#جدول @zane_ruz

#ینگه_دنیا استعمار کانادا توسط انگلیسی‌ها کانادا کشوری هست که حدود ۲۰۰ سال پیش توسط انگلیس مورد استعمار قرار گرفته و همین الان هم یکی از مستعمرات انگلیس هست. به حدی که قوانین مجلسشان باید به امضای ملکه انگلیس دربیاید تا تصویب نهایی بشود. این ها را گفتم که بگویم کانادا هم یک ملت مظلوم قدیمی دارد که مالکان اصلی این سرزمین هستند و آن ها را ایندیجنس (Indigenous people) خطاب می‌کنند دسته ای از این افراد در مناطق خوش آب و هوا زندگی می کردند و دسته ای هم در مناطق قطبی. البته الان روح استعمار همه آن ها را به مناطق قطبی کشانده است. موزه ای در تورنتو وجود داشت که هنرها و صنایع دستی اینوییت ها (یکی از دسته های ایندیجنس ها) رو به نمایش می گذاشت که حدودا ۴ سال هست که بسته شده اما ما خوش شانس بودیم که توانستیم قبل از جمع شدن موزه، از آن بازدید کنیم. اینوییت ها تبحر ویژه ای در شکل دادن سنگ ها و صیقل آن دارند. واقعا حیرت انگیز هست. @zane_ruz

#باغبون‌_باشی 🎥کاشت خیار در منزل ❗️چند نکته 🌺بذر خیار را می‌توانید مستقیما داخل گلدان بزرگ بکارید. 🌸برای تقویت خاک گلدان یا باغچه از کود ورمی کمپوست یا کود دامی پوسیده استفاده کنید 🌼برای گل‌دهی و باروری بوته خیار خاک باید مرغوب باشد و نور و آب کافی دریافت کند 🌷اگر بوته خیار را در بالکن قرار می‌دهید مراقب باشید نور کافی دریافت کند، در غیر این صورت بوته شما به مرحله گل‌دهی نخواهد رسید @zane_ruz

بسم الله الرحمن الرحیم... ✨ اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجّل فرجهم✨ سلام! ✋🌺🍃 صبح‌تون بخیر، پنجشنبه تون پر از عطر حضور خدا یه سوال! تا حالا شده اون‌قدر در فشار و سختی قرار بگیرین که آرزوی مرگ کنین!؟ دوست دارین بدونین پیامبر اکرم (ص) در جواب کسی که آرزوی مرگ می‌کرد چی فرمودن؟ «ام‌الفضل می‌گوید: آخرین پیامبر خدا حضرت محمد صلی الله علیه و آله برای عیادت شخصی که زبان به شکایت گشوده بود و آرزوی مرگ می‌کرد وارد شد. به او فرمود: آرزوی مرگ مکن، زیرا (با حضور در دنیا) اگر نیکوکار باشی بر نیکی‌های خود می‌افزایی و اگر گناهکار باشی مهلت می‌یابی و مورد رضایت خدا قرار می‌گیری، پس آرزوی مرگ مکنید.» (امالی طوسی، جلد1، صفحه 395) 🌸🍃تن‌تون سالم و دل‌تون لبریز از آرامش🍃🌸 @zane_ruz

#نمای_نزدیک کتاب تاریخ، فصل نبرد با دشمن پنهان زهره معراجی هرگز فکرش را هم نمی کردم یک روز برای دختر کوچولویم ماسک بدوزم و رویش را گل بچسبانم که دوستش داشته باشد. هرگز باور نمی کردم یک روز پسر کوچولویم از پشت قاب شیشه ای تلفن همراه باهمسالانش بازی کند. هیچ وقت تصورش را نمی کردم که مادرم را از پشت خط تلفن بوسه باران کنم، خوابش را هم نمی دیدم که آدم ها خودشان را در خانه حبس کنند و در را به روی عزیزترین هایشان ببندند یا همدم تمام روزگار جوانیشان را بی هیچ مشایعت کننده ای، به منزلگاه ابدی اش ببرند؛ بی هیچ مراسم یاد بودی، بی هیچ آغوشی برای گریستن و شانه ای برای تکیه دادن و دوباره برخاستن. هیچ وقت باور نمی کردم که زندگی امروز من صفحات کتاب تاریخ فرداها را بسازد. این روزها عزیزانی از دست داده ایم، درس های سختی یاد گرفته ایم. درد کشیده ایم و رنج برده ایم. همه می دانیم که این روزها به پایان می رسند و ما دوباره سوار بر موج های خروشان حوادث با جریان توقف ناپذیر زندگی به سوی آینده پیش می رویم. می دانم یک روز یک صفحه از تمام تقویم های دنیا به نام ما و کرونا خواهند بود ولی نمی دانم رنگ آن روز تقویم ما سیاه خواهد بود یا سپید؟! فرزندانمان از ما به نیکی یاد خواهند کرد یا به تلخی؟ یک روز ما حروف کوچک و سیاه کتاب تاریخ خواهیم بود و آن ها با بی اعتنایی صفحات ما را ورق خواهند زد. شاید بابت بلاهت هایمان لطیفه بسازند، شاید ما فصل خسته کننده ای باشیم، شاید هم باعث مباهات شویم. اما آن ها هرگز لحظه هایی را که ما زندگی کردیم، نخواهند فهمید . آن ها اشتیاق ما را برای تمام شدن روزهای سخت تنهایی نخواهند فهمید. آرزوی ما را برای زنده ماندن و ادامه یافتن زنجیره حیاتمان را نخواهند فهمید. آن ها ما را در سطرهای کتاب تاریخ می بینند؛ گاه در پاراگراف هایی پر از جوانمردی؛ گاه پر از اشتباه. دلم می خواهد برای فردا تاریخی بنویسم که سطر سطرش سپید و درخشان باشد اما چاره ای ندارم جز این که امروز را سپید و درخشان کنم. به یاد همه آن هایی که از کار بیکار شده اند، آن هایی که بدن نحیفشان زیر سنگینی فقر خم شده. دعای جوشن کبیر را باز می کنم و او را با هزار اسم مبارکش صدا می زنم؛ ای اول ، ای آخر، ای نیکو ، ای بی نیاز، ای کسی که علمش به هر چیزی احاطه دارد ، ای پدید آورنده خلق ، ای نگهدار خلق، ای برطرف کننده غم ها، ای گشاینده درها، ای رفع کننده رنج و مصیبت ها ... به تو پناه آوردم، به تو پناه آوردم. اگر چه توانم محدود و قدرتم ناچیز است ، اما خدا همه جا جاریست و موعود منتظر. با امید به او دست های خسته را می گیرم تا با هم صدایش بزنیم. @zane_ruz

#کدبانوگری کیک یخچالی 🌸مواد لازم برای ۶ نفر: بیسکوییت پتی بور (ساده و کاکائویی): ۲ الی ۳ بسته آرد سفید قنادی: ۲ قاشق غذاخوری پودر کاکائو: ۲ قاشق غذاخورى شکر: نصف لیوان شیر: ۲ لیوان کره: ۵۰ گرم اسمارتیز یا شکلات رنده شده برای تزئین: به میزان دلخواه وانیل: مقدار کم 🌺طرز تهیه پودر کاکائو و آرد را الک کنید تا مخلوطی یک دست درست شود. شکر و شیر را با هم مخلوط کنید و روی حرارت بگذارید و مرتب هم بزنید تا شکر ها کاملا حل شوند. پودر کاکائو و آرد را آهسته آهسته به مخلوط شیر و شکر اضافه کنید و درعین حال مخلوط را هم بزنید تا مواد گلوله نشوند. وانیل را نیز اضافه کنید. مخلوط را به قدری هم بزنید تا غلیظ شود و غلظتی مثل فرنی پیدا کند. سپس شعله را خاموش کنید و کره را اضافه کنید تا آب شود. در ظرف مورد نظر یک لایه بیسکوییت بچینید. روی بیسکویت ها از سسی که تهیه کردیم بریزید. (توجه شود سسی که ریخته می شود باید داغ شود، اگر سرد شده است آن را داغ کنید.) مجددا یک لایه بیسکوییت بریزید و روی آن را با سس بپوشانید .این کار را تا تمام شدن بیسکویت ها ادامه دهید، ولی توجه کنید که لایه آخر باید سس ریخته شود. ظرف را به مدت ۲۴ ساعت درون یخچال بگذارید تا مواد کاملا به خورد بیسکوییت ها برود. (اگر برای خوردن آن عجله دارید حداقل ۵ ساعت در یخچال گذاشته شود، ولی هرچقدر بیشتر در یخچال بماند خوشمزه تر می شود، زیرا مواد بهتر به خورد بیسکویت ها می رود.) پس از ۲۴ ساعت کیک یخچالی شما آماده شده است. می توانید روی آن را با شکلات های رنده شده یا اسمارتیز تزئین کنید. ✨نکته: زمان لازم برای آماده شدن کیک حداقل ۸ ساعت است. @zane_ruz

