eitaa logo
کانال دروس آیت الله العظمی جوادی آملی
11.2هزار دنبال‌کننده
1.3هزار عکس
1.4هزار ویدیو
4.7هزار فایل
آخرین جلسات دروس و مباحث حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی (دام ظله) در قالب تصویر، صدا و متن بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء معاونت رسانه ارتباط با ادمین: @bonyad_esra_admin فهرست: https://eitaa.com/a_javadiamoli_doross/11098
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 عهد الهی 🔸 این عید خجسته و بزرگ دینی را به پیشگاه ولی عصر (ارواحنا فداه) و امّت اسلامی و شما بزرگواران تحنیت عرض می ‌كنیم. همان‌ طوری كه ذات اقدس الهی به رسول گرامی ‌اش (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) و همچنین به وسیله آن حضرت به ذوات قدسی اهل بیت (علیهم الصلاة و علیهم السلام) دستور داد كه مردم را كنند و به صراط مستقیم بیاورند، بازگشت این هدایت به یك نحوه تجارت یا كشاورزی است. گاهی تعبیر قرآن این است كه شما باید تجارت كنید، برای اینكه سرمایه ‌ای به نام عمر می ‌دهید، [پس] چیزی باید بگیرید؛ گاهی دارد که كشاورزی كنید ﴿وَ اللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَباتاً﴾.[1] اگر انسان در بخش كشاورزی شركت كرد، شجره طیبه ‌ای می‌شود كه ﴿أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِی السَّماءِ﴾.[2] اگر انسان در بخش تجارت شركت كرد، می‌ شود ﴿یرْجُونَ تِجارَةً لَنْ تَبُورَ﴾[3] كه دیگر كسادی و خسارتی و ضرری در آن نیست، اما هر دوی این كار توجیه لازم دارد. در تجارت انسان چیزی می ‌دهد و یك چیز بهتری می ‌گیرد، این معنای تجارت است؛ ولی در تجارت الهی, عِوض و معوّض هر دو را خدا به انسان می ‌دهد، این‌ طور نیست كه ما چیزی به خدا بدهیم یا در راهی صرف كنیم و عِوض آن را خدا به ما بدهد، این‌ طور نیست. 🔸 در جریان كشاورزی روشن است كه انسان می ‌شود، چیزی نمی ‌دهد تا چیزی بگیرد، چون تجارت نیست؛ اما در جریان تجارت كه مثلاً وقتی صَرف بكند, عمری صَرف كند, مالی بدهد, جانی بدهد, شهید بشود, جانباز بشود، این ‌طور نیست كه چیزی بدهد و چیزی بگیرد، بلكه عِوض و معوّض هر دو را خدای سبحان به انسان می ‌دهد؛ یعنی اگر برابر بخش پایانی سوره «توبه» که فرمود ﴿إِنَّ اللَّهَ اشْتَری‏ مِنَ الْمُؤْمِنینَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ﴾،[4] این جان را كامل می ‌كند و این آبرو را كامل می كند و به ما مرحمت می ‌كند، این‌ طور نیست كه چیزی بدهیم و چیزی بگیریم. 🔸 اما اگر خدای ناكرده كسی با ابلیس و با غیر خدا معامله كرد، او عوض و معوّض هر دو را می ‌گیرد، نه چیزی به ما بدهد! اگر كسی خدای ناكرده در راه باطل قدم گذاشت، یعنی عمر را صَرف كرد, آبرو را صرف كرد, مال را صرف كرد، این مال و آبرو را آن ابلیس می ‌برد كه اصلِ مبیع است، آن ثمن هم در اختیار اوست، آن‌گاه ما را به اسارت می ‌گیرد و از ما سواری طلب می ‌كند![5] اگر كسی خدای ناكرده با شیطان معامله كرد، عوض و معوّض هر دو را او می ‌برد و چیزی به انسان نمی ‌دهد، این می‌ شود . خسارت یعنی باختن سرمایه و نگرفتن شیء. 🔸 انبیا (علیهم السلام) عموماً وجود مبارك حضرت خاتم (علیهم الصلاة و علیهم السلام) خصوصاً و ذوات قدسی اهل بیت (علیهم السلام) عموماً به بركت رئیس مذهب ما وجود مبارك امام صادق خصوصاً كه امروز وجود مبارك ولی عصر است، اینها آمدند به ما گفتند شما می ‌توانید رشد كنید و باشید، شجره‌ ای باشید كه ﴿أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِی السَّماءِ﴾، می ‌توانید تجارت كنید، عوض و معوّض هر دو را می ‌برید. 🔸 ما حالا اگر در جهاد اصغر توفیقی نداشتیم كه بشوید یا جانباز بشویم، اما آقایان در راه باز است! بهترین فرصت كه الآن دوران جوانی شماست، آن تعهّد الهی است. شما كتاب صلات می‌ خوانید و عمل می ‌كنید؛ كتاب صوم می ‌خوانید و عمل می ‌كنید؛ كتاب حج و عمره می‌ خوانید و عمل می‌ كنید؛ ولی را می‌ خوانیم، اما ما عمل نمی ‌كنیم! آن ‌قدر ذات اقدس الهی فیض و فضل او به ما نزدیك است كه به ما فرمود با من عهد ببندید، این عهد هم عقدی است و از طرف من هم قبول كنید و بگویید: «عَاهَدْتُ‏ اللَّه». ما نذر داریم, نذر می ‌كنیم که گوسفند را بدهیم, آش را بدهیم مانند این كارها را داریم، اما عهد كه یك كار علمی است و طرف ما هم خداست [نداریم]، فرمود با من ببندید! [1] . سوره نوح،آیه17. [2] . سوره ابراهیم،آیه2. [3] . سوره فاطر،آیه29. [4] . سوره توبه،آیه111. [5] . سوره إسراء،آیه62؛ ﴿لَأَحْتَنِكَنَّ ذُرِّیتَهُ﴾. 📚 مراسم عمامه گذاری در شب ولادت رسول الله صلی الله علیه و اله و سلّم تاریخ: 1393/10/18 🆔 @a_javadiamoli_doross
💠 سلمان و اباذر زمانه 🔹 اینکه خدا به این مردم جاهلی عرب می ‌گفت که ﴿صُمٌّ بُكْمٌ عُمْی﴾[1] اینها کَر و کورند، به چه مناسبت کر و کورند؟ فرمود چرا کوه را نمی ‌بینید؟ آنها کوه را می ‌دیدند! فرمود شما کور هستید! کسی تابلو را ببیند و نقاش را نبیند، کور است. دانشگاه‌ های ما که باید اسلامی بشود! الآن لاشه علوم در دانشگاه‌ ها تدریس می‌ شود؛ زمین‌ شناسی داریم، دریاشناسی داریم، صحراشناسی داریم، خداشناسی نداریم! ادر هنرکده ‌ها یک تابلو را که می‌ بینند، فوراً از نقاش حق ‌شناسی می ‌کنند، این است که قرآن می ‌فرماید اینها کور هستند، این است که می ‌فرماید مرگ بر این انسان![2] این نقش به این زیبایی را می ‌بیند اما پی به نقاش نمی ‌برد. وقتی دانشگاه‌ ها اسلامی می‌شود که علم، باشد نه لاشه دانش تدریس بشود. ▫️ می ‌فرماید که خود انسان را نگاه کنید ﴿مِنْ أَی شَی‏ءٍ خَلَقَهُ﴾؛[3] چرا انسان را نمی ‌بینید؟ اینها که انسان را نمی ‌بینند، چیست؟ الآن صدها دانشگاه درباره بدن انسان کار می ‌کنند، هنوز بسیاری از بیماری ‌ها کشف نشده! بسیاری از داروها کشف نشده! فقط یک قطره آب که بیشتر نبود، یک قطره آب می ‌شود این‌طور؟! آن هم تازه بدن! آن ﴿وَ نَفَخْتُ فیهِ مِنْ رُوحی﴾[4] که حساب دیگری است، اگر کسی انسان را ببیند، آفریدگار انسان را نبیند کور است! دانشگاه وقتی اسلامی می ‌شود که دانش اول و آخرش باشد؛ چه کسی آفرید؟ برای چه چیزی آفرید؟ آن وقت [از] چنین دانشگاهی و در می ‌آید. 🔹 به برکت خون‌های پاک شهدا که باید میوه طیب و طاهر بدهد، دانشگاه‌ های ما مثل حوزه علمیه خواهد بود؛ چه اینکه بسیاری از اینها چنین هستند! اینها هم برای ما درس است! در پایان زیارت‌نامه ‌ها چه می‌ گوییم؟ می‌ گویم «طِبْتُمْ وَ طَابَتِ الْأَرْضُ الَّتِی فِیهَا دُفِنْتُمْ»؛[5] شما طیب و طاهر شدید و کشور را پاک کردید. کشور را باران پاک نمی ‌کند، پاک می ‌کند. از استعمار و ترامپ ‌ها و مانند آنها این آلودگی ‌ها و این را باران پاک نمی‌ کند، فقط خون پاک می‌ کند «طِبْتُمْ وَ طَابَتِ الْأَرْضُ الَّتِی فِیهَا دُفِنْتُمْ». مگر باران قدرت دارد استکبار را پاک بکند؟ استحمار را پاک بکند؟ استذلال را پاک بکند؟ این خون است که پاک می کند. ▫️ [توضیح مطلب] یک بخش را روایات دارد ـ که عِدل قرآن فرمودند ـ یک بخشی هم خود قرآن؛ فرمود کشوری که خون داد پاک شد، وظیفه ما که در این کشور پاک به سر می‌ بریم چیست؟ ﴿وَ الْبَلَدُ الطَّیبُ یخْرُجُ نَباتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ﴾[6] یکی قرآن است، یکی آن عِدل قرآن که معصوم فرمود؛ فرمود کشوری که خون داد پاک شد، قرآن می‌ گوید کشور پاک باید میوه پاک بدهد، میوه پاک چیست؟ است، است، است، است؛ یعنی واقعاً این ایران بزرگ و ایرانی بزرگوار اگر بیفتد در تولید ما دیگر از هراسی نداریم. [1]. سوره بقره، آیه 18. [2]. سوره عبس، آیه 17؛ ﴿قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَكْفَرَهُ﴾. [3]. سوره عبس، آیه 18. [4]. سوره حجر، آیه29؛ سوره ص، آیه72. [5]. مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج‏2، ص723. [6]. سوره اعراف، آیه58. 📚 درس تفسیر سوره مبارکه عبس جلسه 5 تاریخ: 1398/09/13 🆔 @a_javadiamoli_doross
💠 معجزات انبیاء (علیهم السلام) 🔸 قرآن كریم كه را می ‌ستاید [و] معرفی می‌ كند، می ‌فرماید اینها در اثر قدرت روح انبیا است، چون ﴿اللّهُ أَعْلَمُ حَیثُ یجْعَلُ رِسَالَتَهُ﴾؛[1] خدا می‌ داند كه چه كسی را پیغمبر كند و نبوّت و رسالت را به كدام موطن اعطا كند، بعد هم می ‌فرماید: ﴿كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِی﴾[2] این در نظام تدبیرِ الهی ثبت شده است كه خدا و فرستادگان خدا . خب اگر معجزه قابل اتیان مثل باشد كه شكست می ‌خورد، چون ابزار پیشرفت انبیا معجزه است. برای توده مردم معجزه است كه طریق اثبات نبوّت انبیا است. اگر معجزه قابل اتیان مثل باشد، نظیر علوم غریبه دیگر می ‌شود، آن ارزش را از دست می‌ دهد. این را خدای سبحان نفی كرد و فرمود هرگز شكست نمی‌ خورد. 🔸 در سورهٴ «مجادله» آیهٴ 21 این‌ چنین فرمود: ﴿كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِی﴾ این ثبت شده است، نه اینكه انبیای من را شهید نمی ‌كنند ﴿یقْتُلُونَ النَّبِیینَ بِغَیرِ حَقّ﴾؛[3] نه اینكه انبیا را نمی ‌كشند و اینها همیشه در جنگ ها پیروزند، خیلی ها در جنگ ها شهید شدند و شربت شهادت نوشیدند. فرمود رسالت من شكست نمی ‌خورد. به خود انبیا هم فرمود این دین را یا در زمان حیات شما یا بعد از حیات شما من می ‌كنم: ﴿فَإِمَّا نُرِینَّكَ بَعْضَ الَّذِی نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّینَّكَ﴾[4]؛ من آنچه را كه دادم، یك مقداری در زمان حیات شما، یك مقداری بعد از حیات شما، بالاخره دین را تثبیت می‌كنم. رسالت شكست نمی ‌خورد گرچه رسول شهید بشود. شكست نمی‌ خورد گرچه آورندهٴ دین را شهید كنند. ﴿كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِی﴾،[5] معجزه به هیچ وجه شكست نمی‌ خورد. نه تنها «كتب الله لاغلبنّ انا و رسولی» نه، ﴿وَرُسُلِی﴾ همه انبیا این‌ چنین‌ اند! 🔸 این جزء سنّت های خدای سبحان است كه هیچ پیغمبری شکست نمی خورد: ﴿كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِی﴾؛ همه فرستادگان من پیروزند. با اینكه: ﴿یقْتُلُونَ النَّبِیینَ بِغَیرِ حَقّ﴾[6] و مانند آن؛ چه اینكه در سوره «صافات» آیه 171 و 172 و 173 این‌ چنین فرمود: ﴿وَ لَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِین ٭ إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ ٭ وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمْ الْغَالِبُون﴾ این در قضای الهی گذشت كه همه مرسلین پیروزند و همه سپاهیان من ظفرمندند، اینها و اینها غالب‌اند [و] هرگز شكست نمی‌ خورند؛ در حالی كه بسیاری از انبیا را شهید كردند، بسیاری از جنود الهی را شهید كردند. یحیای شهید شربت شهادت نوشید، امّا و هرگز شكست نخورد، چرا؟! چون آنچه را كه انبیا می ‌آورند، قابل اتیان مثل نیست؛ پس این دو خصیصه در معجزات انبیا هست: نه راه فكری دارد (یك) و نه می ‌توان مثل آن آورد، (دو) البته این دومی در اثر همان اوّلی است، چون راه فكری ندارد، كسی نمی ‌تواند مثل آن بیاورد. [1] . سوره انعام، آیه 124. [2] . سوره مجادله، آیه 21. [3] . سوره آل‌عمران، آیه 21. [4] . سوره غافر(مؤمن)، آیه 77. [5] . سوره مجادله، آیه 21. [6] . سوره آل‌عمران، آیه 21. 📚 سوره مبارکه بقره جلسه 65 🆔 @a_javadiamoli_doross
