eitaa logo
آموزش عروض و قافیه و...
1.7هزار دنبال‌کننده
13 عکس
3 ویدیو
0 فایل
آموزش مبانی ادبیات و شعر فارسی سید محمدرضا شمس (ساقی) کانال اشعار : 🆔 @shamssaghi ارتباط : 🆔 @shams400
مشاهده در ایتا
دانلود
قابل توجه کاربران محترم مجازی سلام و درود. 🔻اصولاً هر متنی که از جانب هر یک از کاربران ارجمند ارسال می‌شود یعنی مورد تأیید ارسال‌کننده است؛ لذا می‌باید قبل از ارسال، اولین خواننده‌ی متن ارسالی، خودمان باشیم تا را گسترش ندهیم که متأسفانه این روزها واقعا غلط نویسی بیداد می‌کند. لذا پس از ارسال متن غلط، چنانچه شخص دیگری از سر لطف و احساس وظیفه‌ی انسانی و ادبی، ایرادهای املایی و... را متذکر شد. اخلاقاً وظیفه داریم قدردان ایشان باشیم. نه این‌که از وی ناراحت شویم که چرا بدون مزد و منت موجب آگاهی‌بخشی ما شده است. که در این باب حضرت مولا علی علیه‌السلام می‌فرمایند: «مَن عَلّمَنی حَرفاً فَقَد صَیّرنی عَبداً» موفق باشید. کانال آموزش عروض و قافیه و... سید محمدرضا شمس (ساقی) https://eitaa.com/arozghafie
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
آرایه‌ی : 🔻تضمین در واقع مانند همان عبارت: «به قول فلانی...» گفتن است که ضمن گفتار به‌کار می‌بریم. در واقع گوینده با این کار مطمئن است که دیگران از درستیِ کلام آن فرد اطمینان دارند و راحت تر حرف اصلی را می‌پذیرند. این حالت نمونه‌ای از آرایه‌ی است که از قدیم هم به‌ویژه در اشعار فارسی به‌کار می‌رفته است. در آرایه‌های ادبی به معنای آوردن مصراع، بیت، یا ابیاتی از شعر دیگران در شعر خود است. این آرایه، به گروه آرایه‌های معنوی اختصاص دارد. برای درک بهتر آرایه‌ی به شعر زیر از استاد شفیعی کدکنی توجه کنید که بیتی از سعدی را کرده است؛ گفتی «به روزگاران مهری نشسته» گفتم «بیرون نمی‌توان کرد حتی به روزگاران» 🔻دو نکته قابل توجه درباره استفاده از تضمین : ۱- معمولاً شعر یا عبارت در قرار می‌گیرد. پس به رعایت علائم نگارشی دقت کنید. ۲- اگر شعر مشهور و شاعر آن شناخته شده باشد نیازی به ذکر نام صاحب اثر نیست؛ در غیر این صورت، لازم است نام شاعر ذکر شود تا به سرقت ادبی متهم نشوید. یک بیت شعر یاد کن زانکه رودکی گرچه تو را نگفت سزاوار آن تویی «جز برتری نجویی گویی که آتشی جز راستی نخواهی ماناتر از اویی» 🔻انواع : این آرایه بر اساس ظاهر شدن یا نشدن در متن به 3 دسته ، و تقسیم می‌شود. : در آرایه‌ی تضمین آشکار، شاعر بیت یا آیه‌ای را به صورت کامل در شعر خود می‌آورد و نام شاعر یا نشانه‌ای را به‌صورت واضح ذکر می‌کند. البته باید توجه داشت که ممکن است مصراع یا بخشی که آورده می‌شود کوچک باشد ولی عیناً و بدون هیچ تغییری باید بیاید. به طور مثال سعدی در شعر زیر، با آوردن نام فردوسی، بیتی از شعر او را آورده که است. چه خوش گفت فردوسی پاکزاد که رحمت بر آن تربت پاک باد «میازار موری که دانه کش است که جان دارد و جان شیرین خوش است» : آرایه‌ی تضمین پنهان، شاعر مصراع، بیت و یا ابیاتی را از شاعری دیگر بدون