آیه بامداد سه شنبه : #قرآن سوره شورى : شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً وَ الَّذِي أَوْحَيْنا إِلَيْكَ وَ ما وَصَّيْنا بِهِ إِبْراهِيمَ وَ مُوسى‏ وَ عِيسى‏ أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ ما تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ اللَّهُ يَجْتَبِي إِلَيْهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ يُنِيبُ «13» از (احكام) #دين آنچه را به نوح سفارش كرد، براى شما (نيز) مقرّر داشت و آنچه به سوى تو #وحى كرديم و آنچه ابراهيم و موسى و عيسى را بدان سفارش نموديم آن بود كه دين را به #پا داريد و در آن دچار #تفرقه نشويد، آنچه مردم را بدان دعوت مى‏كنى بر مشركان سنگين است. خداوند هر كه را بخواهد به سوى خويش بر مى‏گزيند و هر كه را به درگاه او رو آورد به سوى خويش هدايت مى‏كند. نكته‏ها: در اين آيه، نام هر پنج پيامبر اولوا العزم آمده است: نوح، ابراهيم، موسى، عيسى عليهم السلام و پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله. محور دعوت انبيا يكى بوده است و همه آن بزرگواران مردم را به توحيد و معاد، تقوى و عدالت، نماز و روزه، احسان به والدين و رسيدگى به محرومان دعوت مى‏كردند. «شَرَعَ» از «شَرِيعَةٍ» به معناى #راهى است كه مردم را به ساحل رودخانه‏هاى بزرگ مى‏رساند، مانند شريعه‏ى علقمه براى رسيدن به آب رود فرات. از آنجا كه احكام دين، راه رسيدن به كمالات است، به آن #شريعت گفته مى‏شود. در قرآن، كلمه «اديان» نداريم، چون دين الهى يكى بيش نيست. پيام‏ها: 1- خداوند براساس علم بى‏پايان خود، شريعت‏ها را براى مردم قرار داد. إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ عَلِيمٌ شَرَعَ لَكُمْ‏ ... 2- دين و شريعت در راستاى منافع انسان است. «شَرَعَ لَكُمْ» 3- نوح، اولين پيامبرى است كه داراى شريعت جامع بوده است. «شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً» 4- اسلام دين جامع است و تعاليم همه‏ى پيامبران پيشين را در بردارد. ما وَصَّى بِهِ نُوحاً ... وَ ما وَصَّيْنا بِهِ إِبْراهِيمَ وَ مُوسى‏ وَ عِيسى‏ 5- وحدت واقعى در سايه دين الهى امكان دارد. «أَقِيمُوا الدِّينَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا» 6- مانع اقامه دين و اجراى احكام آن اختلافات دينى است. «أَقِيمُوا الدِّينَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا» 7- وحدت مؤمنان براى مشركان سخت است. لا تَتَفَرَّقُوا ... كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ‏ 8- مشركان را به حقّ دعوت كنيد گرچه بر ايشان سنگين است. «كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ ما تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ» 9- نبوّت، منصبى الهى است و خداوند افرادى را كه لايق مى‏داند برمى‏گزيند. «يَجْتَبِي إِلَيْهِ» 10- خداوند، انبيا را قبل از آنكه رهبر مردم شوند براى بندگى خويش بر مى‏گزيند. «اللَّهُ يَجْتَبِي إِلَيْهِ» 11- انسان با اعمال خويش زمينه دريافت الطاف الهى را به وجود مى‏آورد. «يَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ يُنِيبُ»

آیه بامداد چهارشنبه : #قرآن . سوره جاثيه‏ : ثُمَّ جَعَلْناكَ عَلى‏ شَرِيعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ ، فَاتَّبِعْها وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ «18» . سپس تو را بر #شريعتى از امر (دين) قرار داديم، پس آن را پيروى كن و از خواسته ‏هاى جاهلان پيروى نكن. . نكته ‏ها: «شَرِيعَةٍ» ، #راهى است براى وصول به آب، در كنار رودخانه ‏هاى بزرگ كه دسترسى مستقيم به آب ممكن نيست. از آنجا كه احكام دين ، #راهى است براى رسيدن به حيات واقعى، به آن نيز شريعت گفته شده است. . پيام‏ها: 1- تعيين شريعت كه راه ديندارى است، به دست خداست. «جَعَلْناكَ عَلى‏ شَرِيعَةٍ» 2- كسى كه مسئول هدايت و ارشاد ديگران است، بايد نسبت به راه خود بصيرت وتسلّط كامل داشته باشد. «عَلى‏ شَرِيعَةٍ» (يعنى پيامبر تسلّط بر راه وشريعت دارد.) 3- رسالت پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله در ادامه‏ى رسالت حضرت موسى است. (در دو آيه قبل، سخن از نبوّت و حكمت و كتاب آسمانى بنى‏اسرائيل بود.) «ثُمَّ جَعَلْناكَ» 4- روح اديان يكى است، گرچه در برنامه‏هاى عبادى تفاوت‏هايى هست. (كلمه‏ى‏ «شَرِيعَةٍ» به صورت نكره آمده كه نشانه وجود راههاى متعدّد است ولى كلمه‏ى‏ «الْأَمْرِ» معرفه آمده يعنى تمام راهها به امرى يگانه باز مى‏گردد.) «شَرِيعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ» 5- پيدايش تحريف و اختلاف، زمينه‏ى آمدن پيامبر جديد است. (آيه‏ى قبل سخن از اختلافات بنى‏اسرائيل بود، در اين آيه سخن از بعثت پيامبر اسلام) اخْتَلَفُوا ... ثُمَّ جَعَلْناكَ عَلى‏ شَرِيعَةٍ 6- پيامبر نيز بايد همچون ساير مردم از شريعت پيروى كند. «عَلى‏ شَرِيعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْها» 7- راه، اگر راه خدا نباشد، راه هوس‏هاى خود يا ديگران است. شَرِيعَةٍ ... فَاتَّبِعْها وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَ ... 8- رهبر بايد با صلابت باشد و تحت فشار عناصر ناآگاه و پيشنهادات جاهلانه قرار نگيرد. «وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ» 9- هوس‏هاى مردم به قدرى جلوه دارد كه پيامبر را نيز در معرض خطر قرار مى‏دهد. «وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ» 10- علم و جهل در تمايلات انسان اثر دارد. «أَهْواءَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ» 11- علم و دانش، انسان را به پيروى از شريعت الهى سوق مى‏دهد. چنانكه پيروى از غرائز و هوى و هوس نشانه جهالت و نادانى است. شَرِيعَةٍ ... فَاتَّبِعْها وَ لا تَتَّبِعْ‏ ... الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ‏