رنگ آسمان من انسان‌ها رنگ دارند؛ بعضی یک رنگ و بعضی دو‌ رنگ و بعضی رنگارنگ. شاید تا چند ماه پیش، هر روز رنگ‌هایم، نقشی برای حال آن روزم می‌کشیدند؛ بعضی روزها با رنگ قهوه‌ای، تصویر دخترکی که کنج خانه نشسته بود و با موبایلش بازی می‌کرد را ترسیم می‌کرد یا با قرمز، دخترکی را رنگ می‌زد که می‌خندید و شاد بود یا با خاکستری دخترکی را رنگ آمیزی ‌کرد‌ که با کوچک‌ترین صحبتی می‌گریست یا از همان گوشه که زانوهایش را در دلش جمع کرده بود، خیره به کسانی که دوست‌شان داشت نگاه می‌کرد و در چشمانش ستاره شادی شکل می‌گرفت و شکاف روی صورتش خندان می‌شد... اما حالا دخترک رنگی رنگیِ دلم، آرام و خسته است؛ دیگر دستانش رمق سایه زدن برای موهایش را ندارد یا شاید دیگر نمی‌تواند از بین رنگ‌ها برای لباس دخترک رنگ و طرحی را پیدا کند؛ فقط و فقط با لباسی به رنگ شب و موهای ژولیده کنار ساحل اقیانوس دلش دراز کشیده و دستانش را بالشت زیر سرش کرده و خیره به آسمان است تا او حال آن روز را نشانش دهد. چند روزی است نه می‌تواند طرح هلال روزهای اول ماه را بر شکاف صورتش بیاورد و نه گریه را مهمان دانه بادام روی صورت مثل کویرش کند تا کمی باعث خیس شدن صورتش شود و تَرَک‌های روی صورتش باز شود و بتواند حالت خنده بگیرد... غروبی پر از غم اما پر امید به فردا، بهترین رنگ است برای حال این روزهایش!! ✍️فاطمه خانی حسینی #قدم_های_اول_فتوشاپ #دخترم https://www.instagram.com/tv/CVzds4fDELm/?utm_medium=copy_link ـــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60