⭕️فتح خون... 🔺گاه هست كه كس از «خويشتن» رسته، اما هنوز در بند «تن خويش» است ... تن هم كه مقهور دهر است. آنگاه از دهر می نالد كه : یا دهر اف لك من خلیل كم لك بالاشراق و الاصیل من صاحب او طالب قتیل و الدهر لا یقنع بالبدیل و انما الامر الی الجلیل و كل حی سالك السبیل 🔺این آوای #حسین است كه ازخیمه همسایه می آید، آنجا كه «جون» شمشیر او را برای پیكار فردا صیقل می دهد. شعر و شمشیر؟ عشق و پیكار؟ آری! شعر و شمشیر، عشق و پیكار، این حسین است، سر سلسله عشاق، كه عَلَم جنگ برداشته است تا خون خویش را همچون كهكشانی از نور بر آسمان دنیا بپاشد و راه قبله را به قبله جویان بنمایاند. 🔺آنجا كه قبله نیز در سیطره حرامیان خون ریز است، عشاق را جز این چاره ای نیست. شعر نیز ترنم موزون آن مستی و بیخودی است و شاعر تا از خویش نرهد، شعرش شعر نخواهد شد. شعر، تا شاعر از خویش نرسته است، حدیث نفس است و اگر شاعر از خود رها شود، حدیث عشق است، پس نه عجب اگر شعر و شمشیر و عشق و پیكار با هم جمع شود... كه كار عشق، یاران، لاجرم كربلایی است. 🔺پس دیگر سخن از منصور و بایزید و جنید و فلان و بهمان مگو كه عشاق حقیقی، تذكرة الاولیاء را بر خیابان های خرمشهر و آبادان و سوسنگرد و بر دشت های پرشقایق خوزستان و بر سفیدی برف های ارتفاعات بلند كردستان باخون می نویسند، با #خون. ✍ #شهید_سید_مرتضی_آوینی 🔹 t.me/teribon 🔺 Eitaa.com/teribon_ir 🔸 http://sapp.ir/teribon_ir 🔺http://ble.im/teribon_ir

⭕️فتح خون... 🔺گاه هست كه كس از «خويشتن» رسته، اما هنوز در بند «تن خويش» است ... تن هم كه مقهور دهر است. آنگاه از دهر می نالد كه : یا دهر اف لك من خلیل كم لك بالاشراق و الاصیل من صاحب او طالب قتیل و الدهر لا یقنع بالبدیل و انما الامر الی الجلیل و كل حی سالك السبیل 🔺این آوای #حسین است كه ازخیمه همسایه می آید، آنجا كه «جون» شمشیر او را برای پیكار فردا صیقل می دهد. شعر و شمشیر؟ عشق و پیكار؟ آری! شعر و شمشیر، عشق و پیكار، این حسین است، سر سلسله عشاق، كه عَلَم جنگ برداشته است تا خون خویش را همچون كهكشانی از نور بر آسمان دنیا بپاشد و راه قبله را به قبله جویان بنمایاند. 🔺آنجا كه قبله نیز در سیطره حرامیان خون ریز است، عشاق را جز این چاره ای نیست. شعر نیز ترنم موزون آن مستی و بیخودی است و شاعر تا از خویش نرهد، شعرش شعر نخواهد شد. شعر، تا شاعر از خویش نرسته است، حدیث نفس است و اگر شاعر از خود رها شود، حدیث عشق است، پس نه عجب اگر شعر و شمشیر و عشق و پیكار با هم جمع شود... كه كار عشق، یاران، لاجرم كربلایی است. 🔺پس دیگر سخن از منصور و بایزید و جنید و فلان و بهمان مگو كه عشاق حقیقی، تذكرة الاولیاء را بر خیابان های خرمشهر و آبادان و سوسنگرد و بر دشت های پرشقایق خوزستان و بر سفیدی برف های ارتفاعات بلند كردستان باخون می نویسند، با #خون. ✍ #شهید_سید_مرتضی_آوینی http://Eitaa.com/teribon_ir