💠 شجره طوبی 🔹 این آیه مبارکه که فرمود: ﴿وَ لاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا﴾[1] شهدا زنده هستند، یعنی برای ما دعا می کنند؟ اگر زنده هستند، خودشان مرفّه می‎باشند؟ بله، خیلی ها مرفّه هستند! مگر علما نمی ‌توانند این کار را بکنند؟ «مِدَادِ الْعُلَمَاء»[2] که بالاتر از خون شهید است! او مرفّه است و در بعد از مرگ هم مرفّه است؛ اما او بتواند این اثر را داشته باشد که ولی ای از اولیای الهی ظهور بکند و یک نظام الهی را مستقر بکند، این اثر که درباره علما نیامده است! درست است که «مِدَادِ الْعُلَمَاء» افضل است؛ اما نیامده که مثلاً اینها باعث می شوند که ولی ای از اولیای الهی ظهور کند، اما شهید چرا! این‌ طور هست! 🔹 ﴿لاَ تَحْسَبَنَّ﴾؛ اینها مرده نیستند، ﴿أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یرْزَقُونَ﴾ هستند، ﴿فَرِحِینَ بِمَا آتَاهُمُ اللّهُ﴾[3] می ‌باشند، ﴿وَ یسْتَبْشِرُونَ﴾؛ یعنی هر روز و هر لحظه از ذات اقدس الهی می‌ خواهند که به ما بشارت بدهید این کسانی که ما بودند کجا هستند؟ ﴿وَ یسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِینَ لَمْ یلْحَقُوا بِهِم﴾، این ﴿بِالَّذِینَ لَمْ یلْحَقُوا بِهِم﴾ همان ‌طوری که در همان آیات سوره مبارکه «آل عمران» گذشت، عدم ملکه است، چون افراد سه قسم هستند: یا اصلاً واقف و متوقف هستند، مثل کسی است که اتومبیل دارد و در خانه خود پارک کرده است، او که حرکت نکرده است! به یک آدم واقفِ متحجّرِ ساکن، نمی گویند هنوز نرسید، می گویند او هنوز راه نیافتاد، این یک گروه. گروه دوم کسانی هستند که راه افتادند و راه را دارند طی می کنند ولی هنوز به مقصد نرسیدند که به اینها به عنوان عدم ملکه می گویند ﴿بِالَّذِینَ لَمْ یلْحَقُوا بِهِم﴾. گروه سوم کسانی هستند که حرف آنها را گوش دادند، به مقصد رسیدند و دارند وظایف خودشان را انجام می دهند؛ اگر کاری به آنها ارجاع شده است، امینانه دارند انجام می دهند! پس اینها سه گروه هستند. این ﴿یسْتَبْشِرُونَ﴾ که فعل مضارع است و دلالت بر استمرار دارد، هر روز به خدا عرض می کند که به من مژده بدهید که اینها کجا هستند؟ اینهایی که من هستند و هنوز تا این‌جا به ما ملحق نشدند در چه حالت هستند؟ این همان درخواست است! 🔹 بنابراین اگر این آیات جمع بشود، روایاتی که در ضمن این آیات است تحت تفسیر اینها ذکر بشود و حرف عرفا جمع بشود، آن وقت این عرفان و روایات و قرآن، را روشن می کند، آن وقت استقلال مملکت، امنیت و آزادی مملکت، اینها جزء فروعات و شاخه های فرعی برکات خون شهادت است، آن ظهور ولی ای از اولیای الهی، است! [1]. سوره آل عمران، آیه169. [2]. من لا یحضره الفقیه، ج4، ص399. [3]. سوره آل عمران، آیه170. 📚 سوره مبارکه دخان ـ جلسه 9 تاریخ: 1394/11/20 🆔 @a_javadiamoli_doross
💠 دعای شهدا 🔹 درست است كه وجود مبارك پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمود مِداد علما افضل از دماء شهداست؛[1] اما در این بخش ‌های اجرایی یك سلسله كارهایی شهدا انجام می ‌دهند كه از علما ساخته نیست یا ما ندیدیم! درباره علما بعضی‌ ها وزن و موزون هر دو را با هم دارند؛ برخی از علما و مراجع اینها با یك دست مركّب آوردند و با یك دست خون آوردند؛ مثل شهید اول و شهید ثانی که هر دو كفّه ترازو را اینها دارند، شهید مطهری این طور است, شهید بهشتی این طور است، خیلی از این ‌طورند! سرّش این است كه این بزرگواران چون در راه دین شدند، زنده وارد برزخ می ‌شوند! گرچه به حسب ظاهر بدنشان مرده است، ولی زنده وارد برزخ می‌شوند؛ خواب نیستند, مُرده ملكوتی نیستند بلکه هستند. كاملاً باخبرند چه كسی راهی راهشان است، یك; چه كسی راهشان را ادامه نداد، دو; اینهایی كه راهشان راه آنها را ادامه ندادند، كاری به آنها ندارند؛ اما اینها كه ادامه دهنده راهشان هستند، مرتّب از خدا سؤال می ‌كنند كه اینها كجایند و در كدام مقطع هستند؟