🎈🌸🎈🌸🎈 #داستان 🍃#عروسک_بهانه_گیر 🍃#آزادی_پروانه_ها 🍃#پارسا_خیلی_زرنگه 🍃#پلیس_مهربون 🍃#مثل_خدا_مهربان_باش 🍃#شب_قدر 🍃#مسواک 🍃#سنجاب_کوچولو 🍃#گاو_و_مورچه 🍃#پیامبر_مهربانی_و_عطوفت 🍃#شهادت_امام_صادق_با_رویکرد_مهدوی 🍃#سلام_کردن_یادت_نره 🍃#نازی_کوچولو 🍃#سه_پروانه_کوچولو 🍃#آش_غدیر 🍃#خرگوش_مهربان 🍃#یک_سبد_خرما 🍃#دردونه 🍃#دانه_ی_شاد 🍃#راز_مورچه 🍃#میلاد_پیامبر_اکرم 🍃#کی_مرغ_و_خروس_را_زیر_جعبه_زندانی_کرد 🍃#لباس_های_قشنگ 🍃#کرم_کوچولو 🍃#میخوام_میخوام 🍃#نخودی 🍃#تجربه_های_عسلی 🍃#مانند_این_کودک_خدا_را_دوست_داشته_باشید 🍃#کله_پا 🍃#آفرین_به_خرسی 🍃#خورشید_و_ابر_و_باد 🍃#سگ_مهربان 🍃#شهادت_سردار_قلب_ها 🍃#بزغاله_خجالتی 🍃#شیر_کوچولو_نمیتونه_بخوابه 🍃#گوساله_کوچولو_و_بهترین_مامان_دنیا 🍃#حسادت_فرزند_اول 🍃#کمک_درخانه_وهمکاری 🍃#گلنازوباغ_قالی 🍃#ساراکوچولو 🍃#سنجاب_کوچولو_و_نی_نی 🍃#موش_خروس_گربه 🍃#دم_سفید_بازیگوش 🍃#شجاعت_کوالا 🍃#آرزوی_ماهی_کوچولو 🍃#گردوها_رو_کی_برداشته؟ 🍃#شهر_پرنده_ها 🍃#شب_یلدا 🍃#خرگوش_گوش_دراز_پرحرف 🍃#زرافه_فضول 🍃#جیک_جیک_مستون 🍃#موش_کوچولو 🍃#نی_نی_تنبل 🍃#درخت_سیب 🍃#لنگه_جوراب 🍃#آقای_پ 🍃#قندی_تنبل 🍃#نوک_بادومی 🍃#پسرک_و_قورباغه_ها 🍃#یک_روز_بارانی 🍃#دو_آدمک_قرمز_و_آبی 🍃#برگ_سبز_و_پاییز 🍃#کفشهای_عمه_لک_لک 🍃#لاکو_لاک_ندارد 🍃#مشکل_خاله_عنکبوته 🍃#قهر_بده 🍃#اردک_کوچولو 🍃#خرگوش_کوچولو_و_جیرجیرک 🍃#مداد_رنگی_ها 🍃#صابون_شیطون 🍃#پرنده_و_کفشدوزک 🍃#فیل_کوچولو 🍃#وقایع_محرم 🍃#بهترین_عموی_دنیا 🍃#قاصدک_مغرور 🍃#یک_تکه_از_خورشید 🍃#مادربزرگ_و_گربه_زیبا 🍃#ماشین_قرمز_من 🍃#ماهی_ها_نمی_خندند 🍃#آن_شبِ_مهتابی 🍃#ببعی_تنهاست 🍃#آقا_غوله_و_بزهای_ناقلا 🍃#آرزوی_بره_کوچولو 🍃#دختر_قوی 🎈🌸🎈🌸🎈

‍ #داستان 🌩🐀#موش_کوچولو🐀🌩 یکی بود، یکی نبود. یه موشی بود و یه مامان موشی. مامان موشی هر جا می رفت، موشی می گفت: « منم میام. منم میام. » یک روز موشی و مامان موشی داشتند تند تند می رفتند. رسیدند به چشمه موشی گفت: خسته شدم. من تشنمه. مامان موشی گفت: « همین جا استراحت کن. از این چشمه، آب بخور تا من برگردم. » موشی رفت لب چشمه، آب بخورد. یهو عکس یه ابر گُنده را توی آب دید. گفت: « تو کی هستی که افتادی تو آب؟ » ابر گُنده کمی وول خورد. نور زد توی چشمه و گفت: « من ابر رعد و برقی ام! » موشی ترسید. پرید پشت سنگ و قایم شد. یه برگ گرفت روی سرش که پیدا نباشه و گفت: « من کوچولواَم! می ترسم! » ابر گُنده گفت: « آخی! موشی کوچولو. باشه دیگه نور نمی زنم. » ابر گنده یواش یواش چیک چیک کرد. باران شد و گفت: « نترس موشی! حالا دیگه بارانم. » موشی به باران نگاه کرد. باران چیک و چیک می افتاد روی زمین و قایم می شد. موشی خندید و فریاد کشید: « چه باران زیادی! » و روی زمین دنبال چیک چیک ها دوید. پرید این چیک را بگیرد، از توی دستش سُر خورد و در رفت. پرید آن چیک را بگیرد، آن یکی هم در رفت. موشی از این چیک باران روی آن چیک باران پرید. خیسِ خیس شد. سردش شد و عطسه کرد. موشی دم و سرش را تکان داد، چکه های باران، چک چک روی زمین می ریخت. موشی به ابر گفت: « من کوچولواَم! خیس که می شم، سردم می شه. می لرزم. » اما ابر جوابی نداد! موشی هر چی گوش کرد، صدائی نشنید. داد زد: « کجا رفتی؟ قهر کردی؟ » اما باز هم هیچی نشنید! نه صدایی نه چیکی. موشی، دوباره رفت سر چشمه. یک ابر کوچولو توی آب دید. گفت: « ابر کوچولو! یه ابر گُنده ندیدی؟ » ابر کوچولو خندید و گفت: « دیدم. ابر گُنده، خودم بودم. گُنده بودم، رعد زدم و برق زدم. چیک چیکِ باران شدم. حالا هم یه ابر کوچولو شدم. » موشی خندید. نشست سر چشمه و آب خورد. #قصه_متنی ♦️🔆 #رسانه_تنهامسیر تولد تا ۷ سالگی⬇️ @tavalodtahaftsaleghey #سه تا پنج سال 🎈🌸🎈🌸🎈 🔙۲۳۸🔜