. شطرنج ✍ف.خ مهم‌ترین مهره تو بازی شطرنج چیه!؟! «شـــــــاه» بنده خدا شاهه همیشه دورش سربازا هستن ،،،محدودش کردن،،،حق #آزادی رو ازش گرفتن بذارید شاه آزاد باشه تو بازی ...! نظرت چیه؟! . بعضی چیزا #محدودیت اما برای #حفاظت! اگه طرف مقابل تو بازی بیاد شاه تو رو بگیره، تو #باختی...!! دشمن هم اینو فهمیده، فهمیده تو »شاه ایرانی #بانو ...! اگه تو رو بگیرن، کشور رو #فتح کردند #سرباز تو حجابه ،،، #پوشش کامله هر چقدر سرباز هات #کمتر باشن، امنیتت به #کمتره..‌! #حجاب #دهه_هشتادی_ها #جهاد_روایت @AFKAREHOWZAVI

. کان زهوقا ✍زینب رضوی اگر این است تاثیر شنیدن، شنیدن کی بود مانند دیدن؟ دوباره و دوباره اشک، صدای روضه خوان در ذهنمان می‌پیچد، گوشواره،کتک،ضجر،گریه های بی‌امان، جاماندن و کنیزی، سر حسین. سال هاست با این روضه ها زندگی کردیم و قد کشیدیم. اما گاهی اوقات در ذهنمان، زنگ بزرگی به صدا در می آمد و سوال بزرگی خودنمایی می‌کرد، سوالی که از اعماق قلب سوخته‌مان برمیخواست. مگر میشود؟ هرچه نباشد، آدم هست، قلب دارد، دختر سه‌ساله و اینهمه ضجر؟ زجر و اینهمه شقاوت؟ خوب... شاید تاریخ یکجا خطا رفته و گیر اغراق افتاده. دوباره صدای روضه خوان در کوچه های ذهنمان می‌پیچد و دوباره و دوباره حیرت از اینهمه حیوان‌صفتی. سال ها می‌شنیدیم اما نمیفهمیدیم. میشنیدیم اما سختی های رقیه فرای درک ما بود و ما مجبور می شدیم به شنیده ها بسنده کنیم و اشک بریزیم. اما بالاخره دیدیم. دیدیم چشمه ای از سختی های کربلا و شام را. اینبار از گوشه کناره های فلسطین. دیدیم. دیدیم و فهمیدیم بغض صدای روضه‌خوان را. دیدیم و فهمیدیم اشک‌ها و یارب های طفل فلسطینی را. دیدیم و اشک ریختیم با اشک های دخترکی که آرزو می‌کرد، کاش من هم با پدر و مادرم، با برادران و خواهرانم رفته بودم و این روزهارا نمی‌دیدم. دوباره پلک می‌زنم و باز صدای روضه‌خوان، دوباره گریه‌ها و اصرار‌های رقیه به بابا و بازهم روضه تنهایی و جاماندن. روضه‌خوان می‌گفت: هرکس صدای گریه‌هایش را می‌شنید، می‌پرسید چه شده که دختر کوچکی این‌چنین گریه می‌کند؛ روضه خوان می‌گفت از زن غساله و حیرتش: مگر این دختر چه بیماری داشته که اینچنین کبود و سیاه است؟ می‌گفتند چه شده که دختر کوچکی دور از دیارش مدفون است؟ آری رقیه تنهایی و فراق پدر کشید و چشم فروبست اما از همان زمان شد سفیری دیگر برای کربلا. رقیه با گریه‌های جان‌سوزش جان عالمیان را سوزاند و پیام حسین را در جهان فریاد زد. فریاد زد که حسین مظلوم بود و دشمنانش ظالم‌ترین مردمان روزگار. رقیه در دیار غربت چشم از جهان فروبست تا چشمان مارا باز کند و اینک رقیه های غزه شده‌اند ادامه دهنده راه رقیه‌بنت‌الحسین. اگرچه یا بر اثر حملات صهیونیست‌ها شهید می‌شوند یا با دیدن تکه‌تکه شدن والدین خود جان می‌سپارند. آنها می‌میرند و آرام می‌گیرند اما صدایشان در سراسر عالم طنین‌انداز می‌شود. می‌میرند و عالمی را زنده می‌کنند. آنها می‌روند اما مردمانی در قلب آمریکا و گوشه‌گوشه‌های اروپا به حمایت از آنها به پا می‌خیزند. همان مردمانی که سیاست‌نامردانشان، با اسرائیل سر در یک آخور دارند. آری آنها می‌میرند و پیام حسین را به تمام دنیا مخابره میکنند. و به عالم می‌رسانند:«ان الباطل کان زهوقا» #جهاد_تبیین #دهه_هشتادی_ها #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI