گفتم از گریه مگر باز شود عقدهٔ دل آن هم از طالع برگشته گره شد به گلوی - فروغی بسطامی

کوه صبرم من ولی از غصه می دانم شبی بی گمان این غم مرا آخر ز دنیا می برد - ناشناس

ميان‌‌ این‌ همه‌ فرياد‌ بى‌كسى‌ تنها سكوت‌ واژه‌ غمگين‌ روزهاى‌ من‌ است - سیدتقی سیدی

غم نیز ز بی‌تابیِ ما روی نهان کرد صائب به چه تسکینِ دلِ زار توان کرد - صائب تبریزی

بر سردرِ بازارچه‌ی‌ عمر نوشتند: اینجا خبری نیست، اگر هست هیاهوست. - فاضل نظری

تمامِ شب به خیال تو رفت و می‌دیدم که پشتِ پرده‌ی اشکم سپیده سر می‌زد - هوشنگ‌ ابتهاج

نیم به هجر تو تنها، دو همنشین دارم دل شکسته یکی، جان بی‌قرار یکی - حزین‌ لاهیجی

من آسمان پر از ابرهای دلگیرم اگر تو دلخوری از من، من از خودم سیرم من آن طبیب زمین گیر زار و بیمارم که هر چه زهر به خود می دهم نمی میرم من و تو آتش و اشکیم در دل یک شمع به سرنوشت تو وابسته است تقدیرم به دام زلف بلندت دچار و سردرگم مرا جدا مکن از حلقه های زنجیرم درخت سوخته ای در کنار رودم من اگر تو دلخوری از من، من از خودم سیرم - فاضل‌ نظری

بود آیا که زِ دیوانه‌ی خود یاد کند؟ آنکه زنجیر به پای دلِ شیدا زد و رفت - هوشنگ‌ ابتهاج

رازی نهفته ‌در پسِ حرفی نگفته است مگذار درد دل كنم و دردسر شود. - فاضل‌ نظرى

در کوچهٔ فقر گوشه‌ای حاصل کن وز کِشتِ حیات خوشه‌ای حاصل کن در کهنه رباط دهر غافل منشین راهی پیش است توشه‌ای حاصل کن #عبید_زاکانی