‌ کوفیان اهل شعر و نثر و ادبیات بودند و قافیه به قافیه ، عجایب می‌سرودند . گمان می‌کنم در نوشتن‌ها و سرودن‌ها ، مبتلایِ حسین بودند و ستایشگرِ دینِ محمد ص ‌‌. در نامه نگاری ها خوش ذوق ترینِ آدمیان بودند و در شرح احوالات ، متبحر ترینِ نویسندگان . اما در آخرِ قصه‌های نا نوشته‌شان ، همان‌ها که نیکوترین را می‌گفتند ، در سپاه یزدید و مقابل حسین بن علی ایستادند و شمشیر کشیدند . زیرا نورانیتِ جملات و نثرهایشان‌ در قلب‌های چرکین‌ و خیانت‌کارشان ، نفوذ نکرده بود . مبادا اهالی قلم ، اهالی هنر و متفکرانِ جامعه‌ی اسلامی ، چنان کوفیان فقط به نوشتن مشغولیت یابند و پشت ولایت را که پرچمدارِ اسلام است ، خالی کنند . حرف‌ها و نقل‌ها و نثر‌ها و شعرها ، پس از صفحه‌ی کاغذ باید بر صفحه‌ی روزگار جاری شوند !. بنایِ عشق . . . پابَرجاست ، چه باهجران ، چه بی‌هِجران که هِجران‌ هم به جانِ تو زِ عشقِ تو نمی‌کاهَد آقایِ امام حسین (: ✍🏻 #شیخ_مجنون #حسین_جان | #نویسندگی