🕊🕌🕌🕌🕊🕌🕌🕊🕌🕊 🕌رمان کوتاه، فانتزی و ویژه نوجوان #پناهم_بده 🕊قسمت ۵ و ۶ چراغ‌های کوچيک که دور پوستر زده بودم رو روشن کردم و دستم رو روش کشيدم. لبخند زدم،در عطر گل ياس رو باز کردم چندبار به اتاقم زدم. نفس عميقي کشيدم و گريه‌م شدت گرفت.روبروی پوستر، روی زمين نشستم و زانوهام رو بغل کردم. زمزمه کردم: در شب اول که به قبرم نهند نور بدان شام سياهم بده اي که عطا بخش همه عالمي جمله ي حاجات مرا هم بده. چشمهام بسته شدن و همون جا خوابم برد... دو ماهي از شروع مدرسه‌ها ميگذشت. سر کلاس ديني نشسته بوديم و منتظر خانوم بوديم.الهام از دستم محکم زد که نگاهش کردم و گفتم: -چته الهام؟ دستم خورد شد. -بعد از مدرسه مياي با هم بريم فروشگاه؟ من چند تا خريد دارم - باشه، حالا بعد از مدرسه. فعلاً که زنگ اوليم. خنده اي کرد و گفت: ميدونم! صرفا محض اطلاع گفتم. - باشه بابا، اطلاعات بالا رفت! تقه‌ای به در خورد و خانوم توی کلاس اومد. همه بلند شديم که خانوم گفت: بشينيد دخترهای گلم! همه نشستيم که ادامه داد: -سلام صبحتون بخير. همگي ساام کرديم و ادامه داد: -بچه‌ها! قبل از اين که سراغ درس بريم، ميخوام بهتون يک چيزي بگم. خوب گوش کنيد، تو حرفم هم نيايد و سوال نپرسيد، بذاريد حرف‌هام تموم بشه، بعد هر سوالی داشتين بپرسين، باشه؟ همگي قبول کرديم و خانوم گفت: -مدير مدرسه يک اردوی سه روزه در نظر گرفته. صدای جيغ و داد بچه ها بلند شد که‌خانوم رفت و در رو بست. دستش رو روي بينيش گذاشت و گفت: -هيس! اصلا نميگم.کتاب‌هاتون رو باز کنيد. صدای بچه ها که ميگفتن: -نه خانوم! توروخدا...ديگه حرف نميزنيم... ببخشيد خانوم... شما به بزرگی خودتون ببخشيد. بچه‌ها غلط کردن!... خانوم چند بار دستش رو روی ميز زد و گفت: -هيس، ساکت! همه ساکت شدن و ادامه داد: -باشه، ميگم ولی ديگه صداتون رو نشنوم.. همونطور که گفتم مدير، اردوی سه روزه درنظر گرفته؛ من هم همراهتون ميام. اردو برای مشهده! با شنيدن اسم مشهد، تمام بدنم لرزيد و اسم مشهد تو سرم اکو شد. چشمهام نم شد. من دارم چي ميشنوم؟ مشهد؟پيش امام رضا... ديگه نفهميدم خانوم داره چی ميگه تمام ذهنم رفت به مشهد،به اينکه ميتونم مشهد، اون هم با دوستهام برم. با صداي خانوم به خودم اومدم که ميگفت: -حالا هر کي دوست داره، ميتونه بياد ازم اين رضايت نامه رو بگيره و پول و رضايت نامه رو فردا با امضای پدر برام بياره. خنديدم که الهام گفت: -سوگل! ميری؟ نگاهش کردم و با خنده گفتم: -معلومه که ميرم! چرا نرم؟ - پس من هم ميرم. از پشت صدای الميرا که ميگفت: -َاه! مشهدم شد جا براي اردو آخه؟ با تعجب بهش نگاه کردم که گفت: -ما هر سال سه بار مشهد ميريم.اردو بايد يک جاي باحال باشه؛ مثل شمال و کردان. سري از تاسف تکون دادم و سمت الهام برگشتم.