💡نور ⛈سیل آمد. سِیلی که منتظرش بودیم. چند روز چششم‌مان به مسیل بود. یعنی آمادگی داشتیم برایش. حتی شوخی می‌کردیم که دیشب یزدی ها در قایق نشسته اند و پارو به دست منتظرند. حالا آمده. خیلی چیزهای دیگر هم اینجوری هستند. ما به نظر خودمان خیلی آماده ایم. آماده برای خیلی چیزها. ولی وقتی بیاید مثل آهو در عسل گیر می‌کنیم. مثل مرگ. مثل ظهور حضرت حجت. مثل قیامت. مثل حساب و کتاب. 🌪 مسئولین یزدی‌ استان را تعطیل کرده‌اند. کار درستی هم کرده‌اند. ممنونشان هم هستیم. دست‌شان هم درد نکند. دعاگویشان هم هستیم. مسئولین صدا و سیما هم خوب پوشش داده و می‌دهد و خواهد داد. ولی یک چیز مهم این است کار اصلی به دست مردم است. یعنی ما مردم. ✨کمک‌های جهادی. ایده های خلاقانه برای کنترل سیل. نگاه راهبردی. همه اش توسط همین بچه های جهادی و مردم است که می‌تواند به مسئولین کمک کند. 💫ما یادمان نرفته چند سال پیش رییس جمهوری داشتیم که در تفریح خودش بود و حاضر نمی‌شد پای درد مردم بیاید و هم زمان کسانی که به مسیل ها می‌رفتند را مسخره می‌کرد. ما یادمان نرفته رهبر انقلاب را که خودش به میان زلزله زده ها می‌رفت. ما یادمان نرفته که حاج قاسم با حضورش در خوزستان خون تازه ای به جریان کمک های جهادی تزریق کرد، حتی از عراق تجهیزات و امکانات نیرو به طرف استانهای مرزی گسیل داشت. گسیل داشت یعنی به خاطر نفس حق حاج قاسم بود که آمدند نه دستورهای مدیریتی.... ما یادمان نرفته امثال سعید قاسمی ها و حاج حسین یکتاها را...ما یادمان نرفته که این خطرات جوی همیشه باعث پیوند خوردن مردم به هم شده. ما یادمان نرفته آن طلبه جوانی که چاه دستشویی را پاک می‌کرد... ما هیچ وقت یادمان نمی‌رود که این سیل ها و زلزله‌ها همانقدر که باعث می‌شود حاج قاسم‌ها بزرگ و محبوب شود، همانقدر هم باعث می‌شود امثال حسن روحانی‌ها منفور شوند. یعنی آهای مسئول ما مردم ایران سرانجام به نور و حضرت حجت عجل‌الله‌تعالی خواهیم رسید ولی تو اگر کوتاهی کرده باشی سرب داغ آن‌جایت می‌ریزند، توی حلقت منظورم است. انتخاب جایش با مأمورین جهنم است...یعنی طبق آخرین اطلاعاتی که دارم حلق بوده..الله اعلم.☄ این ساخت و ساز در مسیل یزد و چیزهای اینجوری که من سر در نمی‌آورم حاصل مدیریت گروه های مدیریتی زیادی است از شوراهای شهر و روستا گرفته تا دهیاری و فرمانداری و ... همه ما مردم در این تصمیم‌ها و کشته شدن های احتمالی شریکیم. چرا؟ مثال می‌زنم.👇 وقتی یک خانم خط چشم می‌کشد و ریمل هم ضمیمه می‌کند به مژه هایش. ابرو هایش را دُم موشی می‌کُند و موهایش را مِش. بعد مقداری فتوشاپ برای تنظیم رنگ گونه و در پایان رژ لب را سرخ تر می‌گیرد. و همه اینها را در زیر چند تکه پارچه به اسم پوشش و حجاب. در نهایت بدون فهم و درک کافی برای شورای شهر و مسئولیتهای دیگر انتخاب می‌شود. گناه کم کاریش برای کارهای ریشه ای‌اش گردن کیست؟ یا آن مسئولی که به خاطر ارتباط با جریانات سیاسی انتخاب می‌شود و رسانه های ضد دین مردم را گول می‌زنند و او را در پاچه مردم فرو می‌کنند. نتیجه اش می‌شود همین. یا مثلا مجلسی که نفری دو میلیارد می‌دهند و می‌روند تویش از آن مجلس آدم جهادی و پای کار بیرون نخواهد آمد. نه تنها آدم جهادی و کار کن بیرون نخواهد آمد بلکه آدم چادری‌اش هم ضد چادر بیرون خواهد آمد. وظیفه من و شما به عنوان یک ایرانی ترویج تفکر کسانی مثل قاسم سلیمانی است فارغ از تمام گرایش های دینی و مذهبی اش. یعنی قاسم سلیمانی نماینده تمدنی است که باید حکومت جهانی داشته باشد تا در آن همه بشریت به برکت این نگاه به تعالی برسند. ای کاش نگاه استراتژیک و تدبیرهای سیاسی و حس وطن دوستی قاسم سلیمانی در مسئولین امروز ما هم به وجود بیاد. و ای کاش به برکت خون شهدای کربلا و این ماه محترم، این نظام از آدم‌های ناپاک گندزدایی بشود. ای کاش مسئولین قدر این مردم را بدانند و با دروغگویی گول‌شان نزنند. ای کاش آدم ضعیف و ناتوان خودش استعفا بدهد. ای کاش آدم فرصت طلب خیلی زود رسوا شود. ای کاش دل مردم به سمت آدم های جهادی و دین‌باور واقعی نرم شود و از مذهبی‌های کم‌فهم دور شود. خدایا این سیل را برای ما تبدیل به فرصت کن و از گناهان ما در گذر و نعمتهای خودت را شامل مردم عزیز ایران بگردان. تمام ملتهای تحت ستم را نجات بده و ما را همچون قاسم سلیمانی، سرباز سیدعلی عزیز بگردان. آمین. #سیل #اسماعیل_واقفی #محرم #قاسم_سلیمانی #امام_حسین #سیل_یزد ﷽؛اینجابا هم یاد می‌گیریم. با هم ریشه می‌کنیم. باهم ساقه می‌زنیم وبرگ می‌دهیم. به زودی به اذن خداانارهای ترش و شیرین وملس. نشانی باغ🔻 https://eitaa.com/joinchat/821624896Cb1d729b741 نمایشگاه باغ🔻 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344 @ANARLAND

