درسی به من آموخته ای ؛ یادم هست بیهـوده نبـاید ؛ بـه کسی دل را بست چون دامنِ پُـر ز مِهر ؛ در جایی نیست بـایـد بکِشم؛ کنـون زِ هر دامن دست ویـرانــه مکن دل ؛ کسی بـا نیـرنـگ هـرگز نتـوان ؛ درونِ ویـرانـه نشست هـرگــز نهـراسـم ؛ از شکستـن در راه صد درس گرفته ام ز صدگونه شکست تنهـا بـه امیـدِ دیـدنـت ؛ زنـده منـم بـا بـوی گُـلِ تنِ تـو؛ می گردم مست

سر به راهی بودم، اما سخت گمراهت شدم برکه‌ای بودم که غرق جادوی ماهت شدم هر چه اینجا دل مقرب‌تر، عذابش بیشتر سوختم، از لحظه‌ای که شمع درگاهت شدم عمر، صرف یک نظر گشت و پشیمان نیستم شاعر طبع بلند و مکث کوتاهت شدم با نگاهی از تو پرسیدم که: می‌مانی؟ ولی ماندم و حیران فقط آیینه‌ی آهت شدم یوسفی هستم که اهل دل شکستن نیستم تو زلیخایم شدی و من زلیخواهت شدم بعد از این بیتم تو رفتی، من ولی سرگشته‌ای بین شرم و خنده و استغفرالله‌ت شدم 🌿🥀🌿

بی تو یک دهکده دل ،در صدد آشوب است بازدر نطفه ولی شورشمان سرکوب است رفته ای  بی خبر و ولوله ای شد برپا پای این زلزله آواره شدن هم خوب است کدخدا بعد تو دانست تب چشمانت باعث مستی این دهکده بی مشروب است جالب این است که سر چشمۀ این رسوائی یک پریچهرۀ خاکی صفت محجوب است بی تو یک مزرعۀ در عطش بارانم رنگ غم یافته آبادی دل مخروب است شب مهتاب شد وجای تو امشب خالی نگران تو ام و حال تو حتما خوب است! #محمدجواد_منوچهرے

این بغض را هرآینه پرپر نمی کنم غم را درونِ سینه مکدّر نمی کنم باید بُرید گیسِ بلندِ خیال را مِن بعد روسریِ غزل سر نمی کنم پاشویه می کنند مضامینِ تَر مرا جز با لهیبِ عشق گلو تر نمی کنم آه ای لحد بیا به دلم ضربه ای بزن در گورِ شعر مُردم و باور نمی کنم #مارال_افشون🌱 #مهروماه

~•~•~• یک عمر به سودای لبش سوختم و آه روزی که لب آورد ببوسم رمضان شد. •~•~•~ #حامد_عسگری

گفتم به هیچکس دل خود را نمی دهم اما دلم برای همان هیچکس گرفت #فاضل_نظری

قلبِ من سویِ شما ميلِ تپيدن دارد... #ناصررعيت_نواز 💟

از آن #یوسف که در بازار می دیدی حراجش را🌹🌹 به لطف حق #ببین حالا شکوه تخت و تاجش را🙃🙃 تو را می‌خواستم اما برای مرد جالب نیست☺️☺️☺️ زیاد از حد بگوید پیش مردم احتیاجش را...😊🙃😊🙃😊🙃

وقتِ اذانِ مغرب و افطار و ربنا... من آرزو کنم، تو برآورده می‌شوی؟! #طاهره_اباذری_هریس

میگن : گرسنگی نکشیدی عاشقی یادت بره روزه گرفتم فراموشت کنم شدی دعای افطار و حاجت سحرم...🙂

#یاصاحب_الزمان روزه هجر تو از پای بینداخت مرا کی شود با رطب وصل تو افطار کنم؟

به قدر پایه‌ی دار است اوج معراجم اگرچه خلق گمان می‌کنند حلاجم به ذره ذره‌ی این ساعت شنی بنگر ببین چگونه زمان می‌برد به تاراجم دلم بیاد کسی می‌تپد بیا ای دوست! بیا که من به تو بیش از همیشه محتاجم بیا که دست بشویم ز پادشاهی خویش بیا که ملعبه‌ی کودکان شود تاجم امیدوار چونان قایقی در این توفان به شوق غرق شدن رهسپار امواجم #فاضل نظری