#حکمت 121 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): شَتَّانَ مَا بَيْنَ عَمَلَيْنِ؛ عَمَلٍ تَذْهَبُ لَذَّتُهُ وَ تَبْقَى تَبِعَتُهُ، وَ عَمَلٍ تَذْهَبُ مَئُونَتُهُ وَ يَبْقَى أَجْرُهُ.
و درود خدا بر او، فرمود:
چقدر فاصله بين دو عمل دور است: عملى ڳه لذّتش مى رود و ڪيفر آن مىماند، و عملى ڪه رنج آن مىگذرد و پاداش آن ماندگار است.
#حکمت 122 #نهج‌البلاغه
وَ تَبِعَ جِنَازَةً فَسَمِعَ رَجُلًا يَضْحَكُ، فَقَالَ: كَأَنَّ الْمَوْتَ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا كُتِبَ، وَ كَأَنَّ الْحَقَّ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا وَجَبَ، وَ كَأَنَّ الَّذِي نَرَى مِنَ الْأَمْوَاتِ سَفْرٌ عَمَّا قَلِيلٍ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ، نُبَوِّئُهُمْ أَجْدَاثَهُمْ وَ نَأْكُلُ تُرَاثَهُمْ كَأَنَّا مُخَلَّدُونَ بَعْدَهُمْ، ثُمَّ قَدْ نَسِينَا كُلَّ وَاعِظٍ وَ وَاعِظَةٍ وَ رُمِينَا بِكُلِّ فَادِحٍ وَ جَائِحَةٍ.
و درود خدا بر او، فرمود: (در پى جنازه‌اے مى‌رفت و شنيد ڪه مردے مى‌خندد.) گويى مرگ بر غير ما نوشته شده، و حق جز بر ما واجب گرديد، و گويا اين مردگان مسافرانى هستند ڪه به زودے باز مى‌گردند، در حالى ڪه بدن هايشان را به گورها مى‌سپاريم، و ميراثشان را مى‌خوريم.
گويا ما پس از مرگ آنان جاودانه‌ايم آيا چنين است، ڪه اندرز هر پند دهنده‌اے از زن و مرد را فراموش مى‌ڪنيم و خود را نشانه تيرهاے بلا و آفات قرار داديم.
#حکمت 123 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): طُوبَى لِمَنْ ذَلَّ فِي نَفْسِهِ، وَ طَابَ كَسْبُهُ، وَ صَلَحَتْ سَرِيرَتُهُ، وَ حَسُنَتْ خَلِيقَتُهُ، وَ أَنْفَقَ الْفَضْلَ مِنْ مَالِهِ، وَ أَمْسَكَ الْفَضْلَ مِنْ لِسَانِهِ، وَ عَزَلَ عَنِ النَّاسِ شَرَّهُ، وَ وَسِعَتْهُ السُّنَّةُ، وَ لَمْ يُنْسَبْ إلَى الْبِدْعَةِ.
و درود خدا بر او، فرمود:
خوشا به حال آن ڪس ڪه خود را ڪوچك مى‌شمارد، و ڪسب و ڪار او پاڪیزه است، و جانش پاك، و اخلاقش نيڪوست، ڪه مازاد بر مصرف زندگى را در راه خدا بخشش مى‌ڪند، و زبان را از زياده‌گويى باز‌مى‌دارد و آزار او به مردم نمى‌رسد، و سنّت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم او را ڪفايت ڪرده، بدعتى در دين خدا نمى‌گذارد.
#حکمت 124 #نهج‌البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): غَيْرَةُ الْمَرْأَةِ كُفْرٌ، وَ غَيْرَةُ الرَّجُلِ إِيمَانٌ.
و درود خدا بر او، فرمود:
غيرت زن، ڪفر آور، و غيرت مرد نشانه ايمان اوست.
#حکمت 125 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): لَأَنْسُبَنَّ الْإِسْلَامَ نِسْبَةً لَمْ يَنْسُبْهَا أَحَدٌ قَبْلِي؛ الْإِسْلَامُ هُوَ التَّسْلِيمُ وَ التَّسْلِيمُ هُوَ الْيَقِينُ وَ الْيَقِينُ هُوَ التَّصْدِيقُ وَ التَّصْدِيقُ هُوَ الْإِقْرَارُ وَ الْإِقْرَارُ هُوَ الْأَدَاءُ وَ الْأَدَاءُ هُوَ الْعَمَلُ.
و درود خدا بر او، فرمود:
اسلام را چنان مى‌شناسانم ڪه پيش از من ڪسى آن‌گونه معرّفى نڪرده باشد. اسلام همان تسليم در برابر خدا و تسليم همان يقين داشتن، و يقين اعتقاد راستين، و باور راستين همان اقرار درست، و اقرار درست انجام مسئوليّت‌ها، و انجام مسئوليّت‌ها همان عمل ڪردن به احڪام دين است.
