آیه بامداد سه شنبه : #قرآن سوره شورى : شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً وَ الَّذِي أَوْحَيْنا إِلَيْكَ وَ ما وَصَّيْنا بِهِ إِبْراهِيمَ وَ مُوسى‏ وَ عِيسى‏ أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ ما تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ اللَّهُ يَجْتَبِي إِلَيْهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ يُنِيبُ «13» از (احكام) #دين آنچه را به نوح سفارش كرد، براى شما (نيز) مقرّر داشت و آنچه به سوى تو #وحى كرديم و آنچه ابراهيم و موسى و عيسى را بدان سفارش نموديم آن بود كه دين را به #پا داريد و در آن دچار #تفرقه نشويد، آنچه مردم را بدان دعوت مى‏كنى بر مشركان سنگين است. خداوند هر كه را بخواهد به سوى خويش بر مى‏گزيند و هر كه را به درگاه او رو آورد به سوى خويش هدايت مى‏كند. نكته‏ها: در اين آيه، نام هر پنج پيامبر اولوا العزم آمده است: نوح، ابراهيم، موسى، عيسى عليهم السلام و پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله. محور دعوت انبيا يكى بوده است و همه آن بزرگواران مردم را به توحيد و معاد، تقوى و عدالت، نماز و روزه، احسان به والدين و رسيدگى به محرومان دعوت مى‏كردند. «شَرَعَ» از «شَرِيعَةٍ» به معناى #راهى است كه مردم را به ساحل رودخانه‏هاى بزرگ مى‏رساند، مانند شريعه‏ى علقمه براى رسيدن به آب رود فرات. از آنجا كه احكام دين، راه رسيدن به كمالات است، به آن #شريعت گفته مى‏شود. در قرآن، كلمه «اديان» نداريم، چون دين الهى يكى بيش نيست. پيام‏ها: 1- خداوند براساس علم بى‏پايان خود، شريعت‏ها را براى مردم قرار داد. إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ عَلِيمٌ شَرَعَ لَكُمْ‏ ... 2- دين و شريعت در راستاى منافع انسان است. «شَرَعَ لَكُمْ» 3- نوح، اولين پيامبرى است كه داراى شريعت جامع بوده است. «شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً» 4- اسلام دين جامع است و تعاليم همه‏ى پيامبران پيشين را در بردارد. ما وَصَّى بِهِ نُوحاً ... وَ ما وَصَّيْنا بِهِ إِبْراهِيمَ وَ مُوسى‏ وَ عِيسى‏ 5- وحدت واقعى در سايه دين الهى امكان دارد. «أَقِيمُوا الدِّينَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا» 6- مانع اقامه دين و اجراى احكام آن اختلافات دينى است. «أَقِيمُوا الدِّينَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا» 7- وحدت مؤمنان براى مشركان سخت است. لا تَتَفَرَّقُوا ... كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ‏ 8- مشركان را به حقّ دعوت كنيد گرچه بر ايشان سنگين است. «كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ ما تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ» 9- نبوّت، منصبى الهى است و خداوند افرادى را كه لايق مى‏داند برمى‏گزيند. «يَجْتَبِي إِلَيْهِ» 10- خداوند، انبيا را قبل از آنكه رهبر مردم شوند براى بندگى خويش بر مى‏گزيند. «اللَّهُ يَجْتَبِي إِلَيْهِ» 11- انسان با اعمال خويش زمينه دريافت الطاف الهى را به وجود مى‏آورد. «يَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ يُنِيبُ»