✳️ #کرامت_انسان (10) 🔹 وَ أَشْعِرْ قَلْبَكَ الرَّحْمَةَ لِلرَّعِيَّةِ وَ الْمَحَبَّةَ لَهُمْ وَ اللُّطْفَ بِهِمْ، وَ لَا تَكُونَنَّ عَلَيْهِمْ سَبُعاً ضَارِياً تَغْتَنِمُ أَكْلَهُمْ، فَإِنَّهُمْ صِنْفَانِ: إِمَّا أَخٌ لَكَ فِي الدِّينِ وَ إِمَّا نَظِيرٌ لَكَ فِي الْخَلْقِ. «مهربانى به رعيت و دوست داشتن آنها و لطف در حق ايشان را شعار دل خود ساز. مانندِ حيوانى درنده مباش كه خوردنشان را غنيمت شمارى، زيرا آنان دو گروهند يا هم دینِ تو هستند يا همانند تو در آفرينش.» 📚 نهج البلاغة #فقه @Nardebane_feghahat

🔸 «ثواب» و «عقاب» برای مرحله‌‌ی «تنجّز» است، بر خلاف مصلحت و مفسده که اثر وضعی و از قوانینِ تکوینیِ عالَم است. #اصول @Nardebane_feghahat

◾️ تسلیت به بشریّت ◾️ 🔹 الإحتلال يرتكب مذبحة في مستشفى المعمداني في غزة، راح ضحيتها مئات الشهداء والجرحى معظمهم من الأطفال #أنقذوا_غزة #غزة_تستغيث @Nardebane_feghahat

◾️ تسلیت به صاحب الأمر و الزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) @Nardebane_feghahat

✔️ تدریس کتابِ فقهی «شرائع الإسلام- محقق حلی- کتاب الصلاة- جلسه دوازدهم» 100 #فقه #تدریس_شرایع @Nardebane_feghahat

✔️ تدریس کتابِ فقهی «شرائع الإسلام- محقق حلی- کتاب الصلاة- جلسه سیزدهم» 101 #فقه #تدریس_شرایع @Nardebane_feghahat

✔️ عدول از سابقه به لاحقه جایز نیست، اما عدول  از لاحقه به سابقه جایز است: 🔹 لا يجوز العدول من السابقة إلى اللاحقة، و يجوز العكس، فلو دخل في الصلاة بنية الظهر ثم تبيّن له في الأثناء أنه صلّاها لا يجوز له العدول إلى العصر بل يقطع و يشرع في العصر، بخلاف ما إذا تخيل أنه صلى الظهر فدخل في العصر ثم تذكر أنه ما صلى الظهر فإنه يعدل إليها. 📚 العروة الوثقى، الطباطبائي اليزدي، السيد محمد كاظم ج2 ص15 #فقه @Nardebane_feghahat

✳️ قول به انکارِ «وقت مختص» را به مرحوم صدوق(ره) و والد ایشان انتساب داده‌اند ✔️ درس خارج فقه استاد شهیدی 95/09/23 🔸 برخی از بزرگان گفته‌اند «وقت مختص» نداریم. از اولِ اذان، وقت نماز ظهر و عصر شروع می‌شود تا غروب آفتاب. بله، بین نماز ظهر و عصر ترتیب وجود دارد و نماز عصر را باید بعد از نماز ظهر بخوانیم، ولی این ربطی به این بحثِ «وقت مختص» ندارد. قول به وقت مختص آثاری دارد که باید به آن آثار ملتزم شد. 🔹 علامه و شهید اول، قول به انکارِ وقتِ مختص را به صدوق نسبت داده‌اند. 🔸 صاحب حدائق می‌‌فرماید: «صدوق» وقت مختص را انکار نکرده و تنها در «فقیه» روایاتی را نقل کرده که ظهور در وقت مشترک دارد؛ مثل روایت قاسم بن عروة: «إذا زالت الشمس دخل وقت الظهر و العصر الّا ان هذه قبل هذه ثم أنت فی وقت منهما حتی تغرب الشمس» صدوق این روایت را نقل کرده است، ولی صریحاً وقت مختص را انکار نکرده است، بلکه نسبت به نماز خواندن در آخر وقت صریحاً قائل به وقت مختص شده است؛ در احکام السهو فی الصلاة می‌فرماید: «وَ إِنْ نَسِيتَ الظُّهْرَ وَ الْعَصْرَ ثُمَّ ذَكَرْتَهُمَا عِنْدَ غُرُوبِ الشَّمْسِ فَصَلِّ الظُّهْرَ ثُمَّ صَلِّ الْعَصْرَ إِنْ كُنْتَ لَا تَخَافُ فَوَاتَ إِحْدَاهُمَا فَإِنْ خِفْتَ أَنْ يَفُوتَكَ إِحْدَاهُمَا فَابْدَأْ بِالْعَصْرِ وَ لَا تُؤَخِّرْهَا فَيَكُونَ قَدْ فَاتَتْكَ جَمِيعاً» این عبارت را در فقیه آورده است. 🔹 حالا این استشهاد صاحب حدائق درست است یا درست نیست، ‌می‌رسیم. چون ممکن است ما هم قائل به وقت مختص در آخر وقت نباشیم، ولی قائل بشویم که چون روایات می‌گوید در ضیق وقت باید نماز عصر بخوانی، اگر ما نماز ظهر بخوانیم نماز ظهر باطل باشد چون أمر ندارد، اما این به معنای قول به «وقت مختص» نیست. این را بعدا ًتوضیح خواهیم داد. 🔸 در هر صورت این نسبت به صدوق داده شده و جامع المقاصد و مدارک گفته‌اند که والد صدوق هم «وقت مختص» را انکار کرده است. #فقه @Nardebane_feghahat

✔️ آیت الله جوادی آملی: 🔹 حضرت امیر‌ (علیه‌السلام) با فقر جدّاً مبارزه کرد و گاهی فرمود: «لو تمثّل لی الفقر رجلاً لقتلته» یعنی من کمکِ عاطفی ندارم که فقیر را کمک کنم، من کمکِ عقلانی دارم که فقر را ریشه‌کن می‌کنم. یعنی وظیفه یک حاکم آن است که #فقر_زدایی کند، نه فقیر را کمک کند! @Nardebane_feghahat

✔️ آیت الله جوادی آملی: 🔸 تبلور توحید در نهج البلاغه اکثر از صحیفه سجادیه است. @Nardebane_feghahat

✔️ آیت الله جوادی آملی 1401/3/11 🔸 در سوره مبارکه «القیامة» به این صورت آمده است که فرمود: ﴿لا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیامَةِ ٭ وَ لا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ﴾ این «نفس لوّامه» کارِ قیامت را انجام می‌دهد، یک قیامت صغراست. @Nardebane_feghahat

✔️ آیت الله جوادی آملی 1401/3/11 🔹 {بَلِ الْانسَانُ عَلی‏ نَفْسِهِ بَصِیرَة} انسان مبتداست، بصیر خبر است، انسان مذکر است و بصیر با تاء است! این تاء، تاء مبالغه است، نه تاء تأنیث ﴿بَلِ الْانسَانُ عَلی نَفْسِهِ بَصِیرَة﴾ مثل اینکه می‌گوییم «فلان شخص علّامةٌ» این تاء، تاء مبالغه است. اینجا ﴿بَلِ الْانسَانُ عَلی نَفْسِهِ﴾ نفرمود «بصیرٌ» فرمود ﴿بَصِیرَةٌ﴾ این «بل» هم بل اضرابیه است... @Nardebane_feghahat