🔶ایمان مذهبی از آن جهت که #آفرینش را هدف دار و هدف را خیر و تکامل و #سعادت معرفی می کند، طبعاً دید انسان را نسبت به نظام کلی هستی و #قوانین حاکم بر آن، خوش بینانه می سازد. حالت فرد با ایمان در هستی مانند حالت فردی است که در کشوری زندگی می کند که قوانین و #تشکیلات و نظامات آن کشور را صحیح و عادلانه می داند 🔷او قهراً زمینه ترقی و #تعالی را برای خودش و همۀ افراد دیگر فراهم می بیند و معتقد است که تنها چیزی که ممکن است موجب عقب ماندگی اش بشود، تنبلی و بی تجربگی خودش است. این اندیشه طبعاً او را به غیرت می آورد و با خوش بینی و امیدواری به #حرکت و #جنبش وا می دارد. 💢اما فرد بی ایمان در کشور #هستی مانند فردی است که در کشوری زندگی می کند که قوانین و تشکیلات و تأسیسات کشور را #فاسد و ظالمانه می داند و از قبول آنها هم چاره ای ندارد. درون این فرد، همواره پر از عقده و کینه است و هرگز به فکر اصلاح خودش نمی افتد. چنین فردی هرگز از #جهان لذت نمی برد و جهان برای او همواره مانند یک #زندان هولناک است 📖کتاب #ایمان ، دفتر بیست و یکم از مجموعه ی چلچراغ حکمت، به قلم #سیدمحمود_داعی_نژاد #ایمان #خلقت #تکامل 📌@canoon_org

🔷 در فلسفه جدید غرب، در باب مبادی ادراکات بشری، دو دیدگاه ناسازگار مطرح شده و دو مکتب عقل گرایی و تجربه گرایی را پدید آورده است. دیدگاه نخست بر آن است که مبادی و ریشه‌های ادراکات بشری، ذاتی و فطری بشر است. بر این اساس نفس انسان از آغاز آفرینش با مجموعه ای از ادراکات، قدم به عرصه وجود می گذارد و اگر این سرمایه های ذاتی و فطری نبود، باب معرفت و شناخت انسان مسدود بود. 🔶نخستین و برجسته ترین فیلسوف طرفدار این دیدگاه، #رنه_دکارت فرانسوی است. او مفاهیم #وجود، #وحدت، #زمان، #مکان، #حرکت و نظایر آن را مفاهیم فطری و ذاتی عقل می دانست. 💢 درباره ی مقصود دکارت از فطری بودن مبادی ادراکات، دو تفسیر شده است: 🔻طبق تفسیر نخست، ادراکات فطری از آغاز تولدشان به صورت بالفعل در ذهن او وجود دارد، ولی بنابر تفسیر دوم، وجود آنها در بدو پیدایش به صورت بالقوه است. 🔺روشن است که تفسیر دوم با دیدگاه طرفداری #تجربه_گرایی که منکر ادراکات فطری اند، ناسازگار نیست؛ چرا که آنان نیز قابلیت و استعداد ذهن انسان را برای دریافت مفاهیم و ادراکات به اصطلاح نظری، منکر نشده اند. 📖 کتاب #فطرت_و_دین به قلم #علی_ربانی_گلپایگانی #فلسفه #معرفی_کتاب 📌@canoon_org