((بسم رب الحسین )) هر روز همراه با نوای کربلا🌱 من صدای چکاچک شمشیرهایتان را می‌شنوم. منم ،مسلم بن عقیل. گوینده : #ن_تبسم #روزاول‌محرم #مسلم‌ابن‌عقیل #پادکست #روایت‌_اول ﷽؛اینجا با هم یاد می‌گیریم. با هم ریشه می‌کنیم. باهم ساقه می‌زنیم وبرگ می‌دهیم. به زودی به اذن خداانارهای ترش و شیرین وملس. نشانی باغ🔻 https://eitaa.com/joinchat/821624896Cb1d729b741 نمایشگاه باغ🔻 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344 @ANARLAND

✋ تصاویر هوایی از آبگرفتگی شهر یزد ✅ کانال‌جامع خبری، تحلیلی، آموزشی باسواد رسانه‌ای 👇 https://eitaa.com/joinchat/3688300608Cf61f1be155 🔸 @anarstory

خیمه حسین علیه السلام ، سیل‌بند همه سیلابهای مخرب صهیونیسم پلید... #خاتم

✨پیام‌آور نور✨ -سوده، مادر چرا نمی‌خوابی؟ - مادر، امشب چه خبره؟ چرا این‌قدر همه‌جا شلوغه؟ سربازا همه جا هستن! من می‌ترسم. راستی چرا بابا چند شبه دیر میاد، امشبم که هنوز نیومده، دلم براش تنگ شده. مادر دست نوازشی بر سر نازدانه‌اش کشید و گفت: دل‌نواز مادر بابا رفته پیشواز یه مهمون خیلی عزیز. - مهمون؟! کیٖ؟ واای حتما عمو ساعد با حنانه و زن‌عمو از طائف اومدن! آخ جون... - نه میوه دلم مهمون بابا خیلی عزیزتر از عمو ساعدِ. - عزیزتر از عمو؟! مگه کی هستن؟! - یادته پارسال رفته‌بودیم زیارت خونه خدا، اون‌جا وقتی کاروان و بابا رو گم کردیم و تو از گرسنگی گریه می‌کردی یک خانوم مهربون ما رو بردن خونه‌شون... دختر عجولانه گفت: آره یادمه. چقدر اون خانم و شوهرشون مهربون بودن، هم بهمون غذا دادن هم بابا رو برامون پیدا کردند. اما اینا چه ربطی به مهمون بابا داره؟ - ربطش این‌جاست که مهمون بابا پسرعموی همون آقای مهربون هستن. - وای راست میگی مادر. پس چرا بابا دعوت‌شون نکرده خونه‌مون تا مهربونی‌شون رو تلافی کنیم. اصلا اسم‌شون چیه؟! زلال اشک‌ چشمان مادر را شفاف کرد، اما لبخندی زد و گفت: عمرِ مادر اسم این آقا مسلم بن عقیل هست، اومدن این‌جا تا به ما خبر بدن که قراره اون آقای مهربون با خانواده‌شون به شهر ما کوفه بیان. - چه عالی مادر پس حالا خودشون رو به خونه‌مون دعوت می‌کنیم. اشک دیگر به چشمان مادر مجال نداد و همراه با آهی جگرسوز از گوشه چشمانش راه گرفت. مادر سریع از دخترکش رو گرفت تا مبادا دل نازکش از حزنی که غربت آل رسول بر قلب مادر گذاشته‌بود، ترک بردارد. سوده با ناز گردن کشید و گفت: مادر گریه می‌کنی؟! مادر سریع اشکش را پاک کرد، تلخندی بر لب نشاند و گفت: نه جان دلم گریه نمی‌کنم. - چرا مادر، من می‌دونم شما هم دلت برای بابا تنگ شده. اصلا بیا بریم دنبال‌شون، همه‌شون رو بیاریم خونه‌ خودمون؟! - نمی‌شه دردانه‌ام. بابا رفتن تا مراقب ایشون باشند. - چرا مگه کسی می‌خواد اذیت‌شون کنه؟ مادر لب به دندان کشید و گفت: همون سربازایی که گفتی دنبال ایشونن. - چرا مگه کار بدی کردن؟ بغض دوباره تا زیر گلوی زن بالا آمد. هرچه از ظهر تا الان از زنان بی‌آبروی کوفی شنیده بود در سرش چرخ زد. دلش از این‌همه جفای جماعت کوفی گرفت. در دل گفت خب بی‌مروت‌ها شما که سر وفا نداشتید چرا خروار، خروار نامه برای مولایم فرستادید. دیگر طاقتش نماند باید به دنبال شُویش روان می‌شد، سعی کرد دخترک را به هر ترفندی که هست بخواباند که صدای کوبه در دلش را از جا کند. قلبش گواهی بد می‌داد. انگار سفیر شوم مرگ از بلندای دارالاماره زوزه می‌کشید و ندای سلام بر حسینِ سفیر نور را در خود می‌بلعید... #مسلم‌_بن_عقیل #سفیر_نور #محرم #کودکانه #گلستانی

✅ #آداب_نوکری 🔊 فناء حسینی 😭... 🎤حجت الاسلام #حامد_کاشانی #اصحاب_سیدالشهدا علیه السلام ✅ @hosenih_maghtal 🔸 @ANARSTORY

✅ #آداب_نوکری 🔊 عاشقی پیداست از آهنگ دل... 🎤حجت الاسلام #حامد_کاشانی #حضرت_عباس علیه السلام #اصحاب_سیدالشهدا علیه السلام ✅ @hosenih_maghtal 🔸 @ANARSTORY

✅ #آداب_نوکری 🔊 فصل پرواز بیچاره ها 😭... 🎤حجت الاسلام #حامد_کاشانی 😭حججت الی قبرالحسین... ✅ @hosenih_maghtal 🔸 @ANARSTORY

. سلام بر حسین. .

((بسم رب الحسین )) من در زیارت تو ، پیش از تو و با تو و پس تو خدا را زیارت می کنم... گوینده:#ن_تبسم #روز‌دوم‌محرم #روایت2 #پادکست #کتاب‌ردنگاهت‌راه‌اسمان ﷽؛اینجابا هم یاد می‌گیریم. با هم ریشه می‌کنیم. باهم ساقه می‌زنیم وبرگ می‌دهیم. به زودی به اذن خداانارهای ترش و شیرین وملس. نشانی باغ🔻 https://eitaa.com/joinchat/821624896Cb1d729b741 نمایشگاه باغ🔻 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344 @ANARLAND

نور بله! من هم قبول دارم که قصاب و جراح، هر دو با چاقو و خون و گوشت و پوست و استخوان سر و کار دارند. ای عزیز دل برای ساتور زدن روی استخوان گوسفند یک ساعت آموزش کفایت می کند. ولی برای جراحی سرطان مغز استخوان باید دوازده سال در مدرسه و حدود ده سال در دانشکاه درس بخوانی. آیا نویسندگی را مثل همه تخصص های دیگر یک تخصص مهم می ‌دانی؟ برای نوشتن وقت می‌گذاری؟ یعنی به ازای هر خط نوشتن چند کتاب می ‌خوانی؟ آیا کار هنری و ادبیات داستانی را جدی جدی یک کار تخصصی می‌دانی؟ اگر به هر دلیلی یک چاقو برداشته ای و شکم مریض را شکافتی و بدون تخصص آسیب به جسم و جان یک بیمار زدی کسی را به جز خودت ملامت نکن. آموزش دیدن هزینه دارد. هم مال را باید هزینه کنی و هم ساعتهای عمر را، هم اعصاب و روان را. گاهی حتی نزدیکان و تفریحات معمولی را. قبول دارم که نوشتن کار سطحی خیلی زود تمام می‌شود و از نظر حجمی می‌توان صفحه های زیادی را پر کرد. ولی کار سطحی مثل کف روی آب است. به همان سرعتی که تولید می‌شود به همان سرعت هم تمام می‌شود. اگر در تمام عمرتان یک کتاب عالی تولید کنید بهتر از تولید صدها متن ضرب الأجلی و بیانیه هایی در رد و تایید موضوعات مختلف است. مخصوصا در داستان نویسی و تولید کارهای ادبی. نگران از بین رفتن وقت برای تولید کار فاخر نباشید. چون اگر حاصل عمر شما یک کار فاخر باشد ثمره آخرتی اش هم برای شما بهتر است. بهتر از کارهای بی تاثیر و تکراری است. ببینید اولویت های امروز جمهوری اسلامی چیست. الان باید پیشرفت های جمهوری اسلامی تبیین شود. یعنی به مردم گفته شود که نانو به چه درد می خورد. انرژی هسته ای در دارو سازی فایده دارد. صنعت رادار سازی در تولید دستگاه های اشعه ایکس کاربر دارد و ایران جز کشورهای رادار ساز و هسته ای و نانو ای🙄 و لیزری و فضاپیما ساز و ...است. اگر سوار موج های مختلف باشید و نتوانید صحنه رزم را پیدا کنید. مرتبا سیلی خواهید خورد. مرتبا ضعیف خواهید شد. درباره تاریخ این مملکت بروید بخوانید. مخصوصا صد سال اخیر. درباره کشورهای اطراف. درباره پیشینه انگلیس و آمریکا. درباره جنگهای صلیبی. درباره قیام 15 خرداد. درباره فتنه 88. درباره دولت های سر کار آمده در این نظام. درباره حجاب و عفاف هم بنویسید. ولی امر به معروف و نهی از منکر را ببرید در سطوح بالاتر. مثلا نهی از منکری که سیدالشهدا انجام داد. چه منکری وجود داشت که ارزش فدا کردن جان را داشت؟ سیدالشهدا به چه چیز می‌گوید منکر؟ به چه چیز می‌گوید معروف؟ اسلامی که امویان تبلیغ می کنند چه فرقی با اسلام سیدالشهدا دارد؟ برای جواب به این پرسش ها سریعا به پی وی این و آن مراجعه نکنید. آماده خور نباشید. سعی کنید. تلاش کنید. وقت بگذارید. کتاب بخوانید. کتابهای مختلف. از آدمهای مختلف. از شهید مطهری بخوانید. از امام خمینی. از رهبر انقلاب. از اندیشمندان مختلف. یک مدتی گشت و گذار در بین انبوه پیامهای مجازی را رها کنید. باور کنید آدمهای بیکار اطراف شما زیاد هستند که مدام از اتفاقات مجازی برایتان خبر بیاورند. اگر در مورد چیزی نگاه جدیدی ندارید پس مطلبی که می نویسید درباره اش تکراری است. متنهای تکراری تاثیری ندارند. مگر اینکه در قالب داستانی بنوسید و از قالبهای جذاب استفاده کنید و قالب جذاب متن شما را جذاب کند. که برای این کار باید رمان نویسی را به طور حرفه ای بیاموزید. کارهای آبکی را ترک کنید. کلا رمان های مجازی را کاملا ترک کنید. ذائقه تان را درست کنید. اگر ذائقه تان خراب باشد کباب بناب هم بخورید انگار جوراب ‌ترامپ دارید می‌خورید. با خواندن کتابهای عمیق خودتان را عمیق کنید. اول ایدئولوژی و جهان بینی کسب کنید. یعنی یک عینک ده،دهم. بعد با این تیزبینی همه موها را از ماست بکشید. ولی متاسفانه با این وضعی که دارم می‌بینم مرتبا دارید قیمه ها را می‌ریزید توی ماست ها. ماست موسیر بهشتی نصیبتان. با گودرت بنویسید. گوردتمند. یاح یاح یاح بهشتی نصیبتان. #اسماعیل_واقفی #نوشتن #ایدئولوژی_کسب_کنید #باور #نویسندگی_یک_کار_تخصصی_است #رمان_نویسی_هم‌قالب_هم‌محتوا #مو_از_ماست #قیمه_در_ماست @ANARLAND @ANARSTORY