21.81M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
#شرح حڪمت صد و بیست وچهارم
توسط جناب فاتحی
هرروز خواندن حڪمتی از ڪتاب شریف #نهج_البلاغه
#حکمت 124 #نهج‌البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): غَيْرَةُ الْمَرْأَةِ كُفْرٌ، وَ غَيْرَةُ الرَّجُلِ إِيمَانٌ.
و درود خدا بر او، فرمود:
غيرت زن، ڪفر آور، و غيرت مرد نشانه ايمان اوست.
16.86M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
#شرح حڪمت صدوبیست‌وپنجم
توسط جناب فاتحی
هرروز خواندن حڪمتی از ڪتاب شریف #نهج_البلاغه
و درود خدا بر او، فرمود:
اسلام را چنان مى‌شناسانم ڪه پيش از من ڪسى آن‌گونه معرّفى نڪرده باشد. اسلام همان تسليم در برابر خدا و تسليم همان يقين داشتن، و يقين اعتقاد راستين، و باور راستين همان اقرار درست، و اقرار درست انجام مسئوليّت‌ها، و انجام مسئوليّت‌ها همان عمل ڪردن به احڪام دين است.
#حکمت 126 #نهج_البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام):
عَجِبْتُ لِلْبَخِيلِ يَسْتَعْجِلُ الْفَقْرَ الَّذِي مِنْهُ هَرَبَ، وَ يَفُوتُهُ الْغِنَى الَّذِي إِيَّاهُ طَلَبَ، فَيَعِيشُ فِي الدُّنْيَا عَيْشَ الْفُقَرَاءِ وَ يُحَاسَبُ فِي الْآخِرَةِ حِسَابَ الْأَغْنِيَاءِ؛
و درود خدا بر او، فرمود:
در شگفتم از بخيل: به سوے فقرے مى‌شتابد ڪه از آن مى‌گريزد، و سرمايه‌اے را از دست مى‌دهد ڪه براے آن تلاش مى‌ڪند. در دنيا چون تهيدستان زندگى مى‌ڪند، امّا در آخرت چون سرمايه‌داران محاڪمه مى‌شود.
ادامه #حکمت 126 #نهج‌البلاغه
وَ عَجِبْتُ لِلْمُتَكَبِّرِ الَّذِي كَانَ بِالْأَمْسِ نُطْفَةً وَ يَكُونُ غَداً جِيفَةً؛
وَ عَجِبْتُ لِمَنْ شَكَّ فِي اللَّهِ وَ هُوَ يَرَى خَلْقَ اللَّهِ؛
وَ عَجِبْتُ لِمَنْ نَسِيَ الْمَوْتَ وَ هُوَ يَرَى الْمَوْتَى؛
وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَنْكَرَ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى وَ هُوَ يَرَى النَّشْأَةَ الْأُولَى؛
وَ عَجِبْتُ لِعَامِرٍ دَارَ الْفَنَاءِ وَ تَارِكٍ دَارَ الْبَقَاءِ.
و در شگفتم از متڪبّرے ڪه ديروز نطفه‌اے بى‌ارزش، و فردا مردارے گنديده خواهد بود،
و در شگفتم از آن ڪس ڪه آفرينش پديده‌ها را مى‌نگرد و در وجود خدا ترديد دارد،
و در شگفتم از آن ڪس ڪه مردگان را مى‌بيند و مرگ را از ياد برده است،
و در شگفتم از آن ڪس ڪه پيدايش دوباره را انڪار مى‌ڪند در حالى ڪه پيدايش آغازين را مى‌نگرد،
و در شگفتم از آن ڪس ڪه خانه نابود شدنى را آباد مى‌ڪند، امّا جايگاه هميشگى را از ياد برده است.
هدایت شده از ◉ احڪام Ｃ᭄
کتابچه ساده رمضان.pdf
2.21M
#حکمت 127 #نهج‌البلاغه
وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ قَصَّرَ فِي الْعَمَلِ ابْتُلِيَ بِالْهَمِّ، وَ لَا حَاجَةَ لِلَّهِ فِيمَنْ لَيْسَ لِلَّهِ فِي مَالِهِ وَ نَفْسِهِ نَصِيبٌ.
و درود خدا بر او، فرمود:
آن ڪس ڪه در عمل ڪوتاهى ڪند، دچار اندوه گردد، و آن را ڪه از مال و جانش بهره اے در راه خدا نباشد خدا را به او نيازے نيست.