💠☀️💠☀️💠☀️💠 ☀️اخلاق مهدوی☀️ ◀️قسمت دویست و بیستم ‼️.. چی هست؟ «أُحِبُّ الْمَوْتَ» من مرگ را دوست دارم (خیلی از مردم ممکن است مرگ را بدشان بیاید ولی من ابوذر مرگ را دوست دارم) بعد «وَ أُحِبُّ الْفَقْرَ» فقر را هم دوست دارم «وَ أُحِبُّ الْبَلَاءَ» بلا را هم دوست دارم. 🤔امام صادق، ابوذر برای چی این حرف را زد؟ آخر عاقلانه است⁉️ امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند این چیزی نیست که دقیقا منظور ابوذر بوده، منظورش این نبود. امام می گوید؛👇👇 💠«الْمَوْتُ فِی طَاعَةِ اللَّهِ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنَ الْحَيَاةِ فِی مَعْصِيَةِ اللَّهِ» یعنی در هنگام اطاعت خدا بمیرم، در مسیر اطاعت خدا بمیرم، بهتـر از این است که من زندگی بکنم اما در مسیر گناه.❌ 👈حرف مقایسه ای است. نه اینکه من زنده ام دوست دارم بمیرم، به این معنا نیست! یعنی مردن در مسیر الهی بسیار بسیار بهتر است تا تو زنده باشی و بخواهی معصیت خدا را بکنی. 💠«وَ الْفَقْرُ فِی طَاعَةِ اللَّهِ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنَ الْغِنَى فِی مَعْصِيَةِ اللَّهِ» این هم همین، من در دنیا تنگدست باشم، فقیر باشم، راحتی تقریبا نداشته باشم، اما مطیع خدا باشم بهتر از این است که من راحت مطلق باشم ولی معصیت😔 خدا را بکنم. (کدام بهتر است؟) 💠«وَ الْبَلَاءُ فِی طَاعَةِ اللَّهِ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنَ الصِّحَّةِ فِی مَعْصِيَةِ اللَّه» گرفتار باشم، بیمار باشم، اما در مسیر خدا باشم بسیار برایم راحت تر است تا آسایش مطلقی پیدا بکنم اما در معصیت.💥 ✅چقدر زیبا این روایت می آید بحث را مطرح می کند، که ما هدفمان اگر رضایت خدا باشد، هدفمان در این باشد اطاعت خدا را بکنیم این مرگ و بلاها و ‌همه اینها در چشم ما شیرین است. به شرط اینکه در ⚠️″مسیر خدا″⚠️ باشیم. گرفتاری ها هم برای ما بیاید اما در آن گرفتاری ها مسیر الهی را فراموش نکنیم، آن گرفتاری ها برای ما شیرین می شود. 🔹ادامه دارد .... 💽برگرفته از سخنرانی"اخلاق مهدوی" فایل شماره (59) 🎤استاد احسان عبادی #اخلاق_مهدوی 220 💠☀️💠☀️💠☀️💠 _______________

⭕️️دفــاع از #قــرآن 📖✒️ 👈شبهه سی و یکم1⃣3⃣ ⚡️اتصال زمین و آسمان در ابتدا ✨ أَوَلَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ كَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا...✨(انبیا،۳۰) آيا كسانی كه كفر ورزيدند ندانستند كه آسمانها و زمین بهم پیوسته بودند و ما آن دو را از هم جدا ساختیم. قبل از اينكه به اشكالات سها پرداخته شود. لازم است تفاسیر اين آيه بیان شود. 👈برای آيه مذكور دو✌️ تفسیر آمده است كه به نظر می رسد هر دو درست باشد. ✅منظور از به هم پیوستگی آسمان، اين است كه در آغاز بارانى نمی‌باريد و به هم پیوستگی زمین اين است كه در آن زمان گیاهى🌿 نمی‌روئید، اما خدا اين هر دو را گشود، از آسمان باران نازل كرد و از زمین انواع گیاهان را رويانید. 📗روايات متعددى از اهل بیت، اين تفسیر را بیان می كنند كه، به يك نمونه اشاره می‌شود: 👈"نافع" از امام باقر✨علیه السلام✨ درباره مقصود خدا از آيه (أَوَلَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ كَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا) پرسید و امام🌟 فرمود: همانا خداوند تبارک و تعالی چون آدم را به زمین فرود آورد، آسمان ها بسته بودند و هیچ نمی رویانید و زمین بسته بود و گیاهی از آن نمی رویید و چون خداوند عزوجل توبه آدم را پذیرفت آسمان را فرمود تا از ابر باران 🌧 ریزد و آن را فرمود تا در مشک خود را گشود و سرازیر کرد و سپس به زمین فرمود تا درخت ها رویانید، میوه ها🍒🍋 براورد و جوی های آب بر خروشانید و این بود بستن آن ها و گشودن آن. ✅به هم پیوستگی آسمان و زمین اشاره به آغاز خلقت است، که طبق نظرات دانشمندان، مجموعه این جهان به صورت توده واحد عظیمی از بخار سوزان🔥 بود که بر اثر انفجارهای درونی و حرکت، تدریجا تجزیه شد و 💫کواکب و ستاره ها از جمله منظومه شمسی و کره زمین به وجود آمد و باز هم جهان در گسترش است. 💢بعضی از روایات به این مورد اشاره دارد. از این رو نمی توان گفت آیه حتما ناظر به موضوع به هم پیوستگی آسمان و زمین است، اما چون این احتمال وجود دارد به شبهات سها پرداخته می شود. 📚منبع: کتاب دفاع از قرآن در رد کتاب نقد قرآن، ص ۲۱۸ 🖇ادامه دارد ... #دفاع_از_قرآن ۷۴

هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

علت بیماری و بلای جدید در حدیث امام رضا علیه السلام حجت الاسلام و المسلمین حیدری کاشانی #ببینید https://eitaa.com/zandahlm1357

وَارْحَمْ شِدَّةَ ضُرّى... و به بدحالى‌ام رحم كن... 💠 اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا الْمُرْتَضَى #سلام_آقا https://eitaa.com/zandahlm1357

کرامات امام رضا (ع)را در آرشیو هشتمین امام ☝️☝️☝️ ببینید👀

هنر آن است ڪه بمیرے پیش از آنڪه بمیرانندت و مبدا و منشا حیات آنانند ڪه چنین مرده‌اند... .......: @zandahlm1357

توصیف شهید برونسی از زبان ازغدی 🍃🍃🍃➖🌹➖🍃🍃🍃 https://eitaa.com/zandahlm1357

🎥 نماهنگ ویژه به یاد حاج قاسم 🎙 بانوای: حاج‌میثم‌مطیعی 🔰 با زیر نویس عربی https://eitaa.com/zandahlm1357

#حساب_کتاب ▫️دلخورید از اینکه چرا نوجوانتان اهل مخفی‌کاری است؟ ▫️و یا شما را برای شنیدن رازها یا خاطرات تلخ شکست‌هایش مَحرم نمی‌داند؟ باهم برگردیم به کودکیهایش ... × چند بار به خاطر ظرفی، لیوانی، گلدانی ... که از دستانش اُفتاد و خرد شد؛ داد زدید و سرزنشش کردید؟ × چند بار بخاطر اشتباهش، بی‌ادبی‌اش، شلوغ کردن‌هایش در منزل فامیل و دوستان، تحقیرش کردید؟ × چند بار بخاطر اشتباهاتی که در مدرسه مرتکب شد و گزارشش به شما رسید، تنبیهش کردید؟ 🔳با این سابقه از #سرزنش ، قطعاً او دیگر شما را اَمین خود نمی‌داند... انسانها کسی را مَحرم دردها و شکستهایشان می‌دانند، که مطمئنند نه #قضاوت شان می‌کنند و نه #سرزنش .. فقط #کمک می‌کنند و نردبان می‌گیرند تا خطاهایشان را جبران کنند و دوباره بالا روند! https://eitaa.com/zandahlm1357

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

✨﷽✨ ✅داستان آموزنده ✍شخصی مسجدی ساخت بهلول از او پرسید: مسجد رابرای رضای خدا ساختی یااینکه بین مردم شناخته شوی؟ شخص پاسخ داد : معلوم است برای رضای خداوند! بهلول خواست اخلاص شخص را بیآزماید. در نیمه های شب بهلول رفت و روی دیوار مسجد نوشت این مسجد را بهلول ساخته است صبح که مردم برای ادای نماز به مسجد آمدند نوشته روی دیوار را میخواندند و میگفتن خدا خیرش بدهد چه انسان خَیرَِّ آن شخص طاقت نیاورد و فریاد سر داد ایُّهاالَناسّ بهلول دروغ میگوید! این مسجد را من ساختم، من از مال خود خرج کردم و شما او را دعای خیر میکنید! بهلول خندید و پاسخ داد معامله تو باخلق بوده نه با خالق 🌷بیایید در زندگی خویش با خدا معامله کنیم نه با چشم مردم ‌https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه من نهج البلاغه میخوانم https://eitaa.com/zandahlm1357

