eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸🇮🇷
2.1هزار دنبال‌کننده
9.6هزار عکس
2.5هزار ویدیو
105 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
گاهی بلد باش بودن را کنارِ آن نفسی که بی تو میگیرد👌👌 لیلا مقربی
سینه‌ام داغ تو را دارد و خاموشی‌هات ای فدای تو و هر روز فراموشی‌هات باد می‌آید و در کوچەی ما می‌پیچد عطر گرم نفست، نغمەی چاووشی‌هات ای لبت از هوس و وسوسه سرشارترین بە لبانم برسان دارویِ بی‌هوشی‌هات مست از خانە درآ، قوس و قزح بَر تن کُن دل من می‌تپد از این همە خوش‌ پوشی‌هات مثل خون در رگ شعرم جریان داری و من دفترم پر شدە از عطر غزل نوشی‌هات...
زبان شعله به من داده‌اند، تا چون شمع سخن بگویم و در اشک خود تمام شوم
غایبی و پیدایی سیدی و مولایی صورتی و معنایی سیدی و مولایی هر طرف درخشیدی مثل قرص خورشیدی ماه انجمن‌هایی سیدی و مولایی هم تو منجی عالم هم تو مصلح عالم هم تو صاحب مایی سیدی و مولایی هم کلیم موسایی هم مسیح عیسایی هم عزیز زهرایی سیدی و مولایی دور غربتت تا کی طول غیبتت تاکی عاقبت تو می‌آیی سیدی و مولای قوم فیل در کعبه خادم الحرم گشتند کعبه را تو آقایی سیدی و مولایی دست ما به دامانت جمله تحت فرمانت تاچه تا تو چهره بگشایی سیدی و مولایی نور دیده‌ی زهرا قبر مادر خودرا کی به شیعه بنمایی سیدی و مولایی نیست چشم میثم را تاب دیدن رویت تو همیشه پیدایی سیدی و مولایی ✍ استاد
از سوز و ساز و حسرت و از داغ دل پُرم محزون تر از کمانچه ی کیهان کلهرم داغم چنان که شعله ی فریاد و دودِ داد پنهان نمی شود به قبای تظاهرم آبم ولی به آتش خود نیستم جواب نانم ولی به سفره ی خود، سخت آجرم شعرم که جز به روز سرودن نمی‌رسم بغضم که جز به درد شکستن نمی‌خورم نفرین به من که خلق، مرا رشته‌های مهر یک یک بریده اند، ولی من نمی برم من مثل اشک، منتظر پلک هم زدن مثل حباب منتظر یک تلنگرم !
ساحلِ امنم تو باشی، فکر طوفان نیستم تا در آغوش توأم در بندِ هجران نیستم گر بنا باشد که از چشمت بیفتم لحظه‌ای روز و شب در سجده هم باشم مسلمان نیستم هر چه پیش آید، خوش‌آید در مسیر مشهدت درد اگر از یار باشد، فکر درمان نیستم بس که لطفت شامل هر روسیاهی بوده است وقتِ حاجت خواستن، سر در گریبان نیستم اینکه جَلد گنبدت ماندم، خدا را شاکرم اینکه عُمرَم در حرم سر شد پشیمان نیستم قول دادم زیر پای زائرانت جان دهم من خودم را می‌شناسنم، سست پیمان نیستم کاش آغازِ تمامِ صبح‌هایم با تو بود... حسرتش را می‌خورم اهل خراسان نیستم ✍
من که با گرد و غبارت هم برابر نیستم از همه کمتر منم، از هیچ کس سَر نیستم زائرانت جای خود...، حتی به کفترهای تو_ غبطه خواهم خورد، حالا که کبوتر نیستم من اگر یک لحظه هم جز خانه‌ات جایی روم مادرم شیرش حرامم باد...، نوکر نیستم من برای استلام کعبه‌ات در نوبتم یک نگاهی به تَهِ صف کن، من آخر نیستم قایق بی بادبانم رویِ موجِ زائران هیچ جایی بهتر از اینجا شناور نیستم از ضریح تو گلابِ ناب می‌جوشد فقط تا که عطرآگین شوم دنبال قَمصَر نیستم میهمانت هستم آقا جان، "بفرمایی" بگو تا ببینی "داخلم"، دیگر دَمِ در نیستم تا که دیدم یک فلج بر روی پایش ایستاد غبطه خوردم که چرا من مبتلاتر نیستم هر کسی که دید وضعم را به حالم گریه کرد فکر می‌کردم که دیگر گریه‌آور نیستم پنجره فولادی‌ام کن که شفا لازم شدم من مریضم گرچه اصلا بین بستر نیستم
گلگونهٔ رخسار گهر گرد یتیمی است خواری و غریبی پدر و مادر عشق است
گیسوانِ تو شبیه است به شب اما نه!! شَب که اینقدر نباید به درازا بِکِشَد...
آشفتگان عشقت گیرم که جمع گردند جمع از کجا توان کرد دلهای پاره پاره
آفٺاب عمر من باش‌ که بی هیچ هراس، صبح را با تو تمنا کنم از ظلمت شب...
خوش بخند ای دل، که اینک صبح خندان می‌دمد خوش برقص ای ذرہ که اینک مهر رخشان می‌رسد.