«سکوی پرواز را دریاب....» ✍ موسوی خواستم بگویم باز در بند کلماتم اما نه! مدتی هست کلمات در بند من هستند. می‌نویسم، پاره می‌کنم! می‌نویسم، می گریه‌ام! می‌نویسم، بغض شبانه ام را سرکوب می‌کنم. آن قدر باید بنویسم، تا کلمات برای روح خسته‌ ام بال شوند. آری! دنیا برای من نیست برای هیچکس نیست.! دنیا محل گذرست، اما محل رسیدن به سکوی پرواز الی الله است. من با قلم نفسِ سرکش  خویش را، باید بارها بارها بشکنم تا تسلیم واقعیت انسانی خود شود. می‌دانی واقعیت انسانی چیست؟! همه آن را  می‌دانیم! اما یا گرفتار غفلتیم یا گرفتار مادری به ظاهر مهربان دنیا شدیم. دنیا مادر نامهربانی هست، بارها ما را با وعده از خانه‌ای ابدی و واقعیت سرنوشت خویش دور کرده است.! امان نامه می‌دهد در حالی لا امان البقاء دنیا! هرچند به گفته‌ی امام علی (علیه السلام) که می‌فرمایید: «النّاسُ أبناءُ الدنياو لا يُلامُ الرجلُ على حُبِّ اُمِّهِ مردم فرزندان دنيايند و هيچ كس براى دوست داشتن مادرش سرزنش نمى شود.» (نهج البلاغه، حکمت 303) می‌نویسم که به نفس خویش دیکته کنم. اینجا محل گذر است، نه ماندن! دل باید کند و باید هر ساعت، هر دقیقه و هر ثانیه منتظر قطار آخرت باشد. وقتی دنیا با این همه شکوه، زیبایی، نیرنگ و خون خونریزی است، محلی برای پرواز هم دارد. چرا پرواز نکرد! چرا خود را به سمت سکوی نرساند؟! دنیا محل گذر است، اما محل پرواز به بهترین نقطه‌ی هفت آسمان هم هست. دل باید از آن کند، اما پی راهی برای پرواز هم باید بود. مولای من حضرت امام علی (علیه السلام)  می فرمایید:«أخرِجُوا مِن الدنيا قلوبَكُم  ،قَبلَ أن تَخرُجَ منها أبدانُكُم ؛ففيها اختُبِرتُم و لِغيرِها خُلِقتُم  پيش از آن كه پيكرهايتان از دنيا برود ، دلهاى خود را از آن بيرون بريد ؛ زيرا در اينجا آزمايش مى شويد و براى جز آن آفريده شده ايد.» بحارالانوار، ج75، ص77، ح #تلاش_برای_رسیدن #جهاد_نفس #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

«ویرایش» ✍ سیده موسوی مدتی هست که بجای نوشتن نشسته‌ام فقط نوشته‌های قبل را دارم، ویرایش می‌کنم. کاش گذشته‌ی ما آدم ها هم می‌شد ویرایش کرد. جای که، نباید مهربان می‌بودیم. جای که، نباید سکوت اختیار می‌کردیم. جایی که، نباید غصه می‌خوردیم. جایی که، نباید تسلیم می‌شدیم. جایی که، نباید قلم کاغذ را کنار می‌گذاشتیم. جایی که نباید های، کم نه بلکه بینهایتِ دیگر!! کاش ما هم، هرزگاهی ویرایش می‌شدیم! چه گفتم؟! ما هروز، پنج بار ویرایش می‌شویم. اگر هم وقت ندهیم، حال روز مان کمتر بلکه بدتر از مرداب، می‌‌شود. کاش، بجای کاش گفتن، کمی می‌اندیشیدیم! کمی برای پرواز، رهایی وقت می‌دادیم. آهسته آهسته همچون حرکت ابرها در آسمان خود را به مقصدی برسانیم، نه در دنیا بلکه نزد معبود بزرگ سرشناس نامدار کنیم. به خود ایمان بیاوریم که هدف از خلقت ما فقط، زندگی دویدن برای دنیا نیست؛ بلکه برای کار بزرگی که در آخر ما را نزد الله روسفید می‌کنند. دعای ابوحمزه ثمالی چه قشنگ خدا را صدا می‌کند. «سیِّدی أخْرِجْ حُبَّ الدُّنْیا مِنْ قَلْبی اى آقاى من محبت دنیا را از دلم بیرون کن» باید هروز دیکته کرد بر نفس، روح چموش خویش« آمدیم که گذر کنیم، دنیا محل گذر است نه اقامت مادام العمر!!» #جهاد_نفس #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

«حقیقت زندگی» ✍ #سیده_ال_موسوی زندگی و حقیقت اینجاست که شهید آوینی می‌گوید:«چه میجویی، عشق همین اینجاست.» این همه ثانیه، ساعت، شب و روز که در پی آن هستیم اینجاست. همین اینجاست! که جان را در دو کف دست خویش بگیریم و خود را به قربانگاه برسانیم! تا جان، روح و حیاتمان را تسلیم رب و حجت اش کنیم!! عشق هزار رنگ نیست؛ بلکه یک رنگ است آن سرخی خونی است که پیراهن مان را گلدوزی می‌کند! . . . چه میجویی ای نفس سرکش من؟! در این دنیا چیزی برای بقا نیست. هرچند در این دنیا هر دم از آرزو و تمنای خود می‌زنم، اما یادم باشد، در طلب آن چیزی باشم که تو را به پرواز برساند.! پرواز در سینه‌ی آبی آسمان چه زیباست و هم پرواز پرستو های عاشق الی الله چه زیباتر است. #شهید_آوینی، به ما اهل قلم، درس بزرگی داد. آن هم: باید خواند! باید نوشت! باید گفت! باید رفت! تا کلمه کلمه متن خویش بوی خدا بگیرد، و در آخر به قربانگاه رساند. در خون غلتیدن و پرواز از میان دریای خون خود، فقط از بندگان اهل #جهاد_نفس بر می آید. ای نفس من تا تسلیم رب نشوی پرواز محال است. 🌺 ۲۱ شهریور سالروز تولد دنیایی شهید سید مرتضی آوینی گرامی باد. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ #شوق_پرواز #شهید_آوینی #جهاد_تبیین #جهاد_روایت #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI