رمان #جوانه_ی_امید قسمت نهم لطفا کسی دست از پا خطا نکنه چون من مثل اقای سماواتی بخشنده نیستم و سریعا اخراج میکنم . میتونین برین سر کارتون بعضی کارمندا اومدن و از محمدرضا پرسیدن .. هیرادم گفت که خوبه ساعت 2 رفتیم به سمت خونه و مامانو برداشتیم و به سمت بیمارستان حرکت کردیم تو راه همش اشک میریختم خیلی استرس داشتم .. شیدا بهترین دوستم بود خدایا کمکش کن نمیخوام از پیشم بره وقتی رسیدیم مامان و بابای شیدارو دیدم .. مامانشو میشناختم خیلی دیده بودمش ولی چقدر پیر تر از قبل شده .. -سلام حاج خانوم .. خوبین ؟ -دخترم هسلا ... همو بغل کردیم و زدیم زیر گریه .. رفتم از پشت شیشه شیدارو نگاه کردم .. اخ چقدر بی جون افتاده رو تخت ... خیلی دلم براش سوخت . تا دیدمش بلند زدم زیر گریه .. هیراد اومد سمتم .. منو تو بغلش گرفت . بدون هیچ حرفی هیراد یهو در گوشم گفت : نمیخوام بفهمن ما نامزد کردیم برگشتم دیدم حاج خانوم داشت بد نگاهمون میکرد رو به هیراد گفت : محرمین ؟ -راستی حاج خانوم اقای سماواتی کجان ؟ محمدرضا رو عرض میکنم سعی کردم با این سوال هیراد رو راحت کنم که موفق هم شدم. حاج خانوم: نمیدونم والا هسلا تو میشه بری ببینی خونه هست یا نه ؟ -بله حتما میرم مثل برادرم میمونن حاج خانوم: مرسی عزیزم نمیخوام تو این شرایطی که شیدا داره فکرم پیش محمدرضا بمونه تو بهش سر بزن ببین غذا میخوره ؟ چیکار میکنه اخه حتی نمیاد بیمارستان یه سری اینجا بزنه -بله چشم حتما میرم نگران نباشین وقتی از بیمارستان در اومدیم هیراد مامان رو برد خونه هیراد: هسلا توام برو من یه سر برم پیش محمدرضا میدونی که الان نمیخوام بدونه ما باهم نامزد کردیم -باشه عزیزم پس به جای من تو برو .. حالا بعدا من یه سر میزنم بهش هیراد: باشه از پله ها بالا رفتم و دوباره با باراد رودر رو شدم باراد: هسلا -بله ؟ باراد: متاسفم -واسه چی ؟ بدون اینکه نگاهم کنه رفت تو اتاق و در رو هم بست .. خدایا دیگه دارم خل میشم والا هیراد هرچی به گوشیه محمدرضا زنگ میزدم جواب نمیداد بالاخره رسیدم دم خونشون و زنگ رو فشار دادم بعد از چند بار زنگ زدن درو باز کرد اخ چه عجب یخ کردم از پله ها بالا رفتم -ممد -چیه ؟ -واسه چی اینجوری میکنی ؟ دیونه شدی ؟؟؟ جای اینکه بری واسه خواهرت دعا کنی نشستی تو خونه ؟ -هیراد حالم بده .. من فقط همین یه خواهرو دارم دارم از فکرش دیونه میشم از یه طرف فکر کسی که دوسش دارم از یه طرف فکر شیدا دیگه کم اوردم -چه ربطی به کسی که دوسش داری داره ؟ کیو دوست داری ؟ -حالا مهم نیست .. ولی بزار شیدا خوب بشه میرم خواستگاری نمیتونم دیگه بدون اون زندگی کنم -باشه حالا فعلا بیا برو بیمارستان مامان و بابات بیشر الان نگران توان .. برو بهشون سر بزن و اینقدر اونارو اینجوری با این رفتارات کلافه نکن خل و چل یکمی با ممد شوخی کردم تا از این حال و هوا در بیاد -راستی ممد -ها ؟ -منم عاشق شدم .. اونم چجور -جدی ؟ عاشق کی ؟ -حالا اونم بماند بزار بعدا برات میگم -هیراد من نمیرسم به شرکت سر بزنم تو برو -اره من حواسم هست خودم میرم ساری هم میرم با چند تا از بچه ها هماهنگ کردم اونارو میبرم -خانوم بازرگانم باید ببری -اره میدونم میبرم -مراقبش باش .. اون بهترین دوست خواهرمه . میدونی که -اره میدونم حواسم بهش هست از اینکه اینقدر نگران هسلا بود خیلی بدم اومد .. از اولم که میدیدم خیلی بهش توجه میکنه حرصم میگرفت و دلم میخواست برم بزنم تو دهنش ولی چه کنم که رفیقمه. هسلا چند روز مونده بود به عید برای هیراد یه ست کفش و لباس ورزشی خریده بودم .. قرار بود سال تحویل بریم شمال ویلای عمه ی هیراد .. همه وسیله هامونو جمع کردیم .. -هیراد اینارم بزار تو ماشین -اینا دیگه چیه ؟ هسلا بخدا من و تو قراره 5 عید برگردیم بریم شرکتا ... -میدونم ولی لازمم میشه دیگه هیراد انقدر غر نزن به جونم -چشم هرچی تو بگی .. خندم گرفته بود از این کارش و حرفاش ... سوار ماشین شدیم و ماشین ما پشت ماشین مامان و بابا و بارانا داشت حرکت میکرد .. ادامه دارد... @Dastanvpand •••✾~🍃🌸🍃~✾•••

رمان #جوانه_ی_امید قسمت دهم -هیرادم -جون دلم ؟ -خیلی خوشحالم اولین سال رو با همیم -منم همینطور خانومم -ممنونم که هستی -وظیفمه .. من از تو ممنونم هسلای عجیب من -چرا عجیب -اخه اسمت عجیبه همیشه هم بهت گفتم -اره خودمم میدونم ولی خب انتخاب مامان و بابا بوده -ولی قشنگه . هسلا ... هسلا.. خندیدم و گفتم: حالا چرا اینقدر تکرار میکنی ؟ -نمیدونم ولی اسمتو خیلی دوست دارم وقتی رسیدیم ساعت 6 غروب بود ... عمه هیراد: سلام دختر قشنگم خوبی ؟ خیلی خوش اومدی .. برام اسپند دود کرده بودن و کلی هدیه و شام و اینا تدارک دیده بودن .. بعد از سلام و احوال پرسی عمه گفت بریم تو اتاقی که مخصوص مهموناست استراحت کنیم با هیراد بلند شدیم و رفتیم .. یه زنگ به هستی زدم . اونا هم قرار بود بیان شمال بعد از تعویض لباس هام با هیراد گرفتیم خوابیدیم تا ساعت 11 /// امروز سال تحویله .. خیلی خوشحالم که هیراد کنارمه ... ساعت 2 سال تحویل میشه ... رفتیم خرید و برگشتیم ساعت نزدیکه 2 بود مامان هیراد کلی غر زد که کجا رفتین و زود باشین الان سال تحویل میشه رفتم تو اتاق تا لباسامو بپوشم بعد از کلی امتحان کردن بالاخره اونی که هیراد انتخاب کرده بود رو پوشیدم .. خیلی بهم میومد یه لباس استین بلند صورتی سفید بود با شلوار سفید و یه کفش جلو باز سفید پاشنه 15 سانتی .. با شال صورتی خیلی ناز شده بودم کلی ارایش کردم و رفتم بیرون 5 دقیقه دیگه سال تحویل میشد. مامان: بچه ها دعا کنین .. اولین سالتونه دعاتون میگیره ها عمه: اره راست میگه .. دعا کنین .. منم دعا کنین من دلم بچه میخواد عمه ی هیراد خانوم خوبی بود .. شوهرشم خیلی مرد خوبی بود ولی بچه دار نمیشدن .. تنها زندگی میکردن براشون دعا کردم خدا یه بچه ی گوگولی بهشون بده .. 1 2 3 اغاز سال ... بر تمامی هم وطنانمون مبارک هوورا جیغ .. مامان و بابا اومدن روبوسی .. کلی بغلشون کردم و خدارو شکر کردم بابت نعمت هایی که بهم داده بابا و مامان و عمه خیلی برام هدیه گرفته بودن .. منم هدیه هاشونو دادم و اخر سر هدیه هیرادو دادم که کلی خوشحال شد .. منم از هیراد یه سرویس طلا گرفتم که اصلا دهنم باز موند .. خیلی قیمتی بود اون چند روزی که شمال بودیم خیلی بهم خوش گذشت .. وقتی برگشتیم تهران مجبور شدیم یه سر به شرکت بزنیم .. ولی همه ی کارمندا به سفر رفته بودن و همه ی کارا به سر منو هیراد ریخته شده بود .. کل تعطیلاتو جون کندیم و بعد تعطیلات قرار شد یه سر بریم ساری .. تقریبا به وسط های فروردین رسیده بودیم .. ادامه دارد... @Dastanvpand •••✾~🍃🌸🍃~✾•••

🌺‌عید غدیر مبارک🌺 🎉🌺❤عـــیــد 🎉🌺❤سعيــد 🎉🌺❤غدیرخم 🎉🌺❤بر شــما 🎉🌺❤دوستان 🎉🌺❤عزيز و 🎉🌺❤خانواده 🎉🌺❤محترمتان 🎉🌺❤مبــــــارک 🎉🌺❤و فرخنده 🎉🌺❤بــــــاد 🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉 @Dastanvpand 👈💓