خیلی طبیعی است که هر کشور حامی سیاسی، اقتصادی و نظامی #فلسطین در دنیا، خودش را - چه درست و چه غلط - برترین حامی فلسطین بداند و الحق والانصاف من نیز چنین باور دارم که #ایران برترین حامی فلسطین در دنیاست و نه #ترک‌ها و نه #قطری‌ها و نه #الجزایری‌ها به گرد پایش هم نمی‌رسند. اما اگر قرار هم باشد این برتری به‌رخ کشیده شود، نباید به رخ خود فلسطینی‌هایی کشیده شود که در خط مقدم #جهاد و قربانی‌دادن و #مبارزه هستند. ما اگر حمایت و پشتیبانی می‌کنیم فلسطینی‌ها از #خون خویش مایه می‌گذارند. درک این نکته در تعامل و تناسب با فلسطینی‌ها نیازی به دانستن #روابط_بین‌الملل و #دیپلماسی ندارد و آداب اولیه معاشرت عادی هم یادآور این نکته است چه رسد به تعامل با مجاهدانی که در خط نخست دفاع از مقدسات اسلامی ایستاده‌اند. وقتی جناب آقای #ولایتی در تماس تلفنی به #زیاد_نخاله دبیر #جنبش_جهاد_اسلامی می‌گویند ان‌شالله همگی پشت سر رهبری در #قدس نماز بخوانیم قطعا با باور و اندیشه ذهنی زیاد نخاله آشنا هستند که چنین سخن راندند اما حسب ظاهر دقت نکردند که چنین سخنی وقتی رسانه‌ای و منتشر شود می‌تواند منشا چه حسی علی‌الخصوص در میان فلسطینی‌ها بشود: اینکه ایران در حال ابراز برتری خویش بر فلسطینی‌هاست! کافی است این وسط کسی بخواهد شیطنت کند و از این سخن جناب آقای ولایتی برداشت برتری جویی مذهبی هم بکند. البته جناب آقای ولایتی بارها ثابت کرده‌اند کمترین دقت نظری در باب ابعاد رسانه‌ای موضع‌گیری‌هایشان ندارند؛ وقتی موضع‌گیری‌هایشان پیرامون کشورهای #محور_مقاومت بارها حاشیه برانگیز شد یا وقتی #جیبوتی را بخاطر کوچک بودن جغرافیا تحقیر کردند و یا وقتی سخن از لنگ بستن #یمنی‌ها به میان آوردند. من امیدی هم به #اصلاح این رویه ایشان ندارم جز بازنشستگی از اقلاً این منصبی که به وی اجازه اظهار نظر در حیطه مسائل بین‌الملل با نام و هزینه #انقلاب را می‌دهد. #روح_الله_رضوی ✅ @teribon_ir

⭕️فتح خون... 🔺گاه هست كه كس از «خويشتن» رسته، اما هنوز در بند «تن خويش» است ... تن هم كه مقهور دهر است. آنگاه از دهر می نالد كه : یا دهر اف لك من خلیل كم لك بالاشراق و الاصیل من صاحب او طالب قتیل و الدهر لا یقنع بالبدیل و انما الامر الی الجلیل و كل حی سالك السبیل 🔺این آوای #حسین است كه ازخیمه همسایه می آید، آنجا كه «جون» شمشیر او را برای پیكار فردا صیقل می دهد. شعر و شمشیر؟ عشق و پیكار؟ آری! شعر و شمشیر، عشق و پیكار، این حسین است، سر سلسله عشاق، كه عَلَم جنگ برداشته است تا خون خویش را همچون كهكشانی از نور بر آسمان دنیا بپاشد و راه قبله را به قبله جویان بنمایاند. 🔺آنجا كه قبله نیز در سیطره حرامیان خون ریز است، عشاق را جز این چاره ای نیست. شعر نیز ترنم موزون آن مستی و بیخودی است و شاعر تا از خویش نرهد، شعرش شعر نخواهد شد. شعر، تا شاعر از خویش نرسته است، حدیث نفس است و اگر شاعر از خود رها شود، حدیث عشق است، پس نه عجب اگر شعر و شمشیر و عشق و پیكار با هم جمع شود... كه كار عشق، یاران، لاجرم كربلایی است. 🔺پس دیگر سخن از منصور و بایزید و جنید و فلان و بهمان مگو كه عشاق حقیقی، تذكرة الاولیاء را بر خیابان های خرمشهر و آبادان و سوسنگرد و بر دشت های پرشقایق خوزستان و بر سفیدی برف های ارتفاعات بلند كردستان باخون می نویسند، با #خون. ✍ #شهید_سید_مرتضی_آوینی ✅ @teribon_ir