آخه چرا منی که برای مشهد دارم جونم رو ميدم، نبايد قسمتم بشه... پوفي کردم و زيرلب خداروشکری گفتم. رضايت نامه رو گرفته بودم و خدا خدا ميکردم کلاس زود تموم بشه تا زودتر برم به مامان و بابا بگم. زنگ آخر بود و منتظر نشسته بودم تا زنگ بخوره. وسايلهام رو توي کيفم جمع کردم. آماده بودم تا سريع از کلاس بيرون بزنم. زنگ خورد و سريع بلند شدم برم که الهام دستم رو گرفت و گفت: -کجا؟ با تعجب پرسيدم: -خونه ديگه! - خسته نباشي خانوم! قرارمون که يادت نرفته؟ فکری کردم؛ چه قراری؟ چه قراری؟ با پام زمين رو ضرب گرفتم و بشکن زدم. گفته بود فروشگاه بريم، ولي بايد زود خونه ميرفتم و به مامان و بابا ميگفتم. لبخند زدم و گفتم: -الهام جان! براي بعد بمونه. الان بايد خونه برم. پوفي کرد و گفت: -آخه خوشگل خانوم!تو برای رضايت نامه‌ت احتياج به امضای بابات داری که قراره شب بياد. بيا زود بريم من مانتو بخرم و بعد خونه تون برو.

از روي ناچار قبول کردم و باهاش راهی فروشگاه شدم. از کنار هر مانتوفروشی که رد ميشدم، همش میگفتم «الهام! ببين اين چقدر قشنگه. همين رو بخر تا بريم» ولي قبول نميکرد و ميگفت بالا بهتر هست. آخر سر ديد که خسته شدم، از يک مانتوفروشی، يک مانتوي سفيد قشنگ خريد. با الهام خداحافظی کردم و راهی خونه شدم. جلوي در خونه بودم؛ تند تند زنگ خونه رو زدم. مامان در رو زد و خونه رفتم.کيفم رو روي زمين انداختم.مامان با ترس نگاهم کرد و گفت: -خوبي سوگل؟ بلند خنديدم و گفتم: -سلام مامان! عاليم! بگو امروز تو مدرسه چیشد؟ - سلام! خير باشه. پيش مامان رفتم، دستهاش رو گرفتم و با خنده گفتم: -خيره مامان. مامان خنديد و گفت: -خوش خبر باشی. سمت کيفم برگشتم. از توش رضايت نامه رو برداشتم، جلوي مامان گرفتم وخنديدم. مامان رضايت نامه رو ازم گرفت و خوند. مامان که رضايت نامه رو خوند، خنديد و گفت: -خوش به سعادتت سوگل خانوم! از خوشحالی گريه‌م گرفت و گفتم: -مامان! ميذاريد برم، مگه نه؟ - معلومه که ميذاريم عزيزم! محکم مامان رو بغل کردم و گونه‌ش رو بوسيدم. از بغلش بيرون اومدم، رضايت نامه رو ازش گرفتم و اتاقم رفتم.روبروی پوستر ايستادم، رضايت نامه رو جلو بردم و گفتم: نگاه کن امام رضا! من دارم ميام. مهماندار خوبي باش ديگه! ببين چقدر بي قرارم. برگشتم و ادامه دادم: ببين چقدر دوست دارم،با وجود اين که ردم میکنی، بازم دوست دارم بيام. 🕊ادامه دارد.... https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5 🕌🕌🕊🕊🕊🕌🕌

