معتادان مجازی😐🤪 نکات ارزشمند #دکتر_شکوری🌹 (پارت 2) @Dr_anoosheh

معتادان مجازی😐🤪 نکات ارزشمند #دکتر_شکوری🌹 (پارت 3) @Dr_anoosheh

معتادان مجازی😐🤪 نکات ارزشمند #دکتر_شکوری🌹 (پارت 4) @Dr_anoosheh

معتادان مجازی😐🤪 نکات ارزشمند #دکتر_شکوری🌹 (پارت 5) @Dr_anoosheh

معتادان مجازی😐🤪 نکات ارزشمند #دکتر_شکوری🌹 (پارت 6) @Dr_anoosheh

معتادان مجازی😐🤪 نکات ارزشمند #دکتر_شکوری🌹 (پارت 7) @Dr_anoosheh

همه ی آدمها؛ یادشون میره براشون چیکار کردی ولی یادشون میمونه، باهاشون چیکار کردی ...! 🖌#دڪتر_انوشه @Dr_anoosheh

از پـیرمَـرد و پـیرزنَـی پـرسیـدنـد: شـما چـطور شـصت سال بـا هـم زندگی کردید گــفـتـند: مـا مـتعلـق بـه نـسلـی هـستیـم کـه وقـتی چــیزی خــراب مـی شـد تـعمـیرش مـیکردیــم نـه تـعویضـش .. ! 🎙#دڪتر_انوشه @Dr_anoosheh

دنيا دنيا به رو ي سينه ي من دست رد گذاشت بر هر چه ارزو به دلم بود سد گذاشت مادر 2 سيب چيد و به من داد و گفت عشق اين را به پاي هر كه فرا مي رسي گذاشت من سيب زرد خاطره را گاز مي زدم او سيب سرخ حادثه را در سبد گذاشت قبل از تولدم به سه تا نقطه مي رسيد . اما به جاي روز تولد عدد گذاشت دنيا شنيده بود كه من شعر مي شوم ناچار روي سينه ي من دست رد گذاشت پا روي پا گذاشتم و دست روي دست تا يك نفر رسيد تن شيشه را شكست از حد و مرز شيشه كمي بيشتر شدم حجمي شدم كه در بدنش دانه اي نشست هي جان گرفت در من و از من مرا گرفت تا شد گياه در دل اين خاك ريشه بست هر شاخه اش جوانه زد و شاخه شاخه شد گل شد بزرگ شد و تن شيشه را شكست از نو كسي به داد دل شيشه مي رسد هي چسب مي زند و نميداند انچه هست گلدان زخم خورده ي قيمتي است كه يك دانه در غريزه ي سردش به گل نشست ديگر خيال زخم و ترك نيست بعد از اين اين دانه مدرك سر پا بودن من است #دکتر_انوشه #بهشت_با_سند_منگوله_دار @Dr_anoosheh

10 فرمان پدر جناب دکتر انوشه 1) منتظر باش متوقف نباش 2) تامل کن معطل نکن 3) جسور باش گستاخ نباش 4) سر سخت باش لجباز نباش 5) صبور باش بی خیال نباش 6) ساکت باش ساده لوح نباش 7) شتاب کن شتاب زده نباش 8) بگو آره نگو حتما 9) بگو نه نگو هرگز 10) بگو برات می مانم نگو برایت میمیرم @Dr_anoosheh

♦️چهار دانشجو که به خودشان اعتماد کامل داشتند یک هفته قبل از امتحان پایان ترم به مسافرت رفتند و با دوستان خود در شهر دیگر حسابی به خوشگذرانی پرداختند. اما وقتی به شهر خود برگشتند متوجه شدند که در مورد تاریخ امتحان اشتباه کرده اند و به جای سه شنبه ، امتحان دوشنبه صبح بوده است . بنابراین تصمیم گرفتند استاد خود را پیدا کنند و علت جا ماندن از امتحان را برای او توضیح دهند . آن ها به استاد گفتند : « ما به شهر دیگری رفته بودیم که در راه برگشت لاستیک خودرومان پنچر شد و از آن جایی که زاپاس نداشتیم تا مدت زمان طولانی نتوانستیم کسی را گیر بیاوریم و از او کمک بگیریم ، به همین دلیل دوشنبه دیر وقت به خانه رسیدیم . » استاد فکری کرد و پذیرفت که آن ها روز بعد بیایند و امتحان بدهند . چهار دانشجو روز بعد به دانشگاه رفتند و استاد آن ها را به چهار اتاق جداگانه فرستاد و به هر یک ورقه امتحانی را داد و از آن ها خواست که شروع کنند آن ها به اولین مسأله نگاه کردند که 5 نمره داشت . سوال خیلی آسان بود و به راحتی به آن پاسخ دادند. سپس ورقه را برگرداندند تا به سوال 95 امتیازی پشت ورقه پاسخ بدهند که سوال این بود : « کدام لاستیک پنچر شده بود ؟ » و این استاد کسی نبودجز دکتر‌سید‌محمود‌انوشه @Dr_anoosheh

