🎈🌸🎈🌸🎈 #داستان 🍃#عروسک_بهانه_گیر 🍃#آزادی_پروانه_ها 🍃#پارسا_خیلی_زرنگه 🍃#پلیس_مهربون 🍃#مثل_خدا_مهربان_باش 🍃#شب_قدر 🍃#مسواک 🍃#سنجاب_کوچولو 🍃#گاو_و_مورچه 🍃#پیامبر_مهربانی_و_عطوفت 🍃#شهادت_امام_صادق_با_رویکرد_مهدوی 🍃#سلام_کردن_یادت_نره 🍃#نازی_کوچولو 🍃#سه_پروانه_کوچولو 🍃#آش_غدیر 🍃#خرگوش_مهربان 🍃#یک_سبد_خرما 🍃#دردونه 🍃#دانه_ی_شاد 🍃#راز_مورچه 🍃#میلاد_پیامبر_اکرم 🍃#کی_مرغ_و_خروس_را_زیر_جعبه_زندانی_کرد 🍃#لباس_های_قشنگ 🍃#کرم_کوچولو 🍃#میخوام_میخوام 🍃#نخودی 🍃#تجربه_های_عسلی 🍃#مانند_این_کودک_خدا_را_دوست_داشته_باشید 🍃#کله_پا 🍃#آفرین_به_خرسی 🍃#خورشید_و_ابر_و_باد 🍃#سگ_مهربان 🍃#شهادت_سردار_قلب_ها 🍃#بزغاله_خجالتی 🍃#شیر_کوچولو_نمیتونه_بخوابه 🍃#گوساله_کوچولو_و_بهترین_مامان_دنیا 🍃#حسادت_فرزند_اول 🍃#کمک_درخانه_وهمکاری 🍃#گلنازوباغ_قالی 🍃#ساراکوچولو 🍃#سنجاب_کوچولو_و_نی_نی 🍃#موش_خروس_گربه 🍃#دم_سفید_بازیگوش 🍃#شجاعت_کوالا 🍃#آرزوی_ماهی_کوچولو 🍃#گردوها_رو_کی_برداشته؟ 🍃#شهر_پرنده_ها 🍃#شب_یلدا 🍃#خرگوش_گوش_دراز_پرحرف 🍃#زرافه_فضول 🍃#جیک_جیک_مستون 🍃#موش_کوچولو 🍃#نی_نی_تنبل 🍃#درخت_سیب 🍃#لنگه_جوراب 🍃#آقای_پ 🍃#قندی_تنبل 🍃#نوک_بادومی 🍃#پسرک_و_قورباغه_ها 🍃#یک_روز_بارانی 🍃#دو_آدمک_قرمز_و_آبی 🍃#برگ_سبز_و_پاییز 🍃#کفشهای_عمه_لک_لک 🍃#لاکو_لاک_ندارد 🍃#مشکل_خاله_عنکبوته 🍃#قهر_بده 🍃#اردک_کوچولو 🍃#خرگوش_کوچولو_و_جیرجیرک 🍃#مداد_رنگی_ها 🍃#صابون_شیطون 🍃#پرنده_و_کفشدوزک 🍃#فیل_کوچولو 🍃#وقایع_محرم 🍃#بهترین_عموی_دنیا 🍃#قاصدک_مغرور 🍃#یک_تکه_از_خورشید 🍃#مادربزرگ_و_گربه_زیبا 🍃#ماشین_قرمز_من 🍃#ماهی_ها_نمی_خندند 🍃#آن_شبِ_مهتابی 🍃#ببعی_تنهاست 🍃#آقا_غوله_و_بزهای_ناقلا 🍃#آرزوی_بره_کوچولو 🍃#دختر_قوی 🎈🌸🎈🌸🎈

‍ ‍ #داستان متنی 🐥🏡#لنگه_جوراب 🏡🐥 لنگه جوراب قرمز تنهایی روی بند نشسته بود. حوصله‌‏اش سر رفته بود. آهی کشید. نسیم، آه او را شنید و گفت: «چی شده؟ چرا آه می‏کشی؟» لنگه جوراب گفت: «خسته شدم. پس کی خشک می‏شوم؟» نسیم گفت: «اینکه غصه ندارد. الان خودم تو را خشک می‏کنم!» نسیم لنگه جوراب را برداشت و به این طرف و آن طرف برد. بچه‏‌ی همسایه لنگه جوراب را دید. با خوشحالی فریاد زد: «لنگه جورابم پیدا شد!» لنگه جوراب گفت: «من که مال تو نیستم، من مال علی هستم.» بچه‏‌ی همسایه داد زد: «نه، تو مال من هستی. جوراب من هم مثل تو قرمز بود.» لنگه جوراب گفت: «نه. من مال علی هستم.» بچه‏‌ی همسایه داد زد:«مال من هستی...» بچه‏‌های توی کوچه، صدای آنها را شنیدند.لنگه جوراب را دیدند. دست از بازی کشیدند و با خوشحالی گفتند: «لنگه جورابم پیدا شد! لنگه جورابم پیدا شد!» لنگه‏‌ی جوراب گمشده‏‌ی آنها هم قرمز بود. نسیم تندتر وزید و لنگه جوراب را برد آن دورتر. اما بچه‏‌ها هم تندتر دویدند. نسیم، های و هوی کرد و باد شد. باد لنگه جوراب را با سرعت از بچه‌‏ها دور کرد. اما بچه‏‌ها سوار دوچرخه‏‌هایشان شدند و تند تند پا زدند. چیزی نمانده بود که بچه‏‌ها به لنگه جوراب برسند که باد، هایی کرد و هویی کرد و توفان شد. گرد و خاکی شد که نگو! بچه‏‌ها لنگه جوراب را گم کردند. لنگه جوراب از بس که چرخیده بود، گیج و ویج شده بود. توفان نمی‏دانست از کدام طرف برود. یک دفعه یک لنگه جوراب قرمز را دید که در هوا تکان می‏خورد. توفان به آن طرف رفت. علی کوچولو، لنگه جوراب قرمزش را در هوا تکان می‏داد و می‏گفت: «از این طرف... از این طرف...» توفان، های و هوی خندید و لنگه جوراب را انداخت پایین. لنگه جوراب افتاد روی کله‏‌ی علی. علی از خوشحالی خندید و داد زد: «مامان ! لنگه جورابم پیدا شد!» لنگه جوراب‏ها که به هم رسیدند، از خوشی خندیدند. #قصه ♦️🔆 #رسانه_تنهامسیر تولد تا ۷ سالگی⬇️ @tavalodtahaftsaleghey #سه تا پنج سال 🎈🌸🎈🌸🎈 🔙۲۷۳🔜