🕊🕌🕌🕌🕊🕌🕌🕊🕌🕊 🕌رمان کوتاه، فانتزی و ویژه نوجوان #پناهم_بده 🕊قسمت ۷ و ۸ دوباره سمت پوستر برگشتم.با دستم نشون دادم و گفتم: فقط سه روز امام رضا! فقط سه روز تحملم کن. به خدا قول ميدم مهمون خوبي باشم. لبهام رو به پوستر گذاشتم و بوس کردم. از خوشحالی روی پام بند نبودم، سمت کمدم رفتم و ازش چادرمشکی رو که مامانم برام خريده بود رو برداشتم و سرم کردم. جلوی آينه ايستادم. چقدر بهم می‌اومد! نذر کرده بودم اگر مشهد برم، ديگه تا آخر عمرم چادر سرم کنم؛ اين چادر هم نگه داشتم که وقتي رفتم حرم، سرم کنم.دور خودم چند بار چرخيدم و خنديدم. رو به پوستر گفتم: چطوره؟ بهم مياد؟ دوباره به آينه نگاه کردم و گفتم: يک کم نگه داشتن روی سرم برام سخته، ولي الوعده وفا! حالا وقتشه که طلبم کنی و بيام و به جمع چادری‌ها بپيوندم. صداي بابا اومد،زود چادر رو از سرم برداشتم و مرتب تاش کردم و توی کمدم گذاشتم. رضايت نامه و خودکار رو برداشتم و با خوشحالی پايين رفتم. بابا پشتش به من بود و من رو نميديد. از پشت بغلش کردم و گفتم: -سلام بابايی! خسته نباشی بابا دستهام رو از دورش باز کرد، رو به روم وايساد و گفت: -سلام دختر بابا! نگاهي به دس هام که يکيش خودکار بود و يکيش رضايتنامه بود، کرد.خنديد و گفت: -رضايت نامه برای مشهده؟ با تعجب پرسيدم: -عه! بابا! شما از کجا ميدونی؟ - مامانت بهم زنگ زد و گفت. سرم رو تکون دادم و گفتم: -بابا! ميزاری برم ديگه؟ - آره عزيزم! رضايتنامه رو بهم بده. با خنده و خوشحالی که تمام وجودم رو گرفته بود، رضايت نامه و خودکار رو به بابا دادم. بابا داشت رضايت نامه رو ميخوند که يادم افتاد پول رو بگيرم که يادم نره. بابا که امضا کرد، رضايت نامه رو جلوم گرفت و گفت: -خدمت شما خوشگل خانوم! لبخند زدم و گفتم: -مرسي بابا. - خواهش دخترم. اين از امضا، پول هم الان ميرم از بيرون برميدارم؛ چون دستی ندارم و توي کارته. سرم رو تکون دادم،به اتاقم رفتم و با دقت رضايت نامه رو يکی از کتاب‌های فردا گذاشتم و پايين رفتم.بابا رفته بود پول برداره، من هم آشپزخونه رفتم. به مامان کمک کردم تا شام درست کنه. خيار و گوجه و پياز رو جلوم گرفت و گفت: -تو فقط سالاد درست کن. - باشه مامان. - همش نگينی باشه‌ ها! - چشم! - قربونت برم. لبخند زدم و مشغول شدم.بابا توی آشپزخونه اومد، شش تا پنجاه هزاری رو ميز گذاشت و گفت: -اين هم پول اردوی دختر عزيز خونه. - مرسي بابايی! - خواهش ميکنم عزيزم. از آشپزخونه بيرون رفت. سالاد رو درست کردم. بلند شدم، در يخچال رو باز کردم و سالاد رو توش گذاشتم.از آشپزخونه بيرون اومدم. بابا داشت سریال نگاه ميکرد؛ رفتم کنارش نشستم و مشغول نگاه کردن سریال شدم. اگه فردا رضايت نامه رو ببرم،يعنی چهارشنبه مشهد ميريم.لبخند زدم که مامان، من و بابا رو صدا کرد و گفت: -آهای اهل خونه! بفرماييد شام آماده ست. با بابا بلند شديم و آشپزخونه رفتيم. پشت ميز نشستيم، بسم الله گفتيم و شروع کرديم. صبح بود؛ داشتم آماده ميشدم به مدرسه برم. مقعنه م رو سرم کردم، با مامان خداحافظی کردم و از خونه بيرون زدم. اونقدر خوشحال بودم که تصميم گرفتم امروز پياده به مدرسه برم.