ذکر نامِ صاحب اثر می‌آورد که فقط با قرار دادن در گیومه مشخص می‌کند که تضمین شده است و چون از صاحب اثر در شعر نامی نیاورده است لذا گفته می‌شود. نه او نمرده است که من زنده‌ام هنوز او زنده است در غم و شعر و خیال من آن شیرزن بمیرد؟! او شهریار زاد «هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق» در این شعر، شهریار مصراعی از شعر حافظ را برداشت کرده ولی این مصراع آنچنان معروف است که نیازی به معرفی خالق اثر ندارد. : تضمین مسمط یا مسمط تضمین، نوعی صنعت ادبی‌است که شاعر، غزل شاعر دیگری را در شعر خود می‌آورد به گونه‌ای که باید چنان توانمند باشد که بتواند به استقبال از غزل شاعر دیگر برود. 🔻زیباترین نوع مسمط تضمین : یا تخمیس است یعنی شاعر به ازای هر بیت شعر مورد تضمین، 3 مصراع همقافیه می‌سراید و جمعا پنج مصراع (مخمس) می‌شود و مصراع پنجم شعر مورد تضمین بند مسمط مخمس می‌شود. : زیر را شاه اسماعیل یکم با از غزل حافظ سروده است. سه مصراع اول هر بند از شاه اسماعیل است و دو مصراع دیگر هر بند، یک بیت از غزل حافظ است که تا آخر غزل به همین منوال ادامه می‌یابد. تو آن گلی که خراب تو گل‌عذارانند اسیر بند کمند تو شهسوارانند به بند دانه و دامت چو من هزارانند «غلام نرگس مست تو تاجدارانند خراب بادهٔ لعل تو هوشیارانند» زیر اثر مرحوم شمس قمی، از غزل معروف «همای رحمت» از استاد شهریار است. سحر از سروش عرفان بشنیدم این ندا را که رسید ساقیِ جان، مِیِ جام هل أتی راخ ز خم غدیر عشقت، بزدم مِی ولا را «علی ای همای رحمت! تو چه آیتی خدا را که به ماسَوا فکندی همه سایه‌ی هما را» یکی از معروف‌ترین های مخمس اثر شیخ بهایی از غزل خیالی بخارایی با مطلع زیر است. تا کی به تمنای وصال تو یگانه اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه خواهد به سر آید، شب هجران تو یا نه؟ «ای تیر غمت را دل عشاق نشانه جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه» کانال آموزش عروض و قافیه و... سید محمدرضا شمس (ساقی) https://eitaa.com/arozghafie
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
آرایه‌ی : گاهی شاعر یا نویسنده برای خیال‌انگیز کردن متن خود، از آرایه‌ی استفاده می‌کند. این آرایه یکی از زیباترین آرایه‌های معنوی است که شعر را بسیار لطیف می‌کند. 🔻 به چه معناست؟ در لغت به معنی: زیبایی، نیکویی و جمال است و به معنای: علت‌یابی، علت‌اندیشی و دلیل آوردن است؛ پس معنای تحت‌الفظی این واژه یعنی با نیکویی و زیبایی بیان کردنِ علت و دلیل یک موضوع و در اصطلاح بدیع، یعنی شاعر برای قانع کردن خواننده از دلایل خیال‌انگیز و شاعرانه، اما غیر واقعی استفاده می‌کند. در واقع همین‌که علت یک رویداد بی‌منطق و غیر‌واقعی باشد، به‌وجود می‌آید. بید مجنون در تمام عمر، سر بالا نکرد حاصل بی‌حاصلی نبود جز شرمندگی (صائب) در بیت بالا، علت خمیدگی شاخه‌های بید مجنون را، خجالت از نداشتن میوه و محصول بیان کرده در صورتی که این دلیل غیر واقعی است؛ اما به صورت زیبایی شاعرانه شده و در ذهن خواننده قابل باور و زیبا است. 🔻نکته‌ی قابل توجه : علتی که برای بیان می‌شود، نباید بر پایه‌ی تشبیهات و نظریات علمی باشد. بلکه هدف شاعر فقط باید ارائه‌ی دلیلی باشد که خواننده را قانع کند و ادعایی کند که در عین غیرحقیقی بودن به مذاق خواننده خوش بیاید. 🔻چطور را در جمله بیابیم؟ یکی از بهترین روش‌های پیدا کردن در اشعار، دانش ادبی غنی و مطالعه‌ی فراوان است تا بتوانید به مفاهیم ویژه‌ی این آرایه تسلط پیدا کنید. اما راه‌هایی ساده‌تر هم برای این کار وجود دارد؛ به نکات زیر توجه کنید: ۱- یافتن دلایل غیرواقعی : اصولاً در مورد پدیده‌های طبیعی و اتفاقات و حوادثی است که روزمره به چشم ما می‌خورد. به سرو گفت کسی میوه‌ای نمی‌آری؟ جواب داد که آزادگان تهی دست‌اند. شاعر در بیت بالا، به بی‌بار بودن درخت سرو اشاره دارد که پدیده‌ای طبیعی‌است، اما دلیل واقعی میوه نداشتن سرو به فقیر بودن و آزادگی ربطی ندارد. ولی دلیلی که شاعر آورده خواننده را قانع می‌کند. ۲- دلیل‌تراشی : برای پیدا کردن فقط کافی‌است در اشعار و متون به دنبال دلیل باشید. اگر دلیلی یافتید به طرفین آن نگاه کنید که در حالت واقعی چنین چیزی صحت دارد یا خیر؟ اگر جواب بله بود که این آرایه وجود ندارد و اگر جواب منفی بود آرایه را پیدا کرده‌اید. تویی بهانه‌ی آن ابرها که می‌گریند بیا که صاف شود این هوای بارانی (قیصر امین‌پور) شاعر در شعر بالا، دلیل بارش ابرها را دلتنگی آن‌ها برای معشوق خود می‌داند. به عبارت دیگر، شاعر به معشوقش می‌گوید که ابرها به خاطر دوری از تو در حال گریه و بارندگی هستند. خاک بغداد به مرگ خلفا می‌گرید ورنه این شط روان چیست که در بغداد است (خواجوی کرمانی) شاعر در بیت بالا، برای این‌که منشأ رودخانه‌ی بغداد را نشان بدهد از یک دلیل هنری استفاده کرده است. او معتقد است که خاک بغداد آن‌قدر برای مرگ خلفا گریه کرده است که از آب چشم او، رودخانه‌ی بغداد به وجود آمده است. دلیلی که شاعر در این بیت به‌کار برده، زیبا و شاعرانه است، اما واقعیت ندارد. به همین خاطر، یکی از مصادیق آرایه‌ی به شمار می‌آید. تو قلب فِسرده‌ی زمینی از درد ورم نموده یک چند (ملک‌الشعرای بهار) شاعر در بیت بالا، ادعا کرده که کوه دماوند در واقع همان قلب زمین است که ورم کرده و به‌صورت یک کوه مرتفع خود را نشان می‌دهد. این دلیل هنرمندانه اگرچه پایه و اساس علمی ندارد، اما موجب زیبایی بیت شده و است. ۳- تمرین برای ساختن در نهایت برای حرفه‌ای شدن در یافتن این آرایه، می‌توانید برای پدیده‌های روزمره دلایل غیر واقعی، اما شاعرانه و زیبا بیاورید. این‌گونه ذهن شما ناخودآگاه دلایل غیرواقعی و واقعی را بررسی و تحلیل می‌کند. از طرفی اگر دست به قلم باشید این کار تمرین بسیاری خوبی برای افزایش تخیل و خلاقیت شما است. آن زلف مشکبار بر آن روی چون بهار گر کوته است، کوتهی از وی عجب مدار شب در بهار روی نهد سوی کوتهی آن زلف، چون شب است و آن روز چون بهار (امیر معزی) شاعر در ابیات بالا، دلیل کوتاهی موی معشوق را به سیاهی شب تشبیه کرده و روی معشوق را همچون بهار زیبا دانسته است؛ اما ما می‌دانیم که شب در فصل بهار کوتاه‌تر از روز است. کانال آموزش عروض و قافیه و... سید محمدرضا شمس (ساقی) https://eitaa.com/arozghafie
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
آرایه‌‌ی حس‌آمیزی: آمیختن دو یا چند حس از حواس پنج‌گانه (بينايی، شنوايی، چشايی، بويايی و لامسه) در کلام است، چنان‌ که ذهن را به کنجکاوی وا دارد و با ایجاد موسیقی معنوی، بر تأثیر و زیبایی سخن بیفزاید. حس‌آمیزی گاه آمیختگی حواس با امور ذهنی و انتزاعی است. برای مثال هنگامی که ما در تماس صوتی با دیگران از جمله‌ی «ببین چه می‌گویم» استفاده می‌کنیم در حقیقت از آرایه‌ی بهره برده‌ایم زیرا سخن ما قابل دیدن نیست بلکه قابل شنیدن است (به جای این که بگوییم: سخنم را بشنو، گفته‌ایم سخنم را ببین). 🔻در این مثال، سخن مربوط به و ببین مربوط به است. از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر یادگاری که در این گنبد دوّار بماند (حافظ) صدا، است و امکان دیدن آن وجود ندارد امّا شاعر ادّعا می‌کند که صدا را دیده است. در مصراع اول که مربوط به است با درهم آمیخته شده است و آرایه‌ی را پدید آورده است. 🔻مثال‌هایی دیگر : بوی بهبود ز اوضاعِ جهان می‌شنوم شادی آورد گل و بادِ صبا شاد آمد (حافظ) هر که شب آوای پایش می‌شنید بوی نان از دست‌هایش‌ می‌شنید (استاد مجاهدی) در مصراع دوم بیت بالا، «بوی نان» مربوط به است و «شنیدن» مربوط به و شاعر از آرایه‌ی بهره برده است. بوی دﻫﻦ ﺗﻮ از ﭼﻤﻦ می‌ﺷﻨﻮم رﻧﮓ ﺗﻮ ز ﻻﻟﻪ و ﭼﻤﻦ می‌شنوم (مولانا) شاعر در بیت بالا، دو آرایه‌ی به‌کار برده‌ است؛ در ﻣﺼﺮاع اوّل، «ﺑﻮ» ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ و «ﺷﻨﯿﺪن» ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ است، در ﻣﺼﺮاع دوم، «رﻧﮓ» واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ و «ﻣﯽ‌ﺷﻨﻮم» واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ اﺳﺖ. سپهبد پرستنده را گفت گرم سخن‌های شیرین به آوای نرم (فردوسی) در بیت بالا، در سه زیبا به ترتیب: حس و را در ترکیب «گفت گرم»، و را در ترکیب «سخن‌های شیرین» و را در ترکیب «آوای نرم» با هم آورده‌است که این تعامل حواس با یکدیگر موجب زیبایی‌آفرینی شده‌است. آموزش عروض و قافیه و... سید محمدرضا شمس (ساقی) https://eitaa.com/arozghafie
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
انواع آرایه‌ی حسی ـ حسی: دو حس از حواس پنج‌گانه در هم آمیخته می‌شوند. 🔻از نمونه‌های پرکاربرد آن به موارد زیر می‌توان اشاره کرد: و سپهبد به گفتار او بنگرید شگفت آمدش کان سخن‌ها شنید (فردوسی) نگاهی گرم یعنی دلنوازیم زبانی نرم یعنی چاره سازیم (وحشی بافقی) «زبانی نرم» (سخنی نرم)، از نوع و است. دل باز به جان آيد کز وی خبری يابد بلبل به فغان آيد کز گل شنود بویی و از اَن پس بیامد به نزدیک بلخ نیازرد کس را به گفتار تلخ (فردوسی) لیک چنان خیره و خاموش ماند کز همه شیرین سخنی گوش ماند (نیما یوشیج) و با من به سلام خشک ای دوست زبان تر کن تا از مژه هر ساعت لعل ترت افشانم (خاقانی شروانی) 2 ـ انتزاعی حسی: یک مفهوم عقلی (ذهنی، انتزاعی) با ویژگی یکی از حواس ظاهری در هم آمیخته می‎‌شود. 