🈳🏵🈳 @Dastanvpand 📕پیرمرد خوش برخورد و ملیحی هر از گاهی برای فروش اسباب و اثاثیه به عتیقه فروشی مراجعه می کرد. یک روز زن عتیقه فروش پس از خروج پیرمرد از مغازه به همسرش می گوید: دلم می خواست به پیرمرد بگویم چقدر انسان خوش برخورد و نازنینی است و چقدر از دیدنش روحیه پیدا می کنم. عتیقه فروش پاسخ می دهد: حق با توست. این دفعه که آمد، به او بگو. 🈳🏵🈳 @Dastanvpand تابستان سال بعد، دختر جوانی وارد عتیقه فروشی می شود و پس از معرفی خود به عنوان دختر همان پیرمرد خوش برخورد و ملیح اظهار می دارد که پدرش چندی پیش دار فانی را وداع گفته است. زن عتیقه فروش، آخرین گفت و گوی خود و همسرش را پس از خروج پیرمرد از مغازه برای او تعریف می کند. دختر، در حالی که اشک در چشمانش حلقه زده، گریه کنان می گوید: آه، ای کاش این را به او می گفتید چون خیلی در روحیه اش تاثیر می گذاشت. آخر آدمی بود که نیاز داشت اطمینان حاصل کند که دوستش دارند. عتیقه فروش بعدها می گفت: از آن روز به بعد، هر حرکت یا جنبه ای از مردم را که به نظرم خوب و خوشایند می آید، به آنها ابراز می دارم. چون امکان دارد که فرصت دیگری برایم مقدور نباشد. 🈳🏵🈳 @Dastanvpand 🌐داستان ها و مطالب پند آموز 🈳🏵🈳 @Dastanvpand

🍃🌺 ‍ #قسمت‌بیست‌و‌نهم #نم‌نم‌عشق یاسر باصدای یاسمن از خواب بیدارشدم... +داداش جونم؟گل پسری...پانمیشی؟ چشمام رو باز کردم و لبخندی زدم کنارم رولبه ی تخت نشسته بود وموهامونوازش میکرد... _سلام موش موشی...مهربون شدی بغض کرد و گفت +چیکارکنم دیگه گناه داری...قراره دومادبشی... دستشو از توی موهام درآورد و ازروی تخت بلندشد.. +پامیشی یا بپاشونمت؟ خنده ای کردم و گفتم _باشه بابا.. تسلیم.. بعدازاین حرف از روی تختم بلندشدم میخواستم مرتبش کنم که گفت +نه خودم مرتب میکنم.تو به کارهات برس. شونه ای بالاانداختم و واردسرویس شدم. بعدازمرتب کردن سرووضعم وارد آشپزخونه شدم _سلام براهل بیتمان .صبحتون بخیرباشه مامان:سلام.صبح توام بخیر پسرگلم.بشین صبحانه بخور. بابا:سلام پسر..بشین روی صندلی نشستم و برخلاف عادتم شروع کردم به خوردن صبحانه... مخصوصا این که تازه ده روزی میشد ماه رمضان تموم شده بود و هنوز معده ام درست و حسابی عادت نکرده بود. داشتم چاییمومیخوردم که مامان گفت +زودباش یاسرجان.مهسومنتظرته ببریش آرایشگاه چای پرید توی گلوم و به سرفه افتادم بعدازآروم شدن سرفه ام پرسیدم _آرایشگاه برا چی دیگه؟خودشون توی خونه یکاری بکنن دیگه..مگه عروسیه واقعیه. مامان چنان اخمی کرد که نظیرشوندیده بودم +یاسر،خوب گوشاتوبازکن.این بازیوراه انداختین تووهمکارات دم نزدیم.هرچی گفتی ما و اون دخترزبون بسته قبول کردیم.چون این ازدواج برا یه مدت کوتاهه دلیل نمیشه که تو مانع پوشیدن لباس عروس و آرایشگاه رفتن دختره بشی.آرزوی هردختریه اینا. مامان راست میگفت حرف من خودخواهی بود... _ببخشید.چشم مادر. و به صبحانه ام ادامه دادم... مهسو _واااای خانم تروخدایواش تر...بخدااشکم درومد دیگه +آروم باش .یکم دیگه تحمل کن دختر.آباریکلا بعداز گذشت حدودا یک ساعت بالاخره اذن داد که خودموتوی آیینه ببینم...چه مسخره بازیا...مگه این ازدواج واقعیه که خوشحال باشم که تغییرکردم؟هه...یامثلا برای داماد قیافم خیلی مهمه؟ به افکارم پوزخندی زدم و بغض گلوموگرفت....بیچاره از آینده ام که داره تباه میشه... توی آینه خودمونگاه کردم...انصافا خیلی خوشگل شده بودم.البته خوشگل بودم.خوشگلترشدم...اعتمادبه نفسمم خوبه.بلههههه. +مهسو؟ آروم به پشت سرم چرخیدم و طناز رو دیدم... _واااای چه جذاب شدی پلانگتون.واقعاالان اسمت برازندته...طناز +درست مثل اسم تو...مثل ماه شدی آبجیییی جلوتر رفتم و بغلش کردم... بعد از کمی صدای شاگرد ارایشگر اومد که اومدن پسرارو اعلام کرد شنل من که مثل یه ردا بود رو آرایشگر تنم کرد و کلاهش رو کاملا روی سروصورتم انداخت +تاشاباشمونونگیریم نمیزاریم دوماد عروسو ببینه... توی گوش طناز گفتم _پس بمون تا شاباشتوبگیری...چقدم که قیافه هامون مهمه برادومادا طنازخندیدوگفت +همینو بگو آروم و بااحتیاط از آرایشگاه خارج شدیم... خداروشکر که فیلم بردارنداشتیم... کفشهای یاسررومیدیدم که نزدیک میومد ++اقای داماد اول شاباش ماروبدین بعد عروستونوببینین و تحویل بگیرین +من قصدندارم عروس رو ببینم..توی خیابون همه هستن ...ترجیح میدم فقط خودم ببینمش...ولی برای تحویلش..چشم ..اینم شاباش شما تشکر کردو بعداز گرفتن شاباش از امیرحسین هم بالاخره راضی به رفتنمون شد... گل رو یاسر به طرفم گرفت و گفت +گل برای گل ازش گرفتم و تشکرکردم.و به سمت ماشین حرکت کردیم. #ربناآتنــانگاهـش‌را... #محیاموسوی ادامه دارد.... 🍃🌺🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉 @Dastanvpand 👈💓

🍃🌺 ‍ #قسمت‌سی‌ام #نم‌نم‌عشق یاسر _چراساکتی؟ +حرفی ندارم ابرویی بالاانداختم و گفتم _ناراحتی که قراره بریم آتلیه؟ +نه...مهم نیس پوزخندی زدم و گفتم _اینومیدونم...یه چیزجدیدبگو +آقایاسرمیشه اینقدر امروز به من گیرندی؟اصلا روفرم نیستم _باشه.خودت خواستی. شونه ای بالاانداخت و سکوت کرد. شنل ردامانندش تنش بود و صورتش روپوشونده بود.چون دیدی به قیافش نداشتم حس احمقابهم دست داده بود.همش حس میکردم یه مسأله ی ریاضی رو نفهمیدم و استاد هرچی تکرارش میکنه بازم من حالیم نمیشه... +من که خودم عکاسی بلدبودم و کلی هم دوست عکاس داشتم.چرانذاشتی به اونابگم؟ _بله میدونم،خبردارم شما عکاس هستی و مدل هم میشین... پوزخندی زدم و ادامه دادم... _ولی دلم نمیخواست عکسامون دست هرکسی بیوفته...ازهمه مهمتر،تو که دلت نمیخادهمه شوهرفرمالیته اتوبشناسن؟براآینده ات بدمیشه خدای ناکرده... صدای پرازحرص و بغضشوشنیدم که گفت +لعنت به زبونت که اینقدنیش داره.اه نیشخندی زدم و توی دلم گفتم آخیش زهرموریختم...تاتوباشی برجک منونزنی فسقل خانوم...هنوزیاسرخانونشناختی... صدای زنگ گوشیم رشته افکارموپاره کرد بادیدن شماره ی تماس گیرنده نفس تو سینم حبس شد...بالاخره روزی که منتظرش بودم فرارسید...یاسرامروز رو شانسی...سریع ماشینوکنارخیابون پارک کردم و تماس رو وصل کردم و درهمون حین مشغول بازکردن کمربندم و پیاده شدن از ماشین شدم... _سلام عزیییییزم.. مهسو خوشبختانه شیشه ی ماشین پایین بود و میتونستم باکمی دقت حرفهاش رو بشنوم...از بچگیم کنجکاوبودم شدیدا.. مخصوصا لحن خاص یاسر و عزیییزم گفتنش که بیشترتحریکم کرد به شنیدن حرفهاش... +آره خانومی شما جون بخواه...حتما میام برای دست بوسی...فقط کافیه بگی کی و کجا..فقط عزیزم امشب یه مشکل خانوادگی هست ..غیرازامشب هرشبی باشه پایه اتم... ای کوفت...من مشکل خانوادگیم؟اصلااین دختره کیه که اینجور باش حرف میزنه؟آخه به تو چه مهسو...فضول خنده ی بلندی سردادوگفت +چششم حتما.ما که خیلی وقته اسیرتونیم بانو..حتمامیام.پس میبینمت.بیصبرانه برای دیدنت منتظرم.کاری نداری؟ +قربونت.توام همینطور.خدانگهدار.. تاتماس رو قطع کرد ازپنجره فاصله گرفتم و به حالت قبل بی تفاوت نشستم...ولی ازدرون داشتم ازفضولی میترکیدم.. آخه یاسر که اهل این حرفانیست.یعنی بهش نمیادکه باشه...حسابی توی کاراین بشرمونده بودم... سوارماشین شد و حرکت کردیم... *** ساعت پنج شد و ماتازه از دست عکاس خلاص شدیم.خوبه چندتادونه عکس ساده بیشتر نبوده ها.به سمت محضر حرکت کردیم.ساعت شش وقت محضرداشتیم. +میگماآشپزی هم بلدی؟ باحرص جواب دادم _بله باتعجب گفت +جدا؟؟؟؟؟ازیه دخترباشرایط مالی توتقریبادورازانتظاره _حالاکه میبینی بلدم.من ازبچگی تنهابودم.مجبوربودم یادبگیرم.نمیتونستم کل عمرموفست فودوپیتزابخورم که... +آره خب اینم حرفیه.پس بهش علاقه نداری؟زورکیه؟ _نخیر.من عاشق آشپزیم +عههه؟خوشبحال آشپزی پس... _منظور؟ +هیچی والا.پس بیزحمت به پاس خدمات من وظیفه ی خطیرخونه داری و آشپزی هم به دوشت باشه.آخه من خیلی غذادوس دارم و میخورم. باتعجب گفتم _پس چراچاق نیستی؟ خندیدوگفت +یادت نره شغلم چیه ها...بنده ورزشکارم هستم..بعله... لبخندآرومی زدم و گفتم _فقط به پاس زحماتت و اینکه از گشنگی تلف نشی... خندید و گفت... _ #ازین‌به‌بعدقراره‌بزرگ‌بشی‌فسقلی جملش لرزی به تنم انداخت... #اصلادرست‌قصه‌ی‌مااشتباه‌بود #اماچقدرباتودلم‌روبه‌راه‌بود... #محیاموسوی ادامه دارد... 🍃🌺🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉 @Dastanvpand 👈💓