از خيابون رد شدم و توی کوچه رفتم که صدای گريه‌ی مردي، توجهم رو جلب کرد. جلوتر رفتم. روي زمين نشسته بود و امام رضا رو صدا ميکرد و قسم ميداد.تمام بدنم لرزيد. صداش کردم: -آقا؟ آقا؟...آقا! صدام رو ميشنوی؟ سرش رو بلند کرد و نگاهم کرد. گفتم: -چيزي شده؟ هق هق کرد و سرش رو پايين انداخت. اشکهاش رو که ديدم، حالم خيلي بد شد و ناراحت شدم. گفتم: -ميشه بگيد چيشده؟ چرا گريه ميکنيد؟ بيمارستان رو نشونم داد و گفت: -زنم ديروز زايمان کرده و گفتن الان بايد ترخيصش کنم، اما پولی ندارم؛ يعنی فعلا دستم خاليه و شرمنده‌ی زن و پسرم شدم. خداروشکر بيمارستان دولتيه، ولي برای همراه بايد دويست و پنجاه تومن بدم تا زنم ترخيص بشه؛ از طرفي هم پولی ندارم که براي زنم کادو بخرم. دوباره هق هق کرد و اسم امام رضا رو آورد. دلم آشوب شد؛اسم امام رضا، تن و بدنم رو ميلرزوند.کيفم رو جلوم گذاشتم، نميدونم چرا، ولي دستم ناخودآگاه رفت سمت پولی که بابا بهم ديشب برای اردو داده بود. پول رو سمت آقاهه گرفتم و گفتم: -آقا! سرتون رو بالا بگيريد. سرش رو بالا آورد.نگاهش که سمت پول رفت، تند گفت: -نه نه! من اين رو نميتونم قبول کنم. - آقا! خواهش ميکنم بگيريد.من امروز قرار بود اين پول رو براي اردوی مشهد ببرم و ثبت نام کنم، ولی الان با شما رو به رو شدم. دقيقاً همون پولی رو که ميخواين، دستم هست، شما هم داريد امام رضا رو صدا میکنيد؛ مطمئن باشين اين پول رو امام رضا بهتون رسونده و من کاملا راضی هستم.لطفاً بگيريد و دستم رو رد نکنيد.

آقاهه با شوک بهم نگاه کرد و يهو گريه‌ش شدت گرفت. رو به آسمون گفت: -امام رضا! به خدا نوکرتم! غلامتم آقا. خم شد روی زمين رو بوسه زد و خداروشکري گفت. بلند شد که من هم بلند شدم. پول رو سمتش گرفتم و گفتم: -بفرماييد. - اينجوری نميشه.شماره کارتتون رو بهم بدين. من شاغل هستم و توي شرکت کار ميکنم؛ هنوز حقوقم رو نگرفتم، قول ميدم تا آخر ماه بهتون برسونم. - من شماره کارت ندارم. اگه قسمت باشه، باز هم ديگه رو ميبينيم. - حداقل آدرسی... ميون حرفهاش گفتم: -نه، الزم نيست. کيفم رو برداشتم، خواستم برم که گفت: -اسم پسرم رو اميررضا ميذارم. هيچوقت لطفتتون رو فراموش نميکنم. انشاالله يه روز لطفتون رو جبران کنم. - روي اميررضاي کوچولو رو هم از طرف من ببوسيد. راهي مدرسه شدم.توي کلاس نشسته بودم، با خودکارم شکلک و حروف انگليسي مینوشتم و فکر ميکردم. اصلا بابت کاری که کرده بودم ناراحت نبودم و خوشحال هم بودم که به کسی کمک کردم. مطمئنم مامان و بابا خيلی از کارم خوششون مياد، ولي باز ته دلم مشهد رو ميخواست؛ اما خب مثل اين که فعلا قسمت نيست....با صدای الهام بهش نگاه کردم 🕊ادامه دارد.... https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5 🕌🕌🕊🕊🕊🕌🕌