در ادامه....👇👇👇👇

🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_134 لاَ يَکُونُ الصَّدِيقُ صَدِيقاً حَتَّى يَحْفَظَ أَخَاهُ فِي ثَلاَث: فِي نَکْبَتِهِ، وَغَيْبَتِهِ، وَوَفَاتِهِ. امام(عليه السلام) فرمود: دوست انسان، دوست نخواهد بود مگر اين که برادر خود را در سه حالت فراموش نکند: به هنگامى که دنيا به او پشت مى کند و در زمانى که غايب است و پس از مرگش.

شرح و تفسير :دوست واقعى ج-۱۳ امام(عليه السلام) در اين گفتار حکيمانه اشاره به بعضى از شرايط مهم دوستى کرده مى فرمايد: «دوست انسان، دوست نخواهد بود مگر اين که برادر خود را در سه حالت فراموش نکند: به هنگامى که دنيا به او پشت مى کند و در زمانى که غايب است و پس از مرگش»; (لاَ يَکُونُ الصَّدِيقُ صَدِيقاً حَتَّى يَحْفَظَ أَخَاهُ فِي ثَلاَث: فِي نَکْبَتِهِ، وَغَيْبَتِهِ، وَوَفَاتِهِ). شک نيست که انسان در زندگى خود نيازمند به دوستانى است که در مشکلات به او کمک کنند و در زمان راحتى مونس انسان باشند، زيرا روح اجتماعى انسان از يک سو و نيازهاى گسترده اى که دارد و به تنهايى قادر به رسيدن به آنها نيست از سوى ديگر ايجاب مى کند که يارانى براى خود انتخاب کند; ولى اين ياران مختلف اند; گروهى مانند تاجرانند که دائماً انتظار دارند در مقابل خدمتى، خدمتى به آنان شود و طبيعى است که هر وقت از دوست خود بهره اى نداشته باشند او را براى هميشه رها مى کنند. گروه ديگرى هستند که گرچه در برابر هر خدمت انتظار خدمتى دارند; ولى خدمات پيشين را فراموش نمى کنند و به پاس آنها دوست خود را در مشکلات يارى مى دهند; اما هنگامى که تصور مى کنند پاداش خدمت هاى پيشين او را داده اند رهايش مى سازند. گروه سومى نيز هستند که دوستى آنها بر اساس محبت است و صفا و صداقت نه نتيجه خدمت و کارى شبيه تجارت. آنها به هنگام قدرت به دوستان خود خدمت مى کنند و انتظار پاسخى از آنها ندارند و به همين دليل به هنگام بروز مشکلات براى دوستان خود هرگز آنها را رها نمى سازند و همچنان به اصول اخوت و دوستى وفادارند. امام(عليه السلام) در اين کلام پربارش اشاره به اين گروه مى کند که دوستان حقيقى و واقعى اند; آنها در سه زمان دوست خود را فراموش نمى کنند; به هنگام «نکبت» آنها در چنين زمانى در کنار دوست خود مى ايستند، به او کمک مى کنند، تسلى خاطر مى دهند، غمگسار و وفادارند. «نکبت» در اصل به معناى انحراف از مسير است همان گونه که در قرآن مجيد آمده «(وَإِنَّ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِالاْخِرَةِ عَنِ الصِّرَاطِ لَنَاکِبُونَ); امّا کسانى که به آخرت ايمان ندارند از اين راه منحرف مى شوند».(1) ازاين رو هنگامى که دنيا به کسى پشت کند از آن تعبير به نکبت دنيا مى کنند و از آنجا که بروز مشکلات، مصائب و بلاها مصداق نکبت است بسيارى از ارباب لغت نکبت را به معناى بلا و مصيبت تفسير کرده اند. شاعر نيز مى گويد: دوست آن باشد که گيرد دست دوست *** در پريشان حالى و درماندگى اضافه بر اين بعضى هستند که در حضور دوست به سبب شرم و حيا رسم دوستى را به جا مى آورند; ولى به هنگامى که آنها غائب باشند خود را از آن خلاص مى کنند و به اصطلاح «حفظ الغيب» ندارند و از آن فراتر هنگامى که دوستشان از دنيا برود و دست او از همه چيز کوتاه گردد و اميد خدمتى از او نداشته باشند او را فراموش مى کنند; نه به سراغ همسر و فرزند او مى روند که اگر مشکلى دارند حل کنند، نه در جمع دوستان زنده يادى از او مى کنند و نه کار خيرى براى او انجام مى دهند. امام(عليه السلام) مى فرمايد: دوست واقعى کسى است که در اين سه حالت دوستش را فراموش نکند. البته مدعيان دوستى فراوان اند و دوستان واقعى که در کلام حکيمانه فوق بگنجند اندک اند. در حديثى در غررالحکم از امام(عليه السلام) آمده است که مى فرمايد: «اَلصَّديقُ الصَّدُوقُ مَنْ نَصَحَکَ في عَيْبِکَ وَحَفَظَکَ في غَيْبِکَ وَآثَرَکَ عَلى نَفْسِهِ; دوست راستگو کسى است که عيوب تو را براى تو بگويد و اندرز دهد و در غيبتت مراتب دوستى را حفظ کند و تو را بر خود (در حل مشکلات) مقدم شمرد».(2) (1). مؤمنون، آيه 74 . (2). غررالحکم، کلمه 9729.

🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_135 وَمَنْ أُعْطِيَ الشُّکْرَ لَمْ يُحْرَمِ الزِّيَادَةَ. امام(عليه السلام) فرمود: و کسى که توفيق شکرگزارى پيدا کند از فزونى نعمت محروم نخواهد شد.(1) مرحوم سيّد رضى مى گويد: تصديق و تأييد اين گفتار (درباره امور چهارگانه و نتايج آن) در قرآن مجيد است. خداوند در مورد دعا مى فرمايد: «مرا بخوانيد تا شما را اجابت کنم»، درباره استغفار مى فرمايد: «هرکس کار بدى انجام دهد يا بر خويشتن ستم روا دارد سپس از خداوند آمرزش طلب کند خدا را آمرزنده و مهربان خواهد يافت»، درباره شکر مى فرمايد: «هرگاه شکر نعمت به جا آوريد نعمت را بر شما افزون مى کنم»، و درباره توبه مى فرمايد: «توبه (و بازگشت به رحمت خداوند) براى کسانى است که کار بدى از روى جهالت انجام مى دهند سپس به زودى توبه مى کنند و به سوى خدا باز مى گردند آنها کسانى هستند که خداوند توبه آنها را مى پذيرد و خداوند دانا و حکيم است»; (قالَ الرَّضِىُّ وَتَصْديقُ ذلِکَ کِتابُ اللهِ قالَ اللهُ فِي الدُّعاءِ: (ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَکُمْ) وَقالَ فِي الاِْسْتِغفارِ: (وَمَنْ يَعْمَلْ سُوءاً أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللّهَ يَجِدِ اللّهَ غَفُوراً رَحِيماً)وَقالَ فِي الشُّکْرِ: (لَئِنْ شَکَرْتُمْ لاََزِيدَنَّکُمْ) وَقالَ فِي التَّوْبَةِ: (إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى اللّهِ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهالَة ثُمَّ يَتُوبُونَ مِنْ قَرِيب فَأُولئِکَ يَتُوبُ اللّهُ عَلَيْهِمْ وَکانَ اللّهُ عَلِيماً حَکِيماً)).