چگونه به بالا دستی بگوئیم داری اشتباه میکنی اشاره، خواهش، دستور، تاکید، پیشنهاد یا توصیه تحلیلی روانشناسانه از دکتر انوشه بارزترین آمار حوادث هوایی جهان نشان میدهد در دهه‌ی 1990 حوادث هوایی و سقوط هواپیما در خطوط هوایی کره‌جنوبی 17 برابر متوسط جهانی شده بود؛ به نحوی که در سال 99 آمریکا پرواز کارکنان خود را ممنوع کرد، کانادا اخطار داد که اجازه فرود هواپیماهای این خط را معلق خواهد کرد و خطوط هوایی دلتا و ایرفرانس در عمل همکاری خود را به تعلیق درآوردند! در دنیای امروز استفاده از هواپیما به اندازه‌ی یک دستگاه قهوه‌ساز قابل اعتماد است و تنها مجموعه‌ای از اشتباهات انسانی (در حدود 7 اشتباه پی‌درپی) می‌تواند یک پرواز را به سقوط بکشاند! @Dr_anoosheh گزارش‌های ارزیابی نشان می‌داد ایراد فنی، سهم کمی داشت و عوامل انسانی نیز متفاوت از سایر خطوط هوایی نبود. مطالعات متعددی مانند مطالعات شرکت بوئینگ و پژوهشِ دو زبان‌شناس (فیشر و اورسانو) پرده از راز بزرگی برداشت. آن‌ها متوجه شدند هواپیماهای سقوط کرده به دلیل ساده‌ای دچار مشکل می‌شدند: هیچ کس به صراحت به کاپیتان نمی‌گفت: «داری اشتباه می‌کنی کاپیتان!» ساختار زبانی در برخی از فرهنگ‌ها به دلیل شرم، احترام، ترس، ارشدیت یا آنچه ادب دانسته می‌شود، به گونه‌ای است که رده‌ی پایین‌تر به صراحت نمی‌تواند اشتباهات رده‌ی بالاتر را بیان کند. پژوهش نشان می‌داد بیان اشتباه یک نفر، از صراحت کامل تا تلطیف، قابل رتبه‌بندی است: 1-جملات امری و صریح: کاپیتان 30 درجه به راست بپیچید! 2-جمله الزامی: به نظر می‌رسد ما باید به سمت راست تغییر مسیر بدهیم. 3-جمله پیشنهادی: پیشنهاد می‌دهم تغییر مسیر دهیم. 4-پرسش: بهتر نیست تغییر مسیر دهیم؟ 5-ترجیح: به نظر (این شاگرد) بهتر است تغییر مسیر دهیم. 6-اشاره: اگر تغییر مسیر ندهیم با طوفان روبه‌رو می‌شویم. @Dr_anoosheh بررسی جعبه‌های سیاه پیداشده در سقوط‌ها نشان می‌داد که در برخی از فرهنگ‌ها (مثل کره) کمک خلبان یا مهندس پرواز از جملات اشاره‌ای یا ترجیحی (که تلطیف واقعیت هستند) استفاده می‌کرده‌اند، اما در فرهنگ‌هایی که صراحت وجود داشته است، و جملات امری یا الزامی بوده است، کمتر شاهد سقوط بوده‌ایم! به همین دلیل زمانی که خلبانان کم‌تجربه‌تر مسول هدایت پرواز بوده‌اند، کمتر سوانح روی داده بود، چون سایرین با آن‌ها صراحت داشتند، اما این خلبانان کارآموزده‌تر و ارشدتر بودند که سقوط مردم را رقم می‌زدند! مطالعات هلمریش (روان‌شناس) نشان داد، در یک مورد، حتی وقتی کمک خلبان‌ها می‌دانستند که خلبان دارد اشتباه می‌کند، آمادگی لازم برای دردست گرفتن پرواز را نداشتند. همگی به همین دلیل جان خود را در سقوط از دست دادند. 🗓 4 درس بزرگ از سقوط‌ها 1-این فرهنگ است که موفقیت یا شکست را تعیین می‌کند؛ نه فناوری و نه هواپیماهای مطمئن‌تر. 2-رده‌ی پایین‌تر برای جلوگیری از سقوط و شکست بزرگ جمعی، هیچ چاره‌ای جز آن ندارد که به صراحت خطاب به رده‌ی بالا فریاد بزند: رفیق داری اشتباه می‌کنی! 3-رده‌ی بالاتر باید بفهمد که تنها راه نجات دسته جمعی دادن این آزادی به زیردست است که اشتباه او را به صراحت بگوید. در یکی از پروازها کاپیتان در مقابل کمک‌خلبانی که به او تذکر داده بود که اشتباه کرده است، با پشت‌دست به دهانش زده بود. آن پرواز سقوط کرد و این آموخته‌ی ما از جعبه سیاه است! 4-خط هوایی کره نشان داد، گذار از این وضعیت تنها در صورت پذیرش واقعیت‌های فرهنگی و خودآگاهی جمعی امکان‌پذیر است. با انکار یک آسیب فرهنگی تنها امکان سقوط افزایش می‌یابد. @Dr_anoosheh