🕊🕌🕌🕌🕊🕌🕌🕊🕌🕊 🕌رمان کوتاه، فانتزی و ویژه نوجوان #پناهم_بده 🕊قسمت ۹ و ۱۰ با صداي الهام، بهش نگاه کردم و گفتم: -ها؟ چشم غره‌ای رفت و گفت: -درد! چته باز؟مشهد رو ميخواستی که داری ميری ديگه. همونطور که با وسواس شکلکهايی رو که کشيده بودم رو پر رنگ ميکردم، گفتم: -من ديگه مشهد نميرم. مکث کرد که نگاهش کردم و گفتم: -چي شدی؟ يهو به خودش اومد و بهم حمله کرد. جيغي کشيدم، خودم رو عقب کشيدم که گفت: -ميکشمت سوگل! من فقط به خاطر تو ميخواستم برم، اون وقت الان ميای میگی که... سعي کرد ادام رو دربياره و با خودکار خط خطي کرد و صداش رو عوض کرد. گفت: -من ديگه مشهد نميرم... صداش رو عوض کرد و ادامه داد: -مگه دست خودته؟ هيچ ميدوني ديشب خودم رو کشتم تا مامانم رو راضي کنم؟نه، واقعا فکر کردی؟ اصلا ميدونی چی ميگي؟ خسته از غرغرهای الهام، دستم رو گذاشتم روي ببينم و گفتم: -هيس!ميذاری من هم حرف بزنم؟ از حرص خنديد و گفت: -هه! خنده داره. حالا حرفی هم برای گفتن داری... خنديدم و گفتم: -اگه اجازه بدين، بله! حرف دارم. دستش رو محکم کوبوند توي دهنش و گفت: -چشم! زينب از بيرون اومد، در رو محکم باز کرد که در خورد به ديوار و دوباره برگشت. با ترس بهش نگاه کردم، الهام حرفش نصفه موند و عصبي گفت: -چته؟؟؟ زينب خنديد،فريبا از ته کلاس داد زد: -کسي ُمرده؟ اين جمله، تيکه کلام فريبا بود.خيلي ازش ميشنيدم.بيصدا فقط ماجرا رو تماشا ميکردم و بچه ها هی مزه ميريختن و ميخنديدن که زينب کفري شد و گفت: -اصلا يادم رفت چي ميخواستم بگم. پوفی کردم و به الهام گفتم: -ولش کن اين رو! ادامه بده. الهام که تازه يادش افتاد، دوباره چپ چپ نگاهم کرد و گفت: -بله! من ... زينب داد زد و گفت: -آها! يادم اومد. پوفي کردم و گفتم: -حرفت رو بزن ديگه. -خانوم همتي گفت نماينده‌ی کلاس با دقت فراوان، رضايت نامه و مهمتر از پولها رو؛ تاکيد ميکنم پولها رو با احتياط و هوش زياد جمع کنه! خودکارم رو سمتش پرت کردم و گفتم: -بشين سرجات بابا! اداش رو درآوردم و گفتم: -تاکيد ميکنم و تاکيد ميکنم! خنديد و " برو بابا " اي گفت و اومد پشت سرم نشست.الهام منتظر بود که دليل کارم رو بهش بگم.تند تا قبل اينکه خانوم بياد، همه‌ی اتفاق‌های صبح رو گفتم که هر لحظه متعجب تر ميشد و در آخر با دو تا دستهاش، آروم به سرم زد و گفت: -خاک بر سرت! پول رو هاپولی کردی! آخه ديوانه! چرا نديده و نشناخته پول رو تقديم يک آدم غريبه ميکنی؟ سرم رو خاروندم.