[2] 🔹 می ‌دانید خدا خدای همه است و روزی همه را می ‌دهد! اما كسانی كه دارند؛ مثل خاندان شهید, آزادگان, ایثارگران و مانند اینها که یك گروه خاصی را برای كمك به اینها می‌ فرستد! بنگرید ببینید موسی و خضر چه گفتند; موسی(سلام الله علیه) به خضر فرمود شما که دارید این جا دیوار می ‌چینید، این‌ جا كه مسافرخانه ندارد، ما را هم كه حاضر نشدند به عنوان مهمان پذیرایی كنند ﴿فَأَبَوْا أَنْ یضَیفُوهُما﴾،[3] برای چه كارگری كنیم و دیوار را بچینیم؟! خضر گفت موسی! زیر این دیوار گنج است ﴿وَ أَمَّا الْجِدارُ فَكانَ لِغُلامَینِ یتیمَینِ فِی الْمَدینَةِ وَ كانَ تَحْتَهُ كَنْزٌ لَهُما وَ كانَ أَبُوهُما صالِحاً﴾؛[4] پدرشان آدم خوبی بود، خدا مرا فرستاده كه این بچه‌ها را تأمین كنم. 🔹 خضر همیشه در راه است! ممكن است، به فكر ماها نباشد؛ اما فكر آن‌ ها هست. همیشه هست، این‌ ها البته زیر نظر وجود مبارك ولی‌ عصر می باشند. این‌ طور نیست كه حالا اگر كسی خون داد بگوییم در قیامت فقط جبران می شود, این‌ طور نیست! همین‌ جا به حسابش رسیدگی می شود! آن روزها كه این صحبت ‌ها[ی مادی] نبود، صد درصد رفتند! 🔹 یك شب قبل از انقلاب وقتی در همین گذرخان به نماز آقای (رضوان الله علیه) داشتم می‌ رفتم، دیدم جوانی ایستاده است ـ آن وقت نمی ‌گفتند امام, می ‌گفتند ـ گفت اگر خمینی بگوید آن‌ قدر این‌ جا بایست و تشنه باش و آب نخور تا بمیر، من حاضرم! گفت اگر او بگوید آب هم نخور و این ‌جا بایست، می‌ گویم چشم! این ‌ها با رفتند، خدا خدای اینهاست! این ‌ها زنده‌ اند! خیلی‌ ها می ‌میرند و وارد برزخ می ‌شوند، این ‌ها زنده وارد برزخ شدند; یعنی زنده ملكوتی‌ اند، به دلیل اینكه باخبرند چه كسی می ‌آید و چه كسی می ‌رود و امثال ذلك؛ این ‌طور نیست كه حالا فقط نظامی بگوید: مرا زنده پندار چون خویشتن ٭٭٭ بیایم به جان گر بیایی به تن[5] تنها این نیست، این ‌ها واقعاً هم ظاهر را می ‌فهمند و هم باطن را آگاه‌ اند. هر چه که ما راه این ‌ها را ـ به خواست خدا ـ ادامه بدهیم، آن ‌ها از ما راضی ‌ترند و دعای آن ‌ها در حقّ ما مستجاب است. مرحوم علامه در وصیت ‌نامه ‌خودش به پسرش می ‌گوید، مرا بعد از مرگ تنها نگذار، چون آن ‌جا خیلی آسان نیست! وصیت ‌نامه علامه در آخر قواعد[6] چاپ شده است، به پسرش فخرالمحقّقین می ‌گوید، نگو علامه بود و مُرد، مرا فراموش نكن! آن‌ جا حساب دیگری است؛ اما به فكر دیگران است. [1] . من لا یحضره الفقیه، ج4، ص399؛ «إِذَا كَانَ یوْمُ الْقِیامَةِ جَمَعَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ النَّاسَ فِی صَعِیدٍ وَاحِدٍ وَ وُضِعَتِ الْمَوَازِینُ فَتُوزَنُ دِمَاءُ الشُّهَدَاءِ مَعَ مِدَادِ الْعُلَمَاءِ فَیرْجَحُ مِدَادُ الْعُلَمَاءِ عَلَى دِمَاءِ الشُّهَدَاء». [2] . سوره آل عمران، آیه169. [3] . سوره کهف، آیه77. [4] . سوره کهف، آیه82. [5] . نظامی، خمسه، شرف نامه، بخش6. [6] . إیضاح الفوائد فی شرح مشكلات القواعد، ج4، ص756؛ «...و (لا تكثر) من ذكری فینسبك أهل العزم الى العجز (بل) اذكرنى فی خلواتك و عقیب صلواتك و...». 📚 دیدار رئیس و نماینده ولی فقیه در بنیاد شهید و امور ایثارگران با حضرت استاد تاریخ: 1394/12/18 🆔 @a_javadiamoli_doross
