eitaa logo
طوبای عفاف
673 دنبال‌کننده
5.3هزار عکس
3.8هزار ویدیو
458 فایل
قرآن، زندگی، اندیشه ارتباط با مدیر @mfathi135
مشاهده در ایتا
دانلود
🌸🍃🌸شکر نعمت «... از بارزترين مصداقهاي خداست، چنان كه در جريان و اعطاي فرمود: «وأتمَمتُ عَلَيكُم نِعمَتي» (سوره مائده، آيه3) از اين‌گونه نعمتهاي معنوي به ياد مي‌شود، چنان كه فرمود: «يا قَومِ أرَأيتُم إن كُنتُ عَلي بَيِّنَةٍ مِن رَبّي ورَزَقَني مِنهُ رِزقاً حَسَنا» (سوره هود، 88) هر نعمتي مناسب با آن نعمت است، چنان‏كه رضاي الهي در برابر هر شكر و طاعتي مناسب همان خواهد بود. ولايتمداري، معرفتِ عِدْل ، حمايت و دفاع از آن و تبيين ضرورت رعايت آن در همه شئون فردي و اجتماعي از مصاديق روشن سپاس اين نعمت عظيم خداست.» حضرت آیه الله جوادی آملی، تفسيرتسنيم، ج8، ص611 https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5
🍃لحظاتی با (جزء۶) «إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ» سوره مائده، آیه ۵۵ ولىّ و سرپرست شما، تنها خداوند و پيامبرش و مؤمنانى هستند كه نماز را برپا مى‌دارند و در حال ركوع، زكات مى‌دهند. نکته ها در شأن نزول آيه آمده است: سائلى وارد مسجد شد و از مردم درخواست كمك كرد. كسى چيزى به او نداد. حضرت على عليه السلام در حالى كه به نماز مشغول بود، در حال ركوع، انگشتر خود را به سائل بخشيد. در تكريم اين بخشش، اين آيه نازل شد. ماجراى فوق را ده نفر از اصحاب پيامبر مانند: ابن عباس، عمّار ياسر، جابربن عبداللّه، ابوذر، انس‌بن مالك، بلال و ... نقل كرده‌اند و شيعه و سنّى در اين شأن نزول، توافق دارند. عمّار ياسر مى‌گويد: پس از انفاق انگشتر در نماز و نزول آيه بود كه رسول‌خدا صلى الله عليه و آله فرمود: « مولاه_فعلىّ_مولاه.» صلى الله عليه و آله در براى بيان مقام حضرت على عليه السلام اين آيه را تلاوت فرمود. وخود عليه السلام نيز براى حقّانيّت خويش، بارها اين آيه را مى‌خواند. ابوذر كه خود شاهد ماجرا بوده است، در مسجد الحرام براى مردم داستان فوق را نقل مى‌كرد. كلمه‌ى «ولى» در اين آيه، به معناى دوست و ياور نيست، چون دوستى و يارى مربوط به همه مسلمانان است، نه آنان كه در حال ركوع انفاق مى‌كنند. عليه السلام فرمودند: منظور از الَّذِينَ آمَنُوا ...، على عليه السلام و اولاد او عليهم السلام تا روز قيامت هستند. پس هركس از اولاد او به جايگاه امامت رسيد با اين ويژگى مثل اوست، آنان در حال ركوع صدقه مى‌دهند. مرحوم فيض كاشانى در كتاب نوادر، حديثى را نقل مى‌كند كه بر اساس آن ساير امامان معصوم نيز در حال نماز و ركوع به فقرا صدقه داده‌اند كه اين عمل با جمع بودن كلمات‌ «يُقِيمُونَ‌، يُؤْتُونَ، راكِعُونَ» سازگارتر است. عليه السلام فرمود: «خداوند پيامبرش را دستور داد كه عليه السلام را مطرح كند و اين آيه را نازل كرد» بهترين معرّفى آن است كه اوصاف وخصوصيّات كسى گفته شود ومخاطبان، خودشان مصداق آن را پيدا كنند. (آيه بدون نام بردن از امام على عليه السلام، اوصاف وافعال او را برشمرده است) امام صادق عليه السلام فرمود: «على عليه