‌ شبیه دخترکِ کوچکِ تنهایی که داغِ پدر دیده و در کنجِ خانه زانویِ غم بغل گرفته‌ست و موهای آشفته اش را دور انگشتان نازکش می‌پیچد و می‌پیچد و می‌پیچد و صدای قلبش را واضح می‌شنود. مستأصل و حیرانم‌. من روایتِ زینب را در هنگامه‌ی از دست دادنِ پدر نخوانده‌ام! شرح حال حسنین را نمی‌دانم ولیکن تا مغزِ استخوانم میسوزد وقتی که به یک عمر مظلومیتِ علی ع می‌اندیشم... اصلا شبِ بیست و یکم مگر روضه می‌خواهد؟ مگر شرح و قصه و مرثیه ميخواهد؟ آدمی اگر دل داشته باشد و عاشقی بداند بی مقدمه چشمانش قطره قطره اشک می‌ریزند. نه فقط چنین شبی که علی ع را مردمِ بی بصیرت یک عمر به شهادت رساندند. شهادت مولایمان علی، کسی که پدرِ خاک بود و عزیز ترینِ پیامبر ص را تسلیت عرض میکنم :) #طلبه‌ی‌جوانِ‌حزب‌اللهی #شهادت_امام_علی #شب_قدر