با کاروان #امام_حسین علیه السلام (۱۰) #امام_حسین علیه السلام در شب #عاشورا به سراغ یاران خود رفت و به آنـان دسـتور داد خیمـه هـا را بـه هـم نزدیک کنند و طنابها را در هم داخل سازند و خود به گونه ای قرار گیرنـد کـه جـز راه مقابلـه بـا دشمن، معبر دیگری وجود نداشته باشد. همچنین امام بـه یـاران دسـتور داد کـه شـبانه در اطـراف خیمه گاه، گودالی شبیه خندق کندند و در آن هیزم ریختند تا در هنگام نبرد، برای جلوگیری از نفوذ دشمن، آن هیزمها را آتش بزنند. امام و یارانش تمام شب عاشورا را بیدار ماندند و مشغول #نمـاز و دعـا و اسـتغفار و زاری بودنـد. ازسویی هم عمرسعد، سوارانی را مأمور نگهبانی از خیمه های خود کرده بود. @toubaefaf

کاروان #امام_حسین علیه السلام (۱۱) #امام_حسین علیه السلام صبح #عاشورا، بعد از اداي نماز صبح، لشکر خویش را که متـشکل از 32 نفـر سـواره و 40 نفر پیاده بوداینچنین آراست: زهیرْبن قَین را بر جناح راست و حبیب بـن مظـاهِر را بـر جنـاح چپ گماشت. پرچم را به برادرش حضرت #أباالفضل عباس بن علی علیه السلام سپرد و خیمه گاه را پشت سر قرار داد. حـضرت دستور داد تا هیزمها و نی هایی که در پشت خیمه گاه بود، داخل کانالی که قبلاً آمـاده کـرده بودنـد، بریزند و هنگام نبرد، آن را آتش بزنند تا دشمن نتواند از پشت سر حمله کند و فقط ازیک سمت بـا دشمن بجنگند. عمرسعد نیز بعد از نماز صبح، لشکر خود را آراست و به مقابله با #امام_حسین علیه السلام یارانش آمد. #امام_حسین علیه السلام صبح عاشورا فرمودند: «خداوندا، تو تکیه گاه مـن در هـر انـدوه، و امیـد مـن در هـر سختی هستی. تو در هر پیشامدي تکیه گاه و مایه پشتگرمی منی. چه بسا غمهاي گرانی کـه دل در آن سست میگردد و چاره از کف میرود، دوسـت دسـت از یـاري برمـیدارد و دشـمن نکـوهش میکند، و من آن را به پیشگاه تو آوردم و از آن به تو شِکوه کردم و فقط به سوی تو رو کردم و نـه دیگران، و چارهاش را از غیر تو نجستم؛ پس تو مرا گشایش دادی و آن غمها را زدودي. خداوندا، تو ولی هر نعمت و صاحب هر نیکی و غایت هر خواستهای». @toubaefaf

با کاروان #امام_حسین (۱۲) #امام_حسین علیه السلام به منظور اتمام حجت با کوفیان، در مقابل لشکر عمربن سعد قرار گرفت و با صـدای بلند، فرمود: «اي مردم، سخن من را بشنوید و در کار من شتاب نکنید، تا شما را بـا آنچـه بـر مـن بایسته است، اندرز دهم و انگیزه آمدن خود را بیان کنم. سپس امام علیه السلام فرمود: امـا بعـد، نَـسب مـرا بررسی کنید و بنگرید من کیستم؟ سپس به خود آیید و خود را نکـوهش کنیـد و بنگریـد کـه آیـا رواست من را بکشید و حرمتم را بشکنید؟ آیا من فرزند دختر پیامبرتان نیستم؟ آیا پسر وصی او و عموزادهاش و نخستین ایمان آورندگان به خدا و تصدیق کننده رسولش در آنچه ازجانب خدا آورده بود، نیستم؟ آیا حمزه، سرور شهیدان، عموي پدرم نیست؟ آیا جعفرطیار، شهیدي که با دو بـال در بهشت پرواز میکند، عموي من نیست؟ آیا آن سخن معروف #رسول_خدا صلی الله علیه وآله به شما نرسـیده اسـت که درباره من و برادرم فرمود: «این دو، سرور جوانان اهل بهشت اند»؟ اگر مرا در آنچه میگـویم و حق همان است، تصدیق میکنید، پس بدانید به خـدا سـوگند از زمـانی کـه فهمیـدم خداونـد بـر دروغگویان خشم میگیرد و دروغگو زیانکار است، دروغ نگفته ام و اگر من را تکذیب مـیکنیـد، نزد شما کسانی هستند که اگر از آنها بپرسید، به شما خواهنـد گفـت [کـه حـق همـین اسـت کـه میگویم]. از جابربن عبداللّه انصاري یا ابوسعید خُدري یا سهل بن سعد ساعدي یا زیدبن اَرقَـم و یـا اَنس بن مالک بپرسید. آنان به شما خواهند گفت که چنین سخنی را از #رسول_خـدا صلی الله علیه وآله دربـاره مـن و برادرم شنیده اند. آیا این، شما را از ریختن خون من باز نمیدارد؟» قصه کربلا، حوادث روز عاشورا، ص۲۶۰ @toubaefaf

