✍ حدیث #مِعراج، «حدیثی قدسی» می باشد که گفتگوی میان خداوند و پیامبر اکرم صَلّى‏‌اللَّهُ عَلَیهِ وَآلِهِ وَ سَلّم را در «شب معراج» بیان می‌ کند. در این حدیث، از مسائل اخلاقی فراوانی مانند «رضا ، توکّل ، نکوهش دنیا ، روزه ، سکوت ، محبت‌ورزیدن به مستمندان، ویژگی‌های اهل آخرت و اهل دنیا» سخن به میان آمده است. در قسمتی از این حدیث طولانی آمده است: 🌷... ای احمد؛ سوگند به جلال و عزّتم، اگر بنده ای چهار خصلت را برایم ضمانت نماید، او را در بهشت داخل می کنم: ✅ زبانش را جز در موارد لازم باز نکند. ✅ دلش را از وسواس حفظ کند. ✅ بداند که من نسبت به تمام حالاتش عِلم دارم و او را میبینم. ✅ و نور چشمش را گرسنگی بداند. (روزه بگیرد) ای احمد! اگر شیرینی گرسنگی (روزه) و خاموشی و خلوت و دوری از مردم و نتایجی که در پی دارند، می چشیدی همیشه بر آنها مُلازمت می کردی. پیامبر پرسید: خداوندا، نتیجه گرسنگی چیست؟ فرمود: کَسب #حکمت و دانش ، حفظ قلب ، تقرّب به من ، حُزن دائم ، سبکی مخارج زندگی ، گفتن سخن حقّ و باک نداشتن از اینکه زندگی به آسانی میگذرد یا با سختی.‌ ای احمد! آیا میدانی بنده در چه وقت به من تقرّب می یابد؟ عرضه داشت: نه‌ ای پروردگار من. فرمود: هنگامی که گرسنه (روزه) باشد و یا در حال #سجده. ‌ای احمد! در شگفتم از سه کس: ✅ بنده ای که در حال نماز است و می داند به سوی چه کسی دست را بالا برده و مقابل چه کسی ایستاده و چُرت میزند! ✅ و در شگفتم از کسی که خوراک یک روز را دارد، با این وصف در فکر مخارج فردا است! ✅ و در شگفتم از بنده ای که نمی داند من از او راضی هستم یا خشمگین، با این حال می خندد!🌷 📚 دِیلمی، اِرشادُ القلوب، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۱۹۹ / فیض کاشانی، الوافی، ۱۴۰۶ق، ج۲۶، ص۱۴۲ / حُرّ عامِلی، الجواهر السّنیه، ۱۳۸۰ش، ص۳۸۲ / علامه مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۷۴، ص۲۲ @varzesh_basij_ilam