eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸🇮🇷
2.1هزار دنبال‌کننده
9.6هزار عکس
2.5هزار ویدیو
105 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
آنچه را عقل به یک عمر بدست آورده ست عشق یک لحظه ی کوتاه بهم میریزد ❣
مردم از ماتم من شاد و من از غم خشنود شادمانم کن و اندوه مکرر برسان
سـمــــ✨somayeh✨ـــیه: در این سرای بی کسی کسی به در نمی زند به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند یکی زشب گرفتگان چراغ بر نمی کند کسی به کوچه سار شب در سحر نمی زند نشسته ام در انتظار این غبار بی سوار دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی زند دل خراب من دگر خراب تر نمی شود که خنجر غمت از این خراب تر نمی زند گذر گهی است پر ستم که اندرو به غیر غم یکی صلای آشنا به رهگذر نمی زند چه چشم پاسخ است از این دریچه های بسته ات برو که هیچ کس ندا به گوش کر نمی زند نه سایه دارم و نه بر بیفکنندم و سزاست اگر نه بر درخت تر کسی تبر نمی زند
رها کنی برود از دلت جدا باشد؛ به آن که دوست‌تَرش داشته، به آن برسد...
در ساغر تو چیست که با جرعهٔ نخست هشیار و مست را همه مدهوش می‌کنی
به چشمان پلنگت میکشد دست به شوق شوخ و شنگت میکشد دست حسود بالشت هستم که تا صبح به موهای قشنگت میکشد دست 😍😍
در مسجد از او گفتم و دیدم که مؤذّن ناگاه از او گفت و رها کرد اذان را...!
بعد از عبور فاصله ها را شناختم « بی » را شناختم من و « با » را شناختم جغرافیای شهر تو چندان شگفت نیست این بام این دو گانه هوا را شناختم آخر اگرچه دیر ولی زیرکانه تر فرق میان ما و شما را شناختم گفتی:« عبث مکوش که یک دست بی صداست» من در سکوت نیز صدا را شناختم خود را شناختم من و شادا که عاقبت این سخت جان آبله پا را شناختم
کربلا رفتن خود را به رخ ما نکشید ما درست است نرفتیم ولی دل داریم😭😭
بغض ها بی تو نشستند و گلوگیر شدند اشک ها هم چه غریبانه ؛ سرازیر شدند ای که هر چه غم و درداست؛پس از تو؛در من آمدند آینه در آینه ؛ تصویر شدند...! بهتر ازاین نشد امشب بنویسم که چه زود روزهایی که تو را منتظرم ؛ دیر شدند کاش با مقدمِ سبز تو به باران برسند جاده هایی که دراین راه ؛ نفسگیر شدند مثل دلتنگیِ این عقربه ی خانه به دوش روزهایم همه در پای غمت؛ پیر شدند کاش یک لحظه ؛ فقط حال مرا درک کنند واژه هایی که پس از داغ تو دلگیر شدند ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
هر جراحت که دلم داشت، به مرهم بِهْ شد داغ دوری‌ست که جز وصل تو درمانش نیست... نظیری نیشابوری
صدا که زدی مرا جنگل جانم چلچله باران شد