شرح و تفسير : اين چهار چيز را دريابيد ج-۱۳ امام(عليه السلام) در اين کلام حکيمانه به چهار نعمت الهى اشاره مى فرمايد که هرگاه محقق شوند چهار نعمت ديگر را به دنبال خود دارند. مى فرمايد: «کسى که توفيق چهار چيز پيدا کند از چهار چيز محروم نخواهد شد»; (مَنْ أُعْطِيَ أَرْبَعاً لَمْ يُحْرَمْ أَرْبَعاً). اشاره به اين که اين چهار چيز با آن چهار چيز لازم و ملزوم يکديگرند همان گونه که در قرآن هم به آن اشاره شده و در ذيل اين کلام خواهد آمد. نخست اين که: «کسى که توفيق دعا يابد از اجابت محروم نمى گردد»; (مَنْ أُعْطِيَ الدُّعَاءَ لَمْ يُحْرَمِ الاِْجَابَةَ). زيرا همان گونه که در ذيل خواهد آمد اين وعده الهى است که فرموده است دعا کنيد تا من اجابت کنم. دعا ـ همان گونه که قبلاً هم گفته ايم ـ يکى از مهم ترين عبادات و امور سرنوشت ساز در زندگى بشر است. انسان بايد تمام تلاش و کوشش خود را در رسيدن به اهداف صحيح به کار گيرد; ولى در بسيارى از موارد عاجز و ناتوان مى شود و دستش از همه جا کوتاه مى گردد. اينجاست که رو به درگاه الهى مى آورد و با اظهار عجز از لطف و کرم او استمداد مى جويد و با اين عمل شايسته اين مى شود که خدا آن نعمت را چنانچه صلاح او باشد به او بدهد و اگر صلاح او نباشد پاداش مهم ترى ـ طبق آنچه در روايات آمده ـ براى او ذخيره مى کند. البته قبولى دعا شرايطى دارد که ما آن را به طور مشروح در مقدمه مفاتيح نوين آورده ايم. دوم اين که: «کسى که توفيق توبه پيدا کند از قبول آن محروم نمى گردد»; (وَمَنْ أُعْطِيَ التَّوْبَةَ لَمْ يُحْرَمِ الْقَبُولَ). انسان همواره در معرض لغزش هاست; هواى نفس و شهوات از درون و وسوسه هاى شياطين انس و جن و زرق و برق دنيا از برون دائماً طوفانى در اطراف او به راه مى اندازد و گاه گرفتار لغزش مى گردد. اگر باب توبه به روى او گشوده نشود مأيوس مى گردد و به دنبال آن در درياى گناه غوطهور خواهد شد. اما خداوند رحمان و رحيم درهاى توبه و اصلاح خويشتن را به روى او گشوده و وعده قبول به توبه کنندگان حقيقى داده است تا از رحمت خدا مأيوس نشوند و از مسير حق منحرف نگردند. امام سجاد(عليه السلام) در مناجات تائبين مى فرمايد: «إلهي أنْتَ الَّذي فَتَحْتَ لِعِبادِکَ باباً إلى عَفْوِکَ سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ وَقُلْتَ: (تُوبوا إِلَى اللهِ تَوْبَةً نَصُوحاً) فَما عُذْرَ مَنْ أغْفَلَ دُخُولَ الْبابِ بَعْدَ فَتْحِهِ; خداوندا تو کسى هستى که درى به روى بندگان خود گشوده اى و نام آن را توبه گذارده اى و فرموده اى: «همگى به سوى خدا باز گرديد و توبه خالص کنيد» با اين حال آنان که غافل مى شوند تا از اين در به سوى عفو الهى وارد شوند چه عذرى دارند». در سومين جمله مى فرمايد: «کسى که توفيق استغفار يابد از آمرزش محروم نمى شود»; (وَمَنْ أُعْطِيَ الاِْسْتِغْفَارَ لَمْ يُحْرَمِ الْمَغْفِرَةَ). «توبه» ندامت از گذشته و بازگشت به سوى خداست و «استغفار» يکى از شرايط آن است و در واقع ذکر استغفار بعد از توبه در کلام امام(عليه السلام) از قبيل ذکر خاص بعد از عام است. البته گاه استغفار و توبه به يک معنا نيز استعمال مى شوند; به هر حال خداوند غفور و ودود وعده داده که مستغفرين را مورد محبت قرار دهد و آنها را مشمول آمرزش و مغفرت خويش سازد. در چهارمين جمله مى فرمايد: «کسى که توفيق شکرگزارى پيدا کند از فزونى نعمت محروم نخواهد شد»; (وَمَنْ أُعْطِيَ الشُّکْرَ لَمْ يُحْرَمِ الزِّيَادَةَ). اين وعده الهى است که در آيات ذيل خواهد آمد و عقل و خرد انسان نيز گواه بر آن است، زيرا شکرگزاران لياقت خود را با اين عمل براى فزونى نعمت ثابت مى کنند و خداوند حکيم که هر کارش روى حساب و حکمت است به اين گونه افراد نعمت بيشترى مى بخشد. البته مى دانيم شکر حقيقى تنها شکر به زبان نيست بلکه مرحله مهم تر آن شکر عملى است و آن اين است که از هر نعمتى در جاى خود استفاده کند و نعمت هاى الهى را وسيله عصيان و نافرمانى حق نسازد. به دنبال اين کلمات حکمت آميز مرحوم سيّد رضى مى گويد: «تصديق و تأييد اين گفتار (درباره امور چهارگانه و نتايج آن) در قرآن مجيد است»; (قالَ الرَّضِيُ وَتَصديقُ ذلِکَ کِتابُ اللهِ). «خداوند در مورد دعا مى فرمايد: مرا بخوانيد تا (دعاى) شما را اجابت کنم»; (قالَ اللهُ في الدُّعاءِ: (ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَکُمْ)(1)). درباره استغفار مى فرمايد: «هرکس کار بدى انجام دهد يا به خود ستم کند، سپس از خداوند طلب آمرزش نمايد، خدا را آمرزنده و مهربان خواهد يافت»; (وَمَنْ يَعْمَلْ سُوءاً أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللّهَ يَجِدِ اللّهَ غَفُوراً رَحِيماً).(2) درباره شکر مى فرمايد: «اگر شکرگزارى کنيد، (نعمت خود را) بر شما افزون خواهم کرد»; (لَئِنْ شَکَرْتُمْ لاََزِيدَنَّکُمْ).(3) درباره توبه مى فرمايد:

