آیات بامداد سه شنبه : #قرآن . سوره «ق» : وَ نَزَّلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً مُبارَكاً فَأَنْبَتْنا بِهِ جَنَّاتٍ وَ حَبَّ الْحَصِيدِ «9» . سوره «ق» : وَ النَّخْلَ باسِقاتٍ لَها طَلْعٌ نَضِيدٌ «10» . و از آسمان، #آب پر بركت نازل كرديم، پس به وسيله آن باغ‏ها و دانه ‏هاى دروشدنى رويانديم. و نيز درختان بلند خرما با خوشه ‏هاى پر و بر هم چيده. سوره «ق» : رِزْقاً لِلْعِبادِ وَ أَحْيَيْنا بِهِ بَلْدَةً مَيْتاً كَذلِكَ الْخُرُوجُ «11» . تا رزق بندگان باشد و به باران، زمين #مرده را زنده كرديم، خروج (از گور نيز) اين گونه است. . نكته ‏ها: «حصيد» به معناى درو شده، «باسِقاتٍ» به معناى بلندقامت، «طَلْعٌ» شكوفه ‏اى است كه تازه به خرما تبديل شده، «نَضِيدٌ» به معناى متراكم و برهم چيده شده است. . از بهترين و لذّت ‏بخش‏ترين حالات كشاورز، هنگام رسيدن و درو كردن محصول است. «حَبَّ الْحَصِيدِ» در اين آيات، براى تبيين #معاد، از نزول باران و رويش گياهان استفاده شده است. پيام‏ها: 1- باريدن باران، اگرچه از طريق عوامل طبيعى است، امّا با #اراده خداست. «نَزَّلْنا» 2- باران، وسيله #حيات و بركت زمين است. نابودى آفات، رويش گياهان، لطافت هوا و جارى شدن چشمه‏ ها، از خيرات و بركات باران است. «مُبارَكاً» 3- در ميان ميوه ‏ها، #خرما حساب ديگرى دارد. (درخت خرما جداگانه نام برده شده است) جَنَّاتٍ‏ ... وَ النَّخْلَ‏ 4- پيدايش محصولات كشاورزى، حكيمانه و هدفدار است. «رِزْقاً لِلْعِبادِ» 5- رزق انسان بايد زمينه‏ى بندگى او باشد. «رِزْقاً لِلْعِبادِ» 6- براى بيان معقولات، از محسوسات استفاده كنيم. أَحْيَيْنا بِهِ بَلْدَةً مَيْتاً ... كَذلِكَ الْخُرُوجُ‏ 7- نگاهى به قدرت خدا، مسئله زنده شدن مردگان را براى انسان آسان مى‏كند. بَنَيْنا، زينا، مددنا، أَلْقَيْنا، أَنْبَتْنا، نَزَّلْنا، فَأَنْبَتْنا، أَحْيَيْنا ... كَذلِكَ الْخُرُوجُ‏ 8- كارهاى الهى از جامعيّت ويژه ‏اى برخوردار است؛ خداوند، صنعت و حكمت و معرفت و هدايت را بهم درآميخته است. (بلندى نخل و زيبايى شكوفه ‏هايش، نشانه صنعت و #هنر الهى است. رزق بودن ميوه ‏ها، نشانه حكمت الهى و از زمين مرده اين همه سرسبزى و محصول پديد آوردن، زمينه هدايت و معرفت انسان به #قدرت الهى بر رستاخيز است.) باسِقاتٍ‏ ... نَضِيدٌ ... رِزْقاً ... كَذلِكَ الْخُرُوجُ‏

آیات بامداد چهارشنبه : #قرآن . سوره قمر : وَ فَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُوناً فَالْتَقَى الْماءُ عَلى‏ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ «12» و از زمين چشمه‏ هايى جوشانديم، پس آب (زمين و آسمان) بر اساس امرى كه مقدّر شده بود، به هم پيوستند. . سوره قمر : وَ حَمَلْناهُ عَلى‏ ذاتِ أَلْواحٍ وَ دُسُرٍ «13» سوره قمر : تَجْرِي بِأَعْيُنِنا جَزاءً لِمَنْ كانَ كُفِرَ «14» و نوح را بر ( #كشتى ‏اى كه) داراى تخته ‏ها و ميخ‏ها بود، سوار كرديم. كشتى (حامل نوح و پيروانش) زير نظر ما به حركت در آمد. (اين امر) پاداش پيامبرى بود كه مورد تكذيب و كفر قرار گرفت. سوره قمر : وَ لَقَدْ تَرَكْناها آيَةً فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ «15» سوره قمر : فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ «16» و همانا ما كشتى را به عنوان نشانه باقى گذاشتيم، پس آيا پند گيرنده‏اى هست؟ پس عذاب و هشدار من چگونه است؟ نكته‏ ها: «دُسُرٍ» جمع « #دسار» به معناى ميخ است و «نُذُرِ» جمع «نذير» است، ولى در اين گونه موارد به معناى هشدار است، نه هشدار دهنده. كشتى #نوح داراى خصوصياتى بود از جمله: الف) ساخت آن به فرمان الهى بود. «اصْنَعِ الْفُلْكَ»* ب) سازنده‏ى آن پيامبر خدا بود. ج) محل ساخت كشتى، در بيابان خشك و دور از دريا و به گفته‏ى روايات، مسجد كوفه بود كه اين، تمسخر كافران را به دنبال داشت. د) از تمام نژادهاى حيوان نر و ماده در آن سوار شدند. ه) حركت آن زير نظر خدا بود. «تَجْرِي بِأَعْيُنِنا» و) موج‏هايى به اندازه‏ى كوه‏ها در مسيرش بود. «فِي مَوْجٍ كَالْجِبالِ» ز) تمام مؤمنان زمين بر آن سوار شدند. ح) تنها وسيله‏ى امن و نجات بود. . با همه اين خصوصياتى كه براى كشتى نوح بيان شده است، خداوند به جاى كلمه «سفينه» و كشتى مى‏فرمايد: «أَلْواحٍ وَ دُسُرٍ» يعنى يك مشت تخته و ميخ. شايد اين‏ كوچك نمايى به خاطر آن است كه نجات نوح منسوب به اراده او باشد، نه عظمت كشتى. در آيه 15، تخته و ميخ كه وسيله نجات پيامبرى بوده است، به عنوان آيه‏ى الهى معرّفى شده است، آيا قبور كسانى كه خود سبب نجات بوده ‏اند، آيه الهى نيست؟ ذاتِ أَلْواحٍ وَ دُسُرٍ ... تَرَكْناها آيَةً ... پيام‏ها: 1- جوشش چشمه ‏ها وجريان آب‏ها، با اراده‏ى الهى است. «وَ فَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُوناً» 2- همين كه اراده‏ى خداوند بر كارى تعلق گرفت، آسمان و زمين همكارى مى‏كنند. «فَالْتَقَى الْماءُ» 3- قهر الهى و هماهنگى عوامل طبيعى در آسمان و زمين براى عذاب، حساب و كتاب دارد. «أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ» 4- اگر ما #بنده‏ى خالص خدا شويم، خداوند همه چيز ما را تأمين مى‏كند. «عَبْدَنا- فَفَتَحْنا- فَجَّرْنَا- حملنا» 5- مسير كارهاى الهى از طريق ابزارهاى مادى و تلاش‏هاى انسانى است. «حَمَلْناهُ عَلى‏ ذاتِ أَلْواحٍ وَ دُسُرٍ» تخته و ميخ زياد است، ليكن #اراده خداست كه اين تخته‏ ها و ميخ‏ها را وسيله نجات پيامبر خود و مؤمنان قرار مى‏دهد. 6- نه فقط ساخت كشتى نوح، بلكه مسير حركت آن زير نظر خداوند بوده است. (در جايى ديگر مى‏فرمايد: «اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنا»* و در اينجا مى‏فرمايد: «تَجْرِي بِأَعْيُنِنا») 7- انبيا نعمتى هستند كه نبايد كفران شوند و اگر كفران شدند خداوند، كافران را كيفر مى‏دهد و به انبيا پاداش مى‏دهد. «جَزاءً لِمَنْ كانَ كُفِرَ» 8- همه‏ى كيفرها در قيامت واقع نمى‏شود. «جَزاءً لِمَنْ كانَ كُفِرَ» 9- كشتى نوح در طول تاريخ ماندنى است. «تَرَكْناها آيَةً» (چنانكه بدن فرعون در طول تاريخ نشانه است. «فَالْيَوْمَ نُنَجِّيكَ بِبَدَنِكَ لِتَكُونَ لِمَنْ خَلْفَكَ آيَةً» ) 10- حفظ آثار #باستانى كه يادآور عوامل پيشرفت يا سقوط ملت‏هاست، لازم است. «تَرَكْناها آيَةً» 11- كارى كه با اراده‏ى الهى و به دست اولياى خدا انجام گيرد، مبارك است. (كشتى نوح در آن زمان مؤمنان را نجات داد، نسل تمام حيوانات را حفظ كرد و براى تاريخ درس و يادگار شد.) «تَرَكْناها آيَةً» 12- بايد به آيات الهى با دقت و بصيرت نگاه كرد. «تَرَكْناها آيَةً فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ» 13- براى هدايت شدن انسان، تنها عوامل خارجى كافى نيست، ظرفيت و روحيه‏ى پندپذيرى لازم است. «فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ» 14- عذاب اقوام گذشته، بايد مايه‏ى #هشدار براى آيندگان باشد. «عَذابِي وَ نُذُرِ» 15- عذاب و قهر خدا، پس از هشدارهاى متعدّد است. «عَذابِي وَ نُذُرِ»