فضیلت #روضه_خوانی برای #سیدالشهدا(علیه السلام) زيد شَحّام نقل مي كند: «ما و گروهى از كوفى‏ها در حضور امام #جعفرصادق(علیه السلام) نشسته بوديم كه جعفربن عفان طائِی به حضور امام مشرف شد. امام به او فرمود: اى جعفر! به من رسيده است كه تو خيلى خوب در رثای #حسين بن علی(علیه السلام) شعر ميگوئى؟ جعفر گفت: آرى. امام فرمود: پس شعر بگو! وقتى وى #شعر گفت: امام صادق(علیه السلام) بقدرى #گريه كرد كه اشك‏هاى ایشان بر گونه‏هاى صورت و ريش مباركش سرازیر گشت و افرادى هم كه حضور داشتند گريان شدند. امام فرمود: ای جعفر! احدى نيست كه درباره مصيبت حسين بن علی(علیه السلام) شعر بگويد، گريه كند و ديگران را #گريان نمايد، مگر اينكه خداوند- از سر رحمت خود- #بهشت را بر او واجب مي كند و او را مى‏آمرزد.» 📚شیخ طوسی، اختیار معرفه الرجال، ج2، ص574 @ahlebait110 https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5

جانم فدای #سیدالشهدا علیه السلام https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5

سخنان تکان دهنده حضرت #سیدالشهدا علیه السلام خطاب به خواص بی بصیرت و عالمان بی عمل استاد رحیم پور ازغدی https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5

فضیلت #روضه_خوانی برای #سیدالشهدا(علیه السلام) زيد شَحّام نقل مي كند: ما و گروهى از كوفیان در حضور امام #جعفرصادق(علیه السلام) نشسته بوديم كه جعفربن عفان طائِی به حضور امام مشرف شد. امام به او فرمود: اى جعفر! به من رسيده است كه تو خيلى خوب در رثای #حسين بن علی(علیهماالسلام) شعر ميگوئى؟ جعفر گفت: آرى. امام فرمود: پس شعر بگو! وقتى وى #شعر گفت: امام صادق(علیه السلام) بقدرى #گريه كرد كه اشك‏ هاى ایشان بر گونه‏ هاى صورت و ريش مباركش سرازیر گشت و افرادى هم كه حضور داشتند گريان شدند. امام فرمود: ای جعفر! احدى نيست كه درباره مصيبت حسين بن علی(علیه السلام) شعر بگويد، گريه كند و ديگران را #گريان نمايد، مگر اينكه خداوند- از سر رحمت خود- #بهشت را بر او واجب مي كند و او را می آمرزد. 📚شیخ طوسی، اختیار معرفه الرجال، ج2، ص574 @m_faghihi https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5

دانستنی هایی درباره #أربعین در این سال‌ها علما و اولیای الهی برای زیارت #سیدالشهدا (علیه السلام) در روز #اربعین اهمیت و جایگاه والایی قائل بودند و با پای پیاده از #نجف اشرف به سوی #کربلا رهسپار می‌شدند، بی‌شک جابر بن عبدالله، نخستین زائر کربلای معلی در روز اربعین سال ۶۱ هجری است، این سنت حسنه نیز در سال‌های حضور ائمه معصومین(علیهم السلام) با وجود حکومت سفاک و خونریز اموی و عباسی انجام شده است. مناسک پیاده‌روی اربعین یکی از مهم‌ترین اجتماعات شیعیان است که معمولاً از سمت شهر #نجف به شهر #کربلا پیاده به راه‌پیمایی دست می‌زنند. اما در این بین یکی از مهم‌ترین سؤالات که ذهن مخاطب امروزی را می‌تواند درگیر کند این است که مناسک راه‌پیمایی اربعین در آثار متقدم و سنت شیعی چه ریشه و جایگاهی دارد؟ آنچه‌که در ادامه می‌خوانید بخش‌هایی از کتاب «تأملی در نهضت عاشورا» از استاد رسول جعفریان است که بدین موضوع به شکل موجز اما خوب پرداخته است. مهم‌ترین روایت اربعینی اعتبار اربعین #امام_حسین از قدیم‌الایام، میان شیعیان و در تقویم تاریخی وفاداران به #امام_حسین (علیه السلام) شناخته شده است. کتاب مصباح‌المتهجد شیخ طوسی که حاصل گزینش دقیق و انتخاب معقول #شیخ_طوسی از روایات فراوان درباره تقویم مورد نظر شیعه درباره ایام سوگ‌ و شادی و دعا و روزه و عبادت است، ذیل ماه صفر می‌نویسد: «نخستین روز این ماه روز کشته شدن زید بن علی است. روز سوم این ماه، روزی است که مسلم بن عقبه پرده کعبه را آتش زد و به دیوارهای آن سنگ پرتاب کرد. در روز ۲۰ صفر ـ یعنی اربعین ـ زمانی است که حرم #امام_حسین (علیه السلام) یعنی کاروان اسرا، از شام به مدینه مراجعت کردند و روزی است که #جابربن‌عبدالله انصاری صحابی حضرت #رسول‌الله صلی الله علیه و آله از مدینه به کربلا رسید تا به قبر امام حسین(علیه السلام) بشتابد و او نخستین کسی از مردمان است که قبر آن حضرت را زیارت کرد. در این روز، زیارت #امام_حسین (علیه السلام) مستحب است و این زیارت، همانا خواندن زیارت اربعین است که از #امام_عسکری(علیه السلام) روایت شده: علامات مؤمن پنج‌تاست: خواندن ۵۱ رکعت نماز در شبانه روز، به دست کردن انگشتر در دست راست، برآمدن پیشانی از سجده، بلند خواندن «بسم‌الله الرحمن الرحیم» در نماز ظهر و عصر و زیارت اربعین.» #شیخ_طوسی سپس متن زیارت اربعین را با سند به نقل از #امام_صادق(علیه السلام) آورده است. این مطلبی است که شیخ طوسی، عالم فرهیخته و معتبر شیعه در قرن ۵ درباره اربعین آورده است. طبعاً براساس اعتباری که این روز میان شیعیان داشته است از همان آغاز که تاریخش معلوم نیست، شیعیان به حرمت آن، زیارت اربعین می‌خواندند و اگر می‌توانستند مانند جابر بر مزار امام گرد آمده و زیارت می‌کردند. چنان که گذشت، مهم‌ترین نکته درباره اربعین، روایت #امام_حسن_عسکری(علیه السلام) است. این حدیث تنها مدرک معتبری است که جدای از خود زیارت اربعین که در منابع دعایی آمده است، به اربعین امام حسین(علیه السلام) و بزرگداشت آن روز تصریح کرده است. منشأ اربعین چیست؟ اما اینکه منشأ اربعین چیست، باید گفت، در منابع به این روز به دو اعتبار نگریسته شده: ۱ـ روزی که اسرای کربلا از شام به مدینه مراجعت کردند. ۲ـ روزی که جابربن‌عبدالله انصاری، صحابی پیامبر خدا از مدینه به کربلا وارد شد تا قبر #امام_حسین (علیه السلام) را زیارت کند. شیخ مفید در کتاب «مسارالشیعه» که در ایام موالید و وفیات ائمه اطهار است، اشاره به روز اربعین کرده و نوشته: این روزی است که حرم #امام_حسین (علیه السلام) از شام به سوی مدینه مراجعت کردند. نیز روزی است که جابر بن عبدالله برای زیارت امام حسین(علیه السلام) وارد کربلا شد. از شام به مدینه یا از شام به کربلا؟ کهن‌ترین کتاب دعایی مفصل موجود، کتاب مصباح المتهجد #شیخ_طوسی که از شاگردان #شیخ_مفید است؛ ایشان هم همین مطلب را آورده است که بالاتر به آن اشاره شد. خلاصه اینکه #زیارت_اربعین از زیارت‌های مورد وثوق #امام_حسین (علیه السلام) است که از لحاظ معنا و مفهوم قابل توجه است و در متون نسبتاً قدیمی مانند #لهوف و مثیر الاحزان آمده است که #اربعین مربوط به زمان بازگشت اسرا از شام به کربلاست. https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5

دانستنی هایی درباره #أربعین در این سال‌ها علما و اولیای الهی برای زیارت #سیدالشهدا (علیه السلام) در روز #اربعین اهمیت و جایگاه والایی قائل بودند و با پای پیاده از #نجف اشرف به سوی #کربلا رهسپار می‌شدند، بی‌شک جابر بن عبدالله، نخستین زائر کربلای معلی در روز اربعین سال ۶۱ هجری است، این سنت حسنه نیز در سال‌های حضور ائمه معصومین(علیهم السلام) با وجود حکومت سفاک و خونریز اموی و عباسی انجام شده است. مناسک پیاده‌روی اربعین یکی از مهم‌ترین اجتماعات شیعیان است که معمولاً از سمت شهر #نجف به شهر #کربلا پیاده به راه‌پیمایی دست می‌زنند. اما در این بین یکی از مهم‌ترین سؤالات که ذهن مخاطب امروزی را می‌تواند درگیر کند این است که مناسک راه‌پیمایی اربعین در آثار متقدم و سنت شیعی چه ریشه و جایگاهی دارد؟ آنچه‌که در ادامه می‌خوانید بخش‌هایی از کتاب «تأملی در نهضت عاشورا» از استاد رسول جعفریان است که بدین موضوع به شکل موجز اما خوب پرداخته است. مهم‌ترین روایت اربعینی اعتبار اربعین #امام_حسین از قدیم‌الایام، میان شیعیان و در تقویم تاریخی وفاداران به #امام_حسین (علیه السلام) شناخته شده است. کتاب مصباح‌المتهجد شیخ طوسی که حاصل گزینش دقیق و انتخاب معقول #شیخ_طوسی از روایات فراوان درباره تقویم مورد نظر شیعه درباره ایام سوگ‌ و شادی و دعا و روزه و عبادت است، ذیل ماه صفر می‌نویسد: «نخستین روز این ماه روز کشته شدن زید بن علی است. روز سوم این ماه، روزی است که مسلم بن عقبه پرده کعبه را آتش زد و به دیوارهای آن سنگ پرتاب کرد. در روز ۲۰ صفر ـ یعنی اربعین ـ زمانی است که حرم #امام_حسین (علیه السلام) یعنی کاروان اسرا، از شام به مدینه مراجعت کردند و روزی است که #جابربن‌عبدالله انصاری صحابی حضرت #رسول‌الله صلی الله علیه و آله از مدینه به کربلا رسید تا به قبر امام حسین(علیه السلام) بشتابد و او نخستین کسی از مردمان است که قبر آن حضرت را زیارت کرد. در این روز، زیارت #امام_حسین (علیه السلام) مستحب است و این زیارت، همانا خواندن زیارت اربعین است که از #امام_عسکری(علیه السلام) روایت شده: علامات مؤمن پنج‌تاست: خواندن ۵۱ رکعت نماز در شبانه روز، به دست کردن انگشتر در دست راست، برآمدن پیشانی از سجده، بلند خواندن «بسم‌الله الرحمن الرحیم» در نماز ظهر و عصر و زیارت اربعین.» #شیخ_طوسی سپس متن زیارت اربعین را با سند به نقل از #امام_صادق(علیه السلام) آورده است. این مطلبی است که شیخ طوسی، عالم فرهیخته و معتبر شیعه در قرن ۵ درباره اربعین آورده است. طبعاً براساس اعتباری که این روز میان شیعیان داشته است از همان آغاز که تاریخش معلوم نیست، شیعیان به حرمت آن، زیارت اربعین می‌خواندند و اگر می‌توانستند مانند جابر بر مزار امام گرد آمده و زیارت می‌کردند. چنان که گذشت، مهم‌ترین نکته درباره اربعین، روایت #امام_حسن_عسکری(علیه السلام) است. این حدیث تنها مدرک معتبری است که جدای از خود زیارت اربعین که در منابع دعایی آمده است، به اربعین امام حسین(علیه السلام) و بزرگداشت آن روز تصریح کرده است. منشأ اربعین چیست؟ اما اینکه منشأ اربعین چیست، باید گفت، در منابع به این روز به دو اعتبار نگریسته شده: ۱ـ روزی که اسرای کربلا از شام به مدینه مراجعت کردند. ۲ـ روزی که جابربن‌عبدالله انصاری، صحابی پیامبر خدا از مدینه به کربلا وارد شد تا قبر #امام_حسین (علیه السلام) را زیارت کند. شیخ مفید در کتاب «مسارالشیعه» که در ایام موالید و وفیات ائمه اطهار است، اشاره به روز اربعین کرده و نوشته: این روزی است که حرم #امام_حسین (علیه السلام) از شام به سوی مدینه مراجعت کردند. نیز روزی است که جابر بن عبدالله برای زیارت امام حسین(علیه السلام) وارد کربلا شد. از شام به مدینه یا از شام به کربلا؟ کهن‌ترین کتاب دعایی مفصل موجود، کتاب مصباح المتهجد #شیخ_طوسی که از شاگردان #شیخ_مفید است؛ ایشان هم همین مطلب را آورده است که بالاتر به آن اشاره شد. خلاصه اینکه #زیارت_اربعین از زیارت‌های مورد وثوق #امام_حسین (علیه السلام) است که از لحاظ معنا و مفهوم قابل توجه است و در متون نسبتاً قدیمی مانند #لهوف و مثیر الاحزان آمده است که #اربعین مربوط به زمان بازگشت اسرا از شام به کربلاست. https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5

