#حکایت_‌سر 🎥داستان نوزدهم ؛ دیدارِ خصوصی آقا! 💢آرزویی که پای تابوت مستجاب شد ! 📌 مجموعه کلیپ‌های «حکایت سر» برش‌هایی پرجاذبه و زیبا از زندگانی شهیدِ بی سر محسن حججی @zandahlm1357

کتاب صوتی " من ، محمدعلی رجایی" " زندگینامه داستانی شهید رجایی" نویسنده : #داوود_بختیاری_نژاد نشر : شاهد تولید ایران صدا با صدای #محمدرضا_نبی #من_محمدعلی_رجایی #داوود_بختیاری_نژاد

📗کتاب صوتی #من_محمدعلی_رجایی "زندگینامه داستانی شهید رجایی" قسمت 1⃣

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

حاملان عرش و تسبیح و تقدیس آنها قوله علیه السلام: [اللَّهُمَّ] وَ حَمَلَةُ عَرْشِکَ الَّذِینَ لاَ یَفْتُرُونَ مِنْ تَسْبِیحِکَ، وَ لاَ یَسْأَمُونَ مِنْ تَقْدِیسِکَ، وَ لاَ یَسْتَحْسِرُونَ مِنْ عِبَادَتِکَ [۱] . الفتور: إمّا بمعنی السکون و الانقطاع، و إمّا بمعنی الضعف و الانکسار. و در ما نحن فیه معنی اوّلیه أنسب است. والتسبیح: التنزیه و التقدیس من النقایص و أوصاف المخلوقین من الکون و الفساد، و الأسقام والأوجاع، و النوم و الیقظة. و قول معصوم: « اللّهمّ و حملة عرشک لایفترون »، اقتباس از آیه شریفه نموده که حقّ تعالی در وصف ملائکه فرموده: « یُسَبِّحُونَ اللَّیْلَ وَ النَّهَارَ لاَ یَفْتُرُونَ [۲] »، یعنی که آنها از این شغل خود سکون و انقطاع ندارند، چه تسبیح از برای آنها چون جریان نَفَس است از بنی آدم، که « لایشغلهم عن شی ء و لایسأمون » السامة: الملالة، کما فی الدعاء: « اذهب عنی السامة » [۱]، أی الملالة من تقدیسک. التقدیس: التطهیر و الطهارة، قوله تعالی: « نُقَدِّسُ لَکَ [۲] »، أی نطهّرک عمّا لایلیق بجنابک. « و لایستحسرون من عبادتک ». أی لایتعبون و لاتحصل لهم أعیاء و التعب من التذلّل إلی ذاتک. و فی الحدیث: « ادعوا اللّه و لاتستحسروا » [۳]، أی لا تملّوا. قوله علیه السلام: وَ لاَ یُوءْثِرُونَ التَّقْصِیرَ عَلَی الْجِدِّ فِی أَمْرِکَ. التقصیر فی الأمر: التوانی [۴] و التأخیر فیه، کما أنّ الجدّ: الإسراع فیه. باری، واو « [و] حملة عرشک » واو عاطفه نیست ؛ زیرا که سابقه ندارد و افتتاح کلام است. و نیز واو قسم هم نیست، زیرا که بلا جواب است ؛ پس باید زائده باشد. و ما حصل فقرات دعا آن که: یا اللّه - که معنی اللّهم است - حاملین عرش تو ملائکه مدبّره و حقایق بسیط مجرّده اند که فتور یعنی سکون و انقطاع ندارند از تسبیح و تنزیه، و ابداً ملول نمی شوند از تطهیر و تقدیس ذات مقدّس تو، چه کلال و ملال و ثقیل و سکون از عوارضات و لواحقات [۵] اجسام اند، و آنها به کلّی از اوصاف اجسام معرّا و مبرّااند، و منصرف نمی شوند از خشوع و تذلّل به تو که معنی حقیقی عبادت است، و اختیار نمی نمایند تقصیر و تأ نّی را در اداء وظایف خود بر جدّ و جهد و سرعت در انجام امر تو. ---------- [۱]: ۱ - اصل: + و لا یؤثرون... أمرک. [۲]: ۲ - سوره مبارکه انبیاء، آیه ۲۰. [۱]: ۳ - بسنجید: مجمع البحرین، ج ۲، ص ۳۱۶. [۲]: ۴ - سوره مبارکه بقره، آیه ۳۰. [۳]: ۱ - بحارالأنوار، ج ۸۸، ص ۶۲. [۴]: ۲ - الصحاح، ج ۲، ص ۷۹۲. [۵]: ۳ - کذا در اصل / صحیح: عوارض و لواحق. .......: 📚✍ #شرحی بر صحیفه سجادیه میرزا ابراهیم سبزواری وثوق الحکماء https://eitaa.com/zandahlm1357

