجود آورده‌ایم. 👤 📚 از کتاب «فرزندم اینچنین باید بود» ج۱ #⃣
✳️ خدایا از من رو بر نگردان! 🔻 شما در مناجات عزيز شعبانيه داريد كه؛ «فَلا تَجْعَلْنِي مِمَّنْ صَرَفْتَ عَنْهُ وَجْهَكَ»؛ خدايا! من را از آن‌ها قرار نده که نظر خود را از آن‌ها منصرف گردانده‌ای. منصرف شدن نظر خدا از انسان به اين معنی است که قلب انسان به دنيا و ظلمات دنيا مشغول شود و از زيبايی‌های نظر به خدای يگانه محروم گردد، و مؤمن هرگز چنين چيزی را نمی‌خواهد و چون راه جلب نظر خدا پشت کردن به اميال نفس امّاره است، به‌راحتی به تخريب نفس امّاره تن می‌دهد. 👤 📚 از کتاب «فرزندم اینچنین باید بود» ج۲
✳️ مهم‌ترین قدم زندگی‌ 🔻 همه می‌دانند خدا وجود دارد، ولی خدا را مطلوب جان دانستن و آرمان خود یافتن، چیز دیگری است؛ به همان معنا که او را «إله» می‌خوانید؛ یعنی کسی که تمام قطب دل را بتوان به او سپرد. این که می‌گویند باید زحمت کشید تا آدم «دعاخوان» شود، یعنی بتواند با تمام وجود بگوید «الهی». چون وقتی انسان قطب دلش را توانست به خدا بسپارد، مهم‌ترین قدم را در زندگی‌اش برداشته است. برای انسان‌های معمولی این عجیب است؛ در حالی که اگر انسان کمی به خود آید و متوجه حضور بیکرانهٔ خداوند در عالم بشود، آنچه عجیب می‌نماید، غفلت از خداست؛ خدایی که باید محبوب دل‌ها باشد. 👤 📚 از کتاب 📖 صفحات ۲۲ و ۲۳
می‌خواهی کنار امام حسین(ع) باشی؟ 🔻 اگر چه امروز «امام حسين»(ع) در عصر ما نيست، ولی دفاع کردن از هر حقی، ماندن در کنار امام حسين(ع) است و موجب گشودن راهی است که انسان را به حق می‌رساند؛ هر چند احزاب و قبايل سياسی شما را مانند حسين(ع) خارجی بخوانند. خون حسين(ع) در هر جايی که از حق دفاع شود، جاری است و به همان اندازه که اين صحابی، حسين(ع) را بزرگ داشتند و بزرگ‌ترين آيتِ الهی را تعظيم کردند، ما می‌توانيم با دفاع از حق، شعائر الهی را تعظيم کنيم و آن را بزرگ بشماريم. بايد به همان شکل از حق دفاع کرد و برای آن احترام قائل شد که اصحاب حضرت در کربلا از امام‌شان دفاع کردند، به‌طوری که گويا کربلا را از نو شروع کرده‌ايم. 👤 📚 برگرفته از کتاب «جایگاه تاریخی حادثه‌ها و هنر اصحاب کربلا در فهم آن» #⃣
✳ حماسهٔ اربعين حسينی؛ «نه» به فرهنگ يزيدی استکبار جهانی 🔻 حماسهٔ اربعين حسينی، حضور ميليونی انسان‌های وفادار به آرمان‌های قدسی امام حسين(ع) است. در این حماسه، ميليون‌ها انسان مصمّم حضور پیدا کرده‌اند برای پشت کردن به فرهنگ يزيدی استکبار جهانی. این حضور حماسی، خبر از آن می‌دهد که برای شیعه هويتی ديگر در حال شکوفایی است و شيعه از این طریق می‌خواهد به بهترين شکل با فرهنگِ حضور مردم در صحنه‌ها، از حيطۀ جهان استکباری عبور نمايد. اين حضور حماسی مردمی، مسلّماً آثار بسيار عميقی در وجود تک‌تک انسان‌های حاضر در اين اقيانوس انسانی خواهد گذاشت؛ به‌طوری که هرکس خود را يک اقيانوس انسانِ تمدن‌ساز احساس می‌کند. 🔸 در حماسۀ اربعين حسينی رفتارهايی از تمدن‌سازی شيعه ظهور می‌کند که هرگز به چشم فرهنگ غربی نمی‌آيد. از مردان و زنان محترمی که با پای پياده خود را به ساده‌ترين شکل در انبوه جمعيت غرق کرده‌اند تا از اَنانيّت خود هيچ چيز باقی نگذارند، تا خادمان زوّار حسين(ع) که با اندک بضاعت خود، در خدمت زوّار قرار می‌گيرند؛ همه در حالِ نشان دادن اهدافی برای زندگی دينی هستند. 👤 📚 از کتاب «اربعین حسینی؛ امکان حضور در تاریخی دیگر»