💠 عالی ترین درجه 🔹 فرمود: ﴿وَ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ﴾؛ اینها که در راه خدا شربت شهادت نوشیدند، هیچ عملی از اعمال اینها گُم نمی شود و همه اعمال اینها محفوظ است! هر کار خیری که کردند و هر قدمی که برداشتند! در بخش های پایانی سوره مبارکه «توبه» فرمود: ﴿وَ لاَ ینفِقُونَ نَفَقَةً صَغِیرَةً وَ لاَ كَبِیرَةً﴾؛[1] یک بند کفشی، یک بند پوتینی، یک مجاهدی یک سربازی به سرباز دیگر کمک کرد در او محفوظ است! ﴿وَ لاَ ینفِقُونَ نَفَقَةً﴾؛ یک تکه نانی را کسی به دیگری داد یا یک شربت آبی را به او داد ﴿وَ لاَ ینفِقُونَ نَفَقَةً صَغِیرَةً وَ لاَ كَبِیرَةً وَ لاَ یقْطَعُونَ وَادِیاً﴾؛ هیچ قدمی بر نمی دارند در میدان شلمچه یا غیر شلمچه، مگر اینکه همه آنها را ما می نویسیم و نزد ما است! ﴿وَ لاَ ینفِقُونَ نَفَقَةً صَغِیرَةً وَ لاَ كَبِیرَةً وَ لاَ یقْطَعُونَ وَادِیاً﴾؛ هیچ دشمنی را نمی ترسانند، مگر اینکه این در نامه عملشان ثبت است؛ هیچ دوستی را خوشحال نمی کنند، مگر اینکه در نامه عملشان ثبت است. این تثبیت اعمال ریز و درشت در بخش های پایانی سوره مبارکه «توبه» هست، این‌ جا می فرماید همه اعمال این شهدا محفوظ است، بعد ﴿سَیهْدِیهِمْ﴾، اینها زنده اند! یک شخص واحد که نیستند، اینها سازماندهی می خواهند؛ هم اعمال اینها را حساب شده به آنها می دهیم، هم راهی را که اینها در برزخ باید طی کنند به اینها نشان می دهیم، هم راهی که از برزخ به بهشت می رسند را به آنها نشان می دهیم، هم مقصد را به ایشان نشان می دهیم و هم مقصود را در مقصد به ایشان نشان می دهیم! همه اینها است، هدایت هایی که مربوط به برزخ و «ساهره» قیامت است، در طریق بهشت است و در خود بهشت است! هدایت این پنج ـ شش مرحله را ما به عهده داریم و ﴿سَیهْدِیهِمْ وَ یصْلِحُ بَالَهُمْ﴾؛ شأن اینها را اصلاح می کنیم. مهم ترین شأنی که شهید دارد، این است که است ببیند که همراهان او در کجا هستند؟! مستحضرید که دیگران هم البته به اعمال خیرشان می رسند؛ اما آن‌طوری که برای مجاهدان و مهاجران و قرآن کریم برنامه ریزی کرده، به صورت مبسوط برای دیگران چنین برنامه ریزی نکرده است. 🔹 بنابراین با مُرده های دیگر فرق می کنند، مُرده های دیگر مُرده اند و در کارهای خودشان هستند؛ البته هر کسی نعمتی دارد و در همان خودش است. همان ‌طوری که در دنیا به فکر دیگری نبود، آن ‌جا هم هست به فکر دیگری نیست و به فکر خودش است؛ آدم خوبی بود ـ إن شاء الله ـ اهل صلاح و فلاح است! اما این که شهید بود به فکر دیگران بود، چون به فکر دیگران بود الان مرتّب از خدا سؤال می کند و توفیق طلب می ‌کند که خدایا! اینها را توفیق بده، تأییدشان کن که زودتر راه بیفتند و مشکل آنها را حلّ بکن که به ما برسند. به ما برسند نه یعنی بشوند! گاهی ممکن است کسی شهید بشود و گاهی هم ممکن است که ! چون شهادت اوج مقام انسانیت نیست، آن است که انسان بتواند کلّ را حفظ بکند. می بینید مبارک حضرت امیر شهید هم شد، جنگ خیبر را هم او فتح کرد؛ ولی درباره شهادت حضرت امیر که نیامده «شَهادَةُ عَلِی یوم کَذا و کَذا تَعْدِلُ»، این «لَضَرْبَةُ عَلِی لِعَمْرٍو یوْمَ الْخَنْدَقِ تَعْدِلُ عِبَادَةَ الثَّقَلَین‏»[2] این است! پس گاهی انسان فاتح است، ثواب یک به مراتب بیش از شهداست! ثواب آن جنگ خندق حضرت امیر از شهادت او هم بالاتر است، برای اینکه اگر ـ خدای ناکرده ـ در آن جنگ اسلام رفته بود و کفر بود دیگر علی و اولاد علی نمی ماند! شهادتی نمی بود! قَدری نمی بود! ماه مبارک رمضانی نبود! 