eitaa logo
نردبان فقاهت
5.5هزار دنبال‌کننده
1.6هزار عکس
51 ویدیو
93 فایل
رضاحسینی ارتباط با ادمین @Rezahosseini7575 انتشار مطالب حوزوی، دروس خارج فقها، ادبیات، اصول، فقه
مشاهده در ایتا
دانلود
✔️ آیت الله سید احمد (حفظه الله تعالی): 🔸 مرحوم فیض در وافی به اختلاف متون پرداخته‌اند، اما اولاً: وافی فقط به کتب اربعه پرداخته است؛ ثانیاً: بیشتر اختلاف‌های ملموس را آورده. @Nardebane_feghahat
✳️ درس خارج فقه استاد محمدتقي شهيدی 96/12/23 ✔️ عدة من اصحابنا عن احمد بن محمد عن ابی یحیی الواسطی عن اسماعیل عن زرارة بن أعین عن أبی عبدالله (علیه السلام): سألته عن الدلک فقال ناکح نفسِه لاشیء علیه. 🔹 مراد از "دلک" بازی با آلت تناسلی، و مراد از "ناکح نفسه" استمناء است. حضرت در چنین فرضی فرموده است: "لاشیء علیه" یعنی چیزی بر او نبوده و منعی ندارد. ✅ مناقشه سندی و دلالی: 1⃣ این روایت سنداً ضعیف است، زیرا ابی یحیی الواسطی توثیق ندارد. 2⃣ "لاشیء علیه" به قرینه آیه شریفه و روایات محرّمه استمناء که خواهد آمد، حمل می‌شود بر نفی حدّ شرعی، به این بیان که نکاح اجنبیه موجب حدّ است به خلاف «نکاح نفسه» که حدّ نداشته و موجب تعزیر است. @Nardebane_feghahat
✳️ درس خارج اصول آیت الله سید احمد 1398/10/11 🔸 رجالِ ما در سمرقند نوشته شد. «کش» اطراف سمرقند است، ماوراء النهر است اصلاً، نه خراسان. 🔹 اصطلاحاً بالای رود سیحون و جیحون را «ماوراءالنهر» می‌گویند؛ یعنی پشتِ نهرِ سیحون و جیحون. زیر نهر را خراسان می گویند که الان در افغانستان است. 🔹 علی‌ای‌حال؛ مثلاً «بلخ» جز خراسان قدیم است اما خوارزم و بخارا و سمرقند و کش که مرحوم کشی از آن جاست، این ها همه از ماوراء النهرند. علمای آن منطقه ما رو به رجال آوردند. @Nardebane_feghahat
✳️ درس خارج فقه آیت الله سید احمد 1396/1/19 🔸 مشکل کتاب ابن داود این است که در هر صفحه چند اشتباه دارد. «کش» و «جش» که تلخیص کشی و نجاشی است، زیاد با هم اشتباه شده است. مرحوم اُرمَوی هم کتاب را چاپ کرده است ولی تحقیق فنی رجالی ندارد. @Nardebane_feghahat
✔️ استاد محمد جوادی شبیری زنجانی: 🔹 «کَشّ» شهری نزدیک سمرقند است. در بعضی از کتب به آن «کَسّ» تعبیر شده است که ظاهراً معرب «کشّ» است، زیرا در عربی شین به سین تبدیل می‌شود. مثلاً «قاشانی» به «قاسانی» تعبیر شده است. 🔸 در طبقه ی کلینی و اندکی از او متأخر است. @Nardebane_feghahat
✳️ درس خارج فقه آیت الله سید احمد 1398/6/25 🔸 «رجال ابن داوود» به اصطلاح امروزی‌ها غلط زیاد دارد. مزایای خاص خودش را هم انصافاً دارد و مهم ترین غلطی که در این کتاب تقریباً در هر صفحه‌ای تکرار شده (نه یک بار) فرق بین «جش» و «کش» است. 🔹 یک مطلبی را نقل می کند، بعد رمز «کش» می گذارد. «کش» یعنی «کشی»، اما آن مطلب در «نجاشی» است که باید «جش» می نوشت، «جش» یعنی نجاشی. 🔸 این فرق بین «جش» و «کش» در کتاب ابن داوود خیلی جابجا شده است. یعنی در هر صفحه ای شاید چهار پنج بار و شاید بیشتر جابجا شده است. @Nardebane_feghahat
✳️ (1) ❓آیا اگر راوی، ناقل روایاتی بود که در آنها توثیق خودش وارد شده بود، می توان نسبت به آن روایات اعتماد کرد و او را موثق دانست یا خیر؟ 🔸 نسبت به این گونه روایات، سوء ظن دارد و آنها را نمی پذیرد. همانطور که درباره مالک بن اعین چنین می گوید: «... والروایات التی تدل علی حسنه کلها تنتهی الیه. و کیف یمکن الوثوق بحال الرجل من قول نفسه و نقله؟» 📚 کتاب الطهاره ج1 ص282 @Nardebane_feghahat
✳️ (2) ✔️ آیت الله (رضوان الله تعالی علیه): 🔸 این گونه موارد، مستلزم دور است [زيرا] قبول روايت متوقف بر وثاقت خودش است، و وثاقت خودش متوقف بر قبول همين روايت است. @Nardebane_feghahat
✳️ (3) آيت الله در «کليات رجال» از نقل مي‌کند: کسي که روايتی نقل کند که اشاره به مدحش دارد، ما سوء ظن به اين فرد پيدا مي‌کنيم. [مثلاً] نقل مي‌کنند از امام صادق (علیه‌السلام) كه اسم بهشتي‌ها را برده است. کساني از اهل بيت و اصحاب خودشان. نگاه کردم اسمِ من هم در آخرش است. من هم جزء همان‌ها هستم. خب اين سنخ روايات به جعل أقرب است. @Nardebane_feghahat
✳️ درس خارج اصول آیت الله سید احمد 1397/7/9 🔸می گویند مرحوم سید بحر العلوم در یک سفری که به منطقه چفل داشت، با يک عالم یهودی بحثش می‌شود. او می گوید شما نبوت موسی را قبول دارید ما هم قبول داریم، لذا استصحاب می کنیم. اما نبوت حضرت محمد که محل شک بین ما و شماست. ما قبول نداریم. 🔹 بعد مرحوم بحر العلوم می گوید: من نبوت موسی(ع) را قبول دارم که بشارت به حضرت پیغمبر داده است اما آن موسایی را که تو می گویی قبول ندارم؛ لذا جای استصحاب نیست.  @Nardebane_feghahat
کانال یادداشت های تاریخی به واکاوی مسائل تاریخی و فرهنگی ایران اسلامی پرداخته و به شبهات وارد شده در فضای مجازی پاسخ خواهد داد. @historynotes
✔️ استاد محمد تقی شهیدی: 🔹 «عمر بن حنظله» معروف است و بیش از 70 روایت دارد و قدحی نیز از جانب او نیامده است. آیت الله (ره) همین مطلب را دال بر وثاقت ایشان می دانستند. این که حداقل دارای حسن ظاهر بوده است که اماره تعبدی بر عدالت است. @Nardebane_feghahat