eitaa logo
تدبر حسینی
225 دنبال‌کننده
5.1هزار عکس
1.5هزار ویدیو
139 فایل
مباحث تدبر استادضرابی "تدبردر کلمات قصار امام حسین علیه السلام _ " محرم ۱۴۴۲ "وتدبر در کلمات ائمه اطهار علیهم السلام" جلسات تدبر در قران استادضرابی که بین سالهای ۷۹ تا ۹۹ ضبط شده و به لطف الهی ادامه دارد ... ارتباط با ادمین : @z_ziaie
مشاهده در ایتا
دانلود
•┈┈••✾»☘️🕊☘️«✾••┈┈•ا بِسْمِ الله الرَّحْمن الرَّحیم‏ مروری بر کتاب شریف سرالصلاة امام خمینی قدس سره ۹ شرح اصطلاحات عرفانی : مراد اهل عرفان از ، تجلی و ایجاد به انکشاف حقیقت وجود و ظهور نور او در مظاهر خلقیه است و نتیجه و ظهور خروج ممکنات از ظلمتکده عدم به عالم نور و وجود است . و به واسطه ظهور فعلی است که از ممکنات طرد عدم می شود؛ بدون اینکه ذات از مقام غیب الغیوب تنزل یابد و ممکن از مقام فقر به مرتبه غنای ذاتی تجافی یا صعود کند تا مستلزم انقلاب ممکن به واجب بالذات بشود. در اثر تجلی حق از پشت پرده های اسماء در آیینه های خلقی بود که عوالم با ترتیب و نظمی خاص بر حسب ترتیب وجودی وجود یافت . نخستین چیزی که تجلی خود را آغاز نمود، «مشیت » مطلقه و ظهور غیر متعین است که از آن به تعبیر کرده‌اند . پس « » همان مقام ظهور حقیقت وجود و اطلاق آن حقیقت و سریان آن حقیقت است . و «مشیت » عینا همان اراده آن حقیقت است . در مقام ظهور و تجلی و مراتب تعینات، از عقول مقدسه و ملائکه مقربه تا قوای طبیعی و فرشتگان زمینی، همگی مراتب مشیت و حدود و اراده در مقام تجلی و فعل می باشند: « خَلَقَ اَللَّهُ اَلْمَشِيئَةَ بِنَفْسِهَا ثُمَّ خَلَقَ اَلْأَشْيَاءَ بِالْمَشِيئَةِ . » 📕(اصول کافی، ج 1، ص 110، حدیث 4) . [ امام صادق (عليه السّلام) فرمود: خداوند مشيت را بخود مشيت آفريد سپس چيزها را با مشيت آفريد.] در صورت هر چه گشت موجود بنمود جمال خویش ظاهر در عین ظهور گشت مخفی در عین خفا نمود اظهار 🎙استاد ضرابی / خرداد ۱۴۰۲/ بخش نهم سرالصلوه / صفحه نهم @Tadaborehussaini
•┈┈••✾»☘️🕊☘️«✾••┈┈•ا بِسْمِ الله الرَّحْمن الرَّحیم‏ مروری بر کتاب شریف سرالصلاة امام خمینی قدس سره ۹ شرح اصطلاحات عرفانی 🌄فیض اقدس و فیض مقدس : این دو اصطلاح، از اصطلاحات رایج در علم عرفان نظری است و از ارکان اساسی آن به شمار می آیند و آگاهی نسبت به آن ها، در فهم بسیاری از مسائل عرفانی، مفید و مؤثر است. عرفا برای خداوند دو قائل می باشند: یکی تجلّی علمی، و دیگری تجلّی عینی خارجی. ✨ تجلّی اول عبارت است از تجلّی ذات بر ذات خود که باعث تحقق اسماء و صفات می گردد. و این را « _اقدس» گویند. ✨ تجلّی دوم ـ که تجلّی خارجی و عینی است ـ تجلّی اسمائی و صفاتی است که موجب پیدایش ممکنات و حقایق موجود در عالم می شود و از آن، تعبیر به «» می نمایند. 🌔 به عبارتی دیگر، الهی بر دو قسم است: فیض اقدس که با آن اعیان ثابته و استعدادهای آن ها در علم ربوبی حاصل می شود. [منظور از ] اصطلاح «اعیان ثابته» همان وجود علمی ماسوی در ذات باری تعالی است. و دیگری فیض مقدس که به وسیلۀ آن، اعیان ثابته در خارج و عالم کَوْن با آنچه از لوازم و توابع آن ها است، حاصل می شوند. 📗 (نقد النصوص، ص 42) 🏞وجه نام گذاری فیض اقدس به این دلیل است که «أقدس عن الإمکان ولواحقه، والکثرة و توابعها»؛ 📒( مصباح الهدایه، ص 67.) یعنی : منزّه است از حالت امکانی و لواحق آن، و از کثرت و آنچه از توابع آن است؛ چرا که فیض اقدس ملاحظۀ اسماء و صفات الهی است بدون حالت امکانیه ـ که خود نقص است ـ در ممکنات خارجی. و فیض مقدس ملاحظۀ حقایق خارجی است از آن نظر که حقایق وجودیه اند و هر یک مجلی و مظهری از اسماء و صفات الهی می باشند، بی شایبۀ نقایص و حدود عدمی آن ها. 📒( مصباح الهدایه، ص 42) 🌇خلاصه آن که مراد از فیض اقدس، حصول اعیان ثابته و استعدادات اصلی آن ها در علم باری تعالی است؛ و مراد از فیض مقدس، حصول آن اعیان در خارج است با لوازم و توابع آن ها. 📗(هزار و یک نکته، نکته 3.) 🎙استاد ضرابی / خرداد ۱۴۰۲/ بخش نهم سرالصلوه / صفحه نهم @Tadaborehussaini