#مذهبی از بالا نگاه کن! حجت‌الاسلام والمسلمین پناهیان از بالا نگاه کردن، جلوی احساسات نابجا را می‌گیرد و عشق به آرمان‌های بزرگ را افزایش می‌دهد. از بالا نگاه کردن احتیاط‌های غیرضروری را از بین می‌برد و جسارت انسان برای اقدامات سخت در راه رسیدن به اهداف بلند را زیاد می‌کند. همان‌طور که قدرت برنامه‌ریزی دقیق و بلندمدت را افزایش می‌دهد. @zane_ruz

#زیرگذرتاریخ تب نوبه و حَب گرفتن از چاله میدان بیشتر از یکصد سال پیش، زمانی که وبا به تهران رسید، ضربه کور بر فقیر و غنی به یکسان فرود آمد؛ همه آن ها که باغی خارج از شهر داشتند و همه کسانی که می توانستند زیر سقفی کرباسی در بیابان پناه بگیرند از دروازه های شمالی به خارج از شهر هجوم بردند. راه های منتهی به کوهستان ها از جمعیت مهاجر پر بود. زنان سوار بر الاغ ها با بچه هایی که در چادرهایشان پیچیده بودند و مردان پای پیاده در کنارشان. هر جا می رفتند بلا در میانشان بود. روی شن های بیابان جان می دادند و بیماری کشنده را در میان روستا ها پراکنده می ساختند. مجله تاریخ فرادید در این باره می گوید: شاید این روایت «گرترود لاوثین بل» زن دیپلمات اروپایی از روز هایی که تهران درگیر بیماری وبا بوده است، مدل قدیمی احوالات این روز های ایران و شهر تهران باشد که این بار با ویروس کرونا درگیر شده است. «گرترود بل» آن روز ها به همراه دایی اش «سر فرانک لاسز» که وزیر مختار انگلیس در تهران بود به تهران سفر کرد. حاصل سیر و سیاحت او یادداشت هایی با عنوان «PERSIAN PICTURES» در سال ۱۹۳۸ در لندن چاپ شد. این اثر با نام «تصویر هایی از ایران» به فارسی ترجمه و منتشر شده است. این دیپلمات زن درباره تابستان سال ۱۳۰۹ که تهران درگیر بیماری وبا شده، نوشته است: «وبا از مرز ایران گذشته بود. در مشهد بود! قرنطینه سهل انگارانه ای بر تهران و ناحیه آلوده ایجاد شد و دسته های زائرانی که بی وقفه به سوی مشهد می رفتند از ورود به شهر مشهد منع شدند. آن گاه خبر های روزانه تلفات پخش شد و شمار قربانیان با سرعت وحشتناکی رو به افزایش داشت. افراد خوش بین سر تکان می دادند و زیر لب می گفتند: «تهران مصون خواهد ماند، محال است به تهران برسد» و سرانجام در یک لحظه راه دریای خزر را تصرف کرد و هم چون متخصص جنگی زیرکی شهر را در حلقه محاصره خود گرفت. آن گاه مردم نفس ها را در سینه حبس و آرزو کردند دوره بی تکلیفی پایان یافته و روز چاره ناپذیر فرا رسد. ماه محرم بود و مردم هر شب در جنب و جوش پرشور مذهبی غرق می شدند و در تکیه دولت گرد می آمدند تا شاهد تعزیه باشند. روز ها به این شکل گذشت. مردم از آب آلوده خوردند و شکم خود را از میوه آلوده انباشتند. ناگهان لحظه شوم فرا رسید: وبا در تهران بود. متن کامل این مطلب را می‌توانید در مجله زن روز مطالعه فرمایید. @zane_ruz