🔻از موارد پرکاربرد حس‌آمیزی انتزاعی ـ حسی نمونه‌های زیر را می‌توان نام بُرد. : و : جهان پير است و بی‌بنياد از اين فرهادکش فرياد که کرد افسون و نيرنگش ملول از جان شيرينم (حافظ) و : ز زهد خشک ملولم کجاست باده‌ی ناب که بوی باده مدامم دماغ تر دارد (حافظ) و : در خلایق روح‌های پاک هست روح‌های تیره‌ی گلناک هست (مولانا) و : نام من رفته‌ست روزی بر لب جانان به سهو اهل دل را بوی جان می‌آید از نامم هنوز (حافظ) 🔻مثال‌های بیشتر : به ترانه‌های شيرين ، به بهانه‌های زرّین بکشيد سوی خانه مه خوب خوش‌لقا را (مولانا) در ترکیب «ترانه‌های شیرین» بیت بالا، ترانه قابل شنیدن است و مربوط به است که با شیرینی که مخصوص است آمیخته شده و در ترکیب «بهانه‌های زرّین»، بهانه برای است و زرّین یا طلایی مربوط به است. اگر دشنام فرمايی و گر نفرين دعا گويم جوابِ تلخ می‌زيبد لب لعل شکرخا را (حافظ) جواب است و تلخی مربوط به می‌باشد. گشاده شود زين سخن راز تو به گوش آيدش روشن آواز تو (فردوسی) تیر عاشق کش ندانم بر دل حافظ که زد این قدر دانم که از شعرِ ترش خون می‌چکید (حافظ) دل چاشنی گرفت از آن خنده های شور آری نمک لذیذ نماید کباب را (ملک الشعرای بهار) سزای توست چون گل گریه‌ی تلخ پشیمانی که گفت ای غنچه‌ی غافل! دهن پیش صبا بگشا (صائب) نشئه‌ی دیدار ساقی رونق مستی شکست هیچ کس بویی ز می در شیشه و ساغر ندید (صائب) ز شعرهای ترم گرم این چنین مگذر که آب خضر نهان در شب سیاه من است (صائب) گرچه جز تلخی از ایّام ندید هرچه خواهی سخنش شیرین است (بانو پروین اعتصامی) به شکرخنده درآور، نه یقین می‌دانم که دهان تو یقین را به گمان درفکند (خواجو کرمانی) آنکه نشنیده است هرگز بوی عشق گو به شیراز آی و خاک من ببوی (سعدی) گردد از دست نوازش پایه‌ی معنی بلند مور را شیرین‌سخن دست سلیمان کرده است (صائب) چون عمر به سر رسد چه بغداد و چه بلخ پیمانه چو پر شود چه شیرسن و چه تلخ (خیام) عمرِ شیرین و عمرِ تلخ هر دو می‌باشند. بدین شعرِ تَرِ شیرین ز شاهنشه عجب دارم که سر تا پای حافظ را چرا در زر نمی‌گیرد (حافظ) در ترکیب زیر سه حس ، و به هم آمیخته شده‌اند نجوای نمناک علف‌ها را می‌شنوم (سهراب سپهری) ترکیب «نجوای نمناک» از آمیختن دو حس (نجوا) و (نمناک) ساخته شده و در جمله‌ی «خبر تلخی شنیدم» (خبر) را با حس و (تلخ) را با حس دریافت می‌کنیم؛ پیوند و آمیزش این دو حس مختلف در یک جا سبب خلق آرایه‌ی شده است. 🔻در بیت زیر چهار به‌کار رفته است. بس که صائب دیده‌ام تلخی ازین شکّر لبان می‌شمارم خنده‌ی شیرین ، عتاب تلخ را (صائب)   آموزش عروض و قافیه و... سید محمدرضا شمس (ساقی) https://eitaa.com/arozghafie
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا