به تو تقدیم ای عشقی که زخمت زخم کاری بود و بعد از سال ها هر شب برایم یادگاری بود به تو تقدیم این شعر پر از احساس تنهایی همین حسّی که می دانی مساوی با خماری بود اگر از حال من می پرسی آرام است احوالم فقط در خاطرت باشد میان ما قراری بود نمی دانم که یادت هست می بستم نگاهت را برایت شعر می خواندم برایم افتخاری بود به چشم تلخ قاجاریت و احساس خودم سوگند بدون بوسه ات هر شب مرور احتضاری بود نمی دانم چه نفرینی به جان عشق ما افتاد به چشم شور بد لعنت که آخر نابکاری بود هزاران بار می مردم که تا هر شب غزل باشم به بیتا بیت هر شعری که شرحش سوگواری بود و اکنون این منم تنها غزل نخ می کنم هر شب همان ماهی کوچک که دچارت روزگاری بود تو رفتی مانده ام اینجا به یادت شعر می بافم ولی هرگز نفهمیدم چرا رفتی..چه کاری بود..؟ #على_نياكوئى_لنگرودى

گاهی از در تو بیا، بنشین کنار ِ او که نیست زُل در آیینه سلامی کن نثار ِ او که نیست دربیاور از تن ات بارانی ِ خیسی که هست چتر آویزان کن از ابر ِ بهار ِ او که نیست حال و احوالی بپرس و از دل ِ تنگت بگو بیقراری کن اگر شد بیقرار ِ او که نیست از خودت حرفی بزن، چیزی بگو، شعری بخان گریه کن با گریه ی ِ بی اختیار ِ او که نیست او همان است آرزوی ِ سالهای ِ رفته ات تو همانی عاشق ِ دیوانه وار ِ او که نیست هیزم ِ نُت های ِ باران خورده و دود ِ اجاق شعله های ِ آتش و سوز ِ سه تار ِ او که نیست سایه بر دیوار ِ خانه غرق ِ نجوای ِ سکوت تو سراپا گوشی و در گیر و دار ِ او که نیست مهر و آبان رفت و آذر خسته از تقویم شد خسته تر از ساعت ِ شماطه دار ِ او که نیست می نشینی شانه بر موهای ِ یلدا میکشی عاشقانه با سرانگشت ِ انار ِ او که نیست یک دقیقه بیشتر می ایستد شب فالگوش تا شکایت می کنی از روزگار ِ او که نیست فرش ِ زیبای ِ هزار و یک شب ِ ایرانی است هر رج ِ ابریشم از نقش و نگار ِ او که نیست این غزل را ثبت کن در دفتر ِ تنهایی ات گریه کن این بیت ها را یادگار ِ او که نیست #شهراد_میدری

شاید این بار تبر دست درختان افتاد کارصیاد به آهوی گریزان افتاد شاید امروز مرا چیدی و باخود بردی گذر شاخه ی خشکیده به گلدان افتاد کوه در دامنه سرد خودش چادر زد آتش کلبه ی ما یاد زمستان افتاد قهوه ی فال مرا سربکش امشب، شاید آخرین عکس من و تو ته فنجان افتاد تو بهار منی و سهم من از خاطره ات گل سرخی ست که در جوی خیابان افتاد آن کبوتر که فرستاده ای آمد، اما خبر ِ نامه شنید و لب ایوان افتاد #مهسا_تیموری

نمی خواهم دگر فصل خزان زرد، برگردد برایم لحظه های تلخ و خیلی سرد، برگردد نه اینکه سنگ دل باشم ولی هرگز نمی خواهم به زیر چتر من شخصی که ترکم کرد، برگردد همیشه با رفیقم شرط میبندم که نگذارم غمِ قلیان کنار تخته های نرد، برگردد شبیه قصه های تلخ و غمگین هدایت بعید است این طرف ها آن «سگ ولگرد»، برگردد شدیدا دوستش دارم، همین اندازه بیزارم مبادا بین اشعارم بیا برگرد، برگردد ‫ #حسین_جوکار

عطر و بوی مریمی‌ها را چو باد آورده است شاعر امشب بازباران را به یاد آورده است میرود افتان وخیزان چون خماری درد کش گوییا تریاک چشمت اعتیاد آورده است نازنین ازبس که در اوج کمالی بهر تو حک نموده برنگینی ان یکاد آورده است خواب را کرده حرام و نیمه شب در یاد توست درد هایش گرچه شاعر رابه داد آورده است در تمام عمر شاعر با عصای احتیاط پیش تو بشکست آنرا اعتماد آورده است در کلاس چشم تو دل کنده از زهد وریا دست هارا شسته انگار ارتداد آورده است نیستی اما سکوت شب گواهی میدهد شاعر امشب نام مریم را زیاد آورده است روز محشر را تصور کن که با سوزی عجیب شاعری از ظلم تو آه از نهاد اورده است ‫#‏حسین_مرادی‬

آه اگر دوران شیرین وفا خواهد گذشت روزهای هم‌نشینی‌های ما خواهد گذشت بعد من تنها نخواهی ماند، اما بعد تو بر من تنها نمی‌دانی چه‌ها خواهد گذشت … عاشقان تازه‌ات اهل کدام آبادی‌اند؟ عطر گیسوی تو این بار از کجا خواهد گذشت؟ تاب دورافتادنم از تاب گیسوی تو نیست کی دل آشفته از موی رها خواهد گذشت؟ ای دعای عاشقان پشت و پناهت! بازگرد بی تو کار دوستداران از دعا خواهد گذشت … ‫#‏سجاد_سامانى

گنج خدا همیشه به کنجی عیان شود "اِقرا" ببین که گشت ز غار حرا بلند #عاصی_خراسانی #مبعث

الله الله

همه راه‌ها به تو ختم می‌شوند. حتی آن‌ها که برای از یاد بردنت طی کرده‌ام. #محمد_درویش

🍁🍃 هر کس که به ما رسید، شمشیر کشید آتش زد و در قفس به زنجیر کشید ما را که کتک خورده ی عشقیم، خدا بر بوم جهان، سیاه تقدیر کشید #مرتضی‌_درزی @avayesokut