🔹کاظم اخوان ... جوانی کشتی‌گیر با قدی کوتاه و موهای چتری، شجاع و تو دل برو، عکاس خبرگزاری ایرنا بود. 🔹عصر سوم خرداد که آفتاب پایین آمد و ما سرمست از فتح بزرگ همین بچه‌ها و رزمنده‌های کوچه خیابان‌های خودمان بودیم، به ما گفتند اگر می‌توانید کمک کنید تا عراقی‌ها را به عقب ببریم. آن‌قدر اسیر عراقی زیاد بود که از ما هم خواستند کمک کنیم. 🔹من می‌ترسیدم ولی کاظم با شجاعت تمام، مأموریت را پذیرفت، تازه مرا هم دلداری می‌داد. 🔹دوربین‌ها را غلاف کردیم و او که قبلاً دم دست مصطفی چمران برای خودش چریکی شده بود، اسلحه به دست گرفت. با یک اتوبوس راه افتادیم سمت اهواز. 🔹من شدم راننده و کاظم با یک اسلحه کلاشینکف شده بود نگهبان شصت هفتاد تا عراقی که تا خرخره در اتوبوس جا گرفته بودند. 🔹از خرمشهر تا اهواز، من پشت به عراقی‌ها، خیره به جاده‌، رانندگی می‌کردم و کاظم در تاریکی شب، زل زده بود به بیچاره‌هایی که از غافلگیری امروز هنوز گیج و منگ بودند. راه به نظر طولانی می‌آمد ولی وقتی رسیدیم احساس خوبی داشتم. 🔹دو ماه بعد از همین اتفاق، کاظم را برای همیشه در لبنان از دست دادم، عکاسی جسور با سری نترس و... حالا سی و هفتمین سه خردادِ بدون او را می‌گذرانم و هر بار که در تاریکی شب در جاده‌ای رانندگی می‌کنم، احساس می‌کنم کاظم با اسلحه‌اش کنارم نشسته و هنوز مراقب من است. 🔹بر او که قلبم برای همیشه پیشش جاماند، از راه دور سلام می‌کنم... (راوی: بهرام محمدی فرد، عکاس دوران جنگ) #دفاع_مقدس #عملیات_بیت_المقدس #آزادسازی_خرمشهر #خرمشهر #اردیبهشت_1361 #کاظم_اخوان #اللهم_فک_کل_اسیر @yousof_e_moghavemat