🎙 #سخنرانی : بلاها چگونه انسان را به خدا نزدیک می‌کنند؟ (۱) ▪️ حجت‌الاسلام والمسلمین عالی 📆 جمعه ۷ مرداد ماه ۱۴۰۱ 🔺 هیأت آیین حسینی 🏴 شب اول #محرم۱۴۰۱ ☑️ @MeysamMotiee

#گزیده_کتاب 🔰«با روضه» مهربان‌ترین شویم! 🔹منطقه‌ای در مغز مسئول مهربانی است. روانشناسان جدید برای تمرین مهربانی به مادران توصیه می‌کنند که برای فرزندان‌شان داستان‌هایی را تعریف کنند که در آن به کسی ظلم شده باشد؛ در حین داستان، عاطفه کودک را پرورش دهید! به این صورت که مثلاً با آن کسی که به او ظلم شده هم‌دردی کنید، مثلاً بگویید کاش من بودم و او را کمک می‌کردم، تا کودک نسبت به آن کسی که ظلم کرده است، تنفر پیدا کند. با این کار بچه‌ها مهربان‌تر می‌شوند. در مغز موادی ترشح می‌شود که شما را مهربان‌تر می‌کند... 🔸الله اکبر از این عاشورا که برای ما همه چیز دارد! روضه یعنی تجسم مظلوم و ایجاد نفرت به ظالم با گوش دادن به یک داستان واقعی و نه خیالی! 🔹آزمایش گیلبرت برای تمرین مهربانی کجا و روضه‌های باصفای حضرت ارباب کجا؟! آن‌ها که این گنجینه را ندارند، از خودشان داستان درست می‌کنند و در حین آن مهربانی تولید می‌کنند: کاش آن نامرد را من می‌زدم و ...کاش بودم و یاری می‌کردم... الهی بمیرم برای آن کسی که سیلی خورد... ولی ما روضه داریم... 🔸روضه‌ای که تجسم می‌کنید و احساس شفقت‌آمیزتان را در طول یک قصه برای کودک رشد می‌دهید. هرجا ظلم شده تحریک عاطفه می‌کنید و احساس مهربانانه و حمایت‌گرانه کودک را با آن تقویت می‌کنید! اثبات شده است انسانی که این‌گونه در روز چند بار بگرید، مهربان می‌شود؛ مهربانِ مهربان! 🔹بعد روضه سه‌ساله امام حسین، باباها مهربان‌تر می‌شوند و رفتارشان بهتر می‌شود، بعد روضه جناب رباب، مادرها و به همین ترتیب کربلا برای هرکسی روضه‌ای برای بااخلاق‌تر شدن دارد... روضه یک تمرین مهربان شدن است؛ به شرطی که تجسم کنید. برشی از کتاب 📚 "#روضه_اصحاب_چیست؟" #حجت_الاسلام_علوی #نشر_سدید @tanhaelaj @ANARSTORY

((بسم رب الحسین )) هرروز همراه بانوای کربلا🌱 جاده های بیابانی حرمت پاهای زخمی را نگه نداشته اند. تازیانه ها پیکر سه ساله را خوب میشناسند !! رقیه! عرش به پاس قدومت مفروش شده است !! گوینده : #ن_تبسم #به‌وقت‌محرم #روز‌‌دوم‌‌‌محرم #روایت3 #پادکست ﷽؛اینجا با هم یاد می‌گیریم. با هم ریشه می‌کنیم. باهم ساقه می‌زنیم و برگ می‌دهیم. به زودی به اذن خدا انارهای ترش و شیرین و ملس. نشانی باغ🔻 https://eitaa.com/joinchat/821624896Cb1d729b741 نمایشگاه باغ🔻 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344 @ANARLAND

. دیدی چه خاکی به سرمان شد؟ حسین را به زودی خواهند کشت. دهم همین ماه. توی گودال قتلگاه. در بیابانی که نامش نینواست. .

💢 مستند صوتی شنود بخش اول 📲برای مشاهده قسمت های بعدی به لینک زیر مراجعه کنید👇🏻 🆔 @khakrizenghelab

#به_هوای_سیل #سفر_به_پلدختر نوشته اسماعیل واقفی قسمت اول i) قلب قلب خانه ایست که دچار سیلاب شده. از کینه ها تلنبار شده. خانه هایی که ابتدا باید سیلاب دست از سرش بردارد.آبها که فروکش کرد.گل و لای لجن را باید بیرون ریخت با سختی و مرارت. گلهای چسبناک و بدبو. گِل که بیرون رفت باید با فشار دستگاه کارواش یا واتر جت تیغ زد گلهای مانده بر روی در و دیوارِ دل. یک نفر با فشار آب بپاشاند بر روی در و دیوارِ دِل تا گِل های ریز و کوچک هم باقی نماند. چند نفر هم مرتب طی بزنند مثل زمین والیبال موزاییک های خانه های روستایی را. آخرین نفر هم باید بماند تا با کارواش چکمه اش را بشویند و تک و تنها کار را تمام کند. به شرط اینکه گل ولای از درز های کمد و تَرَک های دیوار دوباره جاری نشود. قصه همین است. قصه سیل ویرانگر که از آب احیاگر ایجاد شده. همین و بس. #سیل_سال_98 #اسماعیل_واقفی ﷽؛اینجا با هم یاد می‌گیریم. با هم ریشه می‌کنیم. باهم ساقه می‌زنیم و برگ می‌دهیم. به زودی به اذن خدا انارهای ترش و شیرین و ملس. نشانی باغ🔻 https://eitaa.com/joinchat/821624896Cb1d729b741 نمایشگاه باغ🔻 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344 @ANARLAND

#به_هوای_سیل #سفر_به_پلدختر نوشته اسماعیل واقفی قسمت اول i) قلب قلب خانه ایست که دچار سیلاب شده. از کینه ها تلنبار شده. خانه هایی که ابتدا باید سیلاب دست از سرش بردارد.آبها که فروکش کرد.گل و لای لجن را باید بیرون ریخت با سختی و مرارت. گلهای چسبناک و بدبو. گِل که بیرون رفت باید با فشار دستگاه کارواش یا واتر جت تیغ زد گلهای مانده بر روی در و دیوارِ دل. یک نفر با فشار آب بپاشاند بر روی در و دیوارِ دِل تا گِل های ریز و کوچک هم باقی نماند. چند نفر هم مرتب طی بزنند مثل زمین والیبال موزاییک های خانه های روستایی را. آخرین نفر هم باید بماند تا با کارواش چکمه اش را بشویند و تک و تنها کار را تمام کند. به شرط اینکه گل ولای از درز های کمد و تَرَک های دیوار دوباره جاری نشود. قصه همین است. قصه سیل ویرانگر که از آب احیاگر ایجاد شده. همین و بس. آبی که مظهر شفافیت و رحمت و نرمی و آرامش است. آب حق است که از آسمان نازل می شود. انزل من السماء ماء. آسمان آبی. مثل همین آسمان پلدختر. وقتی از توی شیشه ی دودی نگاهش نکنی. ظهر پنج شنبه می رسیم پلدختر. طلبه های میبدی همراهمان هستند به حساب ریز سی و دو نفر. پنج نفر طلبه بافقی. سه نفر طلبه سفیرانی البته با خودم سه نفر. من، وحید و رضا حرمزه و دوست وحید. می شویم چهار نفر. شبیه دالتون ها به قواره ی بدنی. مجتبی 194، وحید 185، رضا172، خودم166. راننده خلقش تنگ است: - به ما گفتن پلدختر، جلوتر راه نیست یکی از بچه ها می رود پایین اشاره میکند که راه است بیا. راننده اوقاتش فضله مرغی تر از این است که با اشاره کاری سامان بدهد: - مگه سواریه. نمیشه من برم گیر بیفتم کی جواب میده. یکی از ملبّسین پیاده می شود و می رود توی شکم جاده ی شلوغ پلوغ. بنز تک با کله ی نارنجی اصیل و انواع کامیونت ها در سایز های مختلف توی جاده چپ و راست ایستاده اند. سواری ها بوق می زنند. گل و لای خشک افتاده از در و دیوار بالا می رود. آب به تازگی که نه، هشت یا نه روز است که فرو نشسته به فرمان خدا: - وَ قيلَ يا أَرْضُ ابْلَعي ماءَکِ وَ يا سَماءُ أَقْلِعي وَ غيضَ الْماءُ وَ قُضِيَ الْأَمْرُ ... دانشمندان عرب این آیه را «فصیحترین و بلیغترین» آیه قرآن گفته اند...مىخوانیم که گروهى از کفار قریش، به مبارزه با قرآن برخاستند و تصمیم گرفتند آیاتى همچون آیات قرآن ابداع کنند، علاقمندانشان براى مدت چهل روز بهترین غذاها و مشروبات مورد علاقه آنان برایشان تدارک دیدند، مغز گندم خالص، گوشت گوسفند و شراب کهنه! تا با خیال راحت به ترکیب جمله هایى همانند قرآن بپردازند! اما هنگامى که به آیه فوق رسیدند، چنان آنها را تکان داد که بعضى به بعض دیگر نگاه کردند و گفتند: - این سخنى است که هیچ کلامى شبیه آن نیست و شباهت به کلام مخلوقین ندارد، این را گفتند و از تصمیم خود منصرف شدند و مأیوسانه پراکنده گشتند. مثل همین سیلی که فرو نشست. راننده همچنان پای بر سر دنده لج می کوفت. ترافیک شده بود. خبر از جلو نمی رسید. کم کم فهمیدیم همان کله نارنجی عامل ترافیک است. می خواهد دور بزند و راه را بند آورده. به راننده گفتیم برو گفت: - شما که غمتون نیست. من می مونم و حوضم ام. نمیشه سرو ته کرد. از کجا معلوم جاده رو آب نبرده باشه. کوه ریزش نکرده باشه. این جاده ها الان زیرش خالی شده. - آقای راننده برو صلوات بفرست. - اگر برم جاده بسته باشه فحش میدم گفته باشم. فحش میدم. وحید گفت: - خیلی هم خوب. فحش اشکال نداره قابل درکه. ضرری هم نداره. برو. چهارتایی خندیدم. اتوبوس با یک تکان راه افتاد. لای ماشین ها راهی باز کردیم و به زودی دویست متری کشیدیم جلو. ترافیک تمام شد. جاده های آب برده کنار کوه پیدا شد. باند رفت که چسبیده بود به کوه سالم بود. باند سمت چپ را رودخانه خروشان برده بود. سمت راستمان کوه بودو گه گاهی زمین های کشاورزی سرسبز. زمین هایی که درخت های انجیر تویش جلوه فروشی می کردند. لَختی که اتوبوس جلو رفت به پل باستانی رسیدیم. چیزی شبیه گیت. یا میدان پیروزی پاریس. با حدود هجده متر ارتفاع. البته ابعاد دقیقش توی گوگل است از اینجا همین قدر به نظر می آید. البته وقتی توی قسمت بار خاور باشی و از زیر پل عبور کنی عظمتش بیشتر هم می شود. پلی شبیه طاق کسری شاید با همان قدمت. شاید هم بی شباهت البته به شکل محراب. میانه راه اتوبوس سرعتش کم می شود. می ایستد. جاده کنار را آب برده. زیر جاده ما خالی شده. راه پستی و بلندی دارد. دارم فکر می کنم به فحش راننده که به زودی نثارمان شود. اما امت حزب الله را چه باک از چند فروند فحش آب نکشیده. میخوریم. نوش جانمان. زدیم ضربتی ضربتی نوش میکنیم. گوارای وجودمان. ما آمده ایم تا جان دهیم چند فحش هم رویش. اتوبوس با سلام و صلوات می گذرد. توی دلم می گویم، جستی ملخک.

یاحق مژه‌های بلند و مرطوبش زیر نور ماه می درخشند. شبنم‌ اشک، تمام صورتش را پوشانده است. حرف نمی‌زند. ناله می‌کند؛ فقط. گریه‌های متمادی به هق هقش انداخته؛ اما، از ترس آنکه صدایش بلند شود، دستان کوچکش را روی دهانش گذاشته است؛ مبادا که آن حرامی، باز، به سراغش آید. از کنار عمه برمی‌خیزد و کمی آن‌طرف‌تر، سرش را به بدنِ خشتی‌ام تکیه می‌دهد و همانجا می‌نشیند. عمه؛ نگاهش و حواسش، اما؛ به اوست. رقیه، زانوانش را در بغل می‌گیرد و پاهای کوچکش را زیر لباس بلند عربی‌اش مخفی می‌کند. کاش دست داشتم تا نوازشش کنم. تا در آغوشِ تنِ خاکی خود بگیرمش. کاش آن زمان که حرامی، سرِ پدرش را مقابلش گذاشت، سنگ و خشت و تمام وجودم را بر سرِ بی‌رحمش خراب می‌کردم. تا آبروی همه‌ی خرابه‌ها باشم؛ تا ابد. چشمانش را می‌بندد. نفسش کشیده می‌شود و صدایش آرام. به گمانم خواب، آرامش کرده‌است. روی صورتِ چون ماهش سایه می‌سازم تا مهتاب، مانع خوابش نشود. جانوران موذی بیابانی را به هر مشقتی که هست، دور می‌کنم تا نگویند خرابه‌ی شام میهمان نواز نبود. دلم می‌خواهد برایش لالایی بخوانم. میخوانم. لالالالا گلم باشی، همیشه در برم باشی لالالالا گل آلو، درخت سیب و زرد آلو لالالالا گل پونه، باباش رفته درِ خونه آخ....لعنت به من....داغ دلش را تازه کردم...هم‌اکنون، دوباره گریه سر دهد...دوباره بی‌تابی‌‌ می‌کند. اما نمی‌کند...چرا؟!!.... نه، گریه‌ای....نه، ناله‌‌ای....نه، آهی...همچنان سرش را روی آجرهای خشتی‌ام تکیه داده. بی حرکت. آرام. صورتش زیر نور ماه به سپیدی می‌زند. نمی‌دانم رنگ به صورت ندارد یا رنگِ ماه را به صورت دارد؟! نگاهش می‌کنم. مژه‌هایش دیگر مرطوب نیستند. نفس‌هایش هم کشیده نیستند....نفسهایش؟!! ...کدام نفس؟! ...چرا او نفس نمی‌کشد؟! ....رقیه‌جان، بلندشو! دورت بگردم....بلندشو! قربانت بروم....عمه سراسیمه می رسد. در آغوشش می‌کشد... هان رقیه؟! ...چیزی بگو میوه‌ی دلم!.... چرا چشمانش را باز نمی‌کند؟!....یکی به فریاد برسد...یکی کمک کند...این طفلِ سه‌ساله چرا گریه نمی‌کند؟.... چراضجه نمی‌زند؟...چرا نفس نمی‌کشد؟ ... صلی الله علیک یا بنت رسول الله #رقیه #خاتم

