آیات بامداد دوشنبه : #قرآن . سوره شورى : اللَّهُ لَطِيفٌ بِعِبادِهِ يَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ وَ هُوَ الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ «19» . خداوند نسبت به بندگانش با مهر و #لطف رفتار مى‏كند، هر كه را بخواهد (و صلاح بداند) #روزى مى‏دهد و اوست تواناى غالب. سوره شورى : مَنْ كانَ يُرِيدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ وَ مَنْ كانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيا نُؤْتِهِ مِنْها وَ ما لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ نَصِيبٍ «20» . آن كه كشت #آخرت بخواهد براى او در كشتش مى‏افزاييم و آن كه كشت دنيا بخواهد از آن به او مى‏دهيم و در آخرت هيچ نصيبى ندارد. نكته ‏ها: در معناى لطف، نرمى و دقّت نهفته است. خداوند لطيف است يعنى به دقايق امور احاطه‏ دارد و هر كارى را، به سهولت و آسانى انجام مى‏دهد. اراده آخرت نشانه‏ى: وسعت ديد، دل كندن از دنيا، ايمان به وعده‏هاى الهى، رنگ بقا دادن به فانى‏ ها و در يك جمله نشانه عقل و انتخاب احسن است. در آيه 20، انسان به كشاورز، #عمل او به كشت، نيّت او به بذر و دنيا و آخرت، به مزرعه و محل برداشت تشبيه شده است. . پيام‏ها: 1- بر خلاف مخلوقات كه لطيف آنها قوى نيست و قوى آنها لطيف نيست، خداوند هم لطيف است و هم قوى. لَطِيفٌ‏ ... الْقَوِيُ‏ 2- قدرت خداوند هرگز شكست نمى‏پذيرد. «الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ» 3- رزق الهى برخاسته از لطف خداست. «لَطِيفٌ بِعِبادِهِ يَرْزُقُ» 4- قدرت و لطف خدا ضامن روزى‏رسانى به مردم است. لَطِيفٌ بِعِبادِهِ يَرْزُقُ‏ ... وَ هُوَ الْقَوِيُ‏ 5- انسان در انتخاب راه #آزاد است. مَنْ كانَ يُرِيدُ ... مَنْ كانَ يُرِيدُ ... 6- ارزش كار انسان وابسته به اهداف دور و نزديك و نيّت اوست. «يُرِيدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ- يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيا» 7- همه داده ‏ها از خداست. «نَزِدْ لَهُ‏- نُؤْتِهِ مِنْها» و عطاى خدا متناسب با نيّت و انتخاب انسان است. مَنْ كانَ يُرِيدُ .... مَنْ كانَ يُرِيدُ 8- نقش انسان تنها در #انتخاب و تصميم است، مقدار كاميابى مربوط به اراده خداست. «نَزِدْ لَهُ‏- نُؤْتِهِ مِنْها» 9- #هدف قرار دادن دنيا سبب محروميّت كامل از آخرت است. يرث حرث الدنيا ... ما لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ نَصِيبٍ‏

آیات بامداد دوشنبه ، روز هفتم از #ماه_خدا : #قرآن . سوره ذاريات‏ : وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ «56» سوره ذاريات‏ : ما أُرِيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَ ما أُرِيدُ أَنْ يُطْعِمُونِ «57» . و جن و انس را نيافريدم مگر براى آنكه #بندگی من را كنند. و من از آنان هيچ #رزقى نمى‏خواهم و نمى‏خواهم كه به من طعام دهند. . سوره ذاريات‏ : إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ «58» زيرا خداوند است آن روزى رسانِ نيرومندِ استوار. . نكته‏ ها: در حديثى از امام حسين عليه السلام مى‏خوانيم: خداوند مردم را نيافريد مگر براى معرفت و شناختن و چون او را شناختند، او را عبادت مى‏كنند و هر كه او را عبادت كند، از بندگى غير او بى ‏نياز مى‏شود. . #جن، قبل از انسان آفريده شده و داراى تكليف است. در اين آيه نيز نامش قبل از انسان آمده است. «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ» در قرآن، تمام آفرينش بر اساس حق است و هيچ آفريده ‏اى باطل نيست، «وَ ما خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما إِلَّا بِالْحَقِّ» وهمه‏ى آفريده ‏ها در مسير بهره‏ مندى انسان است. «خَلَقَ لَكُمْ» ، «سَخَّرَ لَكُمُ»* ، «مَتاعاً لَكُمْ»* و انسان نيز براى #هدفى متعالى آفريده شده كه راه رسيدن به آن، بندگی خدا است. «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ» . سؤال: در قرآن اهداف ديگرى، همچون آزمايش و امتحان، براى آفرينش انسان مطرح شده، آيا آن اهداف با هدفى كه در اين آيه (56) آمده، هماهنگ است؟ پاسخ: قرآن در آيه دوم سوره مُلك مى‏فرمايد: «خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَياةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا» مرگ و حيات را آفريد تا شما را #بيازمايد كه كدام يك عمل بهترى داريد. و در آيه دوازدهم سوره طلاق مى‏فرمايد: «لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ» هدف از آفرينش، علم انسان به قدرت الهى است. در جمع ‏بندى اين آيات به نتيجه مى‏رسيم كه هدف اصلى، بندگى خداوند است، ليكن عبادت نيازمند معرفت است كه در جمله‏ «لِتَعْلَمُوا» بيان شده است و در عبادت كه همان پذيرفتن راه الهى و رها كردن راه‏هاى غير الهى است، انسان آزمايش مى‏شود كه در جمله‏ «لِيَبْلُوَكُمْ»* آمده است. . پيام‏ها: 1- جنّ و انس در #تكليف مشتركند. الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ‏ ... لِيَعْبُدُونِ‏ 2- بندگی كردن بشر و الهى شدن مردم مهم است، نه عبادت شدن خداوند. «لِيَعْبُدُونِ» (نفرمود: «لأعبد» تا من عبادت شوم.) 3- لازمه‏ى عبادت، معرفت معبود است، پس آفرينش جن و انس براى شناخت حقّ و حركت در راه خداوند است. «لِيَعْبُدُونِ» 4- انسان در معرض #غفلت و نسيان است و بايد پيوسته هدفش را به او تذكّر داد. وَ ذَكِّرْ ... ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ‏ ... 5- خداوند بى نياز است و عبادتى كه از جن و انس مى‏خواهد، به خاطر احتياج او نيست بلكه به خاطر رشد آنهاست. و ما أُرِيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ‏ ... 6- كسى كه خودش رزّاق است، چه نيازى به رزق بندگان دارد. ما أُرِيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ‏ ... إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ‏ 7- تمام امكانات و تخصّص‏ها و ابزارها، وسيله و بستر رسيدن به رزق است ولى #روزى رسان تنها خداست. «إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ» 8- خداوند در توان روزى ‏رسانى كمبودى ندارد. «هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ» 9- با گذشت زمان، قدرت روزى رسانى خداوند كمرنگ نمى‏شود. «الْمَتِينُ» ( « #متين» به معناى ثابت و استوار است)