⭕️چپ کردن چپ های دیروز: حزب توده کاپیتالیسم! 🔺 #چپ‌گراهای_ناتمام دیروز، امروز منورالفکر و #راست‌گرا شده‌اند. وضعیت تراژدیک چپ‌گرایی باعث شد تا افراد زیادی از آن ببرند. بریده‌های چپ‌گرای دیروز، امروز و از منتها الیه یک تراژدی، به اصلی‌ترین کاراکترهای یک کمدی تبدیل شده‌اند. 🔺 پروژه #کاپیتالیزاسیون هم در سطح کنش‌گران ذهنی و هم در سطح عاملیت‌های عینی‌اش بر این بریده‌ها استوار است. تفکر نظری این پروژه از جانب کسانی امثال #سیدجوادطباطبایی تقویت می‌شود که روزی مروج چپ آلتوسری بودند. در سطح تحلیلی چهره هایی همچون #موسی_غنی‌نژاد نمونه‌ی کاملی از یک چپ غیرمذهبی و بریده‌ی سابق است‌. در سطح ترویجی اما روزنامه نویسانی همچون #محمد_قوچانی مشتی است از خروارها بریده از چپ‌‌گرایی مذهبی. 🔻 در سطح عاملیت‌های بروکراتیک، مدافعان امروز #اقتصاد_سرمایه‌داری با ته ریش‌هایی در چهره، اغلب کسانی هستند که دیروز با انبوهی از محاسن از محاسن ایده‌های چپ اقتصادی می‌گفتند و دفاع می کردند. کسانی که امروز کوشش زیادی برای برکشیدن حجابی از دین بر روی مفاهیم سرمایه‌داری می‌کند، روزگاری متأثر از فضای دهه چهل، چپ گرایی را پیشه کرده و بعدها با آشکار شدن افول ستاره چپ است که راست می‌شوند. 🔻 آن‌ها در واقع علیه سابقه‌ی خود شوریده‌اند. این ویژگی #روان‌شناختی انسان‌های بریده‌ است که در وضع جدید خود همواره و در همه جا، به مدد تحلیل‌هایی آمیخته با هراس، نشانه‌ای از سابق می جویند. آن‌ها که روزی عالم و آدم را به خاطر ناباوری به کیش چپ‌گرایانه‌ی خود سرزنش می‌کردند، امروز خاطرات سابق خود را چونان کابوسی مرور می‌کنند و همواره حامل سطحی از توهم توطئه هستند و همه چیز را ساخته‌ی چپی‌ها می‌دانند. 🔻 آن‌ها دن‌کیشوت‌وار به جنگ صورتک‌های چپ‌گرایی می‌روند و  همه چیز را مرده‌ریگ حزب توده می‌نامند. غافل از این که هم اینان، التقاط را به مثابه اصلی‌ترین میراث و منشأ حزب توده به ارث برده‌اند. این کار آن‌ها علاوه بر #توهم_توطئه، از آن‌جا ناشی می‌شود که #کاپیتالیسم_رادیکال برای بازتولید خود نیازمند یک دگری رادیکال است. 🔻 به هر روی کسانی که دیروز در منتهای الیه چپ تراژدی می‌آفریدند، امروز در منتها الیه راست بازیگران کمدی هستند اما برای این‌که کار کمدی‌شان بیشتر به چشم بیاید، می‌کوشند تصویری از تراژدی دیروز را همواره پیش چشم قرار بدهند. 🔻 پیش از این خبرنگاری از غنی‌نژاد پرسیده بود: «شما در دوره انقلاب کجای جهان ایستاده بودید؟» و جواب شنیده بود که «این اهمیتی ندارد که من در آن زمان کجا ایستاده بودم»؛ وقتی اصرار کرده بود که «چرا مهم است. موسی غنی‌نژاد در برهه انقلاب 57 چه اندیشه‌ای داشت؟» غنی‌نژاد پاسخ می‌دهد «من، مثل بقیه ضد امپریالیست بودم، اما بعد فهمیدم که اشتباه کرده‌ام.» غنی‌نژاد، «چپ‌گرایی که لیبرال شد»، در دهه‌ی 40 و 50 یک #مارکسیست تمام عیار بوده؛ وی درباره‌ی گرایش چپ‌گرایانه‌اش به محمد قوچانی که از او می‌پرسد: «در چپ چه گرایشی داشتید؟ چپ اروپایی؟» پاسخ می‌دهد «نه، نمی‌توانم بگویم. بیشتر چپ مارکسیستی بود. نوعی چپ به اصطلاح #روشنفکری که به شوروی و حزب توده متمایل بود.» 🔻 روشنفکری چپ‌گرا در آخرین دوران خود به «دلالی» می‌رسد و به #لیبرالیسم متأخر(کاپیتالیسم) خدمت می‌کند: «#روشنفکری_ایرانی که در اثر پیروزی انقلاب به شدت منفعل و مبهوت شده بود، فروپاشی بلوک شرق نیز به حیرت و سردرگمی آن پایان داد، و به دنبال آن، با بازگشت به بستر اصلی روشنفکری، یعنی روشنگری قرن هجدهم، در خدمت #لیبرالیسم_متأخر و پروژه‌ی ناتمام آن قرار گرفت.» (انواع و ادوار روشنفکری؛ حمید پارسانیا) 🔹امروز خبری از حزب توده‌ی کمونیستی نیست و این کاپیتالیسم است که در ایران، حزب توده‌‌ای وابسته بناکرده است. بازیگران این حزب توده‌ی جدید، همان بازیگران سابقی هستند که در تراژدیِ حزبِ توده‌ی کمونیسم بازی می‌کردند و امروز در کمدیِ #حزب_توده‌ی_کاپیتالیسم کارگردانی می‌کنند. ✍ #مجتبی_نامخواه 🔹 http://sapp.ir/teribon_ir 🔸 Eitaa.com/teribon_ir 🔺 @teribon