حکیمی گوید: سخن درست جواب ندارد. یاد قیامت به عمر بن عبدالعزیز گفتند، آغاز توبه ی تو کی بود؟ گفت: خواستم غلامم را بزنم، گفت: ای عمر شبی را بیادآور که صبحدم آن قیامت باشد. فراموشی به اشعث طماع گفتند: به این سن رسیده ای و پیر شده ای ولی حدیثی به یاد نداری. گفت: چرا دارم، به خدا از عکرمه چیزی شنیده‌ام که کسی نشنیده است. گفتند بگو. اشعث گفت: از عکرمه شنیدم و او از ابن عباس و او از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیده بود که فرمود: دو عادت پسندیده است که در کسی جز مؤمن وجود ندارد. عکرمه یکی از آن دو را فراموش کرده بود و من دیگری را. اقبال و ادبار در حدیث آمده است: وقتی دنیا به کسی روی آورد، خوبی‌های غیر را به او می‌دهد و چون پشت کند، خوبیهای خودش را می‌گیرد. #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه من نهج البلاغه میخوانم https://eitaa.com/zandahlm1357

در ادامه....👇👇👇

🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_260 و قال عليه‌السلام كَمْ‌ مِنْ‌ مُسْتَدْرَجٍ‌ بِالْإِحْسَانِ‌ إِلَيْهِ‌، وَ مَغْرُورٍ بِالسَّتْرِ عَلَيْهِ‌، وَ مَفْتُونٍ‌ بِحُسْنِ‌ الْقَوْلِ‌ فِيهِ‌. وَ مَا ابْتَلَى اللّهُ‌ سُبْحَانَهُ‌ أَحَداً بِمِثْلِ‌ الْإِمْلَاءِ لَهُ‌. امام عليه السلام فرمود: چه بسيارند كسانى كه به‌وسيلۀ احسان الهى به آن‌ها غافلگير مى‌شوند و به سبب پرده‌پوشى خدا بر آن‌ها مغرور مى‌گردند و براثر تعريف و تمجيد از آنان فريب مى‌خورند و خداوند هيچ‌كس را به چيزى مانند مهلت دادن (و ادامۀ نعمت‌ها و ترك عقوبت) نيازموده است. ١ سيّد رضى مى‌گويد:«اين سخن سابقاً (در حكمت ١١٦) گذشت جز اين‌كه در اين‌جا اضافۀ خوب و مفيدى دارد»؛ (قالَ‌ الرَّضِيُ‌: وَقَدْ مَضى‌ هذَا الْكَلامُ‌ فِيما تَقَدَّمَ‌، إِلَّا أنَّ‌ فِيهِ‌ هاهُنا زِيادَةٌ‌ جَيِّدَةٌ‌ مُفيدَةٌ‌) .

شرح و تفسير از اين امور غافل نشويد همان گونه كه اشاره شد مرحوم سيّد رضى در ذيل اين گفتار حكيمانه مى‌گويد:«اين سخن سابقاً (در حكمت ١١٦) گذشت جز اين‌كه در اين‌جا اضافۀ خوب و مفيدى دارد»؛ (قالَ‌ الرَّضِيُ‌: وَ قَدْ مَضى‌ هذَا الْكَلامُ‌ فِيما تَقَدَّمَ‌، إِلَّا أنَّ‌ فِيهِ‌ هاهُنا زِيادَةٌ‌ جَيِّدَةٌ‌ مُفيدَةٌ‌) . اين در حالى است كه هنگام مقايسه اين حكمت با آنچه گذشت، كمترين تفاوتى در ميان آن دو ديده نمى‌شود (جز كلمۀ «سبحانه» كه بعد از نام مقدس «اللّه» در اين‌جا آمده است و به يقين منظور مرحوم سيّد رضى اين جمله نبوده است، ازاين‌رو خطيب رحمه الله در مصادر ذيل اين حكمت مى‌گويد: شايد اين جمله اضافاتى داشته كه كاتب آن را فراموش كرده و از قلم انداخته است). به هر حال امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه و بسيار پرمعنا به چهار نكته اشاره كرده، مى‌فرمايد:«چه بسيارند كسانى كه به‌وسيلۀ نعمت به آن‌ها غافلگير مى‌شوند و به سبب پرده‌پوشى خدا بر آن‌ها مغرور مى‌گردند و براثر تعريف و تمجيد از آنان فريب مى‌خورند و خداوند هيچ‌كس را به چيزى مانند مهلت دادن (و ادامۀ نعمت‌ها و ترك عقوبت) آزمايش نكرده است»؛ (كَمْ‌ مِنْ‌ مُسْتَدْرَجٍ‌ بِالْإِحْسَانِ‌ إِلَيْهِ‌، وَ مَغْرُورٍ بِالسَّتْرِ عَلَيْهِ‌، وَ مَفْتُونٍ‌ بِحُسْنِ‌ الْقَوْلِ‌ فِيهِ‌. وَ مَا ابْتَلَى اللّهُ‌ سُبْحَانَهُ‌ أَحَداً بِمِثْلِ‌ الْإِمْلَاءِ لَهُ‌) . ما هر يك از اين چهار جمله را در ذيل حكمت ١١٦ مشروحاً بيان كرديم. آنچه لازم است در اين‌جا اضافه شود اين است كه اين چهار نعمتى كه امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به آن اشاره كرده (احسان پروردگار، پوشاندن خطاها، ذكر خير بر زبان انسان‌ها و مهلت دادن) قدر مشتركى دارد و آن اين است كه همۀ اين‌ها در لباس نعمت است؛ اما در بسيارى از افراد سبب غفلت مى‌شود. جملۀ اوّل اشاره به افراد طغيانگر و فاسد و مفسدى است كه خداوند به آن‌ها نيكى فراوان مى‌كند و ناگهان همه را از آن‌ها مى‌گيرد تا مجازاتشان دردناك‌تر باشد. جملۀ دوم اشاره به كسانى است كه خدا بر اعمال زشت آن‌ها پرده مى‌افكند اما آن‌ها به جاى استفاده از اين ستر الهى، مغرور مى‌شوند و به كارهاى خلاف خود همچنان ادامه مى‌دهند و ناگهان خداوند پرده را بر مى‌افكند و آن‌ها را رسوا مى‌سازد. جملۀ سوم اشاره به كسانى است كه ذكر خير آن‌ها بر زبان همۀ مردم جارى مى‌شود و اين‌ها براثر آن غافل مى‌گردند و اين غفلت سبب انحراف آنان مى‌شود، ناگهان خداوند وضع آن‌ها را آشكار مى‌سازد و ذكر خير تبديل به ذكر شر مى‌شود. جملۀ چهارم اشاره به كسانى است كه كارهاى خلاف انجام مى‌دهند؛ ولى خداوند همچنان به آن‌ها مهلت مى‌دهد؛ اما اين مهلت الهى نه‌تنها سبب بيدارى‌شان نمى‌گردد بلكه بر غفلت آن‌ها مى‌افزايد و ناگهان خداوند مهلت را از آنان مى‌گيرد و چنان مبتلايشان مى‌سازد كه رسواى خاص و عام شوند. *** [فَصْلٌ‌ نَذْكُرُ فيهِ‌ شَيْئاً مِنْ‌ غَريبِ‌ كَلامِهِ‌ الْمُحْتاجُ‌ إلَى التَّفْسيرِ] سيّد رضى رحمه الله در اين فصل كوتاه، نُه جمله از كلمات قصار امام عليه السلام را كه نيازمند تفسير و بيان بوده ذكر مى‌كند و بعد از آن به ادامۀ كلمات قصار مى‌پردازد و در واقع اين بخش به منزلۀ پرانتزى است كه در لابه‌لاى كلمات قصار براى تبيين بعضى از پيچيدگى‌ها ذكر شده است.