#حکایت_داستان ✍شاه مملکت....و روزه ! ✔️ علی دوانی می نویسد: 🔸 وقتی در قم بودیم، چون هنوز میان محمدرضا پهلوی با آیت الله بروجردی بهم نخورده بود و هر از چندی به ملاقات ایشان به قم می آمد، روزی در ماه رمضان با لباس شخصی از یک اتومبیل به طور ساده نزدیک منزل آیت الله بروجردی پیاده میشود و با راننده اش می رود درِ خانه آیت الله را می زند. مدتی معطل می شود تا در را باز می کنند و می رود داخل. مدّتی هم طول می کشد تا آیت الله را که خواب بوده، بیدار می کنند و می گویند: شاه آمده و در بیرونی، منتظر شماست. بعد که آیت الله وارد می شود و می نشیند و مشغول گفتگو می شوند، گویا شاه التماس دعا داشته است. در این وقت برای شاه چای می آورند. شاه می گوید: «روزه هستم.» آیت الله می گوید: «بفرمایید. مسافر روزه ندارد!». 🔹 شنیدم که شاه در آن سفر گفته بود: من ۲۰ دقیقه در خانه ایشان مُعطّل شدم تا او وارد شد! روایت ها و حکایت ها را همراهی کنید https://eitaa.com/revayathavahekayatha

استاد علیدوست: ما موظفیم در آنچه بیان می کنیم زمان شناس باشیم. زمان آگاهی جزو وظایف مبلغ دین است. ما نمی توانیم بگوییم کاری به برداشت دیگران نداریم و هر چه اسلام است بگوییم. البته وادادگی و انفعال و ... ممنوع است. یک عالمی از علمای بزرگ شیعه به هند سفر کرد علمای اهل سنت استقبال کردند و از او سوال کردند که آیا شهادت ثالثه جزو اذان است؟ این عالم هم نوشت شهادت ثالثه جزو اذان نیست. در هندی که شرایط آنگونه است این کلام را سریع پخش کردند و چه بلاها که سر شیعه نیاوردند و این عالم هم که با چه استقبالی وارد هند شده بود شبانه و مخفیانه از ترس جانش از هند فرار کرد. گذشت و علامه امینی رفت هند و همین سوال را از او کردند. نوشت قال رسول الله ص ذکر علی عبادة. این سوال دیگر در هند حذف شد. این عالم زمان شناس است که متوجه قصد سوال کننده شده و با زمان شناسی پاسخ او را داده است. اینجا عالم نمی تواند بگوید من عقیده و نظری را که به نظرم صحیح است می گویم و دیگر کاری به تبعات آن ندارم. اگر کلام مبتنی بر زمان شناسی نباشد شر می آفریند. #حکایت_داستان

نوه آیت الله خزعلی(ره) می گویند: حاج‌آقا یک مفاتیح داشتند که از ایشان گرفتم و لای آن یادداشتی از یکی از علما بود که همیشه گوشه ذهنم هست که: « تقیّد، تقرب می‌آورد! از مستحبات و مکروهات بی‌اعتنا رد نشویم، چون تقید، تقرب می‌‌آورد». #حکایت_داستان

علامه حسن زاده آملی می فرماید: شگفت اینکه مرحوم ملا احمد کوزه کنانی در هدایه الموحدین (ط1،چاپ سنگی رحلی،ص567)گوید:گویا این 👈دو خلیفه👉 سبب شده اند که تا حال در کتابی و تاریخی ندیده ایم که از 👈قبر👉 مبارک حضرت رسول خدا معجزی ذکر کرده باشند، با وجود آن که آن بزرگوار صاحب معجزات بود ، و از قبور و روضات سائر انبیاء و ائمه ما (سلام الله علیهم اجمعین) چه قدر معجزه ها ذکر کرده اند و دیده ایم؛ این است که شاعر گفته: هیچ دانی چرا شفا ندهد کور و شل در مدینه پیغمبر این که تا 👈سنیان 👉 دگر گویند این ز 👈بوبکر👉 بوده یا ز 👈عمر👉. 📚هزار و یک کلمه ج سوم ، ص 451 #حکایت_داستان

انتقاد آیت الله سبحانی از فردوسی و سعدی: یکی از ویژگی‌های قصص قرآن، اهداف آنهاست. داستان سرایان و وقایع نگاران، غالباً جز سرگرمی ووقت گذرانی وتهییج لذات مادی وخیالی، هدف دیگری ندارند وکمتر اتفاق می‌افتد داستانسرایی، هدف معنوی وتربیتی را دنبال کند، البته هرگز مدعی آن نیستیم که در میان داستانهایی که به وسیله دست بشر تنظیم می‌شود، چنین اهدافی وجود ندارد، بلکه مدعی آن هستیم که تأثیر مثبت این نوع از قصه و داستان، نسبت به جنبه منفی آن کم است. خواجه ابوالقاسم فردوسی چنین می‌گوید: بسی رنج بردم در این سال سی عجم زنده کردم بدین پارسی. سی سال در تألیف شاهنامه خود رنج برده ودر نتیجه شصت هزار بیت به عنوان شاهنامه تحویل جامعه ایرانی داده است که به درستی، از نظر ادبی وحفظ زبان پارسی شاهکار است، ولی اگر از این جنبه صرف نظر کنیم، بزرگترین هدف، ایجاد غرور ملّی وآشنا ساختن مردم این مرز وبوم، با شاهان و فرمانروایانی است که کمتر در مرز عدالت گام بر می‌داشتند ونشانه بارز آن این است که وی تاریخ ایران را بر حسب سلسله شاهان نوشته است. آری، در این میان شعرای نامداری مانند سعدی ومولوی هستند که با طرح قصصی، انسانها را با یک رشته درسها وعبرتها آشنا می‌سازند، ولی همان سعدی پند ده، در گلستان، باب خاصی به عنوان عشق وجوانی دارد که خالی از بد آموزی نیست وبه خاطر همین انگیزه‌های بد، استادان زبان فارسی، این بخش را در مکتبخانه‌ها تدریس نمی کردند وخود نگارنده نیز که مدتها در این نوع مکتبخانه‌ها درس خوانده، به یاد دارم که استادم مرحوم میرزا محمود فاضل مراغی از تدریس این بخش، سرباز زد ومن که آن روز کودک خردسالی بیش نبودم، از نکته آن آگاه نگشتم، ولی بعدها که به مسائلی برخوردم، ضرر این بخش را لمس کردم. ---------- #حکایت_داستان #تاریخ

آیت الله سعادت پرور (ره)نسبت به احترام و قدردانی از زحمات همسر می فرمودند: از آنها تشکر کنید هر چند غذایی که پخته اند شور یا بد شده است. وقتی از غذا ابراز رضایت می کنید همسرتان خوشحال می شود و این باعث رشد و پیشرفت معنوی شما می شود پس از این نکته فرمودند: یک بار من در جوانی در خانه با خانواده بد اخلاقی کردم در عالم معنا به من گفتند: بیست سال ناله های تو بی اثر شد. 👈مکرر در جلسات می فرمودند: در مسائل مختلف معنوی و اجتماعی به خودتان سخت گیری کنید ولی به خانواده های خود کاری نداشته باشید و عقاید خود را به همسرتان تحمیل نکنید. مثلاً اگر خواستند تلویزیون ببینند مانع نشوید ولی اگر خودتان تشخیص دادید نگاه نکنید. #حکایت_داستان