🍃🌺 ‍ #قسمت‌سی‌و‌یکم #نم‌نم‌عشق یاسر دم در محضر که رسیدیم همه اومدن استقبالمون.بعدازپارک کردن ماشین روبه مهسوگفتم _بازی شروع شد.جلوی فامیل حواستوجمع کن.من و تو یه زوج فوق العاده عاشقیم. سرش رو به معنای تاییدتکون داد بالبخند از ماشین پیاده شدم و به طرف درب سمت مهسورفتم... بالبخنددرروبازکردم و دسته گل رو به دستش دادم.دسته گل رو گرفت و دستموبه سمتش درازکردم.آروم دستش رو توی دستم گذاشت و پیاده شد.مهیارجلو اومد و سوییچ رو ازم گرفت تاماشین رو ببره یه جای درست و حسابی پارک کنه.باهم واردمحضر شدیم .به محض ورود امیرحسین وطنازرودیدم که ازمازودتررسیده بودن.سلام کردیم و بعدازدادن شناسنامه هاومدارک به سردفتر منتظرشدیم. **** بعدازدادن زیرلفظی توسط بنده که یه پلاک طلای الله بود که نستعلیق نوشته شده بود آقای عاقدفرمودن: +دوشیزه خانوم مهسوامیدیان برای بارچهارم وآخرین بار میپرسم آیا به بنده وکالت میدهید بامهریه ی تعیین شده شمارا به عقد دائم آقای سیدیاسرموسوی درآورم؟؟؟ سکوت مهسو کمی طولانی شد...ولی: +ماییم و نوای بی نوایی ،بسم الله اگرحریف مایی...بااجازه ی بزرگترای مجلس...بله.. همه مشغول دست زدن شدن ولی من غرق تفکر شدم به معنی جمله ای که مهسو بهش اقتداکرد... این دخترداره توکل رودرک میکنه.. بعدازبله گرفتن ازمن و خوندن خطبه عقد توسط آقای عاقد نوبت حلقه ها رسید... مهسو واردساختمون شدیم...تاچشمم به آسانسورافتاد فشارخونم بالاپایین شد... کلاه شنلم رو که کمی جلوی دیدم رو گرفته بود عقب تردادم...گرمای دستای یاسرروحس کردم... +بازکه‌یخ‌زدی!!!!نترس مهسو..#تامن‌هستم‌ازهیچی‌نترس توی چشماش نگاهی کردم و گفتم _یادم میمونه... واردآسانسورشدیم...چشمام خودبه خود و غیرارادی بسته شد..بازهم یاسر من رو جلوقراردادوخودش پشت سرم ایستاد...اینبارکف دستاش رو روی کمرم نگه داشته بود... روبه رومون آیینه بود...سرم رو بالاآوردم و متوجه شدم یاسرداره ازآینه به من نگاه میکنه...ناخودآگاه توجهم به چشماش جلب شد.. اون هم خیره به چشمام بود... +شده آیا که نفهمی که چه مرگت شده است؟ من دقیقا به همین حال دچارم امشب همون لحظه آسانسور ایستاد و یاسر سریعا دستش رو ازروی کمرم برداشت و ازآسانسور خارج شد...ذهنم درگیر یه بیت شعری شد که خونده...بااین حال پشت سرش از آسانسورخارج شدم درب خونه رو که میخواست بازکنه متوجه کلافگیش شدم...تمرکزی برای این کارنداشت...دوسه بارکلیدازدستش افتاد... دستمو گذاشتم روی شونه اش وگفتم _یاسر،بده من بازمیکنم... کلیدروازش گرفتم و دررو بازکردم... واردخونه شدم و یاسر هم پشت سرم اومد...صدای قفل کردن درروشنیدم.. برگشتم و نگاهش کردم که مشغول درآوردن کتش بود _چرادرروقفل کردی؟ نگاه عاقل اندرسفیهی بهم انداخت و گفت +خب مسلمه...برای امنیتمون.. شونه ای بالاانداخت و به طرف اتاقش رفت... لحظه آخر گفت +راستی یادم رفت بگم...خوشگلترشدی... لبخندوچشمکی زد و ادامه داد +درضمن،کاری داشتی یامشکلی بود هرموقع شب بیدارم کن.فعلاشب بخیر باهمون لباسا و سرووضع وسط هال نشستم و به دیوارزل زدم....وشروع کردم به فکرکردن... #نه‌کسی‌منتظراست، #نه‌کسی‌چشم‌به‌راه… #نه‌خیال‌گذرازکوچه‌ی‌ما‌داردماه! #بین‌عاشق‌شدن‌ومرگ‌مگرفرقی‌هست؟ #وقتی‌ازعشق‌نصیبی‌نبری‌غیرازآه... #محیاموسوی ادامه دارد... 🍃🌺🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉 @Dastanvpand 👈💓

🍃🌺 ‍ #قسمت‌سی‌و‌دوم #نم‌نم‌عشق یاسر وارداتاق شدم و دررو بستم... جلوی آینه ایستادم...یه داماد تمام عیار... پوزخندی زدم و کتمو از تنم درآوردم...روی تخت پرتش کردم و وساعتمو از دور مچم بازکردم و روی پاتختی گذاشتم.. واردسرویس اتاق شدم و سرمو زیر لوله ی آب گرفتم... همیشه وقتی کلافه بودم آب سرد بهم آرامش میداد... لوله رو بستم و دکمه های لباسمو بازکردم و ازتنم خارجش کردم...گلوله اش کردم و پرتش کردم گوشه ی حمام... حوله ام رو روی سرم گذاشتم و موهاموخشک کردم...عادت به سشوارکشیدن نداشتم...شلوارموبا یه شلوار ورزشی عوض کردم و یه تی شرت هم تنم کردم.. ازپنجره به آسمون خیره شدم... پرت شدم به یه خاطره ی دور توی گذشته ام...یه خاطره ی گرم توی دل روزهای سردی که توی کشور غریبه داشتم...به روزهای هفده سالگیم.. «_چرااینجورنگاه میکنی نیلا؟ +چون دوستت دارم میلاد... دستمو روی میزکوبیدم و گفتم... _بس کن نیلا..هم من یه بچه ام هم تو...من و تو یک نقطه ی مشترک هم نداریم نیلا...بزرگترینش هم آیینمون...اینقدم به من نگومیلاد...» بابغض نگاهم کرد و دستشو آروم روی صورتم گذاشت... با خشم دستشو پس زدم و گفتم _بهم دست نزن.اه.چرانمیفهمی این چیزا توی دین من خوب نیستن نیلا...حتی اگه همدیگه رو دوس داشته باشیم...میفهمی عزیزم؟ آروم چشماشوبست و اشک ریخت..اشکاش آتیشم میزد...نفهمیدم چیشد که کنترلمواز دست دادم و بغلش کردم...اشک از چشمای خودمم جاری شد... این رابطه سرتاپا غلط بود» نگاهی به آسمون انداختم و زیرلب گفتم: _ازت متنفرم لعنتی...انتقام همه امونو ازت میگیرم...تماشاکن... مهسو ازصبح که بیدارشده بودم یاسر خونه نبود... لابدرفته پیش اون دختره...هه بدبختانه امروز کلاس هم نداشتم... گوشیمو برداشتم و کمی توی اینترنت چرخیدم ...مشغول خوندن یه رمان بودم یکهو برام پیامک اومد.. ازیه شماره ناشناس بود... «مبارک باشه...خیلی بهم میومدین» وا..کیه؟پیام دادم _ممنون ،شما؟ پیامم ارسال نشد... تماس گرفتم خاموش بود. خیلی تعجب کردم...ول کن هرکی باشه دوباره پیام میده... گوشیموکنار گذاشتم و تلفن خونه رو برداشتم و شماره یاسرروگرفتم بعداز سه تابوق برداشت +بله _سلام +علیک...چیزی شده؟ _نه..خواستم ببینم ناهارمیای؟ +آهان،نه...منتظرم نباش...بخور.درارم قفل کن...من بایدبرم خدافظ و تلفن رو قطع کرد... نگاهی به تلفن انداختم و شکلکی براش درآوردم... بیچاره تلفن گناهش چیه آخه؟؟؟ دوباره تلفن رو برداشتم و شماره طنازروگرفتم... بعدازکمی حرف زدن به آشپزخونه رفتم و مشغول پختن لازانیا شدم... #ازعشق‌پریشانم‌و‌ازدست‌تودلگیر #درزندگی‌ام‌ازلب‌خندان‌خبری‌نیست #محیاموسوی ادامه دارد. 🍃🌺🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉 @Dastanvpand 👈💓