ليلا امروز کنفرانس داشت و ميخواست پاي تخته نکته بنويسه که خودکارم رو که به زينب انداخته بودم، از زمين برداشت و آورد بهم داد. ممنونی گفتم و دوباره با خودکار،نقاشی کشيدم و به الهام گفتم: -راستش خودم هم دليل کارم رو نميدونم. اصلا پشيمون نيستم؛اتفاقا خيلی خوشحال هم هستم. الهام که داشت حرص ميخورد، خودکار رو از دستم کشيد و رو به ليلا گفت: -چرا خودکار رو آوردی آخه؟ به سمتم برگشت و گفت: -ميگم تو آدم نيستی، باور نميکنی! روش رو ازم گرفت و کتابش رو باز کرد. خانوم در رو زد و با سالم و لبخند هميشگيش، وارد کلاس شد. يک هفته‌ای از ماجرا ميگذره الهام بخاطر من، رضايت نامه رو نداد. به مامان و بابا هم کارم رو توضيح دادم که چيزی نگفتن. نصف بيشتر کلاس رفته بودن و من و الهام کنار هم نشسته بوديم و حرف ميزديم که دوباره زينب به در حمله کرد. چند تا برگه دستش بود و گفت: -بچه‌ها، بچه‌ها!و اينک زينب اکبری باز هم دوباره و با خبرهای ويژه تشريف آورد. لبم رو کج کردم و که الهام گفت: -خبر ويژه ت چيه؟ بلند خنديد و گفت: -فقط مخصوص سوگل عرفانيه عزيزه... دستهاش رو به هم کوبوند و گفت: -به افتخارش! زيرلب " خل " اي بهش گفتم و بلند تر گفتم: -چي مخصوص منه زينب؟ شروع کرد به قدم زدن توي کلاس و گفت: -مدير گفت اين برگه ها[ برگه ها باال آورد و ادامه داد ] براي نامه اي براي امام زمانه. خب اين چه ربطي به من داره؟سوالم رو بلند پرسيدم که گفت:

خب تو خوب مينويسی. بيا اين برگه رو بگير، جايزه‌ش رو نصف نصف کاکا برادر! برگه رو روي ميز گذاشت و جار زد: -کسی ديگه از اين برگه‌ها نميخواد؟ اگه برنده شيد، جايزش باحاله ها! الهام و چندنفر ديگه،برگه رو گرفتن و توی کيفشون گذاشتن.نگاهی به برگه انداختم. "بزرگترين مسابقه‌ی نامه برای امام زمان(عج)" نفس عميقي کشيدم و برگه رو توي کيفم گذاشتم. الهام پرسيد: -سوگل! ميگم بنظرت جايزه ش چيه؟ شونه اي بالا انداختم و گفتم: -نميدونم والا. الهام بيشتر بهم چسبيد و گفت: -خدا کنه آيفون ايکس بدن! چشمهام کم موند از حدقه دربياد که ادامه داد: -ها! چيه؟مسابقه به اين بزرگی، يک آيفون ايکس که از ارزش هاشون کم نميکنه! -الهام جان!نهايتا يک لوح تقدير ميدن بهت. خيلي توقعت بالاست. چشم غره‌ای رفت و گفت: -آره، راست ميگی. پس من نمينويسم. - چرا؟آخه مگه تو به خاطر جايزه برگه رو گرفتی؟ - نه په، واسه خير و ثوابش گرفتم!آخه مگه مريضم دوازده خط، همينطور برای خودم بنويسم؟ - نه، ولی خب يک دلنوشته ي ساده ست. به نظرم ننويسی، ضرر ميکنی. باز هم خوددانی. خنده‌ای کرد و گفت: -ببين چه جوري خرم ميکنه. چشمک زدم و گفتم: -ما اينيم ديگه. دوتايي خنديديم. 🕊ادامه دارد.... https://eitaa.com/joinchat/2738487298C9a237a25d5 🕌🕌🕊🕊🕊🕌🕌

بقیه فردا میذارم به امیدخدا🌱

✍قسمت ۱۱ تا ۱۷ تا اخر رمان👇😍👇