گونه برجسته و نرم‌اش را به صورتم می‌مالد تا بالاخره مرا بیدار می‌کند. - مامانی خوایش خوایش دو دستش را به هم می‌چسباند و سرش را کج می‌کند و دوباره حرفش را تکرار می‌کند. - مامان خوایش بلام برنامه تودت بذال مژه‌های بلند و مشکی‌اش با دسته‌ای موی فردار که تا روی چشم‌هایش را پوشانده، تلاقی می‌کند. دوسه بار پلک می‌زند. قطره‌ای درخشان، در پرتوی خورشید صبحگاهی متولد می‌شود. حوض سفید را دور می‌زند و درست زیر تیله مشکی وسط حوض، راهی برای آبشاری شدن پیدا می‌کند. مسیر درّ غلتان را دنبال می‌کنم. از برجستگی گونه گندمگون که می‌گذرد به دولب سرخ می‌رسد؛ برجسته‌تر از همیشه. - قربون لبت برم، چی شده - هیشی نشده یاد دیشب می‌افتم. سینه‌ام تیر می‌کشد. «یعنی به خاطر دیشبه» دیگر صدایی نمی‌شنوم. توی ذهنم اتفاقات شب گذشته را مرور می‌کنم: زینب‌سادات در را بسته بود و مشغول تعویض لباس بود. ریحانه‌سادات با دو انگشت کوچکش تقه‌ای به در زد - آجی بیام تو - نه نه را نشنید، یا شنید و نشنیده گرفت. هنوز دوسه سانتی لای در باز نشده بود که... - نععععع! برو بیروووون! اول صدای فریاد زینب آمد و بعد افتادن ریحانه بر زمین و فریاد گریه او. همه چیز در عرض چند ثانیه اتفاق افتاد. بعد از آن صداها قطع شد. دوسه دقیقه بعد هر چه ریحانه‌سادات را صدا زدم جوابی نشنیدم. بلند شدم و سرآسیمه به طرف اتاق خواب حرکت کردم. روی تختخواب دراز کشیده بود و زیر پتوی گل صورتی من آرام گرفته بود. اگر مثل همیشه لبخند بر لب نداشت می‌ترسیدم. - مامان خوایش صدای ریحانه مرا از فکر و خیال بیرون می‌آورد. نگاهم روی لبان قرمزش قفل می‌شود. دوتپه کوچک سرخ مثل تبخال روی لبهای قیطانی‌اش سبز شده است. «اگر یه فریاد زنونه اونم از خواهری که مثل جونش براش عزیزه، این بلا را سر یه بچه چهارپنج ساله در میاره، نعره نامردانه‌ی اون نانجیبا چه بلایی بر سر دختر سه ساله دراورده!؟» پشت پرده‌ای از اشک به پرچم مشکی روی دیوار خیره می‌شوم. - قربون دلت برم خانوم... امان از دل زینب... #رقیه #باب‌الحوائج‌سه‌ساله #پهلوانی ﷽؛اینجا با هم یاد می‌گیریم. با هم ریشه می‌کنیم. باهم ساقه می‌زنیم و برگ می‌دهیم. به زودی به اذن خدا انارهای ترش و شیرین وملس. نشانی باغ🔻 https://eitaa.com/joinchat/821624896Cb1d729b741 نمایشگاه باغ🔻 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344 @ANARLAND