📚#داستان_کوتاه_آموزنده خانم معلمی شوهرش کارمند است و چهار فرزند دارند. به خاطر شغلشان یک خانم خدمتکار از شرق آسیا آوردند. یک روز همسر از مدرسه برگشت، چون قرار بود شوهرش برای مسافرت به شهر دیگری برود، میخواست با او خداحافظی کند. وقتی وارد منزل شد و خواست وارد اتاق خوابش شود شوهرش را دید که در آغوش خدمتکار است. زن به مدرسه برگشت، گویا چیزی اتفاق نیافتاده است. بعد از این که مدرسه تعطیل شد به خانه برگشت شوهرش به فرودگاه رسیده بود. زن باهاش تماس گرفت و به خاطر سلامتی به او تبریک گفت، اما بعدش چه اتفاقی افتاد؟ این زن بزرگوار با برادرش تماس گرفت و گفت: میخوام همین امروز این خدمتکار را به کشورش بفرستی. خدمتکار را به کشورش فرستادند یک هفته بعد وقتی شوهر آمد در مورد خدمتکار پرسید که کجاست؟ همسرش گفت: بعد از مسافرت تو خدمتکار مریض شد. او را به بیمارستان بردم، بعد از آزمایشات پزشکی دریافتم که مبتلا به ایدز است. این جواب زن مثل پتکی بود که توی سر شوهر کوبیده شود، پریشان شد و نمی تونست بهش بگه که با او زنا کرده. بعد از این که همسرش به او خبر داد که وضعیت خدمتکار خیلی بد بوده و شاید با زندگی وداع گفته است، شوهر افسرده شد، انزوا اختیار کرد، چیزی نمیخورد و تمام اشتهایش را از دست داده بود. در حالی که با سختی ها دست و پنجه نرم می کرد بیش از ده کیلو وزن کم کرده بود. آیا برای همسرش اعتراف می کند که خیانت کرده است یا به توبه روی می آورد و رازش را با خود به گور می برد؟! شایان ذکر است که این شوهر در نماز جماعت حاضر نمیشد- ولی بعد از آن در مسجد حاضر میشد، نماز می خواند، گریه می کرد و نماز شب را نیز به پا می داشت. بعد از شش ماه وضعیتش بد شد و به بیماری وسواس مبتلا گشت. هر لحظه منتظر مرگ بود. آن هم چه مرگی! مرگ با رسوایی! وقتی همسر وضعیتش را این گونه دید او را به گوشه ای کشید و برایش تعریف کرد که وقتی می خواست به سفر برود او را با خدمتکار در روی تخت دیده و این داستان را ساخته تا به پروردگارش برگردد و خانه و خانواده اش را حفظ کند و خدمتکار به بیماری ایدز مبتلا نبوده است. #کانال_داستان 👇🌷 💓👉🏻 @Dastanvpand 👈🏻💓

🚩#مدرسه_دخترونه #قسمت_اول صبح یکی از روزهای اردیبهشت ماه بود. خانم پاشایی با آوای نازک و زنانه­ اش و با بغضی نیمه آشکار در گلو گفت: «از جلو… نظام» و دست­ های دختران خواب آلود، بی حال و بی سامان، تا نزدیکی شانه‌ی نفرهای پیشین بالا رفت. وقتی خانم ناظم گفت «خبر دار»، از صد و بیست دختر هنرستان، چند نفر با ضرباهنگ همیشگی و هجابندی مرسوم مدرسه‌ها گفتند: «الله اکبر، خمینی رهبر، یا مهدی ادرکنی، عجّل علی ظهورک، یا حسین، کربلا» و مابقی را با پچ‌‌‌‌‌‌پچ‌‌‌های روزمره و تمام ناشدنی خود ادامه دادند و یا به کفِ سیمان پوش حیاط مدرسه چشم دوختند. صدای خانم ناظم بیشتر در خورِ روان­شناسان و مشاوران مدرسه بود تا ناظمی که طبق عرف و سنت آموزش و پروش، بایستی خشن می‌بود. او عقب عقب رفت تا خانم مدیر بتواند پشت تریبون قرار بگیرد و میکروفون به دهانش نزدیک­تر شود و فریادش در بلندگوی هنرستان بپیچد. خانم مدیر با وجود آن که یک هفته­ ای از تختخواب بیمارستان جدا شده بود، هنوز حال ­ندار بود. تمام فروردین و بخشی از اسفندماه را در بیمارستان بستری بود. هراسی آشکار در چشمانش لانه کرده بود. با این وجود به همان اندازه که ترس دخترهای دبیرستان از او فرو ریخت به همان مقدار هم به احترامش افزوده شده بود. بعد از آن اتفاق شوم، درِ مدرسه را فقط هنگام آمد و شد دانش آموزان باز می­ کردند و در طول روز بسته بود. پیش از آن اتفاق، فقط یک پرده، حیاط مدرسه را از خیابان ری جدا می­ کرد. برخی از دختران از لای پرده به بیرون سرک می­ کشیدند و برای جوانان تراشکاری روبرو ادا در می­ آورند و قهقهه سر می­ دادند. از آن روزی که سه نفر از اوباش­ های خیابان مولوی، مست و سرخوش، وارد هنرستان شدند و مدیر را با چاقو زدند، در را برای همیشه قفل کردند. آن روز سه نفر از اراذل نامدار خیابان مولوی پس از درگیری با کامران کُرده و محرم تُرکه در خیابان شترداران، کتک مفصلی خوردند و سرشکسته بازگشتند. اراذل هر منطقه مانند جانورانی که بر مرز قلمرو خود می­ شاشند تا از ورود غریبگان جلوگیری کنند، نشانه­ هایی دارند که قلمروشان را از محدوده­ اراذل دیگر جدا می­ کند. آن روز لات­ های دیگر مناطق، این مرز را درنوردیدند و در زیستگاه لات­ های مولوی عربده کشیدند و پیروز شدند. خبر کتک خوردن و گریستن‌شان همه جا پیچید. پس از این رویداد نامبارک، اراذل خیابان مولوی چند پیمانه بیشتر از هر روز نوشیدند و ضامن‌دار را در جیب و دشنه را در کمر گذاشتند و برای باز پس گیری آبروی از دست رفته از خانه بیرون زدند. احتمالا هنگام خروج، مادران‌شان جلوی در ایستاده بودند تا از بیرون رفتن عزیزان‌شان جلوگیری کنند و آنان سر خود را به دیوار کوبانده بودند و «برو کنار ننه» گویان از در خارج شده بودند. در گام نخست، شیشه­ های دکان­داران را شکستند و حتی در و دیوار شعبه‌ی اصلی رستوران هانی در میدان قیام – میدان شاه پیشین- را بی نصیب نگذاشتند. آن گاه عربده‌کشان وارد هنرستان دخترانه شدند. دخترها مانند دیوانگان به سوی کلاس­ ها گریختند و جیغ سر دادند. سه لاتِ مست، دو دختر ترسیده و گُرخیده را گرفتند و لب­های الکل آلود و سبیل­ های زمخت خود را به لب و گردن آنان نزدیک کردند و پوست روشن‌شان را مکیدند و تا زمانی که مدیر سراسیمه از پله­ ها پایین بیاید و حتی دقایقی پس از آن، به معاشقه­ هراس آور خود ادامه دادند. جیغ­ های گوشخراش دختران فضا را هولناک کرده بود. خانم مدیر با مشت‌های زنانه و فرهنگی اش بر سر و روی اوباشانِ مست می­ کوبید اما آنان دست بردار نبودند. یکی از آن سه گنده لات مست، آزمندانه دست برد تا روپوش یکی از دخترها را از یقه پاره کند و بر پستان­ هایی چنگ بزند که احتمالا در نیمه شب‌های بی نصیبی، انگاره­ دقیق و دلپذیر از آن اندام‌های برآمده ساخته بود، اما با سماجت خانم مدیر مواجه شد و ناکام ماند و با چاقوی دسته شاخی و پر نقش و نگار خود که شاید میراث الوات تاج بخشِ مرداد ماهی دور و یا نزدیک بوده باشد، ضربه­ ای به پهلوی مدیر زد. با افتادن مدیر و روان شدن خون از زیر مانتویش، گویا اراذل فهمیدند که هوا پس است، دختران را رها کرده و خطی هم برای یادگاری به بازوان خود انداختند و بیرون رفتند. ساعتی بعد در خیابان ری، ولوله­ ای به پا شد. مردم و کسبه­ محل و بیشتر والدین در جلوی مدرسه جمع شده بودند و نیروی انتظامی می­ کوشید متفرق شان کند. خانم مدیر را به بیمارستان برده بودند و به دو دختر آب قند دادند. چند نفر از این سو و آن سو آمدند و به معلمان و ناظم و معاون و … فهماندند که برای حفظ آبروی دختران هم که شده، بهتر است کسی از این اتفاق بویی نبرد. 🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉🏻 @Dastanvpand 👈🏻💓

