#پارت145 💕اوج نفرت💕 بعد از خوردن غذا فوری خداحافظی کرد و رفت. شروع به خوندن درس هام کردم با انرژی مضاعفی که از محبت های احمد رضا گرفته بودم. تا غروب تو اتاق تنها بودم. نزدیک اومدن احمد رضا بود روسریم رو دراوردم و موهام رو شونه کردم از یه طرف روی شونم ریختم لباسی که عید عمو اقا برام خریده بود رو پوشیدم روی مبل نشستم و منتظر ورود احمد رضا شدم. این حق احمدرضا بود دربرابر محبت هاش. بالاخره انتظارم به پایان رسید و صدای در اتاق بلند شد. پشت در ایستادم و با صدای ارومی گفتم: _کیه? _نگار باز کن منم? شنیدن صداش برام ارام بخش بود در رو باز کردم. اومد داخل. نگاه گذراش روی من ثابت موند تمام اجزای صورتش لبخند میزدند. سرم رو به خاطر نگاه خاصش از شرم پایین انداختم با ذوق گفت: _چه کردی امشب! انقدر عکس العملش خاص بود که پشیمون شدم چرا روسری سرم نکردم. غذاهایی که از بیرون گرفته بود رو روی میز گذاشت. _چی کار کردی صبح تا حالا? _هیچی فقط درس خوندم. چشمکی زد و گفت: _یعنی الان بپرسم همه رو بلدی? خنده ریزی کردم و ترجیح دادم نگاهم رو ازش بگیرم. دو ساعت از حضورش میگذشت با عشق نگاهم میکرد. سعی میکرد من رو به حرف بگیره ولی هنوز باهاش معذب بودم. _سفره رو پهن کن بخوریم. _چشم. کاری رو که میخواست انجام دادم سر سفره روبروی هم نشستیم یه قاشق از غذا رو خوردم که دستگیره در اتاق به شدت بالا و پایین شد چون در قفل بود باز نشد. شکوه خانم بود. از باز نشدن در عصبی تر شد شروع کرد به در زدن. _باز کن در رو احمد رضا. من غرق استرس شدم ولی احمد رضا نفسش رو سنگین بیرون داد و سمت در رفت تا در رو باز کرد. شکوه خانم با حرص وارد شد نگاهش بین من و سفره ی پهن جابه جا شد دستش رو بلند کرد و توی صورت احمد رضا خوابوند. احمد رضا که منتظر این رفتار مادرش نبود سوالی نگاهش کرد _من با تو قهر میکنم که تو بیای عذر خواهی کنی، تو سفرت رو از من سوا میکنی? احمد رضا کلافه گفت: _مامان خودت گفتی نمیخوای با ما غذا بخوری? _من تو رو نگفتم این بی کس و کار رو گفتم. اخم های احمد رضا تو هم رفت. _کس و کارش منم، چون ناموسمه. شکوه خانم چهرش رو مشمعز کرد _بس کن احمد رضا. حالم از حرف هایی که بابات یادت داده بهم میخوره. _شما مادر منی، احترامت واجب. ولی این دلیل نمیشه که به زن من بی احترامی کنی. شکوه خانم با حرص من رو نشون داد. _این احترام حالیشه، اگه حالیش بود الان ایستاده بود. اصلا حواسم نبود انقدر که هول شده بودم نشسته بودم و نگاش میکردم. نگاه دلخور و عصبی احمد رضا دلم رو لرزوند فوری ایستادم و زیر لب گفتم: _سلام. شکوه خانم با صدای پر از بغض گفت: _من بیست و چهار سال زحمت پسرم رو نکشیدم که الان تنهام بزاره، در اتاقش رو قفل کنه وبیرون نیاد. احمد رضا مایوسانه گفت: _مامان خودت گفتی ... با فریاد گفت: _تو هم منتظر بودی حرف از دهن من دربیاد، اره? احمد رضا سرش رو پایین انداخت شکوه خانم با حرص گفت: _بیا اشپزخونه با ما شام بخور. منتظر جواب پسرش نشد و رفت. فاطمه علی‌کرم 🚫 #کپی‌حرام و پیگرد #قانونی دارد🚫 #پارت‌اول https://eitaa.com/zeinabiha2/32702 💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕

آخرین پنجشنبه سال و سوره حمد استاد عبدالباسط یاد کنیم امواتمون رو و فاتحه ای نثارشون 🌸

دلتنگ عزیزانی هستیم که روزی در کنارمان بودند... اللهم اغفِر لِلمومِنينَ وَ المومِناتِ وَ المُسلمينَ وَ المُسلِماتِ اَلاَحياءِ مِنهُم وَ الاَموات

#پارت146 💕اوج نفرت💕 احمد رضا در رو بست و دلخور به من نگاه کرد. یکم بهش خیره شدم سرم رو پایین انداختم. _یه چی بپوش بریم بیرون. جلو رفتم و روبروش ایستادم. _به خدا هول شدم. سرش رو پایین انداخت. _ایراد نداره، بپوش بریم. دوست نداشتم برم سرو رو پایین انداختم. _میشه من نیام? کلافه دستم رو گرفت و سمت کمد اروم هول داد. _نه، زود باش. به ناچار مانتوم رو پوشیدم و روسری رو روی سرم مرتب کردم همراه با احمد رضا بیرون رفتم. دوباره دستم رو گرفت با این کارش میخواست به مادرش بفهمونه که هیچ جوره کوتاه نمیاد. وارد اشپزخونه شدیم صندلی ها سر جاشون بود ولی سه تا بشقاب غذا روی میز بود. شکوه خانم نگاه پر از نفرتی بهم انداخت. _اینو چرا اوردی? تلاش کردم دستم رو از دستش بیرون بکشم که اجازه نداد بدون توجه به حرف مادرش صندلی رو برای من بیرون کشید زیر لب گفت: _بشین. کاری رو که میخواست انجام دادم کنارم نشست. بشقابش رو جلوی من گذاشت رو به توران خانم جایگزین بانو خانم گفت: _یه بشقاب کم گذاشتید. _نه اقا خانم گفتن سه تا بذارم. بی اهمیت گفت: _خب الان یکی یگم بده. توران نگاهی به شکوه انداخت و سرش رو پایین انداخت. مرجان دلش برای برادرش سوخت خواست که بایسته و کاری برای برادرش انجام بده که مادرش گفت: _بشین. احمد رضا متوجه رفتار های مادرش شد خم شد و قاشق مرجان رو برداشت و با لبخند به خواهرش گفت: _ برو برای خودت یه قاشق بیار، من با نگار از یه بشقاب غذا میخوریم. مرجان لبخند رضایت بخشی زد وبلند شد شکوه خانم با حرص نگاهم میکرد که چرا نقشه ای که کشیده عملی نشده. اون شب غذا رو تو بشقاب مشترک خوردیم البته من نخوردم و فقط با غذا بازی کردم، چون نمیتونسنم بخورم، چند باری احمد رضا با پاش اروم به پام زد که بخورم ولی از گلوم پایین نمیرفت. بعد از شام همه جلوی تلویزیون نشستن، واقعا معذب بودم. اروم کنار گوش احمد رضا گفتم: _میشه من برم? یکم نگاهم کرد لب زد: _چرا? اگه میگفتم معذبم نمی ذاشت. _فردا امتحان داریم، برم یکم درس بخونم. _برو فوری ایستادم و به اتاق برگشتم. خیلی گرسنم بودم. سمت سفره ی پهن وسط اتاق رفتم. غذای سرد شده قابل خوردن بود. تند و سریع خوردمو سفره رو جمع کردم. سراغ کتابم رفتم و خودم رو مشغول کردم. خیلی طول نکشید که احمد رضا هم به اتاق برگشت، یکم عصبی بود کتابم رو بستم و بهش نگاه کردم. _تموم شد درست? _بله. چراغ رو خاموش کن ببا بخوابیم. _چشم. کاری رو که گفت انجام دادم روی تخت کنارش دراز کشیدم. چرخید سمتم نگاه دقیقی به بازوم کرد و اخم هاش تو هم رفت. _دستت چی شده? دستم رو رو بازم کشیدم. _نمیدونم. ایستاد برق رو روشن کرد و دقیق تر بازوم رو نگاه کرد. بازوم به خاطر مشت محکمی که دیروز مرجان تو اشپزخونه بهم زه بود کمی کبود شده بود. دستم رو روش گذاشتم. _مرجان باهام شوخی کرده. _انقدر محکم! نگاهش به ساق دستم افتاد که به خاطر منگنه ی بیرون زده کارتون بالای کمدش حسابی زخم شده بود. _اینم کار مرجانه? دستم رو روی زخمم گذاشتم هول شدم و با استرس نگاهش کردم اخمش شدید تر شد. _نگار ازت سوال پرسیدم? سرم رو پایین انداختم و شرمنده گفتم: _ببخشید اقا... با شتاب سرم رو بالا اورد و عصبی گفت: _چی رو ببخشم? یه لحظه متوجه سو تفاهمی که براش ایجاد شده بود، شدم. _دیروز که شما رفتید حوصلم سر رفت. برام سخت بود گفتنش، لبم رو به دندون گرفتم و نگاهم رو ازش گرفتم. _از سر... خیلی محکم و جدی گفت: _وقتی حرف میزنی تو چشم هام نگاه کن. نگاهم رو به چشم هاش دادم. ترسیده بودم. _از سر کمدتون، اشاره کردم به کمد _ از تو اون کارتونه یه کتاب برداشتم، دستم گرفت به منگنش که بیرون زده بود اینجوری شد. یکم نگاهش بین چشم هام جابه جا شد در نهایت نگاهش رو به روبرو داد. _کتاب های توی کارتون بدرد تو نمیخوره. _کتاب نبود. یعنی بعدش که اوردم پایین فهمیدم کتاب نیست. البوم بود. خیره نگاهم کرد. _گذاشتی سر جاش? شرمنده بودم ولی جرات برداشتن نگاهم از نگاهش رو نداشتم با سر گفتم نه. لبخند نامحسوسی زد. _الان کجاست? اشاره کردم به زیر تخت. خم شد اوردش بالا. _ببخشید میخواستم بزارم سر جاش. شما اومدید هول شدم. دستش رو سمت صورتم اورد از ترس یکم خودم رو عقب کشیدم مکث ارومی کرد موهام رو پشت گوشم گذاشت. _این البوم داستان داره. یه بار مادرم اینو داد گفت که اتیشش بزنم. نفس سنگینی کشید اولین صفحه ی البوم رو باز کرد.

دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان🌙 🤍✨🤍✨🤍✨🤍✨🤍 بسم الله الرحمن الرحیم اللهمّ قوّنی فیهِ علی إقامَةِ أمْرِکَ واذِقْنی فیهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ وأوْزِعْنی فیهِ لأداءِ شُکْرَکَ بِکَرَمِکَ واحْفَظنی فیهِ بِحِفظْکَ وسِتْرِکَ یـا أبْصَرَ النّاظرین خدایا، در این ماه برای برپا داشتن امرت نیرومند ساز مرا و شیرینی ذکرت را به من بچشان و ادای شکرت را به من الهام فرما و به نگهداری و پرده پوشی خودت ای بیناترین بینایان. #ماه_رمضان 🤍✨🤍✨🤍✨🤍✨🤍

ماهِ خدا آمد! ماهِ خدا نمی‌آیی؟!🌙🤍 #امام‌_زمان

«💚🍃» ‌مۍگفت : قبل‌ازشوخی نیت‌ تقرّب‌ کن وتوی دلت‌ بگو : دل‌ یه‌ مؤمنُ‌ شاد میکنم ، قربةاِلےاللّٰھ . این‌شوخیاتم‌میشه‌عبادت'!- -شھیدحسین‌معزغلامی'! #شهیدانہ

‌این چه عقوبتی است که در میان ِاین همه رهگذر به فرموده‌ی روایت: ‌شما را ببینیم ولی نشناسیم؟🥀 ‌ 🌱اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج 🦋آخرین جمعه‌ی سال است کجایی آقا؟ #امام_زمان💔

سالگرد شهادت #ختم‌ده‌صلوات‌یک‌حمدوتوحید هدیه به #شهیدمهدی‌باکری #رمضان ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