آجـرک الله یاصاحب‌الزّمان «أعظَمَ اللهُ اُجورَنا بمُصابِنا بِالحُسَینِ وَ جَعَلَنا و إیّاکُم مِنَ الطّالِبینَ بِثارِهِ مَع وَلیّهِ الامامِ المَهدیِّ مِن آلِ مُحَمَّدٍ» #عاشورا #اللهم_عجل_لولیک_الفرج

«الذین بذلوا مهجهم دون الحسین ع»در سجده آخر زیارت عاشورا یعنی چه؟ می گویند بذل آن دادنی است که توقع برگشتن و جبران برایش وجود نداشته باشد. نمی دهد که بعد چیزی بگیرد. اگر می دهد که چیزی بگیرد بذل نیست. بذل آن است که فقط می دهد. اصلا یادش نیست که بعد چه می شود.بخشش بدون چشم داشت است. «الذین بذلوا مهجهم دون الحسین «علیه السلام»؛ «آنان (یاوران امام) کسانی بودند که ته مانده خون قلب شان را به امام حسین «علیه السلام» بذل کردند و قبل از او شهید شدند.» مُهَج: جمعِ مُهْجَةُ: یعنی آن خونی که به هیچ وجه از قلب خارج نمی شود و بعد از اینکه آن مقدار خونی که ممکن است از قلب خارج شود خارج شد و در اعضای بدن پخش شد و باعث قدرت و قوت بدن شد و عبد با این بدن قوی و آماده،آماده ی جانفشانی و فداکاری در راه محبوب و معشوق خود شد و در این راه سختی ها کشید و رنج ها بُرد و زخم ها برداشت و خون قلب از طریق زخم های اعضای بدن خارج شد و عبد به نهایت درجه ضعف و ناتوانی رسید و دیگر خونی در بدن و قلب ندارد تا فدای محبوب کند مگر همان مقدار خون ناچیزی که به هیچ وجه از قلب خارج نمی شود چون خود قلب دیگر توانی ندارد این مقدار خون را از درون خود خارج کند اگر بنده ای در این مرحله که دیگر چیزی ندارد تا فدای محبوب کند به هر زحمتی که شده آنچنان یاد محبوب تمام قلب و جان او را گرفت که خویش را و غم و اندوه و گرفتاری های خود را فراموش کرد و بی اختیار و با قوت روح این باقیمانده خون در قلب را که قابل خارج شدن نیست و باید لخته شود فدای محبوب کرد و هیچ توقع و انتظاری از محبوب نداشته باشد و برای این بذل خود هیچ ارزشی قائل نباشد در این مرحله می گویند(بَذَلَ مُهجَتَه: آنچنان از خود بی خود شد که باقیمانده خون قلب و جانش که قابل بذل و بخشش نبود به محبوب بذل کرد بدون اینکه برای آن ارزشی قائل باشد و توقع و انتظاری داشته باشد) و دو احتمال در معنای (دونَ الحسین) یعنی: 1- پایین تر: یاران امام حسین علیه السلام بذل دم قلبشان و نفوس شان از حیث شرافت اگر چه نسبت به همه انسان های جان فدایی اهلبیت بیشتر بوده اما نسبت به بذل جان و خون امام حسین علیه السلام در راه خدا پایین تر بوده. 2- نزدیکترین: یاران امام حسین علیه السلام بذل باقیمانده خون قلبشان و جانشان بسیار نزدیک و شبیه بذل خون و جان خود امام حسین علیه السلام است. نکته مهم: در #زیارت_ناحیه _مقدّسه حضرت ولیعصر(ارواحنا فداه) خطاب به حضرت سیدالشهدا علیه السلام آمده: ای جدّ بزرگوار اگر در کربلا و عاشورا نبودم مثل شهدای کربلا حتی باقیمانده خون قلبم و جانم را فدایت کنم و تو را یاری کنم ولی تا آخر عمر و تا لحظه ای که جان دارم #شب_و_روز در مصیبت تو آنقدر با چشمانم #گریه می کنم تا اشکم #تمام شود آنوقت به جای اشک، #خون گریه می کنم و آنقدر خون می گریم تا تمام خونی که باید در کربلا فدای تو می کردم از چشم گریانم خارج شود بعد خون باقیمانده در عمق قلبم را با گریه فدای تو می کنم تا جایی که دیگر چیزی از من باقی نماند.(نقل به مضمون با برداشت ازاد از زیارت ناحیه مقدّسه) نتیجه: اگر کسی می خواهد به #شهدای_کربلا_ملحق شود باید اینطوری گریه کند و #آنقدر_گریه_کند_تا_اثبات_کند #اگر_در_کربلا_بود_جزو_شهدای_کربلا_بود. (این مطالب در جلسه مقتل خوانی بعد از روضه، نزدیک ظهر عاشورا نوشته شد امید است مورد عنایت حضرت سیدالشهدا علیه السلام قرار گیرد.) @avaymarefat