#تیکه_کتاب
گمنامی
اوایل کار بود؛ حدود سال ۱۳۸۶ به سختی مشغول جمع آوری خاطرات شهید هادی بودیم شنیدم که قبل از ما چند نفر دیگر از جمله دو نفر از بچه های مسجد موسی ابن جعفر الالا چند مصاحبه با دوستان شهید گرفته اند. سراغ آنها را گرفتم. بعد از تماس تلفنی قرار ملاقات گذاشتیم. سید علی مصطفوی و دوست صمیمی ،او هادی ذوالفقاری با یک کیف پر از کاغذ آمدند. سید علی را از قبل می شناختم مسئول فرهنگی مسجد بود. او بسیار دلسوزانه فعالیت میکرد اما هادی را برای اولین بار میدیدم آنها چهار مصاحبه انجام داده بودند که متن آن را به من تحویل دادند. بعد
هم درباره ی شخصیت شهید ابراهیم هادی صحبت کردیم.
در این مدت هادی ذوالفقاری ساکت بود در پایان صحبتهای سید علی رو به من کرد و گفت: شرمنده، ببخشید، می تونم مطلبی رو بگم؟ گفتم: بفرمایید.
هادی با همان چهره ی با حیا و دوست داشتنی گفت: قبل از ما و شما چند نفر دیگر به دنبال خاطرات شهید ابراهیم هادی رفتند، اما هیچ کدام به چاپ کتاب ترسید! شاید دلیلش این بوده که می خواستند خودشان را در کنار شهیدمطرح کنند.
بعد سکوت کرد. همین طور که با تعجب نگاهش می کردم ادامه داد:
#فلافل_فروش
ادامه_دارد
👇👇👇
@westaz_defa