🔹 گاهی ممکن است انسان پیروز بشود و ثواب پیروزی او از شهادت شهید بالاتر باشد، ما که نمی دانیم! این است که آدم باید از ذات اقدس الهی خَیر بخواهد! این عزیزانی که می گویند ما شهید بشویم، گاهی به اینها عرض می شود که شما بگویید خدایا! آن را به ما بده! هر چه که هست! گاهی انسان شهید می شود؛ البته ثواب آن مشخص است؛ گاهی فاتح می شود و دین را از هر خطری حفظ می کند، یقیناً آن پیروزی بالاتر از این شهادت است! [1]. سوره توبه, آیه121. [2]. عوالی اللئالی العزیزیة فی الأحادیث الدینیة، ج‏4، ص86. 📚 سوره مبارکه محمد صلی الله علیه و آله و سلّم ـ جلسه 3 1395/02/18 🆔 @a_javadiamoli_doross
💠 جهاد اوسط 🔹 كسی كه در صحنه جهاد حق علیه باطل است، سه حال دارد: این یا فاتح می ‌شود یا تا آخرین نفس می ‌جنگد یا اسیر می‌ شود، بیش از سه حال كه نیست! یا فتح است یا شهادت است یا اسارت. شهادت و فتح از یك وادی ‌اند، ﴿إِحدَی الحُسنَیینِ﴾[1] است، بشود حسنه دارد، بشود حسنه دارد؛ اما اگر در اثر غفلت ـ نه در اثر نبودِ امكانات ـ در اثر و و به اسارت برود، این شكست است. 🔹 همان ‌طوری كه در صحنه جهاد اصغر یك جنگجو یا فاتح است یا شهید یا اسیر، در صحنه جهاد اوسط كه فضایل و رذایل با هم درگیرند همین سه حال است: یا انسان فاتح است مثل حضرت امیر و امثال حضرت امیر (علیهم الصلاة و علیهم السلام) كه حضرت فرمود: «هِی نَفْسِی أَرُوضُهَا بِالتَّقْوَى»[2] اینها فاتح ‌اند! یا نه نظیر اكثری مؤمنانی كه در راه‌ اند، اینها اگر معصیت یا غفلتی كردند فوراً توبه می ‌كنند، این‌طور نیست كه در تمام عمر یك بار گناه می ‌كنند و یك بار توبه، گناهان و توبه‌های متعددی دارند، افت و خیز دارند، ریزش و رویش دارند تا بمیرند، اینها ، برای اینكه تسلیم نشدند! محفوظ، محفوظ، علاقه ‌شان به محفوظ، علاقه ‌شان به محفوظ، مومن و شیعه ‌اند؛ منتها افت و خیز داشتند، هر وقت افتادند بالأخره برخاستند، این همان است كه در روایات ما دارد كه «مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ [(صلّی الله علیه و آله سلّم)] مَاتَ شَهِیداً»،[3] برای اینكه این محبّت را كه سرمایه است تا آخرین لحظه حفظ كرده است، چون «مات علی حبهم» به امامت آنها به عصمت آنها به حجیت آنها اعتراف دارد و تسلیم اعتقادی نشده است، اگر در مقام عمل چند بار لغزید چند بار هم توبه كرد. اگر مؤمنی در بستر بیماری بمیرد «مات شهیدا» این است؛ یعنی ثواب شهید را دارد. قسم سوم خدای ناكرده كسی است كه اسیر بشود این همان است كه در بیانات نورانی حضرت امیر (سلام الله علیه) است كه «وَکَمْ مِنْ عَقْل أَسِیر تَحْتَ هَوَى أَمِیر»[4] آنها كسانی ‌اند كه گرفتار نفس اماره ‌اند. پس همان‌ طوری كه در جهاد اصغر سه حال هست یا فتح است یا شهادت یا اسارت، در جهاد اوسط یعنی فضایل و رذایل اخلاقی هم این ‌چنین است. [1] . سوره توبه، آیه52. [2] . نهج البلاغه، نامهٴ 45. [3] . جامع الاخبار (للشعیری)، ص166. [4] . نهج البلاغه، حكمت 211. 📚 سوره یوسف جلسه 48 تاریخ: 1383 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 خون شهید ▪️ کشور را چه چیزی پاک می ‌کند؟ باران که کشور را پاک نمی ‌کند! اختلاس و نجومی را باران پاک نمی ‌کند! خون شهید و مرکّب عالم، اینها پاک می ‌کنند. کشوری که همه چیز دارد، یک عده با احتکار و غیر احتکار این کشور را ملتهب کردند، این نه خدا خوشش می ‌آید، نه پیغمبر خوشش می‌ آید. یک وقت می ‌بینید که می ‌گیرد، گرفت! ▪️ بعضی از گناهان را خدای سبحان ممکن است عفو کند یا به قیامت واگذار کند؛ اما بعضی از گناهان را او «أَشَدُّ الْمُعَاقِبِینَ فِی مَوْضِعِ النَّكَالِ وَ النَّقِمَة»[1] و «سریع الانتقام» هم هست؛ طوری که ﴿لَهُمْ خِزْی فِی الدُّنْیا وَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ﴾[2] این آیه است. فرمود ما آبروی اینها را در دنیا و آخرت می ‌بریم. ▪️ فرمود من خودم را مسئول می ‌دانم، موظّف می ‌دانم که روزی تمام این مار و عقرب ‌ها را بدهم؛ حالا روزی ما را نمی ‌دهد؟ آن وقت کسی این روزی را بگیرد و احتکار بکند و جامعه را ملتهب بکند و را هدر بدهد، خدا او را رها می ‌گذارد؟! این: ﴿لَهُمْ خِزْی فِی الدُّنْیا وَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ﴾؛[3] این یعنی چه؟ فرمود: ما آبروی بعضی‌ ها را هم در دنیا می‌برم، هم در آخرت. این نظیر ترک صوم و صلات نیست که امید بخشش باشد و اگر هم باشد در قیامت هست! نه، فرمود: شما و خون پاک را دارید از بین می ‌برید، چرا ما این کار را بکنیم؟ اینها را گفتند به ما یا نگفتند؟ ▪️ اگر افضل از دماء شهداست که هست، اگر کسانی هستند که «طِبْتُمْ وَ طَابَتِ الْأَرْضُ الَّتِی فِیهَا دُفِنْتُمْ»؛ شهید تنها برای نجات از جهنم نرفت، برای رسیدن به بهشت نرفت، آنها سرجایش محفوظ است. شهید برای رفت. این «طِبْتُمْ وَ طَابَتِ الْأَرْضُ الَّتِی فِیهَا دُفِنْتُمْ» یعنی چه؟ یعنی ایران را پاک کردی. ایران که با باران پاک نمی‌ شود. اینها با خون شهید پاک می‌ شود. اینها از اختلاس و نجومی و اینها با این خون پاک می شود. ▪️ قرآن چه می‌ گوید؟ فرمود: اگر کشوری داد، کشور پاک شد، حتماً میوه طیب و طاهر دارد. آن زیارت «طِبْتُمْ وَ طَابَتِ الْأَرْضُ الَّتِی فِیهَا دُفِنْتُمْ»؛ این آیه قرآن ﴿وَ الْبَلَدُ الطَّیبُ یخْرُجُ نَباتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ﴾;[4] امانت، امنیت، طهارت، عدالت، ادب، فرهنگ، اینها روزی خوب و میوه خوب یک مملکت است. این بیان قرآن است، آن بیان ائمه است، ما دیگر چه داریم؟ از چه کسی باید نقل کنیم؟ ﴿وَ الْبَلَدُ الطَّیبُ یخْرُجُ نَباتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ﴾. خون داد پاک کرد، این کشور باید بدهد و این طور هم هست. چرا ما این گونه نشویم؟ [1]. تهذیب الاحکام، ج3، ص108. [2]. سوره مائده، آیه33. [3]. سوره مائده، آیه33. [4]. سوره اعراف، آیه58. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1397/05/25 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 پاداش مجاهدان 🔹 از این خاكریز گذشتند یعنی از پدر و فرزند، از همسر و غریبه، از مال و تجارت و مسكن از همه اینها گذشتند؛ همه اینها است، است، است! گفتن این حرف ها آسان است؛ آن وقتی كه یك جوان از پدر و مادرش از همسرش و از بچه ‌های كوچكش خداحافظی می ‌كند از همه این میدان های مین می ‌گذرد؛ این كار آسانی نیست! حالا خدا چقدر به اینها اجر داد معلوم نیست؛ هیچ كس نمی‌ داند خدا با چه كرد و به اینها چه داد! در سوره مباركه «یس» پیام شهید را خدا این ‌‌چنین نقل می ‌كند ﴿یا لَیتَ قَوْمِی یعْلَمُونَ ٭ بِمَا غَفَرَ لِی رَبِّی وَجَعَلَنِی مِنَ المُكْرَمِینَ﴾؛ پیام می ‌دهد به پدرش، به مادرش، به خواهرش، به برادرش، به دخترش به پسرش و به فامیلش، می‌ فرماید ‌ای كاش شما می‌ دانستید خدا با ما چه كرد، چون نمی‌ دانید خدا با ما چه كرد اشك می ‌ریزید! 🔹 ابن طاووس كه از علمای بزرگ اسلام است و در بین علما مثل خیلی كم است، می ‌گوید اگر به ما دستور نداده بودند برای ضجه بزنید و بر سر و سینه بزنید و اشك بریزید من جشن می‌گرفتم؛ می‌گوید ما علاقه‌مند بودیم كه برای اماممان مراسم جشن داشته باشیم و اگر به ما دستور گریه نداده بودند ما جشن می‌گرفتیم! اگر كسی باشد بگوید خدایا این امانت ها را تو به ما دادی ما هم در راه دین تو دادیم، آن‌گاه قابل حساب نیست! 📚 سخنرانی در جمع خانواده های شهدا تاریخ: 1376/06/19 🆔 @a_javadiamoli_esra