«وعده نجات از جهالت و رهايي از ظلمت گمراهي، دل انسان‌هاي بصير را از ديرباز به خود مشغول داشته است، به همين سبب بعضي شاگردان خاص اهل بيت(علیهم‌السلام) برای يافتن طريق هدايت سؤالاتی درباره معرفت #آخرين_حجّت_الهی در محضر ايشان مطرح كرده‌اند، چنان‌كه جناب «زراره» مي‌گويد: «از امام صادق(علیه السلام) شنيدم كه فرمود: قائم ما پيش از قيام خود، غيبتی طولانی خواهد داشت. عرض كردم: چرا؟ فرمود: اگر ظاهر باشد او را می كشند؛ سپس فرمود: اي زراره! اوست كه انتظارش را می كشند و مردم در ولادتش شك می كنند؛ برخی می گويند پدرش از دنيا رفته و فرزندی از خود به جای نگذارده است؛ بعضی می گويند در شكم مادرش است؛ گروهی گويند غايب است؛ دسته‌ای گويند به دنيا نيامده و عدّه‌ای ديگر گويند دو سال قبل از وفات پدرش به دنيا آمد! همان، #موعودمنتظر است؛ ولی خدای والا می خواهد تا شيعيان را بيازمايد و در اين آزمايش دشوار، باطل‌گرايان دچار ترديد مي‌شوند». زراره (كه گويا از چنين فضاي پر شبهه‌اي هراسناك گرديد، و به فكر چاره افتاده) گويد: به #امام_صادق(علیه السلام) عرض كردم: فدايتان شوم! اگر من در آن زمان بودم چه كنم؟ آن حضرت فرمود: اگر آن زمان را ادارك كردی، پيوسته دل به اين دعا مشغول دار: «اللّهم عرّفنی نفسك، فإنّك إن لم تعرفني نفسك لم أعرف نبيّك، اللّهم عرّفني رسولك، فإنّك إن لم تعرّفني رسولك لم أعرف حجّتك. اللّهم عرّفني حجّتك، فإنّك إن لم تعرّفني حجّتك ضللت عن ديني». #دعا تنها مجموعه‌اي از الفاظ براي خواندن و درخواست كردن نيست، بلكه معارف عميق و درس‌های ارزشمندي در دعاي معصومان(علیه السلام) نهفته است كه فهم آنها و تأمّل در آموزه‌هايشان ارزشمند علمی و عملی به بار مي‌آورد، چنان‌كه زراره در پي آن است با اين درس گرانقدر مشكل خويش را بگشايد. براي شناخت مقام والاي امامت و شخصيّت منحصر به فرد #امام_عصر(علیه السلام) راه‌های فراوانی هست؛ بررسی دعاها و زيارت‌هايی كه از خود امام عصر(عج) رسيده است و يا فرموده امامان ديگر(علیهم‌السلام) در بارة آن حضرت از بهترين اين راه‌هاست. همان‌گونه كه تأمّل در عبارات «#نهج‌البلاغه »، سخنان #سيّدالشهدا(علیه السلام) از آغاز تا پايان حادثه كربلا، معارف بلند «#صحيفة_سجّاديه » گوياي برنامه‌هاي #امام_علی، #امام_حسين و #امام_سجّاد (علیهم السلام) اند و از ايجاد حوزه‌های علمی و برگزاری مناظرات علمی برنامه صادقين(علیهماالسلام) استنباط می گردد، از ادعية مأثور يا مرتبط با امام عصر(علیه السلام) برنامه‌های ايشان فهميده مي‌شود؛ زيرا وقتي امامی دعا می كند، علاوه بر مقتضيات دعا، ويژگي‌هاي امامت و وظيفة امام در برابر امّت و چگونگي پيوند امام با امّت و تأثير ملكي و ملكوتي امام را تشريح مي‌كند. بر اين پايه، كسي كه می خواهد وجود مبارك #وليّ‌عصر(عج) را بشناسد، بهتر است زيارت‌ها و دعاهاي مرتبط با آن حضرت را به دقت بررسي كند، تا به حريم معرفت آن امام همام بار يابد». امام مهدی موجودموعود، علامه جوادی آملی، ص۶۵ @toubaefaf