🚩#مدرسه_دخترونه #قسمت_دوم حالا یک هفته­ ای بود که خانم مدیر به مدرسه بازگشته بود و برای نخستین بار می­ خواست در صبحگاه سخنرانی کند. خانم پاشایی از کنار تریبون دور شد و شاید چند قطره اشک هم ریخت. آفتاب بهاری، سخاوتمندانه بر حیاط سیمانی مدرسه می­ تابید و خانم مدیر با سرفه ­ای، سخنان خود را آغاز کرد. «به نام خداوند جان و خرد… دختران عزیزم! من شش سال پیش بازنشسته شده­ ام و دیگر توانی برای ادامه­ کار در خود نمی­ بینم. شاید این آخرین روزی باشد که در خدمت شما هستم. بارها گفتم که پشت بام­ های زیادی مشرف به حیاط مدرسه­ ماست و بهتر است که در حیاط هم روسری سر کنید. بچه­ ها کمی به خود آمدند و خانم مدیر که به وضوح زردتر و پیرتر شده بود ادامه داد. من حالا نه به عنوان مدیر این هنرستان که به عنوان یک دوست با شما حرف می­زنم. از سه روز پیش که با استعفایم موافقت شده است تا به امروز، با خودم درگیر بودم که در آخرین صبحگاه کاری ام چه بگویم و چگونه خداحافظی کنم. چیزی به ذهنم نرسید. هیچ چیز! سی و شش سال پیش یعنی تابستان سال هزار و سیصد و چهل و هفت که من وارد آموزش و پرورش شدم، لیسانس داشتم. آن سال شرکت نفت دختران دیپلمه استخدام می­ کرد و لیسانسه ­ها را روی چشم می­ گذاشت. پدرم اجازه نداد به شرکت نفت بروم. گفت: آبادان دور است و پر از انگلیسی و آمریکاییِ چشم ناپاک و شراب خور! البته درست هم می­ گفت. اما استخدام برای دفتر مرکزی شرکت نفت در تهران بود نه آبادان. پدرم با استخدام در تهران راضی بود اما نامزدم که خودش معلم بود، قبول نکرد. یک روز که پالتوی خاکستری و رنگ و رو رفته­ اش را پوشیده بود، دستی به سبیل­ های پرپشتش کشید و گفت: بهتر است در تهران بمانی! البته می­ دانم شما از حرف­هایم سر در نمی­ آورید. انتظاری هم ندارم که سر در بیاورید. حق هم دارید که سر درنیاورید. اما دلم خواست که در این آخرین روز کاری، این­ها را بگویم». چشمان خانم ناظم آن سوتر سوسو می­زد و دخترها شق و رق ایستاده بودند و خواب بهاری از چشمان­شان رمیده بود. من در چند سال اول کوشیدم همانی باشم که نامزدم می­گفت. اما پس از مرگ ناگهانی او، کارم شده بود جیغ و داد کردن بر سر دختران و اولیای دخترانی که درس نمی­خواندند و میانگین نمره‌های‌شان پایین بود. شاید به خاطر همین سخت­گیری­ها و جیغ و فریادها بود که شش سال پس از بازنشستگی، باز هم از من خواهش کردند که بمانم. به هر حال حلالم کنید. فردا یک مدیر دیگر برای‌تان می‌فرستند. باز هم می­ گویم که سمت بازار و مولوی و عودلاجان نروید. توی این خرابه‌ها معلوم نیست چه خبر است. پر از دزد و معتاد! جلوی دهان‌تان را می‌گیرند و خدا هم به دادتان نمی‌رسد. مستقیم از خانه بیایید و به خانه بروید. توی یک خط راست. حلالم کنید. خدا حافظ. چند نفر از دخترها گریه کردند و خانم پاشایی هم با چشمانی اشک بار به پشت تریبون آمد و فرمان رفتن به کلاس را صادر کرد. هنگام رفتن به کلاس، سپیده، خانم مدیر را بغل کرد و ناله سر داد. مرجان هم اگر چه خجالتی بود اما این کار را کرد. به هر حال خانم مدیر آن دو نفر را از دست اوباش مست نجات داده بود. اما مریم فقط به یک تصویر فکر می­ کرد. به لحظه ­ای که او روی پلّه‌ها ایستاده بود و دید که چگونه چاقو در قلوه‌ی خانم مدیر فرو رفت و او لرزید و افتاد و خون بی اختیار از زیر مانتویش به بیرون نشت کرد. مریم از خانم مدیر خوشش نمی‌آمد اما دلش سوخت. 🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉🏻 @Dastanvpand 👈🏻💓

🚩#مدرسه_دخترونه #قسمت_سوم فردای آن روز مدیری دیگر در مراسم صبحگاه معرفی شد؛ خانم پورجوادی. خانمی جوان که خستگی‌ناپذیر و پر انرژی به نظر می رسید و در همان روز نخست، جوری رفتار کرد که گویا می­ خواهد گربه را جلوی حجله بکُشد. شق و رق راه می­ رفت و از بسیاری چیزها ایراد می­ گرفت. خانم پاشایی مانند کارگزاری که کارش را بلد باشد، دستورات مدیر تازه وارد را با صدایی نازک برای بچه­ ها بازگو می­ کرد. خانم پورجوادی نیامده، به انباری و کلاس‌ها و پشت بام و دیوار و خیلی چیزهای دیگر ایراد گرفت. به کلاس ها می ­رفت و سخنرانی یک ساعته و غرّایی ایراد می­ کرد. رفتار و واکنش دخترها در برابر مدیر جدید، آمیزه‌ای از ترس و احترام بود. پشت سر از رفتارش شکوه می‌کردند و از کنارش با احتیاط و احترام رد می­شدند. خانم مدیر نشان داد که با کسی شوخی ندارد. آبدارچیِ مدرسه را مجبور کرد که هر زنگ پس از ورود دختران به کلاس، به دستشویی برود و سطل‌های پسماند را نگاه کند تا مبادا نوار بهداشتی در آنها مانده باشد. در سومین روز کار، کارگران چند گلدان بسیار بزرگ آوردند با درختچه­ هایی که کسی نام‌شان را نمی‌دانست. بعد هم چند نفر گچ‌کار و نازک‌کار سراغ دیوار دستشویی‌ها رفتند و شعارها و نگاره‌هایی که دختران نوشته و کشیده بودند را با لایه‌ای از گچ پوشاندند. خانم مدیر سه نفر از دخترانی را که نامزد کرده بودند، به دفتر مدرسه فراخواند و بی آن که به زاریدن و نالیدن­ های جگرسوزشان وقعی بنهد، در کمتر از ده دقیقه اخراج‌شان کرد. البته این کارش هم طبق قانون و بخش‌نامه بود. آنان بایستی به مدارس شبانه‌ای می‌رفتند که ویژه‌ی متاهلان بود. او در ادامه­ اصلاحاتش، می‌خواست دیوارهای مدرسه را بالاتر ببرد تا کفتر بازها نتوانند حیاط را دید بزنند اما خیلی زود فهمید که این کار ناشدنی است و دیوار پنج متری، هزینه‌ای گزاف در پی خواهد داشت. یک هفته­ از آمدن مدیر تازه وارد می‌گذشت که خیلی چیزها تغییر کرد. دیوارها رنگ و دستشویی‌ها تمیز شد. درختچه‌هایی با برگه‌های سبز در حیاط هویدا شد. زنگ تفریح دوم خورده بود. دخترها در حیاط بالا و پایین می‌جستند. خانم پورجوادی لیوان چایش را دست گرفته بود و از پشت پنجره بیرون را نگاه می‌کرد و از دگرگونی‌هایی که ایجاد کرده بود، خرسند به نظر می‌رسید. معلم‌ها در آبدارخانه چای و بیسکویت می‌خوردند و هر از گاهی با صدای بلند می‌خندیدند. وقتی معلمان، لطیفه‌های غیر اخلاقی تعریف می‌کردند و یا خاطرات شبانه‌ی خود را به آرامی اما رسا روایت می‌کردند، خانم مدیر دندان‌هایش را به هم می‌سایید و آرزو می‌کرد که قهقه‌های‌شان را نشنود. خانم پاشایی، چند نفر از دخترها را با موهای ژولیده و چهره‌های خراشیده به دفتر آورد. آنان را کنار در ایستاند و کوشید تا بر خشم خود چیره شود. صدای زیر و نازکش در دفتر مدرسه پیچید اما پیش از آن که موفق به گفتن شود، با اشاره‌ خانم مدیر بیرون رفت. دخترها درهم و برهم حرف می‌زدند. خانم پورجوادی لیوان چایش را روی میز گذاشت. درِ دفتر را قفل کرد. سکوت حکمفرما شد. یک بار درازای دفتر را با چهره­ ای مبهم و گام‌هایی شمرده قدم زد و ناگهان برگشت و جیغ گوشخراشی کشید. «اراذل و اوباش فقط توی خیابان نیستند. شما هم یک پا اوباش هستید. شاید هم دو پا اوباش هستید. لات‌های بی سر و پا! تفاله‌ها! می‌دانید وقتی گچ‌کارها در دستشویی می‌خندیدند و درباره‌ی نقاشی‌های شما حرف می‌زدند، من چه حالی داشتم؟ چقدر تحقیر شدم؟ هان»؟! 🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉🏻 @Dastanvpand 👈🏻💓