السلام هزاران شاهد در غدير خم داشت، ولى نتوانست حقّ خود را بگيرد، در حالى كه اگر يك مسلمان دو شاهد داشته باشد، حقّ خود را مى‌گيرد!» ولايت فقيه در راستاى ولايت امام معصوم است. در مقبوله‌ى عمربن حنظله ازامام صادق عليه السلام مى‌خوانيم: «به آن كس كه حديث ما را روايت كند و در حلال وحرام ما نظر كند و احكام ما را بشناسد، بنگريد. پس به حكومت او راضى باشيد كه من او را بر شما حاكم قرار دادم. فانّى قد جعلته عليكم حاكماً ... پیام ها 1- اسلام، هم دين ولايت است و هم دين برائت. هم جاذبه دارد و هم دافعه. آيات قبل، از پذيرش ولايت يهود و نصارا نهى كرد، اين آيه مى‌فرمايد: خدا و رسول و كسى را كه در ركوع انگشتر داد، ولىّ خود قرار دهيد. يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا ... إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ‌ ... 2- از اين‌كه به جاى «اوليائكم»، «وليّكم» آمده، ممكن است استفاده شود كه روح ولايت پيامبر و على عليهما السلام، شعاع ولايت الهى است. «وَلِيُّكُمُ» 3- در قرآن معمولًا نماز وزكات در كنار هم مطرح شده است؛ ولى در اين آيه، هر دو به هم آميخته‌اند. (دادن در حال ) «الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ» 4- كسانى كه اهل نماز و زكات نيستند، حقّ ولايت بر مردم را ندارند. إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ‌ ... ( «إِنَّما»، نشانه‌ى انحصار ولايت در افراد خاصّ است) 5- براى ، نماز هم مانع نيست. «يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ» (آرى، فقير نبايد از جمع مسلمانان دست خالى برگردد.) 6- ولايت از آنِ كسانى است كه نسبت به اقامه‌ى نماز و پرداخت زكات پايدار باشد. يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ‌ ... ( «يُقِيمُونَ» و «يُؤْتُونَ» نشانه دوام است) 7- هرگونه ولايت، حكومت و سرپرستيى كه از طريق خدا و رسول و امام نباشد، باطل است. إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ‌ ... (كلمه‌ «إِنَّما» علامت حصر است) 8- توجّه به خلق در حال نماز، با منافات ندارد. «يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ» 9- كسى كه نسبت به فقرا بى‌تفاوت باشد، نبايد رهبر و ولىّ شما باشد. إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ‌ ... وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ 10- كارهاى جزئى (مثل انفاق انگشتر) نماز را باطل نمى‌كند. «يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ» 11- در فرهنگ ، به صدقه مستحبّى هم «زكات» گفته مى‌شود. «يُؤْتُونَ الزَّكاةَ» 12- ولايت‌ها در طول يكديگ
