در وصالیم و همان خون جگر می‌نوشیم تلخی از دل نبرد قرب حرم زمزم را #صائب_تبریزی

دعوی سوختگی پیش من ای لاله مکن می‌شناسد دل من بوی دل سوخته را #صائب_تبریزی

همه شب با دل دیوانهٔ خود در حرفم چه کنم، جز دل خود نامه‌بری نیست مرا #صائب_تبریزی

سخن سخت نگوییم به دشمن صائب نیست چون سنگدلان دلشکنی پیشهٔ ما #صائب_تبریزی

مشو به سنگدلی‌های خویشتن مغرور که ترکتاز حوادث کند غبار تو را #صائب_تبریزی

ز من مپرس که در دل چه آرزو داری؟ که سوخت عشق رگ و ریشهٔ تمنا را... #صائب_تبریزی

به سیم و زر نشود حرص و آز کم صائب که نیست از خس و خاشاک سیری آتش را #صائب_تبریزی

به خنده‌ای بنواز این دل خراب مرا #صائب_تبریزی

چنان ز سردی عالَم فسرده‌دل شده‌ام که روی گرم نمی‌آورد به جوش مرا #صائب_تبریزی

گناه ماست شب وصل اگر بود کوتاه کند به موسم حج کعبه جمع دامن را #صائب_تبریزی

برون کن از سر نخوت هواپرستی را که چون حباب کند خانه‌ها خراب هوا #صائب_تبریزی

به یک کرشمه که در کار آسمان کردی هنوز می‌پرد از شوق چشم کوکب‌ها #صائب_تبریزی

دل مرا به نسیم حمایتی دریاب که یافته است بهار مرا خزان تنها #صائب_تبریزی

پاکان ستم ز دور فلک بیشتر کشند گندم چو پاک گشت خورد زخم آسیا #صائب_تبریزی

غزل شمارهٔ ۴۹۱ ای که از عالم معنی خبری نیست تو را بهتر از مهر خموشی سپری نیست تو را اگر از خویش برون آمده‌ای چون مردان باش آسوده که دیگر سفری نیست تو را سرو از بی‌ثمری خلعت آزادی یافت جگر خویش مخور گر ثمری نیست تو را می‌کند همرهی خضر، بیابان‌مرگت اگر از درد طلب راهبری نیست تو را بر شکست قفس جسم از آن می‌لرزی که سزاوار چمن بال و پری نیست تو را بگسل از خویش و به هر خار که خواهی پیوند که در این ره ز تو ناسازتری نیست تو را زان به چشم تو بود روی زمین خارستان که چو نرگس به تهِ پا نظری نیست تو را سنگ را می‌شکند سنگ، از آن مغروری که در این هفت صدف، هم گهری نیست تو را نیست در بی‌هنری آفت نخوت صائب شکوه از بخت مکن گر هنری نیست تو را #صائب_تبریزی

غزل شمارهٔ ۶۷۲ غم حساب ندارم ز مِی‌پرستی‌ها که نیست قابل تغییر، خواب مستی‌ها به قدر آنچه شوی پست، سربلند شوی گرفته‌ایم عیار بلند و پستی‌ها نسیم جاذبه‌ای پیش راه ما بفرست که گشت سدّ ره ما غبار هستی‌ها که می‌کند سر زلف حواس ما را جمع؟ به غیر بیخودی عشق و خواب مستی‌ها بگیر سر خط عبرت ز قطع زلف ایاز کشیده دار عنان درازدستی‌ها به وصل او نرسیدم ز مفلسی صائب سیاه در دو جهان روی تنگدستی‌ها #صائب_تبریزی

دل به امّید صدایی که مگر در تو رسد ناله‌ها کرد در این کوه که فرهاد نکرد #حافظ

گفت آن یار کز او گشت سر دار بلند جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد #حافظ

🔹امام رضا«سلام‌الله‌علیه» فرمودند: هَذَا الْمَوْلُودُ الَّذِي لَمْ يُولَدْ مَوْلُودٌ أَعْظَمُ بَرَكَةً عَلَى شِيعَتِنَا مِنْهُ. 📚الکافی، ج 1، ص 321. 💠ولادت امام جواد«سلام‌الله‌علیه» مبارک باد #عکس_نوشته #روایات

. #یا_جوادالائمه_ادرکنا چشمان خدابین رضا محو جمالش شمس و قمر از مشتریان خط و خالش شاهان و بزرگان همه مبهوت جلالش کی راه برد عقل به اوصاف کمالش باب کرم و جود و سخا، باب مراد است او فخرالائمه است، جوادبن‌جواد است ✍️ #محمدتقی_عارفیان