🎞ڪلیپ 🔴عریان شدن زن فمینیست در مقابل ڪارشناس اسلامی تعدادی از زنان عضو یک گروه فمینیستی در فرانسه هنگام سخنرانی ” طارق رمضان ” عالم برجستهِ سخنران در نشست سالانه اسلامی در پاریس با بدن عریان درمقابل او قرار گرفتند. 🏷به گزارش العالم، دراین ماجرا یکی از زنان ابتدا درحالی که چادر عربی به تن داشت به تریبون سخنرانان نزدیک شد و به صورت ناگهانی چادر خود را از سر انداخت درحالی که عریان بود، سپس سه زن عریان دیگر هم به میز نزدیک شدند. 🏷نیروهای امنیتی حاضر در محل بلافاصله زنان را از سالن خارج کردند. 📚شفقتنا #اخـــرالزمان 🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉 @Dastanvpand 👈💓

شماره حساب دلتون 💐 رو نداشتم تا شادي هارو براتون واریز كنم رمزش رو هم 💐 نداشتم تا غمهاتون رو برداشت کنم ولی از خودپرداز دلم براتون بهترينها رو آرزو كردم این گلهای زیبا 💐 تقدیم به تویی که الان داری این پست رو میخونی 🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉 @Dastanvpand 👈💓

شبت عالی ،خوابت آرام 🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉 @Dastanvpand 👈💓

🌱🕊 🔴بالاخره کانال بهلول پیدا کردم براتون😍😘 🔞حکایت و سخن بزرگان پر از مطالب جذاب و خواندنی 🔵اینم لینکش👇👇 http://eitaa.com/joinchat/82116626Cf1a72e8bf6 #از_دست_ندید❤️👆❤️🌷

📵 داستان تصویر کثیف 📵 با چند دختر جوان رابطه خياباني داشتم و آن ها را با وعده هاي دروغين خام کرده بودم. حدود ۲هفته قبل، يکي از دوستانم با آب و تاب برايم تعريف کرد که با دختري باکلاس آشنا شده است و ارتباط زيادي باهم دارند. دوستم با اين حرف ها مرا نيز وسوسه کرد تا از آن دختر خانم سوء استفاده کنم.او يک روز با آن دختر قرار گذاشت و مرا نيز در ويلاي پدرش مخفي کرد طبق نقشه اي که در سر داشتيم قرار بود وقتي آن دختر جوان به داخل باغ آمد من نيز داخل باغ منتظر دختر خانم بوديم که دوستم گوشي تلفن همراه خود را روشن کرد و گفت: از ارتباط خود با آن دختر فيلمبرداري کرده است. در اين لحظه با لبخندي گوشي را از دست او قاپيدم تا آن تصوير کثيف را ببينم اما وقتي دقيق نگاه کردم دیدم😳😳...... 🆘 ادامه در کانال زیر👇👇👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

سلامی گرم🎈 باعطر گل و به لطافت لبخند خدا برایتان چیده‌ام تـا روزتان قشنگ دلتان شاد و زندگیتان هرلحظه زیباتر شود دوستان عزیزم امروزتان مملواز محبت🌸 🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉 @Dastanvpand 👈💓

✨﷽✨ #تلنگر 👌داستان کوتاه پند آموز 💭 ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﻠﻮﯼ ﻏﺬﺍﯾﺶ ﺭﺍ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩ، ﮔﻮﺷﺖ ﻭ ﻣﺮﻏﺶ ﺭﺍ ﻣﯽﮔﺬﺍﺷﺖ ﺁﺧﺮ ﮐﺎﺭ! ﻣﯽﮔﻔﺖ: ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻢ ﺧﻮﺷﻤﺰﮔﯽﺍﺵ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺯﯾﺮ ﺯﺑﺎﻧﻢ... ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻫﻢ ﭘﻠﻮ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩ، ﺳﯿﺮ ﻣﯽﺷﺪ، ﮔﻮﺷﺖ ﻭ ﻣﺮﻍ ﻏﺬﺍ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ ﮔﻮﺷﻪﯼ ﺑﺸﻘﺎﺑﺶ! ﻧﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺁﻥ ﭘﻠﻮ ﻟﺬﺕ ﻣﯽﺑﺮﺩ، ﻧﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﯿﻠﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﮔﻮﺷﺖ ﻭ ﻣﺮﻏﺶ... 💭 ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻮﺭﯼ ﺍﺳﺖ... ﮔﺎﻫﯽ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﻧﺎﺟﻮﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﻭ ﻟﺤﻈﻪﻫﺎﯼ ﺧﻮﺑﺶ ﺭﺍ ﻣﯽﮔﺬﺍﺭﯾﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻌﺪ! ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻮﺩ.. ﮐﻤﺘﺮ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﺭﺍ ﺑﻠﺪ ﺑﺎﺷﯿﻢ! ﻫﻤﻪﯼ ﺧﻮﺷﯽﻫﺎ ﺭﺍ ﺣﻮﺍﻟﻪ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺩﺍﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ؛ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﻨﺠﻪ ﻧﺮﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺍﺳﺖ. 💭 ﯾﮏ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻣﯽﺁﯾﯿﻢ ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﻢ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﭘُﻠﻮی ﺧﺎﻟﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩﺍﯾﻢ ﻭ ﮔﻮﺷﺖ ﻭ ﻣﺮﻍ ﻟﺤﻈﻪﻫﺎ، ﺩﺳﺖ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﮔﻮﺷﻪﯼ ﺑﺸﻘﺎﺏ... ↶【به ما بپیوندید 】↷ 🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉🏻 @Dastanvpand 👈🏻💓

رمان #جوانه_ی_امید قسمت یازدهم وقتی به ساری رسیدیم یه راست به سمت هتل حرکت کردیم وارد شدیم و ساک هامونو گذاشتیم . -هیراد فردا میریم شرکت ؟ -نه عزیزم حاضر شو الان میریم الان ساعت 11 خوب موقعی هستش -باشه عزیزم -هسلا من پایینم بیا .. -اومدم باهم سوار ماشین شدیم و رسیدیم به شرکت هیراد: سلام اقای ابرامی -به به اقای رادمنش .. سلام خانوم هیراد: خانومم هستن . خانم بازرگان اقای ابرامی: عه .. من فکر کردم از بچه های شرکت هستن .. هیراد : بله برنامه نویس شرکتمون هستن اقای ابرامی : اهان .. خوش امدین بفرمایید اقای ابرامی : خب اقای رادمنش از اقای سماواتی چه خبر ؟ هیراد: فعلا که هیچی ولی انشاءالله در سفر دیگه به ساری حتما میاد خدمتتون اقای ابرامی: انشاءالله بعد از انجام کار های شرکت به سمت هتل راه افتادیم .. -هسلا فردا جلسه مهم داریم .. -اره میدونم -این لباسارو نپوشیا .. اونایی که خریده بودم برای جلسه بپوش -چشم اقای غیرتی بعد از یه غذایی که نه شام بود نه ناهار با هیراد به بیرون رفتیم از اینکه اولین سفر مجردیمون رو اومده بودیم خیلی خوشحال بودیم -میگما هیراد بریم پاساژ ؟ هیراد : هسلا به جون خودت حال ندارم خندیدم و گفتم : باشه بیا بریم هتل بخوابیم یکمی هیراد: خانوم خودمی که درکم میکنی خسته ام. -اقای ابرامی : بفرمایید منتظر شما بودیم اقای رادمنش بفرمایید خانوم از این طرف -ممنونم .. اقای ابرامی : خب برنامه رو نوشتین ؟ -بله داخل فلش هستش .. بزنید به کامپیوتر براتون باز بشه اقای ابرامی : همه چی خوبه ممنونم ازتون .. اینم از قرار داد خب امضا کنین تا شراکت رو شروع کنیم هیراد امضا کرد بعدشم من گوشیه هیراد زنگ خورد با عجله عذر خواهی کرد و اومد بیرون. وقتی برگشت رنگ به رو نداشت نا خواسته بلند شدم و رفتم سمتش .. -هیراد چیزی شده ؟ سرشو تکون داد و گفت : اقای ابرامی اگه کاری ندارین ما دیگه باید برگردیم تهران. -نه خوشحال شدیم برای ماه اینده منتظرتونیم اقای سماواتی هم حتما باید تشریف بیارن و ما زیارتشون کنیم -حتما ممنونم خدانگهدار. اومدیم بیرون و پرسیدم : هیراد بگو چی شده ؟ -چیزی نیست. -هیراد بگو .. مگه من زنت نیستم ما باید همیشه پشت هم باشیم .. بگو -اخه هسلا چطوری به تو بگم زد زیر گریه .. خدایا چی شده -هیراد بگو -شیدا .... شیدا دیگه نمیفهمیدم هیراد چی داره میگه وقتی گفت شیدا و دیدم داره گریه میکنه فهمیدم از دستش دادم فقط نمیخواستم باور کنم ... وقتی افتادم فقط صدای داد هیرادو میشنیدم که میگفت : هسلا توروخودا هسلا پاشو . مردم رو دیدم که دارن جمع میشن اما دیگه چیزی یادم نموند و بیهوش شدم. وقتی چشمامو باز کردم دیدم هیراد داره با تلفن حرف میزنه پشتش بهم بود و متوجه نشد که بیدارم. -مامان .. نمیدونم... اره .... فوت کرد .. فردا خاک سپاریشه .. مامان .. هسلا میدونه اره ولی غش کرد .. اوردمش دکتر. برگشت سمتم و اومد طرفم .. چنان جیغی کشیدم که همه پرستارا ریختن تو اتاق .. -نه شیدا نمرده .... اون زنده اس هیراد .. بگو زنده اس با هزار تا بدبختی و زور هیراد منو اورد تهران که خاکسپاری تهران باشم .. بیچاره مادر و پدرش وای خدا شیدا ... باورم نمیشه بهترین دوستمو دارن خاک میکنن .. شیدا چرا اخه .. تو هنوز جوون بودی که .. هستی رو دیدم که اروم و بی صدا داشت بچه به بغل اشک میریخت .. رفتم سمتش و علی رو ازش گرفتم بوسیدمش و گفتم : اخه هستی واسه چی بچه هارو اوردی اینجا ؟ اینجا جای بچه ست ؟ -هسلا کجا میزاشتمشون ؟ مامان و بابای باربد نیستن که -باشه بیا بریم خونه .. تا خواستم هیراد رو صدا کنم اقای سماواتی اومد سمتمون اقای سماواتی : هسلا جان ممنونم که تو این شرایط تنهامون نزاشتی -این چه حرفیه میدونین که شیدا رو چقدر دوست داشتم .. من واقعا نمیدونم چی بگم. زدم زیر گریه و ادامه دادم: هنوز باورم نمیشه شیدا مارو تنها گذاشته باشه. -منم همینطور .. خیلی داغونم خیلی ... فقط یه نفر میتونه ارومم کنه اونم شمائین. با تعجب نگاهش کردم که سریع گفت : چون دوست صمیمی شیدا بودین میگم اهانی گفتم و با هستی به راه افتادیم وقتی رسیدیم دم ماشین به هیراد زنگ زدم و گفتم بیاد با ناراحتی و گریه هیراد مارو برد خونه ی هستی اینا .. ادامه دارد... @Dastanvpand •••✾~🍃🌸🍃~✾•••