در سیره اهل بیت علیهم السلام 🌻امام (علیه السلام) در سالگرد روز عید ، تدارک دیده بود که امیرمؤمنان (علیه السلام) به همراه شیعیان و غنی در آن شرکت کردند. 📚شیخ طوسی، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، ج2، ص758. 🌻امام (علیه السلام) فرمود: دشمن خدا، چهار بار ناله کرد: روزى که مورد لعن خدا واقع شد، روزى که به زمین هبوط کرد، روزى که پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) مبعوث شد و روز عید .  📚حمیری، قرب الاسناد، ص۱۰ 🌻امام (علیه السلام) ضمن سفارش به قبر امیرمؤمنان (علیه السلام) در شب ، خود نیز در روز عید غدیر های نو پوشیده و برای دوستان و هدایای فراوان ازجمله و آماده می نمود. 📚شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج6، ص24؛ 📚شیخ طوسی، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، ج2، ص752 @ahlebait110 https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5
«يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكافِرِينَ» سوره مائده، آیه ۶۷ اى پيامبر! آنچه را از سوى پروردگارت به تو نازل شده است (در مورد ولايت و جانشينى حضرت على) اعلام كن واگر چنين نكنى، رسالت الهى را نرسانده‌اى و (بدان كه) خداوند تو را از (شرّ) مردم (و كسانى كه تحمّل شنيدن اين پيام مهم را ندارند) حفظ مى‌كند. همانا خداوند گروه كافران را هدايت نمى‌كند. نکته ها اين آيه به دلايلى كه خواهد آمد مربوط به جانشينى حضرت على عليه السلام و نصب او به ولايت در به هنگام برگشت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله از سفر حج در سال دهم هجرى است. جالب اينكه اين آيه در ميان دو آيه‌اى قرار گرفته كه مربوط به اقامه‌ى كتاب آسمانى است و شايد اشاره به اين باشد كه ميان رهبر معصوم و اقامه‌ى كتاب آسمانى، پيوند محكمى برقرار است. آرى، امام است كه مى‌تواند كتاب آسمانى را به پا دارد و اين كتاب خداست كه مى‌تواند امام واقعى را معرّفى كند. همه‌ى مفسّران شيعه به اتكاى روايات اهل بيت عليهم السلام و نيز بعضى از مفسّران اهل‌سنت به عنوان يكى از مصاديق، آيه را مربوط به نصب حضرت على عليه السلام در غدير خم به ولايت و امامت دانسته‌اند.( تفاسير كبير فخررازى و المنار) جالب آنكه صاحب تفسير المنار از مُسند احمد و ترمذى و نسائى و ابن ماجه، حديثِ «مَن كنتُ مولاه فعلىّ مولاه» را با سند صحيح و موثّق بيان كرده است و سپس با دو جمله به خيال خود در آن تشكيك نموده است: اوّل اين‌كه مراد از ولايت، دوستى است. (غافل از آنكه دوستى نياز به بيعت گرفتن و تبريك گفتن و آن همه تشريفات در غدير خم نداشت) دوم آنكه اگر حضرت على عليه السلام امام و رهبر بعد از رسول اكرم صلى الله عليه و آله بود، چرا فرياد نزد و ماجراى نصب خود را در غدير نگفت؟! (غافل از آنكه در سراسر نهج‌البلاغه و كلمات حضرت على عليه السلام ناله‌ها و فريادها مطرح است؛ ولى صاحب المنار گويا آن ناله‌ها و فريادها را نشنيده است). در تمام قرآن تنها در اين آيه است كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نسبت به كتمان پيام، تهديد شده كه اگر نگويى، تمام آنچه را كه در۲۳ سال رسالت گفته‌اى هدر مى‌رود. پس بايد ديد چه پيام مهمى است كه اين گونه بيان مى‌شود؟ پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله به حضرت على عليه السلام فرمود: «لو لم ابلغ ما امرت به من ولايتك لحبط عملى» اگر آنچه درباره ولايت تو است به مردم نرسانم تمام اعمال من محو مى‌شود. (تفسير نورالثقلين وامالى صدوق، ص۴۰۰) در اين آيه، چند نكته است كه جهت‌گيرى محتوايى آن را روشن مى‌كند: ۱. سوره‌ى مائده، در اواخر عمر شريف پيامبر اسلام نازل شده است. ۲. در اين آيه، بجاى «يا أيّها النّبى»، تعبير «يا أَيُّهَا الرَّسُولُ» آمده است، كه نشانه‌ى يك رسالت مهم است. ۳. به جاى فرمان «أبلغ»، فرمان‌ «بَلِّغْ» آمده كه نشانه‌ى ابلاغ قطعى ورسمى ومهم است. ۴. پيامبر نسبت به نرساندن يك پيام مهم تهديد شده كه اگر نگويد، همه‌ى زحماتش به هدر مى‌رود. ۵. رسول خدا صلى الله عليه و آله از عواقب كارى هراس دارد كه خداوند او را دلدارى مى‌دهد كه ما تو را از شر مردم نگه مى‌داريم. ۶. پيامبر، از جان خود نمى‌ترسد. زيرا در روزگار تنهايى كه با بت‌پرستان مبارزه مى‌كرد و در جنگ‌هايى كه با مشركان درگيرى نظامى داشت، از خطرها نمى‌ترسيد. (در حالى كه سنگباران مى‌شد، و يارانش شكنجه مى‌شدند، حالا در اواخر عمر و در ميان اين همه يار بترسد؟!) ۷. در آيه، پيامى است كه به لحاظ اهميّت، با همه پيام‌هاى دوران نبوّت و رسالت، برابر است كه اگر اين پيام به مردم نرسد، گويا همه‌ى پيام‌ها محو مى‌شود. ۸. محتواى پيام، بايد مسأله‌اى اساسى باشد، وگرنه در مسائل جزئى و فردى، اين همه تهديد و دلدارى لازم نيست. ۹. پيام آيه، مربوط به توحيد و نبوّت و معاد نيست، چون اين اصول، در روزهاى اوّل بعثت در مكّه بيان شده و نيازى به اين همه سفارش در اواخر عمر آن حضرت ندارد. ۱۰. پيام آيه، مربوط به نماز، روزه، حج، زكات، خمس و جهاد هم نيست، چون اينها در طول۲۳ سال دعوت پيامبر بيان شده و مردم نيز به آن عمل كرده‌اند و هراسى در كار نبوده است. پس، محتواى اين پيام مهم كه در اواخر عمر شريف پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شده چيست؟ روايات بسيارى از شيعه و سنّى، ما را از تحيّر نجات داده و راه را نشان مى‌دهد. روايات مى‌گويد: آيه مربوط به هجدهم ذيحجه سال دهم‌هجرى در سفر حجةالوداع پيامبر اسلام است، كه آن حضرت در بازگشت به سوى مدينه، در مكانى به نام به امر الهى فرمان توقّف داد و همه در اين منطقه جمع شدند. مكانى كه هم آب و درخت داشت و در گرماى حجاز، كارساز بود و هم محلّ جداشدن كاروان‌هاى زائران مكّه بود و اهل يمن، عراق، شام،
🌸🍃🌸شکر نعمت «... از بارزترين مصداقهاي خداست، چنان كه در جريان و اعطاي فرمود: «وأتمَمتُ عَلَيكُم نِعمَتي» (سوره مائده، آيه3) از اين‌گونه نعمتهاي معنوي به ياد مي‌شود، چنان كه فرمود: «يا قَومِ أرَأيتُم إن كُنتُ عَلي بَيِّنَةٍ مِن رَبّي ورَزَقَني مِنهُ رِزقاً حَسَنا» (سوره هود، 88) هر نعمتي مناسب با آن نعمت است، چنان‏كه رضاي الهي در برابر هر شكر و طاعتي مناسب همان خواهد بود. ولايتمداري، معرفتِ عِدْل ، حمايت و دفاع از آن و تبيين ضرورت رعايت آن در همه شئون فردي و اجتماعي از مصاديق روشن سپاس اين نعمت عظيم خداست.» حضرت آیه الله جوادی آملی، تفسيرتسنيم، ج8، ص611 https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
