eitaa logo
💎•﴿ باغ انار ﴾‌•💎
917 دنبال‌کننده
4هزار عکس
1.2هزار ویدیو
151 فایل
﷽؛اینجا با هم یاد می‌گیریم. با هم ریشه می‌کنیم. با هم ساقه می‌زنیم و برگ می‌دهیم. به زودی به اذن خدا انارهای ترش و شیرین و ملس. نشانی باغ🔻 https://eitaa.com/joinchat/821624896Cb1d729b741 نمایشگاه باغ🔻 https://eitaa.com/joinchat/949289024Cec6ee02344
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از هیام
روابط عمومی | شیوه نگارش در روابط عمومی http://media-relation.blogfa.com/category/8
هدایت شده از هیام
این هم یک وبلاگ برای پیدا کردن علایم نگارشی و کاربردش در جمله👆👆
۴ حشوهای زبانی حشو یا تکرار زائد در زبان به دو شکل مختلف اتفاق می‌افتد. دو: گاهی ممکن است کلمهٔ زاید به‌صورت ترکیبی به کار نرفته باشد؛ یعنی در یک جمله نشانه یا کلمه‌ای زاید است. @ANARSTORY
۵ تنوین نوشتن یا ننوشتن تنوین در زبان فارسی مسئله‌ای بحث‌برانگیز است. اما یک قاعدهٔ اصلی و همیشگی وجود دارد که کلمات فارسی تنوین نمی‌پذیرند. بهتر است به‌جای نوشتن آن‌ها با تنوین، قیدهای مناسب بسازیم. داریوش آشوری می‌گوید: می‌توانیم عادت‌های دیرینه را کنار بگذاریم و با واژه‌های عربی‌تبار همچون واژه‌های پذیرفته‌شدۀ فارسی رفتار کنیم و به‌قاعدۀ درستِ فارسی از آن‌ها قید بسازیم، چنان‌که نویسندگان فارسی در سده‌های آغازین می‌کردند. برای مثال، به‌جای «تقریباً» بگوییم «به‌تقریب» یا ظاهراً/ به‌ظاهر، سریعاً/ به‌سرعت، دقیقاً/ به‌دقّت، ابداً/ تا ابد، تدریجاً/به‌تدریج و جز آن‌ها؛ بنابراین، خنده‌دار است که از گاه «گاهاً» بسازیم و آن‌گاه آن را «گاهن» بنویسیم. صورت قیدی گاه «گهگاه» است یا «هرچندگاه» یا همان خودِ «گاه» و در زبان گفتار «گاه‌گُدار» و نه هرگز «گاهن»! در یک سدۀ اخیر، با رو کردن نثر فارسی به ساختار اصلی دستوری در فارسی و دوری از کاربرد دستور عربی در فارسی، کاربرد تنوین در نثر فارسی پیوسته رو به کاهش داشته است، امّا عادت‌های دیرینه همچنان چندی را سر پا نگاه داشته است. در جدول بالا نمونه‌های معادل فارسی به‌جای کلمه‌های تنوین‌دار را می‌بینیم. @ANARSTORY
جمعی پرواز کردند و جمعی پروا ز پرواز. و سپاه طالوت به رودخانه رسید.
تعهد به نفع شما. عسی ان تکرهوا شیئا و هو خیر ...
و طالوت به رودخانه رسیده.
🔶 ما خيال مي‌كنيم كه داشتن يك كار آساني است و كار ندارد كه ده تا آدم دور هم جمع شوند و يك اسم و اساسنامه و يك نمودار تشكيلاتي و ... تمام شود. خير، اين جور نيست. ⚠️ صدها وجود دارد كه اولاً بايد تنگه‌ها را بشناسيم. ثانياً بايد توانائيش را داشته باشيم و تازه از يك تنگه عبور مي‌كنيم. خيال‌مي‌كنيم تمام‌ شد‏. مي‌بينيم عجب! تنگه‌هاي سخت‌تر برسر راهمان است. 🎙شهید دکتر بهشتی https://eitaa.com/tamaddone
بگذار اغیار هرگز در نیابند...
ذهن یک ویژگی مهم دارد. و آن این است که با همکاری چشم کلمات را می بلعد. و این یعنی هرچه کلمات کتابی تر باشند سرعت فهم انها و هضم آنها بالاتر است. چون از کوچکی کتابی می نویسیم و می خوانیم. در دیوار و تابلو ها کتابی نوشته شده اند. پس وقتی محاوره می نویسید در واقع سرعت فهم مخاطب کم می شود. و اینکه قلم تان هم خراب میشود. مذبذب می شوید. مذبذبین بین ... نه می توانید تمام رمان تان را محاوره بنویسید نه معیار. گیر می افتید. و هیچ وقت از این گرداب نمی توانید فرار کنید. و هیچ وقت نمی فهمید کجا محاوره اش کنید کجا معیار. پس جز بقیه جاها معیار بنویسید. @ANARSTORY
۶ ایجاز یکی از مواردی که نوشته را زیباتر و خواناتر می‌کند ایجاز است. امروزه که اغلب عادت داریم به پُرگویی و شاخ و برگ دادن به نوشته‌ها، ایجاز و پرهیز از درازنویسی یک مزیت است. رضا بابایی می‌گوید: برای این‌که به بیماری درازنویسی گرفتار نشویم، نخست باید نوشتار خود را به محیطی صمیمی برای گفت‌وگو با خواننده تبدیل کنیم و از ادبیات «راقم سطوری» بپرهیزیم. راقم سطور، کسی است که گرایش بیمارگونه‌ای به استفاده از حشو و کلمات اضافی دارد. او آن‌قدر با خواننده‌اش صمیمی نیست که بتواند از کلمۀ «من» استفاده کند و معمولاً ترجیح می‌دهد تعابیری مانند «این‌جانب»، «نگارنده» و «راقم این سطور» را به کار ببرد. ممکن است که گاهی نویسنده برای توضیح دادن بیشتر موضوع و شفاف‌سازی، ناخواسته در دام زیاده‌گویی بیفتد اما بهتر است آگاهانه به پیرایش نوشته‌اش بپردازد. برای مثال جملهٔ زیر را بخوانید: «درازنویسی یعنی نویسنده برای اینکه متن خود را شفاف و واضح بیان کند و منظور خودش را به مخاطب انتقال دهد به‌طوری‌که خواننده کاملاً متوجه مقصود او بشود مدام از عبارت‌های تأکیدی و قید و صفت‌های بیهوده استفاده می‌کند.» اگر این جمله را با صدای بلند بخوانید، نفستان بند می‌آید. برای اجتناب از درازنویسی راه‌های مختلفی وجود دارد: یک: حذف جمله‌های میان پیوندی در جملهٔ بالا می‌توان برخی از جملات را بدون این‌که خللی به متن وارد کنند، به‌طور کامل حذف کرد. «درازنویسی یعنی نویسنده برای این‌که منظور خودش را به مخاطب انتقال دهد از عبارت‌های تأکیدی و قید و صفت‌های بیهوده استفاده می‌کند.» دو: تقسیم جملهٔ بلند به چند جملهٔ کوتاه «درازنویسی یعنی نویسنده برای این‌که متن خود را شفاف و واضح بیان کند و منظور خودش را به مخاطب انتقال دهد به‌طوری‌که خواننده کاملاً متوجه مقصود او بشود مدام از عبارت‌های تأکیدی و قید و صفت‌های بیهوده استفاده می‌کند.» درازنویسی یعنی نویسنده برای بیان منظور خودش از عبارت‌های تأکیدی استفاده کند. به‌کاربردن قید و صفت‌های زیاد هم منجر به درازنویسی می‌شود. سه: حذف عبارت‌ها و کلمات زاید «داستان زندگی ایوب پیامبر مربوط به مصیبت‌های زندگی حضرت ایوب است و آزمایشی که حضرت ایوب، این پیامبر الهی، در آن شرکت می‌کند.» داستان ایوب (ع)، به آزمایش‌ها و مصیبت‌های زندگی آن حضرت می‌پردازد. چهار: تبدیل جمله‌های معترضه به عبارت‌های بدلی شاهرخ ایزدان که معلم است و اهل شیراز است این روزها به کار کشاورزی هم می‌پردازد. شاهرخ ایزدان، معلم شیرازی، این روزها به کار کشاورزی مشغول است. پنج: تبدیل کلمه‌ها و عبارت‌های بلند به کوتاه شش: تکیه‌کلام‌های نابه‌جا ببخشید من در زمینهٔ نویسندگی سررشته‌ای ندارم و جسارت می‌کنم و این حرف را می‌زنم. به عقیدهٔ من نویسندگی یک مهارت مهم است. نویسندگی مهارتی مهم است. خیلی از این تکیه‌کلام‌ها را در زبان گفتار به کار می‌بریم اما در نوشتار ضرورتی ندارد. مانند: در این رابطه، به عقیدۀ من، گمان می‌کنم، درواقع، باید بگویم که…، مسلم است و… ♦️نشانی باغ https://eitaa.com/joinchat/821624896Cb1d729b741 ♦️نمایشگاه باغ @anarstory
۶ ایجاز یکی از مواردی که نوشته را زیباتر و خواناتر می‌کند ایجاز است. امروزه که اغلب عادت داریم به پُرگویی و شاخ و برگ دادن به نوشته‌ها، ایجاز و پرهیز از درازنویسی یک مزیت است. رضا بابایی می‌گوید: برای این‌که به بیماری درازنویسی گرفتار نشویم، نخست باید نوشتار خود را به محیطی صمیمی برای گفت‌وگو با خواننده تبدیل کنیم و از ادبیات «راقم سطوری» بپرهیزیم. راقم سطور، کسی است که گرایش بیمارگونه‌ای به استفاده از حشو و کلمات اضافی دارد. او آن‌قدر با خواننده‌اش صمیمی نیست که بتواند از کلمۀ «من» استفاده کند و معمولاً ترجیح می‌دهد تعابیری مانند «این‌جانب»، «نگارنده» و «راقم این سطور» را به کار ببرد. ممکن است که گاهی نویسنده برای توضیح دادن بیشتر موضوع و شفاف‌سازی، ناخواسته در دام زیاده‌گویی بیفتد اما بهتر است آگاهانه به پیرایش نوشته‌اش بپردازد. برای مثال جملهٔ زیر را بخوانید: «درازنویسی یعنی نویسنده برای اینکه متن خود را شفاف و واضح بیان کند و منظور خودش را به مخاطب انتقال دهد به‌طوری‌که خواننده کاملاً متوجه مقصود او بشود مدام از عبارت‌های تأکیدی و قید و صفت‌های بیهوده استفاده می‌کند.» اگر این جمله را با صدای بلند بخوانید، نفستان بند می‌آید. برای اجتناب از درازنویسی راه‌های مختلفی وجود دارد: یک: حذف جمله‌های میان پیوندی در جملهٔ بالا می‌توان برخی از جملات را بدون این‌که خللی به متن وارد کنند، به‌طور کامل حذف کرد. «درازنویسی یعنی نویسنده برای این‌که منظور خودش را به مخاطب انتقال دهد از عبارت‌های تأکیدی و قید و صفت‌های بیهوده استفاده می‌کند.» @ANARSTORY
۶ ایجاز یکی از مواردی که نوشته را زیباتر و خواناتر می‌کند ایجاز است. امروزه که اغلب عادت داریم به پُرگویی و شاخ و برگ دادن به نوشته‌ها، ایجاز و پرهیز از درازنویسی یک مزیت است. رضا بابایی می‌گوید: برای این‌که به بیماری درازنویسی گرفتار نشویم، نخست باید نوشتار خود را به محیطی صمیمی برای گفت‌وگو با خواننده تبدیل کنیم و از ادبیات «راقم سطوری» بپرهیزیم. راقم سطور، کسی است که گرایش بیمارگونه‌ای به استفاده از حشو و کلمات اضافی دارد. او آن‌قدر با خواننده‌اش صمیمی نیست که بتواند از کلمۀ «من» استفاده کند و معمولاً ترجیح می‌دهد تعابیری مانند «این‌جانب»، «نگارنده» و «راقم این سطور» را به کار ببرد. ممکن است که گاهی نویسنده برای توضیح دادن بیشتر موضوع و شفاف‌سازی، ناخواسته در دام زیاده‌گویی بیفتد اما بهتر است آگاهانه به پیرایش نوشته‌اش بپردازد. برای مثال جملهٔ زیر را بخوانید: «درازنویسی یعنی نویسنده برای اینکه متن خود را شفاف و واضح بیان کند و منظور خودش را به مخاطب انتقال دهد به‌طوری‌که خواننده کاملاً متوجه مقصود او بشود مدام از عبارت‌های تأکیدی و قید و صفت‌های بیهوده استفاده می‌کند.» اگر این جمله را با صدای بلند بخوانید، نفستان بند می‌آید. برای اجتناب از درازنویسی راه‌های مختلفی وجود دارد: یک: حذف جمله‌های میان پیوندی در جملهٔ بالا می‌توان برخی از جملات را بدون این‌که خللی به متن وارد کنند، به‌طور کامل حذف کرد. «درازنویسی یعنی نویسنده برای این‌که منظور خودش را به مخاطب انتقال دهد از عبارت‌های تأکیدی و قید و صفت‌های بیهوده استفاده می‌کند.» دو: تقسیم جملهٔ بلند به چند جملهٔ کوتاه «درازنویسی یعنی نویسنده برای این‌که متن خود را شفاف و واضح بیان کند و منظور خودش را به مخاطب انتقال دهد به‌طوری‌که خواننده کاملاً متوجه مقصود او بشود مدام از عبارت‌های تأکیدی و قید و صفت‌های بیهوده استفاده می‌کند.» درازنویسی یعنی نویسنده برای بیان منظور خودش از عبارت‌های تأکیدی استفاده کند. به‌کاربردن قید و صفت‌های زیاد هم منجر به درازنویسی می‌شود. سه: حذف عبارت‌ها و کلمات زاید «داستان زندگی ایوب پیامبر مربوط به مصیبت‌های زندگی حضرت ایوب است و آزمایشی که حضرت ایوب، این پیامبر الهی، در آن شرکت می‌کند.» داستان ایوب (ع)، به آزمایش‌ها و مصیبت‌های زندگی آن حضرت می‌پردازد. چهار: تبدیل جمله‌های معترضه به عبارت‌های بدلی شاهرخ ایزدان که معلم است و اهل شیراز است این روزها به کار کشاورزی هم می‌پردازد. شاهرخ ایزدان، معلم شیرازی، این روزها به کار کشاورزی مشغول است. پنج: تبدیل کلمه‌ها و عبارت‌های بلند به کوتاه شش: تکیه‌کلام‌های نابه‌جا ببخشید من در زمینهٔ نویسندگی سررشته‌ای ندارم و جسارت می‌کنم و این حرف را می‌زنم. به عقیدهٔ من نویسندگی یک مهارت مهم است. نویسندگی مهارتی مهم است. خیلی از این تکیه‌کلام‌ها را در زبان گفتار به کار می‌بریم اما در نوشتار ضرورتی ندارد. مانند: در این رابطه، به عقیدۀ من، گمان می‌کنم، درواقع، باید بگویم که…، مسلم است و… @ANARSTORY
پنج: تبدیل کلمه‌ها و عبارت‌های بلند به کوتاه @ANARSTORY