رمان #جوانه_ی_امید قسمت دوازدهم -هیراد من امشب خونه هستی اینا میمونم هیراد : باشه عزیزم منم یکم کار دارم .. رسیدم خونه زنگ میزنم بهت -باشه فعلا خدافظ با هستی به خونه رفتیم و رو مبل ولو شدیم یکم بعد پرستار بچه ها اومد و علی و عرفان رو ازمون گرفت و برد تو اتاق همین طور با هستی رو مبل دراز کشیدیم و به خواب عمیقی فرو رفتیم ... هیراد : هسلا یعنی میگی تا تابستون صبر کنیم ؟ -اره هیراد من نمیتونم الان جشن عقد بگیرم .. نمی تونم واقعا شیدا دوست صمیمیه من بود .. من نمی تونم هنوز چهلمش نشده عقد بگیرم مامان: عروسی چرا نمیخوای ؟ -مامان اخه نامزدیمون خیلی شبیه عروسی بود .. دیگه چرا خرج اضافه کنیم ؟ همون پول رو بر میداریم خونه ی منم میفروشیم هیرادم میگه خونه ای که با بارانا زندگی میکردن رو هم میفروشه پولارو رو هم میزاره یه خونه خوب میگیره .. بهتر و یه جای مناسب تر مامان : خوبه عزیزم منم موافقم .. ولی مطمئنی عروسی نمیخوای ؟ بعدا پشیمون نمیشی ؟ -نه مامان جان تازه هیراد میگه جشن عقد میخواد برام بگیره دیگه بسه خیلی خرج میشه .. ولی حالا اردیبهشت و خرداد رو هم صبر میکنیم تیر روز تولدم عقد میگیریم. هیراد: اوهوم خیلی خوبه سالگرد ازدواج و تولدت کادوش با هم یکیه . خیلی سریع سر و ته قضیه رو هم میارم. تک خنده ای کرد و منم گفتم : مامان جون میخوام یه هفته زودتر عقد رو بگیرم. هیراد قیافش انقدر خنده دار شده بود که با مامان زدیم زیر خنده .. مامان : دخترم درسته هنوز چهلم شیدا نشده ولی دیگه از سیاه در بیا -تو فکرش هستم مامانی. // صبح بیدار شدم و حاضر شدم برم سمت شرکت .. شب خونه هیراد اینا مونده بودم .. هیراد زودتر از من رفته بود .. سوییچ ماشینو برداشتم و رفتم به سمت شرکت .. ساعت 8 بود که رسیدم ... رفتم تو اتاقم و شروع به کار کردم . خداروشکر پروژه ساری هم تموم شد و توش موفق شدیم .. الان دیگه پروژه ی خاصی نداشتیم ولی کار های به خصوص خودمون رو داشتیم .. وقت ناهار شد .. گوشیو برداشتم و یه زنگ به هیراد زدم .. -هیرادم کجایی ؟ -سلام عزیزم دلت تنگ شده ؟ -اووووووف خیلی زیاد .. دره اتاق باز شد و هیراد اومد تو -عه تو اینجایی ؟؟؟؟ -اره خانوم دیدم دلت تنگ شده با اولین پرواز اومدم دیدی چقدر زود ؟ خانوم منشی اومد تو و گفت : اقای رادمنش تلفن .. با هیراد از اتاق خارج شدیم . -هیراد من دیگه میرم شب میبینمت -باشه میبینمت به سمت خونه شیدا اینا حرکت کردم میخواستم سری به مامان و باباش بزنم وقتی رسیدم ماشین رو پارک کردم و زنگ رو فشار دادم. پدر شیدا: کیه ؟ -منم حاج اقا هسلا درو که باز کرد وارد حیاط شدم و درو بستم. از پله ها بالا رفتم و اهی کشیدم همیشه با شیدا به اینجا میومدم. مامان شیدا: وای هسلا چه خوبه تو بهمون سر میزنی .. واقعا از اینکه به فکر مائی خیلی ممنونم عزیزم. -خواهش میکنم حاج خانوم کاری که از دست بر بیاد رو براتون انجام میدم .. من هیچ وقت محبت هاتون رو فراموش نمیکنم همیشه ممنونتونم. بابای شیدا: مرسی دخترم تو خیلی مهربونی .. روی مبل نشستم و نگاهم به عکس شیدا که بالاش یه ربان مشکی زده بودن افتاد ... دوباره اشک از چشمام سرازیر شد. در اتاق محمدرضا باز شد و اقای سماواتی با ریش و سیبیل در اومده و یه تیشرت مشکی و شلوار مشکی اومد بیرون. نگاهی بهم کرد و گفت : عه شما اینجایین ؟ متوجه نشدم کی اومدین ؟ از جام بلند شدم و سلامی کردم و گفتم : تازه اومدم ... حالتون خوبه ؟ -مرسی که به فکرمونی هسلا واقعا که تو خیلی خوبی. کیسه هایی که دستم بود رو برداشتم و به طرف مامان شیدا گرفتم و گفتم : داره چهلم شیدا میرسه لطفا دیگه از سیاه در بیاین. باباش با غم خاصی گفت : هیچ وقت از این غم در نمیایم .. هیچ وقت دخترم نگاهم رو به اقای سماواتی دوختم که تکیه داده بود به دیوار و داشت نگاهم میکرد. بلند گفت : هسلا دلم میخواد از این به بعد بیشر بیای اینجا میدونی که با اومدنت حال همگیمون خوب میشه و از اون حال و هوای بدی که داریم خارج میشیم. سری تکون دادم و گفتم : بله میدونم شما لطف دارین من هروقت بتونم حتما میام و بهتون سر میزنم. مامان شیدا با گیره اضافه کرد : هسلا دخترم فراموشمون نکن. نزدیک حاج خانوم شدم و بغلش کردم : مگه میشه شمارو فراموش کرد ... شما بهترینید ولی الان دیگه باید برم قول میدم بازم بیام و بهتون سر میزنم ولی شما هم قول بدین قرصایی که دکتر گفته رو بخورین. بعد از خدافظی محمدرضا تا دم در باهام اومد. ادامه دارد... @Dastanvpand •••✾~🍃🌸🍃~✾•••