ریسمان محکم خدا چیست؟ ☀️از حضرت علیه‌السلام روایت شده است که فرمودند: روزی صلّی‌الله‌علیه‌وآله در جمعی از اصحابشان نشسته بودند که عرب بادیه‌نشینی وارد شد و در مقابل پیامبر اکرم نشست و عرض کرد: ای من شنیده‌ام خدا در کتابش می‌فرماید: "وَاعتَصِمُوا بِحَبلِ اللَّهِ جَمِيعاً وَلا تَفَرَّقُوا" (همگى به ريسمان محکم خدا چنگ زنيد و پراكنده نشويد؛ سوره آل عمران، آیه ۱۰۳)؛ این ریسمان محکم خدا چیست که ما امر به تمسّک به آن شده‌ایم؟ صلّی‌الله‌علیه‌وآله با دست مبارکشان بر شانه‌ی علیه‌السلام زدند و فرمودند: ولایت ایشان. ✅در روایت دیگری صلوات‌الله‌علیه فرمودند: 💎ما (ائمه معصومین)، ریسمان محکم خدا هستیم که خدا می‌فرماید: "وَاعتَصِمُوا بِحَبلِ اللَّهِ جَمِيعاً وَلا تَفَرَّقُوا" و علیه‌السلام، خیری است که هر کس به آن تمسّک جوید، مؤمن است و هر که آن را ترک نماید، از ایمان خارج شده است! ‎‌‌‎‌‎‌‌ ۱۳ روز انتظار تا عید بزرگ
«يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكافِرِينَ» سوره مائده، آیه ۶۷ اى پيامبر! آنچه را از سوى پروردگارت به تو نازل شده است (در مورد ولايت و جانشينى حضرت على) اعلام كن واگر چنين نكنى، رسالت الهى را نرسانده‌اى و (بدان كه) خداوند تو را از (شرّ) مردم (و كسانى كه تحمّل شنيدن اين پيام مهم را ندارند) حفظ مى‌كند. همانا خداوند گروه كافران را هدايت نمى‌كند. نکته ها اين آيه به دلايلى كه خواهد آمد مربوط به جانشينى حضرت على عليه السلام و نصب او به ولايت در به هنگام برگشت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله از سفر حج در سال دهم هجرى است. جالب اينكه اين آيه در ميان دو آيه‌اى قرار گرفته كه مربوط به اقامه‌ى كتاب آسمانى است و شايد اشاره به اين باشد كه ميان رهبر معصوم و اقامه‌ى كتاب آسمانى، پيوند محكمى برقرار است. آرى، امام است كه مى‌تواند كتاب آسمانى را به پا دارد و اين كتاب خداست كه مى‌تواند امام واقعى را معرّفى كند. همه‌ى مفسّران شيعه به اتكاى روايات اهل بيت عليهم السلام و نيز بعضى از مفسّران اهل‌سنت به عنوان يكى از مصاديق، آيه را مربوط به نصب حضرت على عليه السلام در غدير خم به ولايت و امامت دانسته‌اند.( تفاسير كبير فخررازى و المنار) جالب آنكه صاحب تفسير المنار از مُسند احمد و ترمذى و نسائى و ابن ماجه، حديثِ «مَن كنتُ مولاه فعلىّ مولاه» را با سند صحيح و موثّق بيان كرده است و سپس با دو جمله به خيال خود در آن تشكيك نموده است: اوّل اين‌كه مراد از ولايت، دوستى است. (غافل از آنكه دوستى نياز به بيعت گرفتن و تبريك گفتن و آن همه تشريفات در غدير خم نداشت) دوم آنكه اگر حضرت على عليه السلام امام و رهبر بعد از رسول اكرم صلى الله عليه و آله بود، چرا فرياد نزد و ماجراى نصب خود را در غدير نگفت؟! (غافل از آنكه در سراسر نهج‌البلاغه و كلمات حضرت على عليه السلام ناله‌ها و فريادها مطرح است؛ ولى صاحب المنار گويا آن ناله‌ها و فريادها را نشنيده است). در تمام قرآن تنها در اين آيه است كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نسبت به كتمان پيام، تهديد شده كه اگر نگويى، تمام آنچه را كه در۲۳ سال رسالت گفته‌اى هدر مى‌رود. پس بايد ديد چه پيام مهمى است كه اين گونه بيان مى‌شود؟ پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله به حضرت على عليه السلام فرمود: «لو لم ابلغ ما امرت به من ولايتك لحبط عملى» اگر آنچه درباره ولايت تو است به مردم نرسانم تمام اعمال من محو مى‌شود. (تفسير نورالثقلين وامالى صدوق، ص۴۰۰) در اين آيه، چند نكته است كه جهت‌گيرى محتوايى آن را روشن مى‌كند: ۱. سوره‌ى مائده، در اواخر عمر شريف پيامبر اسلام نازل شده است. ۲. در اين آيه، بجاى «يا أيّها النّبى»، تعبير «يا أَيُّهَا الرَّسُولُ» آمده است، كه نشانه‌ى يك رسالت مهم است. ۳. به جاى فرمان «أبلغ»، فرمان‌ «بَلِّغْ» آمده كه نشانه‌ى ابلاغ قطعى ورسمى ومهم است. ۴. پيامبر نسبت به نرساندن يك پيام مهم تهديد شده كه اگر نگويد، همه‌ى زحماتش به هدر مى‌رود. ۵. رسول خدا صلى الله عليه و آله از عواقب كارى هراس دارد كه خداوند او را دلدارى مى‌دهد كه ما تو را از شر مردم نگه مى‌داريم. ۶. پيامبر، از جان خود نمى‌ترسد. زيرا در روزگار تنهايى كه با بت‌پرستان مبارزه مى‌كرد و در جنگ‌هايى كه با مشركان درگيرى نظامى داشت، از خطرها نمى‌ترسيد. (در حالى كه سنگباران مى‌شد، و يارانش شكنجه مى‌شدند، حالا در اواخر عمر و در ميان اين همه يار بترسد؟!) ۷. در آيه، پيامى است كه به لحاظ اهميّت، با همه پيام‌هاى دوران نبوّت و رسالت، برابر است كه اگر اين پيام به مردم نرسد، گويا همه‌ى پيام‌ها محو مى‌شود. ۸. محتواى پيام، بايد مسأله‌اى اساسى باشد، وگرنه در مسائل جزئى و فردى، اين همه تهديد و دلدارى لازم نيست. ۹. پيام آيه، مربوط به توحيد و نبوّت و معاد نيست، چون اين اصول، در روزهاى اوّل بعثت در مكّه بيان شده و نيازى به اين همه سفارش در اواخر عمر آن حضرت ندارد. ۱۰. پيام آيه، مربوط به نماز، روزه، حج، زكات، خمس و جهاد هم نيست، چون اينها در طول۲۳ سال دعوت پيامبر بيان شده و مردم نيز به آن عمل كرده‌اند و هراسى در كار نبوده است. پس، محتواى اين پيام مهم كه در اواخر عمر شريف پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شده چيست؟ روايات بسيارى از شيعه و سنّى، ما را از تحيّر نجات داده و راه را نشان مى‌دهد. روايات مى‌گويد: آيه مربوط به هجدهم ذيحجه سال دهم‌هجرى در سفر حجةالوداع پيامبر اسلام است، كه آن حضرت در بازگشت به سوى مدينه، در مكانى به نام به امر الهى فرمان توقّف داد و همه در اين منطقه جمع شدند. مكانى كه هم آب و درخت داشت و در گرماى حجاز، كارساز بود و هم محلّ جداشدن كاروان‌هاى زائران مكّه بود و اهل يمن، عراق، شام،
🌸🍃🌸شکر نعمت «... از بارزترين مصداقهاي خداست، چنان كه در جريان و اعطاي فرمود: «وأتمَمتُ عَلَيكُم نِعمَتي» (سوره مائده، آيه3) از اين‌گونه نعمتهاي معنوي به ياد مي‌شود، چنان كه فرمود: «يا قَومِ أرَأيتُم إن كُنتُ عَلي بَيِّنَةٍ مِن رَبّي ورَزَقَني مِنهُ رِزقاً حَسَنا» (سوره هود، 88) هر نعمتي مناسب با آن نعمت است، چنان‏كه رضاي الهي در برابر هر شكر و طاعتي مناسب همان خواهد بود. ولايتمداري، معرفتِ عِدْل ، حمايت و دفاع از آن و تبيين ضرورت رعايت آن در همه شئون فردي و اجتماعي از مصاديق روشن سپاس اين نعمت عظيم خداست.» حضرت آیه الله جوادی آملی، تفسيرتسنيم، ج8، ص611 https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5
ماجرای حارث فهری و سندی بر حقانیت اول مظلوم عالم، قرآن در سوره معارج (هفتادمین سوره قرآن) در سه آیه آغاز آن، به ماجرای عذاب فوری اعتراض کننده به ماجرای غدیر و رهبریت حضرت علی(علیه السلام) اشاره کرده و می فرماید:سَألَ سائِل بِعَذابٍ واقعٍ. لِلْکافِرینَ لَیسَ لَهُ دافِع. مِنَ اللّهِ ذِی الْمعارِج؛ تقاضا کننده ای درخواست عذابی(برای خود) کرد که واقع شد. این عذاب مخصوص کافران است و هیچ کس نمی تواند آن را دفع کند. از سوی خداوندی است که ذی المعارج است. (فرشتگانش برآسمانها صعود می کنند» (سوره معارج، آیات ۳ ـ ۱) بر پیشانی بلند تاریخ همواره یک سری حقایق زیبا و ماندگاری می درخشد که مرور زمان هرگز توان انکار آن را ندارد. از جمله این حقایق؛ سفارش ها و گفته های رسول خدا درباره امام علیه السلام است و آیات نخستین سوره معارج؛ گواه زنده یکی از آن حقایق است که در این مختصر با رویداد آن آشنا خواهید شد. مقام منیع و فضایل امام علی از دیرباز مورد حسادت کینه توزان و زیاده خواهان و جاه طلبان و حسد پیشه گان قرار گرفته است و آنان با انکار حق آن مظلوم، خیال می کردند توان جلوگیری از تابش نور حقایق را نیز دارند. شأن نزول مرحوم طبرسی ره از حسین بن محمد روایت کرده که: از سفیان بن عیینه سؤال کردم، آیه فوق درباره چه کسی نازل شده است؟ مجمع‌البیان، ج۱۰، ص۳۵۲ او جواب داد: از چیزی سؤال کردی که پیش از تو کسی این سؤال را از من نپرسیده است. از پدرانش ـ علیهم السلام ـ مرا خبر داد که چون صلی الله علیه وآله روز دست را گرفت و بلند کرد، در حضور مردم فرمود: «هرکسی من مولای اویم این مولای اوست». آن حضرت را آشکارا به امامت منصوب کرد و در قبائل عرب نیز این خبر منتشر شد. نعمان بن حارث فهری نزد پیامبر آمد و عرض کرد: ای محمد! ما را امر نمودی به گفتن: «لا إله إلاّ اللّه، مُحَمَّد رَسُولُ اللّه» ما قبول کردیم و گردن نهادیم، سپس امر کردی در پنج وقت نماز بگزاریم، پذیرفتیم، امر به زکاة، حج، روزه و سایر واجبات کردی، اطاعت نمودیم. به اینها راضی نشدی تا این که پسر عموی خود ـ علی ـ را به امامت و وصایت منصوب داشتی. آیا این کار را از طرف خود انجام دادی یا خدا به تو دستور داد چنین کنی؟ صلی الله علیه وآله در پاسخ او فرمود: سوگند به آن خدایی که جز او خدایی نیست؛ من به امر و فرمان پروردگار را منصوب نمودم و این دستور از ناحیه خدا است.. نعمان بن حارث فهری روی برتافت و گفت: أللَّهُمَّ إنْ کانَ هذا مِنَ الْحَقِّ فَأمْطِرْ عَلَینا حِجارةً مِنَ السَّماءِ أوِ ائْتِنا بِعَذابٍ ألیمٍ؛پروردگارا! اگر آنچه درباره می گوید از جانب تو و برحقّ است؛ پس از جانب آسمان برسر ما باران سنگ ببار، یا به عذابی دردناک ما را گرفتار کن». مجمع‌البیان، ج۱۰، ص ۳۲۵ نعمان بن حارث فهری هنوز به مرکب خود نرسیده بود که ناگهان سنگی از آسمان فرود آمد و برسر او اصابت کرد و در دم به هلاکت رسید. الغدیر، ج۱، ص ۲۳۹ تا ۲۴۶ جالب است بدانید که مرحوم در کتاب شأن نزول این آیه شریفه را از ۳۰ نفر از علمای معروف اهل سنّت ـ با ذکر مدرک و عین عبارت آنها ـ نقل می کند که مقصود از آیه شریفه همان نعمان بن حارث فهری است. @toubaefaf
بیعت زنان در یکی از وقایع انکارناپذیری که وقوع آن به تواتر ثابت شده، واقعه ی است و از طرفی شواهد موجود در کتب تاریخی گویای این حقیقت است که صلی الله علیه وآله از آغاز رسالت با رویکرد عمده زنان به آیین توحیدی روبرو شد. اولین پذیرنده اسلام (حضرت سلام الله علیها)، (درباره اسلام حضرت خدیجه سلام الله علیها این سخن امیرمؤمنان به تنهایی کافی است که فرمود: «لم یجمع بیت واحد یومئذ فی الاسلام غیر رسول الله و خدیجه و انا ثالثهما» نهج البلاغه خطبه 192 (قاصعه) و اولین شهیده (سمیه) (کانت سمیه ام عمار بن یاسر و ابوه یاسر ممن عذب فی الله تعالی فصبرا و ارادتهما قریش علی ان رجعا عن الاسلام الی الکفر فابیا فضرب ابوجهل سمیة بحربة فی قبلها فماتت… اعیان الشیعه، ج 7 ، ص 319) و بانوانی که از سابقین و مهاجران شمرده می شدند. (ریاحین الشریعة، ج 2، ص 305) نمونه روشنی از مشارکت زنان در عرصه های اجتماعی را به نمایش می گذارند. داستان آن چنان حساس بود که پیامبر صلی الله علیه وآله از تمامی حاضران در آن جلسه، حتی زنان بر اساس بیعت گرفت همچنین دستور داد تا زنان نیز به علیه السلام تبریک و تهنیت بگویند و در اجرای این دستور، به همسران خویش تأکید کرد. (سنن الترمذی، ج 5، ص591) حضور زنان در حجة الوداع بارزترین و ماندگارترین نوع شرکت در صحنه های اجتماعی است. (150) هزار و یک نکته پیرامون @toubaefaf
📌 را فراموش نکنیم محمدبن نَوفِل صَيرَفى گويد: «نزد هَيثَم بن حبيب صَيرفى بودم كه یا همان نُعمان بن ثابت بر ما وارد شد؛ ما از بن ابیطالب(ع) ياد كرديم و درباره ماجراى سخن به ميان آمد. ابوحنيفه گفت: من به ياران خود گفته ‏ام: نزد اينان(شيعيان) به صحّت خبر ماجراى غديرخُم اعتراف نكنيد؛ زیرا شما را محكوم مى ‏كنند.» 📚شیخ مفید، الامالی، ص26. @toubaefaf
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
۶ روز تا عیدالله‌ اکبر عید سعید تقدیم به ساحت حضرت و حضرت علیهما و آلهماالسلام بخوانیم سوره انسان همراه با ۱۴ صلوات @toubaefaf
🌸🍃🌸شکر نعمت «... از بارزترين مصداقهاي خداست، چنان كه در جريان و اعطاي فرمود: «وأتمَمتُ عَلَيكُم نِعمَتي» (سوره مائده، آيه3) از اين‌گونه نعمتهاي معنوي به ياد مي‌شود، چنان كه فرمود: «يا قَومِ أرَأيتُم إن كُنتُ عَلي بَيِّنَةٍ مِن رَبّي ورَزَقَني مِنهُ رِزقاً حَسَنا» (سوره هود، 88) هر نعمتي مناسب با آن نعمت است، چنان‏كه رضاي الهي در برابر هر شكر و طاعتي مناسب همان خواهد بود. ولايتمداري، معرفتِ عِدْل ، حمايت و دفاع از آن و تبيين ضرورت رعايت آن در همه شئون فردي و اجتماعي از مصاديق روشن سپاس اين نعمت عظيم خداست.» حضرت آیه الله جوادی آملی، تفسيرتسنيم، ج8، ص611 https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5