«پذيرش توبه از سوى خدا، تنها براى کسانى است که کار بد را از روى جهالت انجام مى دهند، سپس به زودى توبه مى کنند. خداوند، توبه چنين کسانى را مى پذيرد; و خدا دانا و حکيم است»; (إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى اللّهِ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهالَة ثُمَّ يَتُوبُونَ مِنْ قَرِيب فَأُولئِکَ يَتُوبُ اللّهُ عَلَيْهِمْ وَکانَ اللّهُ عَلِيماً حَکِيماً).(4) همان گونه که در بالا آمد در منابع فراوانى استدلال به اين آيات در کلام امام(عليه السلام)است نه کلام سيّد رضى و اين استدلال نشان مى دهد که امامان معصوم(عليهم السلام) بسيارى از سخنان پربار خود را از قرآن مجيد و تفسير آن برگزيده اند. اين امور چهارگانه به طور گسترده در روايات معصومان(عليهم السلام) نيز آمده است. از جمله در حديثى از پيغمبر اکرم(صلى الله عليه وآله)مى خوانيم که فرمود: «خَيْرُ الْعِبادَةِ الاِْسْتِغْفارُ; بهترين عبادت استغفار است».(5) در حديث ديگرى از همان حضرت آمده است: «أکْثِرُوا مِنَ الاِْسْتِغْفارِ فَإنَّ اللهَ عَزَّوَجَلَّ لَمْ يُعَلِّمْکُمُ الاْسْتِغْفارَ إلاّ وَهُوَ يُريدُ أنْ يَغْفِرَ لَکُمْ; زياد استغفار کنيد زيرا خداوند متعال استغفار را به شما نياموخته مگر به اين جهت که مى خواهد شما را بيامرزد».(6) تأثير استغفار در برطرف شدن مشکلات و هموم و غموم و فزونى رزق نيز طبق روايات قابل انکار نيست. درباره اهميت شکر نيز همين بس که در حديثى از امام اميرالمؤمنين در «غررالحکم» مى خوانيم: «اَوَّلُ ما يَجِبُ عَلَيْکُمْ لِلّهِ سُبْحانَهُ شُکْرُ أياديهِ وَابْتِغاءُ مَراضيهِ; نخستين چيزى که بر شما در برابر خداوند سبحان واجب است شکر نعمت هاى او و به دست آوردن موجبات خشنودى اوست».(7) (1). غافر، آيه 60. (2). نساء، آيه 110. (3). ابراهيم، آيه 7. (4). نساء، آيه 17. (5). کافى، ج 2، ص 517. (6). ميزان الحکمة، ح 4816. (7). غررالحکم، ح 3389.

لینک کانال را با دوستان خود به اشتراک بگذارید تا با دنبال کردن حکمت ها و انشالله با عمل به حکمت ها ، 🌹 مرام علی پررونق تر از نام علی بشه https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه گلدان من🌳🌳🌳🌳 با ما همراه باشید👇👇👇 .......: @zandahlm1357