#حکایتهای_پندآموز ﺁﻫﻨﮕﺮﯼ، ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﻧﺠﻬﺎﯼ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﻭ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼﺍﺵ، ﻋﻤﯿﻘﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﻭﺭﺯﯾﺪ...❤️ ﺭﻭﺯﯼ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﮐﻪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﯼ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻧﺪﺍﺷﺖ، ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪ: "ﺗﻮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻧﺼﯿﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ؟ " ﺁﻫﻨﮕﺮ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺯﯾﺮ آﻭﺭﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: "ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﺁﻫﻨﯽ ﺑﺴﺎﺯﻡ، ﯾﮏ ﺗﮑﻪ ﺁﻫﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻮﺭﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ، ﺳﭙﺲ ﺁن رﺍ ﺭﻭﯼ ﺳﻨﺪﺍﻥ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻡ ﻭ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﺩﺭﺁﯾﺪ، ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﻟﺨﻮﺍﻫﻢ ﺩﺭﺁﻣﺪ، ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﻣﻔﯿﺪﯼ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ، ﺍﮔﺮ ﻧﻪ، ﺁن‌رﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﻡ..." ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻮضوﻉ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍ ﺩﻋﺎ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﯾﺎ ، ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﮐﻮﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﺭﻧﺞ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻩ ،ﺍﻣﺎ ﮐﻨﺎﺭ ﻧﮕﺬﺍﺭ...❤️ @Dastanvpand •••✾~🍃🌸🍃~✾•••

🍃🌺 ‍ #قسمت‌سی‌و‌سوم #نم‌نم‌عشق یاسر بازهم همون کوچه...همون درب مشکی...همون نوع زنگ زدن خاص خودم... ایندفعه مسعود درب رو بازکرد... +به سلام داداش...بیاتو.. واردخونه شدم...مسعودهم بعدازچک کردن کوچه واردشدودرب رو قفل کرد. _یاشارکو!؟ +دانشگاهه...الانادیگه بایدپیداش بشه... _میخوام پیداش نشه..خبرش بیاد نیشخندی زدوگفت +هنوزم باش کنتاکی؟ _ازش متنفرم،مجبورنبودم تحملش نمیکردم... +اونم نظرش راجع به توهمینه..میگه اعتمادبه تو حماقته... _اونوولش کن.زرزیادمیزنه...یه چیزی بیاربخوریم... +قهوه داریم بیارم؟ _لابدقهوه فوری؟ +آره...چشه مگه؟ _چش نیس،گوشه...نخواستیم بابا...بشین سرجات.. روی مبل نشست و مثل من پاهاشو روی میز رهاکرد... +چه خبر؟متاهلی خوش میگذره؟دختره هم خوب چیزیه ها... دندونامونامحسوس ازسرخشم روی هم فشاردادم و غریدم _دهنتوببند...مهمونیو چه کردی؟ +حله بابا...آخرهفته همه رییس رؤسا جمعن... نیشخندی زدم و گفتم.. _آفرین...عالیه... ازروی کاناپه بلند شدم و به سمت دررفتم... _مراقب اوضاع باش...هرچی که شد فقط یه ایمیل میدی...شیرفهم؟ +چشممم میلادخان... دررو که بازکردم بایاشار سینه به سینه شدم...پوزخندی زدوگفت +به ببین کی اینجاس...بودی حالا...من تازه اومدم.. _اتفاقا به همین دلیل دارم میرم... نگاهی به مسعود انداختم و گفتم _یادت نره حرفامو.خداحافظ عینک دودیمو زدم ...کلاه سویی شرتم رو انداختم و بعدازاینکه بچه ها داخل رفتن و در رو بستن...با دستمال جیبی اثرانگشتاموپاک کردم و به سمت ماشینم رفتم... مهسو توی عالم خواب بودم که حس کردم کسی صدام میزنه... _هووووم؟؟؟ولم کن +پاشواینجاسرمامیخوری،چرااینجوری خوابیدی؟ آروم چشمامو بازکردم و یاسررو دیدم... خب بابا یاسره دیگه...دوباره چشماموبستم ولی....چیییی؟یاسره؟ سریع چشماموبازکردم و سرجام نشستم... _سلام +سلام خانم...این چه وضع خوابیدنه؟ چراخونه اینقدسرده؟چرا بی پتو روی کاناپه خوابیدی؟اونم بااین سر و وضع اینو که گفت نیشخندی زد و واردآشپزخونه شد... بااعتمادبه نفس پرسیدم _کدوم سرووضع؟مگه چمه؟هان؟ قهوه ساز رو روشن کرد و از آشپزخونه بیرون اومد و باخنده نگاهی بهم انداخت و گفت... +میتونی از آینه بپرسی... و بازم خندید و به سمت اتاقش رفت.. کوفت هی میخنده،انگارقرص خنده خورده... وارداتاقم شدم و جلوی آینه ایستادم... بادیدن لباسام دلم میخواست خودموخفه کنم و جیغ بزنم... یکی نیست بگه آخه دختره ی خل و چل...مگه خونه باباته و خودت تنهایی که اینجور لباس میپوشی؟؟؟ ای بابا چه اشکال داره ،شوهرته دیگه... وجدان جان..خفه...دیگه بدتر...😖😭 لباسامو با یه دست لباس درست و حسابی عوض کردم ولی از اتاق بیرون نرفتم ... صدای در اتاقم اومد _بفرما دررو بازکرد وبه ستون درتکیه دادو یک دستشو توی جیب شلوارگرمکنش گذاشته بود و با اون دستش هم فنجون قهوه اش رو گرفته بود... +چرابیرون نمیای؟ سکوت کردم و چیزی نگفتم... +پاشو بیابیرون...من که چیزی ندیدم...درضمن،شوفاژارم خاموش نکن...قندیل میبندی..اگه سرمابخوری منم نیستم مراقبت باشم... دوباره نیشخندی زد و ازاتاق بیرون رفت.. منم نفس عمیقی کشیدم و از اتاق خارج شدم... #بازهم‌عقربه‌ی‌قبله‌نما‌گیج‌شده #نکنددوروبرخانه‌ی‌ما‌آمده‌ای... #محیاموسوی ادامه دارد.... 🍃🌺🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉 @Dastanvpand 👈💓

🍃🌺 ‍ #قسمت‌سی‌و‌چهارم #نم‌نم‌عشق یاسر درب یخچال روباز کردم...بادیدن غذای موردعلاقم چشمام برق زد و ظرف حاوی لازانیارو از یخچال خارج کردم... _اوووووم...چه کردی مهسوخانم... روی اوپن آشپزخونه چهارزانو نشست و گفت +بزارش سرجاش...یالا... ابرویی بالاانداختم و گفتم _آهااا...بعداونوقت چرا؟ +چون من میگم.. نیشخندی زدم و به سمت ماکروفررفتم و ظرف غذارو توش قراردادم...تنظیمش کردم و به سمت مهسو رفتم،دستمو به سینه زدم و گفتم _اینجا من حرف آخررومیزنم... چشمکی زدم و ادامه دادم _بیا بشین روی مبل کارت دارم.. از اوپن پایین پرید و گفت +باشه رییس به سمت مبل ها رفت و نشست من هم همزمان غذارو از ماکروفر خارج کردم و سس و دوغ رو باخودم بردم... +نوشابه هستا... _نمیخورم...اهلش نیستم...هیکلم بهم میخوره... چشماشو گرد کرد و گفت +اوهوع...هیکلت؟؟؟مگه دختری؟ _نخیر،ورزشکارم... +کم‌پز‌بده،حالابگوچیکارم داشتی ؟ _ببین مهسو صدباربهت گفتم،این آخرین باره...خوب گوش کن،من وظیفم مراقبت ازتوئه ولی خودتم کمک کن خانم..مگه نگفتم دررو قفل کن؟چرا قفل نکردی؟چرابی احتیاطی میکنی؟ فکرکردی اونا از کارای ما بی خبرن؟ نه،مطمئن باش فقط سکوت کردن تا به هدفشون برسن...پس وقتی من نیستم خودت مراقب باش حسابی،باشه؟ نگاهی کرد و گفت +خب من که بلدنیستم...باشه.حواسم هست.. خنده ای زدم و دستموروی شونه اش گذاشتم و چشمکی زدم....از جام بلندشدم و به سمت اتاقم رفتم... مهسو وارد اتاقش شد و دررو بست،واردآشپزخونه شدم و مشغول شستن ظرفهاشدم... صداش رو شنیدم که اسمموصدامیزد... به سمت اتاقش رفتم و گفتم _بله...کارم داری؟ +آره،امشب قرارمهمی دارم...احتمال داره تا دیروقت خونه نیام...حسابی مراقب خودت باش،هیچ جوره نمیشه کنسل کنم.وگرنه نمیرفتم.به بچه هاهم میسپرم اطراف خونه گشت بزنن ولی بازم میگم هیچکی ازخودت بهترنمیتونه مراقب باشه...افتاد؟ _اوهوم...حالا کجاهست این قرارمهممم؟ نگاه متعجبی بهم انداخت و یکی از ابروهاشو بالابرد و گفت +متاسفم که اسرارشغلیمونمیتونم فاش کنم... بعدهم نیشخندی زد چهره ام رو بی تفاوت کردم و گفتم... _هرجور راحتی... وارد اتاقم شدم و روی تختم ولوشدم و مشغول خوندن کتاب حدودا نیم ساعت بعدبود که صدای بسته شدن درب خونه رو شنیدم... به طرف در رفتم و باکلید دوبار قفلش کردم و دوباره به اتاق برگشتم.... #من‌تنهایی‌رو‌خوب‌بلدم... #دلم‌گرفته‌ازاینجا #کمی‌مراقب‌من‌باش... #محیاموسوی ادامه دارد.... 🍃🌺🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉 @Dastanvpand 👈💓