حُسنِ تو به ماهِ آسمان داده نشد بی جلوه‌یِ تو بهشت آماده نشد در وصفِ تو ثامن‌الحجج فرموده‌ست مولود به این مبارکی زاده نشد محمدجواد غفورزاده #امام_جواد #میلاد_امام_جواد

🌼﷽🌼 #رباعی_مـیلادیه #امام_جواد_علیه_السلام بر جان جهــان سِرّ وجود آمده است سلطان کرم ، مظهـرِ جود آمده است بر مقـــدم شهـــزاده جـــواد بن رضا از شوق،فلک سر به سجود آمده است ─┅═🍃𑁍🌼𑁍🍃═┅─ آییـــنهٔ حــق ، جلـــوهٔ ایمـــان آمد صـــاحبْ کرمِ سفرهٔ احســــان آمد بر لوح فلک ، حک شده با واژهٔ نور دردانــهٔ سلـــطان خــراســــان آمد ─┅═🍃𑁍🌼𑁍🍃═┅─ آوای مُنــادی به زمیــن داد ، نوید آیینه ببنــدید که دلــدار ، رسیـــد با تابش نجـــم نهـــم از بـــرج وِلا سر زد به دلِ سردِ زمین ، نور امید ─┅═🍃𑁍🌼𑁍🍃═┅─ رقیه سعیدی(کیمیا)

صلی الله علیک یا جواد الائمه ازعشق تو شوریست شیرین در نهادم گل کرده نامت بر نهال اعتقادم تا اینکه دفتر را به یادت باز کردم... جوشید اشک شوق از چشم مدادم با هرچه در وصفت نوشتم باز، آمد بخشندگی های فراوانت به یادم اوج بلندی را به چشم خویش دیدم وقتی به پای آستانت سر نهادم با دستهای لطف، دستم را گرفتی هرجا به هرحالی که از پای اوفتادم ممنون آنانم که روزی با محبت نام دلاویز تو را دادند یادم بستند حرزت را به روی بازوی من گفتند نامت را به گوش من دمادم یک عمر گفتم یا جواد و زود دیدم دادی به دست مهربان خود مُرادم هرلحظه خواهم گفت،تا جان در تنم هست شرمنده ی الطافِ آقایم جوادم #احمد_رفیعی_وردنجانی @asharahmadrafiei

صلی الله علیک یا علی اصغر امام حسین دل برده از بابای او لبخندهایش این غنچه ای که شاد می خندد برایش مادر نگاهش می کند بامهر و گوید قربان چشمانش شوم، جانم فدایش ناز نگاهش را عمو جانش خریده باهر نگاهی می کند از جان دعایش از عرش می ریزند گل جمع ملائک آهسته آهسته به روی دست وپایش دارد چه شوری در وجود خود رقیه(س) از شور و حال خنده های باصفایش سرباز بابا می شود این طفل کوچک پیداست در چشمان او یا لیتنایش یک لحظه تا اصغر(ع) سرش را برد بالا شد شعله ور جانم به یاد کربلایش #احمد_رفیعی_وردنجانی

السلام علیک یا جواد الائمه *********************** ای افتخارِ اهلِ کرم ، افتخارِ جود ای جودِ کیمیایِ وجودت عیارِ جود جان و دلِ امام رضا ، حضرتِ جواد نامِ تو خوش نشسته همیشه کنارِ جود از بس به دست تو گلِ احسان شکفته است هر چار فصلِ عمرِ کمت شد بهارِ جود تو کیستی؟ جوادِ جوادانِ عالمی خوانده شدی جواد، در ایل و تبارِ جود هر کس که گشت دور تو، شد از جوادها مولا، گدای توست خودش در مدارِ جود تقلید از تو لازمه ی هر سخاوت است آقای من بدون تو لنگ است کارِ جود چون در تو دید عادتِ احسان خدایِ تو در بینِ خلق ، کرده تو را تاجدارِ جود دلتنگِ کاظمین تو هستیم یا جواد آنجا که با وجود تو باشد مزارِ جود دیدم به وقتِ بارشِ باران در این حرم گلدسته های صحنِ تو را آبشارِ جود روزی که خلق در صفِ محشر بایستند دارند از تو شاه و گدا انتظارِ جود **************************** رضا یزدی اصل